Het nut van gillen

[Marie-Josée]

Het schijnt dat een pup bij voorbaat gilt om zich over te geven en dat zou moeten werken.
De volwassen hond schrikt er ook meestal door terug dus in die zin lijkt het inderdaad te werken maar toch heb ik zelf steeds meer twijfels over het daadwerkelijke nut ervan.
Elke keer als er bij ons een pup kwam bij een volwassen hond zag ik dat de volwassen hond heel vriendelijk kwam kennismaken waarop de pup ijselijk begon te gillen ( in het geval van Sancho was het een blije blaf van Tomas die de volumeknop opendraaide)
En elke keer zag ik daardoor een hoop onzekerheid ontstaan bij de volwassen hond. Het resulaat is meestal dat ze er niets meer mee te maken willen hebben ( zoals onze collie vroeger en Bruno later, maar Tomas is daardoor zo van slag dat hij de pup probeert te vermijden als de pest en als dat niet lukt gaat hij dreigen.
Ik vraag me af of,als dat gillen achterwege was gebleven,Tomas en voordien ook de andere honden, er toch makkelijker aan zouden wennen?
Gillen lijkt bij vreemde honden dan misschien de oplossing maar als introductie in een roedel dan weer niet.Misschien omdat dat een tegennatuurlijke situatie is?
Ik zag bij Tomas door het gegil zelfs iets van die blik in de ogen komen die hij ook bij een konijn oid zou hebben.
Wat is jullie mening hierover en hoe is jullie ervaring?

[tineke]

Ja mijn ervaring is ook dat gillen ontzettend kan triggeren om de pup ,maar ook volwassen hond , direct de mond te willen snoeren.
Als een hond het op het gillen zet ben ik extra alert in ieder geval ,soms kom ik een hondje tegen die bij de aanblik van een hond het al op een krijsen zet, en dan lijn ik de mijne in ieder geval direct aan.

[empyree]

Hier gisteren een voorbeeld van een gillende pup (Fitou 20 weken, die ook gelijk haar anaalkleiren even ledigde) die in aanraking kwam met het schrikdraad. Onze Katell die nu pups heeft van 5 weken werd daar enorm onrustig van en wist niet of ze Fitou moet beschermen/troosten of naar haar eigen pups moest gaan die voor het eerst buiten waren in een rennetje. Fito dacht dat zij een knauw had gehad van Coquine en zodra zij naar haar keek ging de staart weer strak onder de buik en bij benadering werd Coquine afgesnauwd en die snapte daar weer niets van want zij wilde ook alleen 'troosten'/kijken waarom de paniek was
Kortom het geef veel onrust en onzekerheid als er een hond echt gilt !

[Rosita Compagner]

Mijn Westie's gilden meer en vaker als pup dan mijn Portugezen nu. Ik heb vaak genoeg mij naar de krijser gespoed om het bekje handmatig te sluiten en dicht te houden tot het gegil over was. Mijn groep was toen lichtontvlambaar, want terriers, en niet te beroerd om het klusje letterlijk even 'af te maken'.... Nee,krijsen vond ik ook niet handig. Ook niet binnen de eigen groep. Ik denk ook dat het vooral gedrag van kleine hondjes is.

[Pemba]

Tibetanen zijn dan blijkbaar geen gillers want ik heb het hier nog nooit meegemaakt. Het lijkt me inderdaad verwarrend voor de oudere hond.

[Inge]

Nika, die de eerste dagen alleen maar op haar rug mocht liggen van Danco, heeft nooit gegild.
Marouck was echter, zoals je wellicht nog weet, een enorme krijser, die gilde al als een andere hond bij wijze van spreken alleen maar naar haar keek. Bloedirritant!
Biène heeft wel eens gegild, maar dat was eigenlijk alleen in grote groepen honden, blijkbaar voelde ze zich daar wat onzeker ofzo?

[Marie-Josée]

Ik denk ook dat het vooral gedrag van kleine hondjes is.

