Moderator: moderatorteam
Ik had op mijn zesde een parkiet, daarna hamsters erbij. Verzorging van Piet durfde ma nog wel eens over te nemen, maar toen liet ze Pietje wegvliegenkiki78 schreef:Ik was een jaar of 6 toen ik mijn eerste hamster kreeg. Ik was er zelf verantwoordelijk voor en moest alles zelf doen. Mijn moeder controleerde dat en gaf af en toe een hint of hielp een keer met de kooi schoonmaken. Op mijn elfde kreeg ik een pony, die stond op de manege. Vanaf mijn twaalfde hadden we pony's achter het huis staan, mijn zus en ik waren hiervoor verantwoordelijk (mijn zus deed niet veel dus ik deed bijna alles). Mijn ouders bleven eind verantwoordelijk maar wel op de achtergrond. En zo moet het ook vind ik, een kind moet de verantwoordelijkheden krijgen die hij/zij aan kan maar de ouders blijven eind verantwoordelijk en moeten het kind hierin begeleiden.
gelukkig weer kunnen vangen buiten daarna altijd zelf de kooi schoongemaakt 
Dom van dat asiel vind ik dat.Muk schreef:In het asiel waar ik ooit heb gewerkt waren er ook regelmatig ouders op bezoek die voor hun kind (al vanaf 6 jaar) een dier zochten. Dat kregen die ouders nooit mee en daar waren de ouders het zelden mee eens. Ouders overschatten de verantwoordelijkheid die hun kind aan kan schromelijk helaas.
Is niet dom. Als die ouders zeggen dat de verzorging van het dier 100% voor het kind is en dat zij zich daarmee niet gaan bemoeien (want het is de taak van het kind) dan vind ik dat niet realistisch. Elk kind heeft hulp nodig bij het verzorgen / opvoeden van een huisdier. Natuurlijk is het ene kind hier veel volwassener in dan het andere, maar hulp of toezicht heeft ieder kind nodig. En als de ouders zoiets niet inzien, vind ik het meer dan terecht dat zij geen dier meekrijgen voor hun kind.tineke schreef:Dom van dat asiel vind ik dat.Muk schreef:In het asiel waar ik ooit heb gewerkt waren er ook regelmatig ouders op bezoek die voor hun kind (al vanaf 6 jaar) een dier zochten. Dat kregen die ouders nooit mee en daar waren de ouders het zelden mee eens. Ouders overschatten de verantwoordelijkheid die hun kind aan kan schromelijk helaas.
Kijk als ouders een hond aanschaffen als speeltje voor hun kind vind ik het wat anders.
Het gaat niet over de verantwoording van de kinderen maar over hoe de ouders daar mee omgaan
Dan vind ik het wat anders maar kinderen betrekken bij de aanschaf van dieren vind ik zelf juist een goede zaak.Muk schreef:Is niet dom. Als die ouders zeggen dat de verzorging van het dier 100% voor het kind is en dat zij zich daarmee niet gaan bemoeien (want het is de taak van het kind) dan vind ik dat niet realistisch. Elk kind heeft hulp nodig bij het verzorgen / opvoeden van een huisdier. Natuurlijk is het ene kind hier veel volwassener in dan het andere, maar hulp of toezicht heeft ieder kind nodig. En als de ouders zoiets niet inzien, vind ik het meer dan terecht dat zij geen dier meekrijgen voor hun kind.tineke schreef:Dom van dat asiel vind ik dat.Muk schreef:In het asiel waar ik ooit heb gewerkt waren er ook regelmatig ouders op bezoek die voor hun kind (al vanaf 6 jaar) een dier zochten. Dat kregen die ouders nooit mee en daar waren de ouders het zelden mee eens. Ouders overschatten de verantwoordelijkheid die hun kind aan kan schromelijk helaas.
Kijk als ouders een hond aanschaffen als speeltje voor hun kind vind ik het wat anders.
