Wanneer stop je met een oud dier?

[Marjoleine]

Dat vroeg ik me af.

Onze Puck, een krijgertje van onbestemde leeftijd, is oud.
Ze was al doof en wat de weg kwijt, maar sukkelt op haar manier nog gewoon mee.
Ze was daardoor al wat lastig benaderbaar, en bovendien heeft ze ooit een ongeluk gehad, vermoeden we, want ze is erg gevoelig op de achterhand. Niks aan doen, zei de da, ze heeft er geen hinder van.

Nu heeft ze denk ik een tia gehad.
Ze sleept sinds een paar dagen wat met haar achterpootjes. Ze komt niet meer de trap af (niet erg, boven staan twee kattenbakken) dus ze krijgt eten geserveerd. En ze eet en drinkt ook nog, al is het niet zoveel.
Ze is nog schoon en zindelijk maar het gaat allemaal wel hard achteruit.
En de andere katten, die al weinig met haar konden, vinden haar nu helemaal stom.

Als een dier ziek is ben ik simpel: beter een week te vroeg dan een dag te laat.
Maar in dit soort gevallen: wanneer stop je?
Ik vind het maar lastig.

[Podenji]

nu kalusha ouder wordt en dementerend, komt dat vraagstuk voor mij ook steeds dichterbij....en het antwoord heb ik nog niet gevonden.

eetlust en zindelijkheid en pijn zijn voor mij graadmeters, maar als die nog in orde zijn en je toch denkt dat het niet meer gaat?......
belangrijk voor mij is ook om te weten hoe het nog in de roedel gaat, als er een grote kans is dat ze niet meer geaccepteerd wordt en ze haar op een dag even "pakken" dan ben ik die liever voor en ik denk dat je aan het gedrag van de betreffende dieren heel goed kan merken hoe ver het is, misschien wil je het niet zien maar ik denk dat als je goed kijkt en naar je gevoel luistert dat je het wel weet.

veel wijsheid en sterkte gewenst

[Pemba]

Het is ook heel lastig. Bij een kat zou ik zeggen als ze pijn heeft en zelf niet meer op de kattenbak kan komen.
Voor mijn honden vind ik het genoeg als ze pijn hebben en/of geen hond waardig leven meer.
Met hond waardig bedoel ik niet meer zelf in de benen kunnen komen en geen plezier meer hebben.
Zelf neem ik die beslissing liever een week te vroeg dan een dag te laat.

[Maeve]

Met Nora hebben we de regel dat we onmiddelijk stoppen als ze helemaal incontinent is, dus wakker word in haar eigen urine als het ware Of als ze niet meer kan lopen. Eetlust is ook enorm belangrijk, maar vind ik bij een Labrador moeilijk. Ik denk dat ze altijd zal blijven eten

[Marjoleine]

Ik stop wanneer ze in een neerwaartse spiraal komen waar geen ontsnappen meer uit mogelijk is. Zolang het nog hobbelt en doet ben ik bereid een oogje dicht te knijpen maar als het sukkelen wordt is het einde bericht.

Jawel, maar wanneer wordt het sukkelen, he

belangrijk voor mij is ook om te weten hoe het nog in de roedel gaat, als er een grote kans is dat ze niet meer geaccepteerd wordt en ze haar op een dag even "pakken" dan ben ik die liever voor

Bij honden is dat heel duidelijk, maar bij katten vind ik dat lastig hoor.
Ze heeft er nooit bij gehoord eigenlijk, maar ze leeft al jaren als een soort kluizenaarster.
Nu zie je echt dat ze naar haar kijken. Maar ze doen haar niets.