Nee hoor, wij hebben altijd grote honden gehad
Verder werd er hier ook nooit gegild, alleen bij die eerste kennismaking.

[Marie-Josée]

Gillen heeft geen nut. Het is gewoon een uiting van angst.
Ik denk niet dat het een bepaald doel dient.
Kan in een wat grotere groep honden zelfs gevaarlijk zijn omdat het vrij snel een ganging-up effect teweegbrengt.

Zo zie ik het ook, en wat dat betreft ben ik het dus niet eens met veel "deskundigen".

[Lillith]

Het is niet zo dat elke pup gilt.
Ik heb nog nooit een angstige giller gehad dat dan in combi met ontmoeting met vreemde honden.
Wel van hompie-pompie hier ben ik, die werden dan even op hun plaats gezet en daarna was het koek en ei.
Misschien is je pupje niet veel gewend, te jong, geen vreemde of opvoedende honden.
Ik heb gelezen dat teckels bv. vaak tot 9 wkn. worden aangehouden om ze beter te socialiseren.
Het lijkt me gevaarlijk voor je pup, ik zou het zo gauw mogelijk afleren.
Hoe weet ik (heb het nog nooit gehad) niet laat ik over aan de specialisten
Het is wel een schattig ventje, nog gefeliciteerd

[miekmiek]

interessant!

zou het iets zijn wat is 'blijven hangen' vanuit het nest? een pup van een week oud die buiten het nest raakt zal gillen om zijn moeder en daarmee nog kans hebben om te overleven. misschien dat ze dit instinct nog niet helemaal kwijt zijn bij een iets oudere pupleeftijd en bij gevaar dus terugvallen hierop?

[bennie]

Gillen is zeeeer zinvol, zeker vanuit het hondje gezien, wat ze er bij baasjes en hun omgeving wel niet mee voor elkaar kunnen boxen, damn dat is cool. Ik hoef maar aan te zetten om te gillen op de hondenschool, moet je eens zien hoe mijn baasje zich dan terugtrekt, en als die dat niet doet laat ik mij theatraal op mijn rug storten in de hoek van een veld, dan laat ie het wel om nog een keer boos op mij te zijn .
Gillen wordt hier niet getollereerd, zelfs niet met publiek .

[bennie]

interessant!

zou het iets zijn wat is 'blijven hangen' vanuit het nest? een pup van een week oud die buiten het nest raakt zal gillen om zijn moeder en daarmee nog kans hebben om te overleven. misschien dat ze dit instinct nog niet helemaal kwijt zijn bij een iets oudere pupleeftijd en bij gevaar dus terugvallen hierop?

Dat vermoed ik ook, en vervolgens zien ze veelal het nut er van in .

[bennie]

Let ook maar eens op kinderen bij het boodschappen doen in de supermarkt, daar is het ook trend om te gaan gillen als de reep chocolade niet in het winkelwagentje wordt gelegd.

[miekmiek]

ik denk niet dat de pup zo bezig is met het 'nut' ik denk dat het gewoon iets is wat ingeprogrammeerd zit zeg maar. niet met voorbedachte rade zoals kinderen dat doen.

[bennie]

ik denk niet dat de pup zo bezig is met het 'nut' ik denk dat het gewoon iets is wat ingeprogrammeerd zit zeg maar. niet met voorbedachte rade zoals kinderen dat doen.

Ik denk dat je je daar best wel eens in kunt vergissen. Kinderen moeten ook eerst die associatie leggen, wanneer paps en mams ongevoelig blijken voor gillen en kiddo assertief in het hemd zetten bij gegil, laten ze het wel uit hun hoofd om te gillen, en zo werkt dat met pups idem dito. Als ze eenmaal een positieve associatie leggen met gillen, maak dan je borst maar nat.