Het gaat niet over de verantwoording van de kinderen maar over hoe de ouders daar mee omgaan
Daar is ook zeker niets op tegen. Maar ouders die niet in willen zien dat hun kind ook begeleiding nodig heeft bij de opvoeding en verzorging van hun huisdier, daar zal ik nooit een dier aan meegeven.tineke schreef:Dan vind ik het wat anders maar kinderen betrekken bij de aanschaf van dieren vind ik zelf juist een goede zaak.Muk schreef: Is niet dom. Als die ouders zeggen dat de verzorging van het dier 100% voor het kind is en dat zij zich daarmee niet gaan bemoeien (want het is de taak van het kind) dan vind ik dat niet realistisch. Elk kind heeft hulp nodig bij het verzorgen / opvoeden van een huisdier. Natuurlijk is het ene kind hier veel volwassener in dan het andere, maar hulp of toezicht heeft ieder kind nodig. En als de ouders zoiets niet inzien, vind ik het meer dan terecht dat zij geen dier meekrijgen voor hun kind.
Dan vertel ik wat konijnen nodig hebben en wat ze werkelijk voor dieren zijn en dat we zenooit alleen plaatsen. En dat de ouders de konijnen net zo leuk zullen moeten vinden alsde kinderen omdat zij degene zijn die er over 3 maanden voor moeten zorgen.
Sprak iemand met een bulk aan ervaring.djow schreef:Je moet geen hond kopen voor je kind. Ook geen cavia of konijn of wat dan ook. Je koopt een dier omdat je het zelf óók leuk vindt. Want een kind vindt alles een week leuk en zal vast het dier eten geven maar daar blijft het dan ook bij, de rest zal de ouder moeten doen. Je kan niet van een kind verwachten dat ze die verantwoording nemen, dit moet de ouder ze aanleren.
Ik vind zelfs dat je tot minstens 16 niet iedere keer je kind de hond moet laten uit laten. Voor 12 kunnen ze sowieso niet altijd bepaalde situaties handelen, kan jouw hond nog zo braaf zijn er zal maar een andere hond er op af stuiken en vechten bvb. Kan je kind dan juist handelen in die situatie? En daarna gaan ze puberen en slenteren ze met de hond met een mobieltje in de hand
Dus nee, een hond neem nóóit voor je kind alleen. Geen 1 dier naar mijn mening.
Hier geldt: wil je de lusten, dan ook de lasten. Natuurlijk: het is mijn hond en uiteindelijk altijd mijn verantwoordelijkheid. Maar kinderen mogen best leren dat met de lol van een huisdier ook bepaalde zorgen gepaard gaan. 
Maar dat geldt voor jezelf ook. Ik heb hier de honden aangeschaft en ze worden door iedereen geknuffeld en er wordt door iedereen aandacht aan geschonken. Maar ik heb zelf de verantwoordelijkheid van uitlaten, ook in de regen, want het zijn mijn honden. Ik heb vaak genoeg kinderen de hond uit zien laten met gesleur aan de riem, ineens wegrennen zodat de hond een klap in de nek krijgt van het halsbandje. Of gewoon gevaarlijk i.v.m. verkeer. Moet iedereen natuurlijk zelf weten maar ik vind het niks.Frenk schreef:Natuurlijk kun je dat niet verwachten van een 4-jarige. Wat een onzin zeg :N:
Hier 2 stiefkinderen van 9 en 12. Zij kregen Frenk 'cadeau' toen ik in hun leven kwam en volgens mij is hij 1 van de redenen dat ze blij met mij zijn
In de praktijk betekent het dat zij mee opletten of hij schoon water heeft, dat ze hem af en toe uitlaten, dat ze meehelpen met wassen of borstelen.
Tot nu toe vinden ze het eigenlijk allemaal leuk. Naar het bos gaan is een feestje, wassen is een feestje. Het enige waar ze af en toe op gewezen moeten worden is hem een plasrondje laten lopen, ook als het regent het of koud is... Maar dan geldt gewoon: jij wil kunnen zeggen dat het jouw hond is? Jij wilt behendigheid lopen? Dan hoort dit erbij.
