Bruno is een blonde labrador, die als pup zijnde al een hele slechte start heeft gehad.
Is gefokt door een broodfokker in belgie, en daarna naar een alcholist gegaan.
Daar heeft hij ook zijn watertik (net zolang blijven drinken tot je niet meer kunt) en de angst voor bierflesjes over gehouden.
Daarna is bruno naar een gezin gegaan, waarna wij hem hebben overgenomen, omdat dit gezin geen tijd meer had voor bruno.
Bruno heeft het nooit makkelijk gehad in zijn leven, het was een super lieve hond, een grote knuffel en er zat absoluut geen kwaad in de zin.
Hij heeft echter 2x een operatie aan beide knieen gehad, en daarna teelbalkanker gekregen. van alles is hij volledig genezen.
Hij is daardoor wel wat sneller ouder geworden.
Al een tijd heeft hij last van spiertrillingen, en loopt hij af en toe wat mank.
Maar gisteren liep hij als een dronken man door huis, waarna mijn ouders besloten naar de dierenarts te gaan.
Bij het verlaten van het huis, zakte hij af en toe door zijn poten heen.
De dierenarts vermoede de ziekte van cushing, wilde hem nog wel onderzoeken, maar het was alleen maar uitstellen.
toen hebben mijn ouders besloten hem in te laten slapen.
In november hebben we door ron baltus nog hele mooie foto's laten maken.
Ik wilde mijn ouders een herrinnering geven, aan onze lieve bruno, omdat je zag dat hij snel achteruit ging.
we zijn ook echt heel erg blij met het resultaat, en de foto is uitvergroot komen te hangen in huis.
Ik zal lieve bruno nooit vergeten, en het gemis is enorm.
Hij heeft geen pijn meer, geen zorgen meer, maar wat doet het pijn je aller eerste hondje te moeten laten gaan.
vanmiddag gaan we afscheid van hem nemen, ik ben er gisteren niet bij geweest en wil hem graag nog even een laatste knuffel geven.
Heel veel sterkte met het verlies van je hondenmaatje 
TARAK