[laeken]

Ik denk dat het hele gillen niet ontstaan is in honden die honden van buiten de roedel leren kennen zonder aanwezigheid van hun eigen moeder of roedel. Dus pups zijn in de evolutie gaan gillen omdat ze dat wel degelijk kunnen inzetten bij hun moeder. Stel je hebt pups die ergens op een vuilstort lopen en er komt een teef die ze op hun plaats gaat zetten. Te hard omdat ze zelf zwanger is en daar pups wil krijgen bv. Het gillen van de pups maakt dat de moeder er furieus en hevig op zal reageren. Ze zal ze verdedigen. Daar is dat gillen voor. Honden blijven door domesticatie pupperig. Dat is het kenmerk van domesticatie. Gebrek aan uiteindelijk volwassen worden. Daarom doen honden het zo goed bij mensen. Ze blijven ergens altijd baby. De hond die gilt is angstig en vraagt om bijstand van zijn moeder.

Eva gilde ook als pup. Ze gilde als Cleo haar pakte en dan sprong Dapper meteen op. Buiten zouden Dapper en Cleo meteen op een hond knallen als Eva aan het gillen werd gemaakt. Dus het is absoluut niet zo dat gillen geen functie heeft. Gillen windt de hele roedel op en als dan blijkt dat een vreemde hond hun pup laat gillen dan kun je er gif op innemen dat de opwinding die dat gegil veroorzaakt zich uit door het op de vreemde hond klappen.

Gelegenheidsroedels, vreemde honden in parken en mensen die hun pups niet meer verdedigen hebben niets te maken met het oorspronkelijke doel van dat gillen en het ontstaan daarvan. Als jij met je roedel in het park loopt en de moederhond van de pups is onderdeel van dat roedel en een vreemde hond maakt de pups aan het gillen moet je maar eens kijken wat er gebeurd. :N: In de kielzog van de moeder komt de hele roedel verhaal halen bij hetgeen de pup aan het gillen maakte. Gillen is ook hard en hoog omdat het dan ver draagt en de hulptroepen goed weten waar ze moeten zijn.

Eva was dus best een giller. Als ze van Cleo een correctie kreeg rende ze gillend door het huis om ons als hulp in te roepen. Cleo stopte dan overigens onmiddellijk en zij is wel een hele pure hond op sociaal vlak. Zij begreep dat ze dan te hard was geweest en wierp zich op haar rug om Eva weer te troosten. Ik heb er ook een filmpje van.

In dit filmpje stopt Cleo al meteen omdat Eva "bijna" begint te gillen. Maar Eva kon heel hard gaan gillen en dan hielp dat wel echt hoor.

" onclick="window.open(this.href);return false;

[miekmiek]

ik denk niet dat de pup zo bezig is met het 'nut' ik denk dat het gewoon iets is wat ingeprogrammeerd zit zeg maar. niet met voorbedachte rade zoals kinderen dat doen.

Ik denk dat je je daar best wel eens in kunt vergissen. Kinderen moeten ook eerst die associatie leggen, wanneer paps en mams ongevoelig blijken voor gillen en kiddo assertief in het hemd zetten bij gegil, laten ze het wel uit hun hoofd om te gillen, en zo werkt dat met pups idem dito. Als ze eenmaal een positieve associatie leggen met gillen, maak dan je borst maar nat.

ik geloof best dat je er als mens voor kan zorgen dat het gillen versterkt wordt en kan blijven terugkomen. maar dan ben je eigenlijk een stap verder dan waar ik was, ik vroeg me enkel af waarom oudere pups dit soms doen, terwijl ze er het risico mee lopen doodgebeten te worden. het moment voordat ze geleerd hebben dat er iets mee te winnen valt zeg maar.

[M@scha]

Ja mijn ervaring is ook dat gillen ontzettend kan triggeren om de pup ,maar ook volwassen hond , direct de mond te willen snoeren.
Als een hond het op het gillen zet ben ik extra alert in ieder geval ,soms kom ik een hondje tegen die bij de aanblik van een hond het al op een krijsen zet, en dan lijn ik de mijne in ieder geval direct aan.

idem hier. gillen is voor sam een volledig legitieme en zeer noodzakelijke reden om er meteen vol op te slaan...

lola gilt nogal snel waardoor ik bij hen dus erg uit moet kijken als ze spelen.