Mijn vriend loopt altijd de laatste avondronde met hem. Zijn redenatie: hij hoort bij ons gezin en dan zorgen we allemaal voor hem.
Ik vind dit overigens helemaal niet vanzelfsprekend en had me heel goed voor kunnen stellen dat zij gezegd zouden hebben 'leuk dat je een hond hebt, maar da's niet ons pakkie an'. Dat ze dat niet doen en anders voelen vind ik alleen maar heel erg fijn
In z'n algemeenheid denk ik dat het per kind anders is hoeveel verantwoordelijkheid een kind aankan en kan overzien en welk huisdier daar vervolgens bij past. En het spreekt voor mij voor zich dat je als ouders je kind daarin begeleidt. Om een voorbeeld te noemen: een kind van pak 'm beet 6 mag van mij best een goudvis, maar dan verwacht ik wel dat hij trouw meehelpt met het verschonen van de bak en het voeren. En ik zou hem daar ook steeds bij betrekken en op aanspreken. En zoveel mogelijk zelf laten doen.
Idem voor een hond of een kat. Je wilt een kat? Enig, maar dat betekent iedere dag de kattenbak leegscheppen. Iedere dag helpen met eten geven. En dan zou ik als moeder wel helpen, maar ik zou echt niet alle verzorging gaan lopen doen, zonder mijn kind erbij te halen. En ik zou ook niet zeggen: je mag pas vanaf X leeftijd een huisdier en dan moet je er alles zelf voor doen en zoek het dan maar uit. Zo werkt het toch ook niet?
Ik moet zeggen: ik heb ook stapsgewijs geleerd om voor (huis)dieren te zorgen. Of het nou een vis, cavia, kat, hond of pony betreft. Je voed een kind toch ook daarin op?
Hoe bedoel je "dat geldt voor jezelf ook"? Het gaat erom dat de kinderen leren dat ze niet alleen bij mooi weer of voor de behendigheid een hond hebben. Dat is het punt.Ri@ schreef:Maar dat geldt voor jezelf ook. Ik heb hier de honden aangeschaft en ze worden door iedereen geknuffeld en er wordt door iedereen aandacht aan geschonken. Maar ik heb zelf de verantwoordelijkheid van uitlaten, ook in de regen, want het zijn mijn honden. Ik heb vaak genoeg kinderen de hond uit zien laten met gesleur aan de riem, ineens wegrennen zodat de hond een klap in de nek krijgt van het halsbandje. Of gewoon gevaarlijk i.v.m. verkeer. Moet iedereen natuurlijk zelf weten maar ik vind het niks.
Jij zegt het, ik dacht hetBudkes schreef:Sprak iemand met een bulk aan ervaring.djow schreef:Je moet geen hond kopen voor je kind. Ook geen cavia of konijn of wat dan ook. Je koopt een dier omdat je het zelf óók leuk vindt. Want een kind vindt alles een week leuk en zal vast het dier eten geven maar daar blijft het dan ook bij, de rest zal de ouder moeten doen. Je kan niet van een kind verwachten dat ze die verantwoording nemen, dit moet de ouder ze aanleren.
Ik vind zelfs dat je tot minstens 16 niet iedere keer je kind de hond moet laten uit laten. Voor 12 kunnen ze sowieso niet altijd bepaalde situaties handelen, kan jouw hond nog zo braaf zijn er zal maar een andere hond er op af stuiken en vechten bvb. Kan je kind dan juist handelen in die situatie? En daarna gaan ze puberen en slenteren ze met de hond met een mobieltje in de hand
Dus nee, een hond neem nóóit voor je kind alleen. Geen 1 dier naar mijn mening.
.