[bennie]

Hoi, ik vind het altijd ontzettend moeilijk om iets zinvols te zeggen over een hond van een ander, zelfs als ik de hond wel zou kennen. Je weet zelf wellicht in je hart wanneer het tijd is of wellicht vind je het prettiger om je gevoel rationeel te onderbouwen of het besluit bij je DA neer te leggen. Iedereen heeft daar zijn of haar nuances in. Normaliter reageer ik niet op deze vraag, gewoon om hem te ontwijken. Nu kwam ik laatst echter een verhaal tegen die ik zelf als persoon zinvol acht: http://www.naturescornermagazine.com/he ... nions.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[Nuran Gino]

Het is hartstikke moeilijk om het "juiste" moment te kiezen. Ben het met Nanna eens, maar een ieder heeft zijn eigen grens. Ik vind dat een dier een dierwaardig bestaan moet hebben. Als ze niks meer kunnen, geen lol meer hebben in het leven, en idd pijn hebben dan heel gauw naar de DA. Maar het blijft moeilijk om te bepalen wanneer genoeg, genoeg is.
Ieder mens/dier heeft een ander punt waarop het genoeg is.

[gonnie]

Ik zet er een punt achter als mijn honden geen zin meer hebben in het leven, dus niet meer willen eten, niet meer goed mee kunnen of niet meer mee willen. Als ze niet meer op hun poten kunnen staan. Maar ja, er zijn ook mensen die nemen hun hond dan mee in een bolderkar. Dat wil ik mijn honden dus niet aandoen.

En mijn kat heb ik in laten slapen toen hij ging dementeren en overal zijn behoefte ging doen, toen hij net ging dementeren deed hij zijn behoefte in de douche op handdoeken die op de grond lagen te slingeren of in zaagsel als mijn man iets had gezaagd, later ging hij op tafel en op bed zijn behoefte zitten doen, nou dat ging me te ver, dus toen heb ik hem in laten slapen, kattepis in mijn bed vind ik toch niet fris.

[gotcha]

idd moeilijk.

Bij onze poes zei ik dikwijls tegen de da,(met een ouder dier ga je toch iets meer qua controle naar de da),ik wil niet dat ze afziet,een aantal keren antwoordde hij,dat het nog niet de tijd was.Tot op een moment hij zelf zei"eigenlijk is het nu de moment"Ik heb niet getwijfeld en met zijn hoofdje op mijn hand is hij zachtjes ingeslapen.
de ouderdomskwaaltjes nam ik er altijd bij,maar bij alle dieren die bij ons geweest zijn,liet ik het deskundig oordelen van de da de overhand nemen,natuurlijk weet de da reeds ook hoe wij tegenover oudere dieren en hun kwaaltjes staan.

[Tulp]

Het is eigenlijk nooit te vroeg denk ik.
Het feit dat je er over na het denken bent geeft aan hoe het met haar gaat

[Maylala]

Ik heb niks zinnigs te zeggen Marjoleine, wil je alleen sterkte wensen. Nare dingen zijn dit om over na te moeten denken.

[lieke]

Met katten vind ik het lastiger dan met honden omdat je met een hond natuurlijk een hele andere band hebt.
Ik heb vorig jaar september mijn kat Parcival laten inslapen toen hij 17 was. Zijn aftakeling was eigenlijk al een jaar aan de gang maar was de eerste 10 maanden nog leefbaar.
Eigenlijk voor hem meer dan leefbaar omdat hij door zijn dementie vergat dat hij altijd een hele angstige en neurotische kater was. Het laatste jaar durfde hij eindelijk naar beneden te komen, liep trots tussen de honden door en mepte zelfs wel eens poes Isis om de oren (die dat 13 jaar lang bij hem had gedaan). Maar de laatste 2 maanden werd hij onzindelijk. Hij plaste én poepte overal meerdere keren per dag. Schreeuwde dag en nacht de longen uit zijn lijf en werd agressief.
En omdat zijn nierfunctie en schildklierfunctie ook al achteruit gingen, heb ik besloten om hem te laten gaan. Hoewel hij met medicijnen het misschien nog wel een jaar had kunnen uitzingen, vond ik dat de kwaliteit van zijn én mijn leven zo slecht werden dat inslapen een 'goede' beslissing was.