[bennie]

ik denk niet dat de pup zo bezig is met het 'nut' ik denk dat het gewoon iets is wat ingeprogrammeerd zit zeg maar. niet met voorbedachte rade zoals kinderen dat doen.

Ik denk dat je je daar best wel eens in kunt vergissen. Kinderen moeten ook eerst die associatie leggen, wanneer paps en mams ongevoelig blijken voor gillen en kiddo assertief in het hemd zetten bij gegil, laten ze het wel uit hun hoofd om te gillen, en zo werkt dat met pups idem dito. Als ze eenmaal een positieve associatie leggen met gillen, maak dan je borst maar nat.

ik geloof best dat je er als mens voor kan zorgen dat het gillen versterkt wordt en kan blijven terugkomen. maar dan ben je eigenlijk een stap verder dan waar ik was, ik vroeg me enkel af waarom oudere pups dit soms doen, terwijl ze er het risico mee lopen doodgebeten te worden. het moment voordat ze geleerd hebben dat er iets mee te winnen valt zeg maar.

Omdat er eerder dus een positieve associatie heeft plaatsgevonden. Pups gillen om grenzen aan te geven. Als die grens correct is zie je dat honden daarop reageren door hun gedrag te staken, als die grens niet correct is zie je dat ze er een schepje bovenop doen, wellicht omdat aanstelleritus niet wordt gewaardeerd.

[miekmiek]

Omdat er eerder dus een positieve associatie heeft plaatsgevonden. Pups gillen om grenzen aan te geven. Als die grens correct is zie je dat honden daarop reageren door hun gedrag te staken, als die grens niet correct is zie je dat ze er een schepje bovenop doen, wellicht omdat aanstelleritus niet wordt gewaardeerd.

ik denk dat ik het niet met je eens bent. volgens mij gillen heel jonge pups enkel uit overlevingsinstinct. ik heb het dan over pups onder de zes weken he?

[laeken]

Veel pups worden nooit volwassen bij huisdieren Verder is een pup van 4 maanden van nature nog steeds gewoon bij zijn moeder en die blijft dan zeker nog reageren op het gegil. Wij gaan er vanuit dat het gedrag van onze honden gebaseerd is op het leven dat ze de laatste 50 jaar hebben. Voor die tijd kwamen honden als pup zonder moeder niet vaak andere honden tegen die ze niet kenden. Dus hoe het nu is is zeker niet waardoor gedrag ontstaan is in "de soort" huishond. Gedrag wat je nu ziet komt nog deels uit de wolf en deels uit tijden dat alles anders was. En op het land waar de roedel woonde en pups kreeg was gillen zeer zinvol als alarmkreet van het jonge grut. En het was zelfs zinvol om meteen te gaan krijsen als er een vreemde grote teef op je af komt als pup. Dat is iets wat de meeste moederhonden nooit toestaan als ze in een wat natuurlijkere situatie leven. Pups horen geen vreemde honden tegen te komen als het aan de natuur ligt. Veel te link. Zeker honden die een zwaar leven hebben zijn niet mild met vreemden in de roedel. Drachtige teven zijn ook niet mild met vreemde pups. Dat "weten" pups van nature.

[bennie]

Omdat er eerder dus een positieve associatie heeft plaatsgevonden. Pups gillen om grenzen aan te geven. Als die grens correct is zie je dat honden daarop reageren door hun gedrag te staken, als die grens niet correct is zie je dat ze er een schepje bovenop doen, wellicht omdat aanstelleritus niet wordt gewaardeerd.

ik denk dat ik het niet met je eens bent. volgens mij gillen heel jonge pups enkel uit overlevingsinstinct. ik heb het dan over pups onder de zes weken he?