Wat begrijp je precies niet.Frenk schreef:Hoe bedoel je "dat geldt voor jezelf ook"? Het gaat erom dat de kinderen leren dat ze niet alleen bij mooi weer of voor de behendigheid een hond hebben. Dat is het punt.Ri@ schreef:Maar dat geldt voor jezelf ook. Ik heb hier de honden aangeschaft en ze worden door iedereen geknuffeld en er wordt door iedereen aandacht aan geschonken. Maar ik heb zelf de verantwoordelijkheid van uitlaten, ook in de regen, want het zijn mijn honden. Ik heb vaak genoeg kinderen de hond uit zien laten met gesleur aan de riem, ineens wegrennen zodat de hond een klap in de nek krijgt van het halsbandje. Of gewoon gevaarlijk i.v.m. verkeer. Moet iedereen natuurlijk zelf weten maar ik vind het niks.
En de rest van je tekstje begrijp ik ook niet goed? Bedoel je dat je eigenlijk vindt dat ik sowieso de kinderen sowieso niet met Frenk zou moeten laten lopen?
Dat doe ik ook. Maar zij willen van Frenk kunnen zeggen dat het ook hun hond is en ze zitten op behendigheidstraining met hem. Dan wordt het een ander verhaal, want dan moeten ze ook leren dat daar een stuk 'lasten' bijhoort. Dat heb ik hierboven nou juist allemaal op zitten schrijven. En daarom begrijp ik jouw reactie niet.Ri@ schreef:Ik vind dat het vaak onverantwoord is om kinderen met een hond te laten lopen. Maar zoals ik al zei moet iedereen dat zelf weten. En ik vind inderdaad dat als je Frenk hebt aangeschaft dat hij dus van jou is en je hem ook in de regen moet uitlaten en ook als je eigenlijk geen tijd hebt en meer van dat soort situaties. Dat heet het goede voorbeeld geven
Dat ben ik 100% met je eens, alsof een kind pas een mens wordt bij 16, voor die tijd geen eigen karakter of identiteit heeft. Ik vertrouw mijn honden meer toe aan mijn zoon van 15 dan aan mijn man van 48 of mijn moeder van nu bijna 70. En ook al toen hij 13 was. Waarom? Mijn man heeft niks met honden wel met veel andere dieren waar ik dan weer niets mee heb (zoals vogels en reptielen), ik zou niet weten hoe hij zou gaan reageren als hij in een gevecht terecht zou komen, maar mijn honden hebben ook niets met mijn man en voelen zich prettiger bij mijn zoon. Mijn moeder is een schat van een mens, heeft haar hele leven al honden maar is redelijk vlot in paniek. Voorbeeldje:lieke schreef:Jij zegt het, ik dacht hetBudkes schreef:Sprak iemand met een bulk aan ervaring.djow schreef:Je moet geen hond kopen voor je kind. Ook geen cavia of konijn of wat dan ook. Je koopt een dier omdat je het zelf óók leuk vindt. Want een kind vindt alles een week leuk en zal vast het dier eten geven maar daar blijft het dan ook bij, de rest zal de ouder moeten doen. Je kan niet van een kind verwachten dat ze die verantwoording nemen, dit moet de ouder ze aanleren.
Ik vind zelfs dat je tot minstens 16 niet iedere keer je kind de hond moet laten uit laten. Voor 12 kunnen ze sowieso niet altijd bepaalde situaties handelen, kan jouw hond nog zo braaf zijn er zal maar een andere hond er op af stuiken en vechten bvb. Kan je kind dan juist handelen in die situatie? En daarna gaan ze puberen en slenteren ze met de hond met een mobieltje in de hand
Dus nee, een hond neem nóóit voor je kind alleen. Geen 1 dier naar mijn mening.
Alsof elke tiener ineens met 16 jaar verantwoordelijk is. En met 14,5 niet. Of 13.
Ik ken trouwens zat mensen die ik met 40 jaar nog niet een hond toevertrouw. Of een kind.