[sterredag]

Toen onze Hristo al erg oud was en dit ook wel steeds duidelijker werd, hadden we niet het idee dat er ook echt wat mis was. Hij at, uitlaten ging gewoon prima hij, hij was erg lief voor de baby, het ging alleen allemaal wat slomer, maar ja hij was dan ook al echt oud, zeker voor een boxer.... op een gegeven moment en dit ging echt heel snel ging hij plassen in de gang en de volgende dag had hij op zijn eigen kleedje geplast. Eigenlijk wisten we toen al dat dit niet goed was en omdat hij oud was dat de gang naar de dierenarts zou betekenen dat we hem in zouden laten slapen. Een droevig moment.

De dierenarts heeft toen nog wel zijn urine getest en concludeerde dat hij nier problemen had, hij vond toen ook al dat het geen doen zou zijn om dit eerst nog te gaan behandelen. Het beestje had een mooi lang leven gehad, de ellende van rekken en behandelen zou gewoon niet waardig zijn.

[Marjoleine]

Het is eigenlijk nooit te vroeg denk ik.
Het feit dat je er over na het denken bent geeft aan hoe het met haar gaat

Nou, ach.
Zoals ik al zei, ze is schoon en ze eet en drinkt.
Alleen dat slepen met de pootjes baart me zorgen.
Ze loopt naar de trap, tuurt eens naar beneden en loopt weer terug naar haar vetbedje.
Ze wordt zo wankel he.

Als een dier ziek is of incontinent of zo, is het eigenlijk veel simpeler

[Frenk]

Het klinkt heel vaag, maar hier telt meestal de vraag: is het leven nog leuk. Ik bedoel, natuurlijk is het al heel zielig dat ze niet meer goed kan bewegen, maar voelt ze zich senang in haar eenzame afzondering boven?

Veel sterkte

[Marjoleine]

Ze is al jaren een kluizenaarster
Om het lastig te maken.

[Tiny]

Poek was 19 jaar en al een tijdje flink dement, ze at nog goed en was nog steeds zindelijk dus zag ik geen reden om haar te laten gaan. Tot het moment dat ze niet meer sliep en alleen maar kon schreeuwen dit wilde ik niet voor haar en heb ik haar laten gaan. Tot aan het laatste moment bleef ze wel zindelijk.

[renee-uk]

ik heb mijn ouwe man Ramses in laten slapen op het moment dat hij totaal de weg kwijt was en ik hem in de kattenbak vond liggen.
Hem er natuurlijk uitgehaald maar hij ging er meteen weer terug in en ik kon ook geen contact meer met hem maken.
Voor die tijd was hij gewoon oud, hij slingerde meer door het huis dan hij liep maar hij voelde zich nog heel wat en hij was ook nog prima gelukkig ook al ging alles wat moeizamer.
Heel inventief ook, want als hij vond dat hij naar de honden of naar een van de andere katten een punt moest maken zocht ie steun tegen de stoelpoot zodat hij nog heel stevig stond als ie zn meppen uitdeelde
Maar dat was dus helemaal weg toen ik hem in die kattenbak vond 's morgens.

Hij is in mijn armen ingeslapen en was dood voordat de spuit er uit was.
Hij is 22 geworden en het was goed zo.

Denk dus dat dat mijn criterium is bij katten die eigenlijk niet ziek zijn maar wel oud.