Je hoeft het niet met me eens te zijn hoor, het is slechts hoe ik het telkens waarneem.

[Marie-Josée]

Het is niet zo dat elke pup gilt.
Ik heb nog nooit een angstige giller gehad dat dan in combi met ontmoeting met vreemde honden.
Wel van hompie-pompie hier ben ik, die werden dan even op hun plaats gezet en daarna was het koek en ei.
Misschien is je pupje niet veel gewend, te jong, geen vreemde of opvoedende honden.
Ik heb gelezen dat teckels bv. vaak tot 9 wkn. worden aangehouden om ze beter te socialiseren.
Het lijkt me gevaarlijk voor je pup, ik zou het zo gauw mogelijk afleren.
Hoe weet ik (heb het nog nooit gehad) niet laat ik over aan de specialisten
Het is wel een schattig ventje, nog gefeliciteerd

Dank je!
Je hebt toch mijn berichtje niet goed gelezen

[Jaap*]

Hier geen ervaring met gillers, maar ik zou er wel een beetje om denken dat niet steeds alle aandacht alléén naar de pup gaat bij gegil. Me dunkt dat Tomas er op die manier wel eens genoeg van kan krijgen
Indien van toepassing.

[Emma]

Ik denk dat het hele gillen niet ontstaan is in honden die honden van buiten de roedel leren kennen zonder aanwezigheid van hun eigen moeder of roedel. Dus pups zijn in de evolutie gaan gillen omdat ze dat wel degelijk kunnen inzetten bij hun moeder. Stel je hebt pups die ergens op een vuilstort lopen en er komt een teef die ze op hun plaats gaat zetten. Te hard omdat ze zelf zwanger is en daar pups wil krijgen bv. Het gillen van de pups maakt dat de moeder er furieus en hevig op zal reageren. Ze zal ze verdedigen. Daar is dat gillen voor. Honden blijven door domesticatie pupperig. Dat is het kenmerk van domesticatie. Gebrek aan uiteindelijk volwassen worden. Daarom doen honden het zo goed bij mensen. Ze blijven ergens altijd baby. De hond die gilt is angstig en vraagt om bijstand van zijn moeder.

Eva gilde ook als pup. Ze gilde als Cleo haar pakte en dan sprong Dapper meteen op. Buiten zouden Dapper en Cleo meteen op een hond knallen als Eva aan het gillen werd gemaakt. Dus het is absoluut niet zo dat gillen geen functie heeft. Gillen windt de hele roedel op en als dan blijkt dat een vreemde hond hun pup laat gillen dan kun je er gif op innemen dat de opwinding die dat gegil veroorzaakt zich uit door het op de vreemde hond klappen.

Gelegenheidsroedels, vreemde honden in parken en mensen die hun pups niet meer verdedigen hebben niets te maken met het oorspronkelijke doel van dat gillen en het ontstaan daarvan. Als jij met je roedel in het park loopt en de moederhond van de pups is onderdeel van dat roedel en een vreemde hond maakt de pups aan het gillen moet je maar eens kijken wat er gebeurd. :N: In de kielzog van de moeder komt de hele roedel verhaal halen bij hetgeen de pup aan het gillen maakte. Gillen is ook hard en hoog omdat het dan ver draagt en de hulptroepen goed weten waar ze moeten zijn.

Eva was dus best een giller. Als ze van Cleo een correctie kreeg rende ze gillend door het huis om ons als hulp in te roepen. Cleo stopte dan overigens onmiddellijk en zij is wel een hele pure hond op sociaal vlak. Zij begreep dat ze dan te hard was geweest en wierp zich op haar rug om Eva weer te troosten. Ik heb er ook een filmpje van.

In dit filmpje stopt Cleo al meteen omdat Eva "bijna" begint te gillen. Maar Eva kon heel hard gaan gillen en dan hielp dat wel echt hoor.