Dat laatste is ook mijn punt. Ik liet Nick nooit met de honden lopen, tot een maand of 6 geleden. Ik had een half jaar geleden zelfs nooit geloofd dat ik Nick met Cody zou laten lopenBudkes schreef:Dat ben ik 100% met je eens, alsof een kind pas een mens wordt bij 16, voor die tijd geen eigen karakter of identiteit heeft. Ik vertrouw mijn honden meer toe aan mijn zoon van 15 dan aan mijn man van 48 of mijn moeder van nu bijna 70. En ook al toen hij 13 was. Waarom? Mijn man heeft niks met honden wel met veel andere dieren waar ik dan weer niets mee heb (zoals vogels en reptielen), ik zou niet weten hoe hij zou gaan reageren als hij in een gevecht terecht zou komen, maar mijn honden hebben ook niets met mijn man en voelen zich prettiger bij mijn zoon. Mijn moeder is een schat van een mens, heeft haar hele leven al honden maar is redelijk vlot in paniek. Voorbeeldje:
Toen ik nog op de lagere school zat, dus -12 jaar, bracht mijn moeder mij naar school, samen met onze Pekingees Stevie. Vlak bij school moesten we langs een poort waar een bouvier achter zat. Op het moment dat wij langs liepen dook de bouvier onder de poort door met zijn kop en kreeg net het uiteinde van het vlooienbandje van Stevie te pakken. Dat bandje werd dus als een strop aangetrokken en Stevie kreeg geen lucht meer. Mijn moeder raakte volkomen in paniek en liet zich bovenop Stevie vallen, die toch al geen lucht meer kreeg. Ik heb mijn moeder een optater verkocht, Stevie onder haar weggegrist en ben bij die mensen naar de voordeur gegaan, bellen kloppen roepen om een schaar en zo Stevie van zijn strop bevrijd. Als mijn moeder daar alleen had gelopen had die arme Stevie het nooit overleefd.
Dus nog maar een keer; "het ligt aan het kind én aan de hond."
Maar 4 is natuurlijk een belachelijke leeftijd.
. .Dus omdat ik geen kind heb mag ik niets zeggen? Wat een raar gedoe weer. Mijn vriendin die ik al heel mijn leven ken had een moeder die haar konijntjes dood liet gaan want de kindertjes zorde er niet voor. Ze verhongerde. Daarnaast geven wij hier theorie lessen over.Budkes schreef:Sprak iemand met een bulk aan ervaring.djow schreef:Je moet geen hond kopen voor je kind. Ook geen cavia of konijn of wat dan ook. Je koopt een dier omdat je het zelf óók leuk vindt. Want een kind vindt alles een week leuk en zal vast het dier eten geven maar daar blijft het dan ook bij, de rest zal de ouder moeten doen. Je kan niet van een kind verwachten dat ze die verantwoording nemen, dit moet de ouder ze aanleren.
Ik vind zelfs dat je tot minstens 16 niet iedere keer je kind de hond moet laten uit laten. Voor 12 kunnen ze sowieso niet altijd bepaalde situaties handelen, kan jouw hond nog zo braaf zijn er zal maar een andere hond er op af stuiken en vechten bvb. Kan je kind dan juist handelen in die situatie? En daarna gaan ze puberen en slenteren ze met de hond met een mobieltje in de hand
Dus nee, een hond neem nóóit voor je kind alleen. Geen 1 dier naar mijn mening.
Tja dat maak jij ervan. Ik geloof niet dat er staat 'na 16 jaar kunnen ze de verantwoording aan' juist niet. Leeftijd hoeft niet uit te maken, wat verantwoording betreft. Maar ik ben nu een stuk meer bezig met verantwoording dan toen ik 16 was. En als ouder heb je wel wat te zeggen over je 16 jarige en niet over iemand van 48. Het ging namelijk om je kinderen. Of je die verantwoording geeft en niet over je buurman van 48.lieke schreef:Jij zegt het, ik dacht hetBudkes schreef:Sprak iemand met een bulk aan ervaring.djow schreef:Je moet geen hond kopen voor je kind. Ook geen cavia of konijn of wat dan ook. Je koopt een dier omdat je het zelf óók leuk vindt. Want een kind vindt alles een week leuk en zal vast het dier eten geven maar daar blijft het dan ook bij, de rest zal de ouder moeten doen. Je kan niet van een kind verwachten dat ze die verantwoording nemen, dit moet de ouder ze aanleren.