[Emma]

ik zou zeggen als een hond meer onplezier/ongemak/pijn heeft dan plezier, en er geen hoop is op verbetering.

maar in jouw geval (altijd al een kluizenaarster) is het wel moeilijk te bepalen. dat je hier wat neerzet geeft ook al wat aan, denk ik. onbewust misschien.

ik hoop zelf altijd maar, dat ik op mijn instinct en gevoel kan afgaan, wanneer het genoeg is geweest. op een gegeven moment, als ze pijn krijgen, denk ik dat je eht als mens niet meer kunt aanzien, en dat het dan genoeg is geweest. maar ik spreek niet uit ervaring, en het blijft altijd een erg moeilijke beslissing. leeftijd zal voor mij ook wel uitmaken denk ik.

ik denk dat zolang het geen pijn heeft, je het nog wel even kunt laten. maar als de achterpoten echt gesleept moeten worden (dat is nog niet zo?, alleen een beetje slepen?) dan zou dat wel een teken zijn. ik denk dat dat wel ongemakkelijk is, als ze echt gaat slepen of erdoor zakt.

maar,ja het blijft gewoon heel moeilijk.

[Marjoleine]

Ze is al jaren een kluizenaarster
Om het lastig te maken.

Lameraaie. Een driekleur

Nee, niet eens, een zwarte.
Alleen een ministip onder haar kin heeft ze

[miekmiek]

moeilijk. wel zou ik het in deze situatie liever iets te vroeg doen dan net wat te laat. ik bespaar ze liever die ene keer wakker worden in hun urine, of een nacht schreeuwen omdat ze de weg kwijt zijn. maar het blijft moeilijk.

[Marjoleine]

ik denk dat zolang het geen pijn heeft, je het nog wel even kunt laten. maar als de achterpoten echt gesleept moeten worden (dat is nog niet zo?, alleen een beetje slepen?) dan zou dat wel een teken zijn. ik denk dat dat wel ongemakkelijk is, als ze echt gaat slepen of erdoor zakt.

Ze was al lang wat wiebelig hoor, maar ja, ze is oud.
Maar nu hoor je ook dat ze sleept.
Maar ze is schoon en zindelijk, dus zo slecht is die achterhand ook weer niet, denk ik.

[renee-uk]

ik denk dat zolang het geen pijn heeft, je het nog wel even kunt laten. maar als de achterpoten echt gesleept moeten worden (dat is nog niet zo?, alleen een beetje slepen?) dan zou dat wel een teken zijn. ik denk dat dat wel ongemakkelijk is, als ze echt gaat slepen of erdoor zakt.

Ze was al lang wat wiebelig hoor, maar ja, ze is oud.
Maar nu hoor je ook dat ze sleept.
Maar ze is schoon en zindelijk, dus zo slecht is die achterhand ook weer niet, denk ik.

Ik zie persoonlijk niet zo'n verschil tussen wanneer het de tijd is voor katten en voor honden en voor je honden 'weet' je het toch ook Marjoleine?
Waarom vertrouw je niet op je eigen inzicht, ik kan me niet voorstellen dat je erg de fout ingaat als je dat doet.

[Marjoleine]

vind ik bij katten toch moeilijker omdat ze toch al veel meer op zichzelf zijn dan honden.

Nou, precies.
En omdat ze al oud was toen ze kwam en je dus de geschiedenis niet kent is het nog lastiger te duiden.
En ze had al wat autistische trekjes, zeg maar

Eten en schoon zijn is wel een voorwaarde, denk ik. En geen pijn, dat ook.

[renee-uk]

vind ik bij katten toch moeilijker omdat ze toch al veel meer op zichzelf zijn dan honden.

Nou, precies.
En omdat ze al oud was toen ze kwam en je dus de geschiedenis niet kent is het nog lastiger te duiden.
En ze had al wat autistische trekjes, zeg maar

Eten en schoon zijn is wel een voorwaarde, denk ik. En geen pijn, dat ook.

dat kan natuurlijk, ik ervaar het anders maar dat kan best komen omdat ik binnenkatten had en ook haast altijd katten die toch wel veel contact maakten.
Ik heb maar een keer een katje gehad dat daar niet aan deed.
Ze was volgens mij ook wat zwak begaafd, hoefde geen contact met mensen en eigenlijk ook niet zo met de andere katten en de honden en zonderde zich af. Ze had zelf de zolder tot haar element verkozen.
Maar toen zij ziek werd zocht ze dat contact opeens wel, dat was voor mij ook de reden om haar mee te nemen naar de DA.
Daar bleek na bloedonderzoek dat het foute boel was en dat katje heb ik dan ook laten gaan. Het had geen zin nog van alles te proberen en gelukkig was mijn DA daar ontzettend eerljk in.

