Helle kwam naar Nederland en ze viel zo mogelijk nog meer voor Isabel, die toen nog geen jaar was.
Meer dan twee jaar moest ze wachten, maar eindelijk, in januari 2005, kreeg Isabel een prachtig nest puppen en een ervan was voor haar.
Het was al snel duidelijk welk teefje haar hondje zou worden. Mijn eigen nestfavoriet bleek ook de hare en de match was perfect: vanaf het allereerste moment dat die twee elkaar zagen waren ze een eenheid.
Helle en Linez kwamen regelmatig op bezoek en Linez leek zoveel op mama Isabel dat wijzelf ze ook regelmatig door elkaar haalden.
Ze ging mee op jacht met haar andere baasje en trainde de gekste dingen met baasje Helle.
Ze kreeg enkele malen een nest prachtige puppen die ze even voortreffelijk verzorgde als haar moeder haar had gedaan. En ze trainde met de andere honden samen voor veldwedstrijden en andere dingen, en deed alles goed zolang ze maar met haar grote vriendin Helle mocht werken.
Op 19 februari 2011 was er weer zo'n traningsdag. In een weids en verlaten gebied, zoals gebruikelijk.
Aan het eind van de dag - iedereen was al bij de auto's en begon in te pakken - ging er op een naburig perceel een haas op.
En wat Linez nog nooit had gedaan deed ze toen wel: ze ging er achteraan.
En ze stak de weg over waar vrijwel nooit verkeer komt, behalve toen.
Ze was op slag dood.
Dag mooie, lieve Linez. Dag Isabelle-kloontje. Dag favorietje.
Onvoorstelbaar dat je er niet meer bent. Zes jaar ben je maar geworden.
Veel te jong.
8 weken, met Isa
Met vriend Tievo
Vier jaar: Isa's kloon.
Afgelopen voorjaar op bezoek bij moeder
sterkte. 