Ik vind zelfs dat je tot minstens 16 niet iedere keer je kind de hond moet laten uit laten. Voor 12 kunnen ze sowieso niet altijd bepaalde situaties handelen, kan jouw hond nog zo braaf zijn er zal maar een andere hond er op af stuiken en vechten bvb. Kan je kind dan juist handelen in die situatie? En daarna gaan ze puberen en slenteren ze met de hond met een mobieltje in de hand
Dus nee, een hond neem nóóit voor je kind alleen. Geen 1 dier naar mijn mening.
Alsof elke tiener ineens met 16 jaar verantwoordelijk is. En met 14,5 niet. Of 13.
Ik ken trouwens zat mensen die ik met 40 jaar nog niet een hond toevertrouw. Of een kind.
Tuurlijk mag je daar wat over zeggen, het gaat erom dat jij hier iets neerzet als een feit, niet als een mening. Terwijl er hier een heleboel ervaringdeskundigen zitten die daar dus hele andere ervaringen mee hebben. Dus niet alleen heel andere meningen, maar ook heel andere feiten dus.djow schreef:Dus omdat ik geen kind heb mag ik niets zeggen? Wat een raar gedoe weer. Mijn vriendin die ik al heel mijn leven ken had een moeder die haar konijntjes dood liet gaan want de kindertjes zorde er niet voor. Ze verhongerde. Daarnaast geven wij hier theorie lessen over.Budkes schreef:Sprak iemand met een bulk aan ervaring.djow schreef:Je moet geen hond kopen voor je kind. Ook geen cavia of konijn of wat dan ook. Je koopt een dier omdat je het zelf óók leuk vindt. Want een kind vindt alles een week leuk en zal vast het dier eten geven maar daar blijft het dan ook bij, de rest zal de ouder moeten doen. Je kan niet van een kind verwachten dat ze die verantwoording nemen, dit moet de ouder ze aanleren.
Ik vind zelfs dat je tot minstens 16 niet iedere keer je kind de hond moet laten uit laten. Voor 12 kunnen ze sowieso niet altijd bepaalde situaties handelen, kan jouw hond nog zo braaf zijn er zal maar een andere hond er op af stuiken en vechten bvb. Kan je kind dan juist handelen in die situatie? En daarna gaan ze puberen en slenteren ze met de hond met een mobieltje in de hand
Dus nee, een hond neem nóóit voor je kind alleen. Geen 1 dier naar mijn mening.
Ben zelf kind geweest en heb ouders. Vind ik genoeg ervaring. Daarbij is het gewoon logisch nadenken, daar heb je kind ervaring voor nodig.
Liever logisch nadenken dan de verkeerde ervaring opdoen.
verhaal, die moeder had dus nooit konijntjes mogen hebben, daar kan zo'n kind weinig aan doen. Dat jullie daar theorielessen over geven zegt me al helemaal niks aangezien je in een ander topic terug nog naar je instructrice moest sms-en wat er jullie überhaupt behandeld werd en hoe. En maakt trouwens ook weinig indruk op me, ik heb zelf 10 jaar lang theorielessen af staan draaien voor cursisten. 
Waar haal je dat minderwaardigheidscomplex nu weer vandaan ? Ik wist niet eens hoe oud je bent....djow schreef:
Als ik 40 was geweest met een 'bulk' aan ervaring en 2 kinders had was er niet zo belachelijk gereageerd.
Nee, ze is 22, hoe kan zij nou oordelen hierover?