[ranetje]

Alleen dat slepen met de pootjes baart me zorgen.
Ze loopt naar de trap, tuurt eens naar beneden en loopt weer terug naar haar vetbedje.
Ze wordt zo wankel he.

Als een dier ziek is of incontinent of zo, is het eigenlijk veel simpeler

Dit zou voor mij een signaal zijn.

Het ligt voor iedereen anders, dus adviseren doe ik niet.
Alleen aangeven wat me opvalt

[gotcha]

ik heb mijn ouwe man Ramses in laten slapen op het moment dat hij totaal de weg kwijt was en ik hem in de kattenbak vond liggen.
Hem er natuurlijk uitgehaald maar hij ging er meteen weer terug in en ik kon ook geen contact meer met hem maken.
Voor die tijd was hij gewoon oud, hij slingerde meer door het huis dan hij liep maar hij voelde zich nog heel wat en hij was ook nog prima gelukkig ook al ging alles wat moeizamer.
Heel inventief ook, want als hij vond dat hij naar de honden of naar een van de andere katten een punt moest maken zocht ie steun tegen de stoelpoot zodat hij nog heel stevig stond als ie zn meppen uitdeelde
Maar dat was dus helemaal weg toen ik hem in die kattenbak vond 's morgens.

Hij is in mijn armen ingeslapen en was dood voordat de spuit er uit was.
Hij is 22 geworden en het was goed zo.

Denk dus dat dat mijn criterium is bij katten die eigenlijk niet ziek zijn maar wel oud.

zo herkenbaar mijn ventje ging ook in zijn kattenbak liggen,en kroop er ook telkens terug in.

En idd elk dier daar hadden wij een band mee,van hond,kat,konijn,cavia,tot zelfs een hamster ook zij hebben een oude dag beleeft en indien nodig ingeslapen.

[Ma-Rianne]

Een van de criteria bij katten is voor mij altijd de eetlust geweest. Als oude katten niet merkbaar ziek zijn, maar ze gaan slechter eten en/of vermageren, dan weet ik dat het tijdstip van afscheid dichtbij is.
Ben je met puck bij de DA geweest? Als ze echt een tia of hersenbloedinkje heeft gehad kan ze dan met medicatie misschien nog wat opknappen?

[Renske]

Lastig.

Is haar leven nog acceptabel? Of zou je het met medicijnen nog draaglijker kunnen maken? Een kat heb ik nog nooit gehad, dus ik weet niet wanneer het daarvoor de tijd is.
Bij een oud dier die aan het aftakelen is en waarvan je ziet dat deze niet altijd meer gelukkig is, kun je volgens mij niet te vroeg zijn, wel te laat. Sterkte.

[Marjoleine]

Ben je met puck bij de DA geweest? Als ze echt een tia of hersenbloedinkje heeft gehad kan ze dan met medicatie misschien nog wat opknappen?

Nee, dat doe ik haar niet aan.
Ze wil absoluut niet opgepakt en raakt in paniek.
Het is een krijgertje, he, ze heeft gezworven en van alles meegemaakt.
Ze is niet goed in contact.
DA heeft er wel naar gekeken toen ze hier was voor de pups, oud en versleten zei ze toen al.
Ja, dat wisten we al.

Ik zag vanmiddag dat haar ene poot gewoon niks doet. Maar ze is toch naar beneden gewiebeld en ook weer naar boven.
Ze eet en drinkt en kan de douche nog vinden (daar is haar bak).
Al er paniek in dat koppie komt, dat is denk ik wel de grens. Maar dat is nog niet zo.