We hadden het al verwacht en hebben helaas gelijk gekregen: 2 maanden na Luca is vandaag ook Cerva ingeslapen.
Cerva was mijn ex-partners hondje.
Een enorme klik hadden we niet met zn tweetjes, die reserveerde ze voor haar baas en vooral voor Luca, maar we konden het toch best wel goed vinden samen.
Cerva was een vechtertje, ze heeft zich noch aan haar slechtwerkende pancreas noch aan de eosinofiele myositis die ze 2,5 jaar geleden kreeg wat gelegen laten liggen en zelfs de DA stond er versteld van hoe goed ze het deed en bleef doen.
Toen ik er van de zomer was liep Luca duidelijk op zn eind maar Cerva rende als een jonge blom door de tuin achter balletjes en flostouwen aan.
En toen was Luca er niet meer en ging Cerva zienderogen achteruit met als dieptepunt de dag voor oudjaar toen de stress van het vuurwerk waar ze doodsbang voor was haar teveel werd en ze een hartaanval kreeg.
Daar knapte ze toch nog weer van op maar ze bleef erg moe en toen ze gister en eergister niet wilde eten en kuchend in haar mand bleef liggen heeft Rob de knoop doorgehakt en in overleg met de DA besloten dat het beter was om haar in te laten slapen.
Hoewel ik er erg verdrietig om ben heeft me de hele dag door mijn hoofd gespeeld dat ze nu weer bij Luca is, haar grote steun en toeverlaat immers, en daar ben ik blij om.
Dag Cerva, dag meisje, geniet maar daar bij de regenboog brug.
Geef je Jouster en Luca een knuffel van me?