Even ter aanvulling op wat Aniek zegt (waar ik het ook van harte mee eens ben), ik zal nooit iemand's mening terzijde schuiven omdat, in dit geval, die persoon jonger is en/of geen kinderen heeft. Iedereen heeft recht op zijn of haar mening en of je nou wel of geen kinderen hebt, doet dan niets terzake (al mag ík daar ook weer een mening over hebben).djow schreef:Dus omdat ik geen kind heb mag ik niets zeggen? Wat een raar gedoe weer. Mijn vriendin die ik al heel mijn leven ken had een moeder die haar konijntjes dood liet gaan want de kindertjes zorde er niet voor. Ze verhongerde. Daarnaast geven wij hier theorie lessen over.
Ben zelf kind geweest en heb ouders. Vind ik genoeg ervaring. Daarbij is het gewoon logisch nadenken, daar heb je kind ervaring voor nodig.
Liever logisch nadenken dan de verkeerde ervaring opdoen.
Budkes schreef:Waar haal je dat minderwaardigheidscomplex nu weer vandaan ? Ik wist niet eens hoe oud je bent....djow schreef:
Als ik 40 was geweest met een 'bulk' aan ervaring en 2 kinders had was er niet zo belachelijk gereageerd.
Nee, ze is 22, hoe kan zij nou oordelen hierover?
Jij hebt qua kind zijn net zoveel ervaring als ik, want dat zijn we namelijk allebei geweest. Daarnaast heb ik nu 1 van 2 zonen die in ieder geval op zijn 15e die verantwoording prima aankan, en Lieke heeft er toevallig ook eentje.
Maar wij mogen niet vallen over de stelligheid waarmee jij ons verteld dat dit absoluut niet kan, maar jij mag wel vallen over het feit dat wij zeggen dat je geen ervaring hebt als ouder. Die heb je toch ook niet
Ik zag dus, bij mezelf als kind van 12, dat ik die verantwoording prima aankon, en de hond heeft samen met mij de pubertijd prima overleefd en ik zie bij mijn zoon van nu 15 dat die die verantwoordelijkheid prima kan dragen. Dat zijn er dus al 2 bij wie de stelligheid van jou dat dat nooit kan niet opgaat. En zover ik uit Lieke's woorden begrijpt heeft zij ook zo'n kind, dat zijn er dus al 3.
Weet je nog, iets over zwart-wit en kleurnuances..........
Ik haal dit uit jouw opmerking, dat lijkt me vrij logisch. Verder in je verhaal zeg je ook dat je dat zei omdat ik geen kinders heb, dus dat had ik toch echt goed begrepen heb het voor het gemak even blauw gemaakt (iets met kleurnuances ) Ik geef mijn mening, en mijn mening is dat ik vind dat je geen dieren neemt voor je kinderen die dan ook alle verantwoording moeten dragen. Daar hoef ik geen ervaren ouder voor te zijn. Ik zei in mijn stukje namelijk ook dat dit aangeleerd moet worden, dus dan heb je dat prima gedaan, en jou ouders ook, lijkt mij.Tuurlijk mag je daar wat over zeggen, het gaat erom dat jij hier iets neerzet als een feit, niet als een mening.Budkes schreef:Tuurlijk mag je daar wat over zeggen, het gaat erom dat jij hier iets neerzet als een feit, niet als een mening. Terwijl er hier een heleboel ervaringdeskundigen zitten die daar dus hele andere ervaringen mee hebben. Dus niet alleen heel andere meningen, maar ook heel andere feiten dus.djow schreef:Dus omdat ik geen kind heb mag ik niets zeggen? Wat een raar gedoe weer. Mijn vriendin die ik al heel mijn leven ken had een moeder die haar konijntjes dood liet gaan want de kindertjes zorde er niet voor. Ze verhongerde. Daarnaast geven wij hier theorie lessen over.Budkes schreef: Sprak iemand met een bulk aan ervaring.
Ben zelf kind geweest en heb ouders. Vind ik genoeg ervaring. Daarbij is het gewoon logisch nadenken, daar heb je kind ervaring voor nodig.
Liever logisch nadenken dan de verkeerde ervaring opdoen.