" onclick="window.open(this.href);return false;

dat denk ik ook

[Pemba]

ik denk niet dat de pup zo bezig is met het 'nut' ik denk dat het gewoon iets is wat ingeprogrammeerd zit zeg maar. niet met voorbedachte rade zoals kinderen dat doen.

Ik denk dat je je daar best wel eens in kunt vergissen. Kinderen moeten ook eerst die associatie leggen, wanneer paps en mams ongevoelig blijken voor gillen en kiddo assertief in het hemd zetten bij gegil, laten ze het wel uit hun hoofd om te gillen, en zo werkt dat met pups idem dito. Als ze eenmaal een positieve associatie leggen met gillen, maak dan je borst maar nat.

Kinderen moet je opvoeden vóór ze mee naar de winkel gaan, ik heb nooit een krijsend kind in de winkel gehad

[Rea]

Hier momenteel onze Noor 4 maanden, loopt gewoon mee in de roedel. Er zijn vreemde honden waar ze gewoon op haar hoede is.
Toen ze met bijna 8 weken hier binnen kwam was Jet schijnzwanger en Noor werd haar beschermelinge. Geregeld sprong ze op om "haar" kind te redden. Daar hoefde geen gil aan vooraf te gaan.
Heb een filmpje in de bossen waarbij Jet echt vierkant over Noor heen gaat staan om haar te beschermen voor een met veel kabaal gaande speelbeurd met Teun.
Ik vond dat geweldig om te zien.
" onclick="window.open(this.href);return false;
(HET stukje zit op bijna 3 minuten)

Noor heeft veel aan haar pleegmoeder gehad.
Nu wat weken verder is de schijnzwangerschap voorbij. Bemerk dat ze nu tegenwoordig meer mij opzoekt als steun buiten. Jet laat haar 't nu zelf uitzoeken.
Ook Noor loopt buiten heel soms te gillen als er een vreemde hond te intens wil snuffelen.
Schenk hier totaal geen aandacht aan en loop door, Noor komt uiteindelijk vanzelf meegelopen.
Het zal vanzelf ophouden.

[laeken]

In de kielzog van de moeder komt de hele roedel verhaal halen bij hetgeen de pup aan het gillen maakte. Gillen is ook hard en hoog omdat het dan ver draagt en de hulptroepen goed weten waar ze moeten zijn.

dat is misschien zo bij hele jonge pups maar bij oudere pups/honden hoeft het zeker niet zo positief uit te draaien en kan het zelfs best de giller zelf zijn die aangepakt wordt.

dus nee, ik snap ook niet echt waarom de evolutie die gilknop na een paar maand niet gewoon heeft laten verdwijnen .

Bij vrijwel elke hond gaat de gilknop ook uit. Maar omdat honden door domesticatie halve baby's blijven gaat bij sommige honden de gilknop dus niet uit. Uiteraard kan je als baas ook dingen doen die daar voor zorgen. Ik vind zelf een hondje van onder de 6 maanden dood en doodnormaal als het gaat gillen als het angstig is in een ontmoeting. Wij hebben besloten dat een pup met 8 weken van de moeder af kan. Dat is echter totaal niet de keuze van de moeder en de pup bij veel honden. En normaal gesproken gaan pups van 8 weken zeker niet de dingen doen die wij met ze doen. Als ik Eva de keuze had gelaten was ze de eerste maand niet verder dan 100 meter van de voordeur gegaan. Heel erg normaal gedrag om bij het nest te willen blijven. Als Dapper en Cleo en wij dan weg waren gegaan dan had zij zeker bij de aanblik van een stoere hond het op een gillen gezet. En het gevolg zou wel zijn dat de hele roedel keihard op huis aan kwam om te kijken wat er aan de hand was. Daar is dat gillen dus voor. En de evolutie is nu eenmaal niet iets van de laatste 100 jaar. Dus die gil-knop zit er omdat hij vroeger wel een echte functie had. Verder vind ik eerlijk gezegd honden die op gillende pups duiken minstens net zo gek als jullie de pup vinden. Want ik vind een gillende pup normaler dan een volwassen hond die dat als signaal oppakt om de pup wat aan te doen. Er is geen enkele dreiging vanuit de pup en dus kiest de volwassen hond ervoor die pup wat aan te doen op eigen initiatief. Niet omdat dat nodig is. En ook daar speelt weer mee dat een volwassen hond domweg van nature normaal gesproken niks met andermans pups te maken heeft maar met de bewaker van het territorium. Want het is absoluut niet normaal dat nestpups van 8 weken ook maar ooit in contact komen met honden die niet uit hun eigen roedel zijn. Die worden al lang en breed weggejaagd eer ze ooit in de buurt van het meestal centraal gelegen nest komen. Bij wolven is dat al helemaal geen optie want die maken elke wolf af die ze niet kennen in de voortplantingstijd. Dus een wolvenpup die een wildvreemde wolf tegenkomt heeft groot gelijk als hij het op een gillen zet en zijn moeder en de roedel dus zo gaat roepen en gaat wijzen op het feit dat zijn leven in gevaar is.

