Met jou en door jou ben ik gefacineerd geraakt in hondengedrag. Ik las alles was los en vast zat en ben gevraagd om stage te lopen bij de KC. Hier heb ik met jou diverse cursussen gelopen en heb uiteindelijk een paar jaar les gegeven. Je bleef altijd een jonge hond. Hoe vaak ik al niet hoorde "oh, die is nog niet zo oud zeker". Als ik dan antwoordde dat je de 8 jaar al gepasseerd was, werd ik bijna niet geloofd. Wat ik ook veel hoorde is hoe mooi je was. Dat klopt, je was een fantastisch mooie hond met een zeer zachte uitstraling. Hiermee wist je zelfs heel angstige mensen om je poot te winden. Mensen, kinderen en baby's vond jij geweldig en zij vonden jou geweldig.
Eind november heb ik Ella moeten laten gaan omdat de koek bij haar op was. Toen was het mij al opgevallen dat je slecht at. De DA en ik dachten aan een onschuldig darmprobleem samen met rouw om Ella. Antibiotica bood niet echt soelaas, maar na een beetje pijnstilling at je toch wel weer wat, zij het niet van harte. Toch maar wat uitgebreider onderzoeken. Bij het maken van de echo zag de DA een behoorlijke tumor zitten bij je nier. Mijn wereld stortte in en veel puzzelstukjes vielen op hun plaats. Na overleg met de DA heb ik een grens getrokken. Ik heb je vandaag laten gaan.
Er zit een gat in mijn hart, want mijn zielsmaatje is er niet meer. Met jou kon ik lezen en schrijven. Jij was die once in a liftime dog. Ik zal je gruwelijk missen.
Dikke kus en ooit zal ik je weer zien.
Casper van Romy's Hoes 12 augustus 1999 - 4 januari 2011