Ik ben ook zelf kind geweest en ik had gelukkig ouders die me op mijn 12e mijn eigen hond gaven, ik was trouwens ook de enige die het beest fatsoenlijk uit kon laten, en ze hebben me daarmee een heel gelukkige jeugd gegeven. Daarnaast heb ik nu kinderen waarbij ik al aangaf dat zeker de oudste (14) de verantwoordelijkheid om een Duitse Herder/gepensioneerde politiehond uit te laten prima kan dragen.
Het verhaal van je vriendin is natuurlijk een
De wereld is niet alleen zwart of wit, daar zitten gelukkig een heleboel kleurschakeringen tussen, en de wereld is al helemaal niet te vatten in een theorieles van een uurtje. Dus dat nooit uit jouw antwoord mag gerust een stukje minder stellig.
Is toch heel duidelijk een mening?Dus nee, een hond neem nóóit voor je kind alleen. Geen 1 dier naar mijn mening
verhaal, die moeder had dus nooit konijntjes had mogen hebben, daar kan zo'n kind weinig aan doen. Dat jullie daar theorielessen over geven zegt me al helemaal niks aangezien je in een ander topic terug nog naar je instructrice moest sms-en wat er jullie überhaupt behandeld werd en hoe. Fijn, dat mijn leeftijd er niks mee te maken heeft, of het feit dat ik geen kinderen heb. Al komt dat wel een beetje zo over. Maargoed, daar gaat het niet om. Ik verkondig niets als zijnde een wet van meden en perzen. Ik gaf mijn mening. Daarin staat ook dat zoiets aangeleerd moet worden, dus dat kinderen uiteindelijk die verantwoording wel aan kunnen. Ze liet de konijnen niet verhongeren om haar kinderen een lesje te leren, ze had gewoon niets met dieren, dus zorgde er niet voor, zij had dus niet die verantwoording mee gekregen. en mijn vriendin ook niet altijd, maar haar vriend gelukkig wel. Dus hun konijn leeft gelukkig nogsteedslieke schreef:Even ter aanvulling op wat Aniek zegt (waar ik het ook van harte mee eens ben), ik zal nooit iemand's mening terzijde schuiven omdat, in dit geval, die persoon jonger is en/of geen kinderen heeft. Iedereen heeft recht op zijn of haar mening en of je nou wel of geen kinderen hebt, doet dan niets terzake (al mag ík daar ook weer een mening over hebben).djow schreef:Dus omdat ik geen kind heb mag ik niets zeggen? Wat een raar gedoe weer. Mijn vriendin die ik al heel mijn leven ken had een moeder die haar konijntjes dood liet gaan want de kindertjes zorde er niet voor. Ze verhongerde. Daarnaast geven wij hier theorie lessen over.
Ben zelf kind geweest en heb ouders. Vind ik genoeg ervaring. Daarbij is het gewoon logisch nadenken, daar heb je kind ervaring voor nodig.
Liever logisch nadenken dan de verkeerde ervaring opdoen.
Maar wat jij verkondigt als zijnde een wet van Meden en Perzen vind ik persoonlijk flauwekul. Iedereen is anders, of ze nou 12, 20 of voor mijn part 48 zijn.
Dat blijkt wel uit jouw voorbeeld van die moeder die dieren laat verhongeren. Waarom? Om haar kinderen een lesje te leren? Zo iemand zou moeten worden aangegeven wegens dierenmishandeling.
Mijn zoon had bijvoorbeeld een jaar geleden geen zin meer in het verzorgen van zijn cavia's. En stelde voor ze weg te doen. Waarop ik hem meedeelde dat ik dat een prima idee vond. Ik zou ze op marktplaats zetten en in de begeleidende advertentie gelijk aangeven dat ik hem erbij zou zetten omdat ik wel eens geen zin heb om voor hém te zorgen. Einde discussie. En hij heeft er tot hun dood elke dag voor gezorgd, daar heb ik wel voor gezorgd.
En reken maar dat die boodschap is overgekomen.
En van je zoon vind ik erg netjes, maar dan leer je het hem dus wel aan, en is/wa hij blijkbaar te jong om zelf die verantwoording te nemen.