Mensenkinderen krijsen toch ook veel meer dan volwassenen? Daarmee alarmeren ze de moeder en de meeste moeders reageren daar ook meteen op. De meeste diersoorten hebben jeugdgekrijs als ze zich bedreigt voelen. Volgens mij knallen volwassen honden ook nooit op pups van binnen de roedel die gillen. Het is altijd vreemde honden die dat doen. En dat hele tegenkomen van vreemde honden als een pup net rondom het nest hoort te lopen is al onnatuurlijk. Ga maar eens ergens lopen met een hond daar waar zwerfhondenmoeders zitten. Dat gaat helemaal niet. Mijn zus kon met haar hond op St. Maarten echt niet overal lopen. De ene na de andere teef met pups of zelfs hele roedel vloog op haar hond af. Die verdedigen hun terrein en pups tegen andere honden. Pups horen niet alleen te staan in ontmoetingen. Staan ze dat wel dan kunnen ze dus doodsbang worden. Eva was dat in elk geval wel en die ging zelfs bijten en grommen omdat zich klein maken soms niet hielp. En ze is gewoon super sociaal nu dus daar heeft dat niks mee te maken. Ze was er nog niet klaar voor en wij moesten het voor haar regelen. Toen ze 6 maanden was ging dat pas weg en was ze ook echt veel meer toe aan de wijde wereld. Dat lijkt mij ook normaal omdat hele kleine pups die de wijde wereld in gaan en willen hartstikke dood gaan als er geen mens voor ze gaat zorgen

[Ennath]

Ik denk dat je gelijk hebt Marc.

[Marjoleine]

Gillen is angst.

Vrienden van ons waren hier een paar jaar terug met hun wetterpup van 9 weken.
Ik kwam binnen met de honden (zij waren er al) en er ging een sirene aan :N:

Het had twee effecten: twee honden maakten zich ernstig zorgen over wat daar gebeurde.
De derde reageerde anders: die wilde het geluid weg hebben.
Bekje dichthouden dus, dat hielp.

Fien heeft ook gegild, maar dat was heel even, die heb ik meteen gepakt en vanuit mijn handen kennis laten maken (ook vanwege de kwetsbaarheid, geef ik toe).

Ik heb het vaker gezien, dat gegil en het is niet erg handig wat andere honden betreft.
Ik ben dan een voorstander van pup op schoot en zo kennis laten maken, zodat dat bekje dicht kan worden gedaan

Voor Sancho zou ik, ivm het grootte-verschil, adviseren ze regelmatig tegelijk wat lekkers te geven zodat ze op die manier aan elkaar kunnen wennen.
Met een snoepje kun je ze bij elkaar in de buurt krijgen. Zo kunnen ze zien dat ze beide honden zijn.
Het went wel, hoor.

edit: En ja, ik denk ook dat Marc gelijk heeft.