Communicatie mens-hond

[Yai]

Ik vraag me af, zouden honden het weleens vervelend vinden dat ze niet snappen waar mensen over praten? En dan bedoel ik niet dat ze een bepaald commando nog niet snappen, maar de 'echte' gesprekken.

Als ik bijvoorbeeld met mensen afspreek, kan Boris er bij gaan zitten en probeert hij (zo lijkt het) ontzettend mee te luisteren. Hij kijkt de hele tijd naar degene die aan het praten is en als iemand reageert kijkt hij weer naar die persoon. En constant gaat zijn kop scheef van de ene naar de andere kant om maar, naar wat ik denk, zo goed mogelijk te luisteren.

Maar zou hij het op dat moment vervelend vinden dat hij niet snapt waar het overgaat? Heeft hij überhaupt door dat we aan het communiceren zijn en dat het iets is dat hij niet zou kunnen snappen? Of luistert hij naar de klanken omdat hij dat gewoon leuk vindt?

Hebben honden een besef van dat het een communicatievorm is die zij niet begrijpen?

[marian*]

Ik vraag me af, zouden honden het weleens vervelend vinden dat ze niet snappen waar mensen over praten? En dan bedoel ik niet dat ze een bepaald commando nog niet snappen, maar de 'echte' gesprekken.

Als ik bijvoorbeeld met mensen afspreek, kan Boris er bij gaan zitten en probeert hij (zo lijkt het) ontzettend mee te luisteren. Hij kijkt de hele tijd naar degene die aan het praten is en als iemand reageert kijkt hij weer naar die persoon. En constant gaat zijn kop scheef van de ene naar de andere kant om maar, naar wat ik denk, zo goed mogelijk te luisteren.

Maar zou hij het op dat moment vervelend vinden dat hij niet snapt waar het overgaat? Heeft hij überhaupt door dat we aan het communiceren zijn en dat het iets is dat hij niet zou kunnen snappen? Of luistert hij naar de klanken omdat hij dat gewoon leuk vindt?

Hebben honden een besef van dat het een communicatievorm is die zij niet begrijpen?

Ik denk dat je hond veel en veel meer oppikt dan je denkt.
Natuurlijk niet in de zin van dat hij exact weet dat je gesprekspartner jouw koffie erg lekker vindt (om maar iets te noemen) maar hij ziet wel dat jullie communiceren hoor.Dat doe je nl met alles en niet alleen vocaal.

[Yai]

Ik denk dat je hond veel en veel meer oppikt dan je denkt.
Natuurlijk niet in de zin van dat hij exact weet dat je gesprekspartner jouw koffie erg lekker vindt (om maar iets te noemen) maar hij ziet wel dat jullie communiceren hoor.Dat doe je nl met alles en niet alleen vocaal.

Dat klopt wel. Als iemand bijvoorbeeld iets vertelt dat hij/zij vervelend vond, dan reageert Boris daar heel sterk op. En echt niet dat hij dan precies weet wát er vervelend is, maar hij heeft wel door dat degene het niet leuk vond.
Ook als iemand bijvoorbeeld iets zegt van ''toen ging ik daar en daar zitten'', kan Boris opeens gaan zitten. Dus op die manier luistert hij zeker mee.

Maar hebben honden dan echt door dat we ergens over praten wat ze verder niet begrijpen? Ik bedoel, filteren ze gewoon de woordjes (zitten, blijven, enz.) eruit die ze kennen en pikken ze er bepaalde dingen uit door non-verbale communicatie? Of kunnen ze echt geïrriteerd worden over het feit dat er allemaal dingen gezegd worden die ze niet kunnen begrijpen?

Als ik soms zie hoe fanatiek Boris met zijn kop heen en weer gaat als er een tijd gepraat wordt over dingen, heb ik soms het idee dat hij heel graag wil dat we iets zeggen dat hij begrijpt.
Maar dat kan ook een veel te vermenselijking zijn vanuit mij natuurlijk..

[Miranda]

Maar hebben honden dan echt door dat we ergens over praten wat ze verder niet begrijpen? Ik bedoel, filteren ze gewoon de woordjes (zitten, blijven, enz.) eruit die ze kennen en pikken ze er bepaalde dingen uit door non-verbale communicatie? Of kunnen ze echt geïrriteerd worden over het feit dat er allemaal dingen gezegd worden die ze niet kunnen begrijpen?

Sommige honden vast wel. Anderen zal het aan hun derriere oxideren, gok ik maar zo.

Ik ging er altijd vanuit trouwens dat een hond je niet verstaat. Dat waar ze op reageren lichaamstaal en energie is. Wat je uitstraalt dus, niet wat je zegt.
Totdat ik tegenover manlief zat die knoeide met zijn cruesli.
"Geeft niks", zei ik, "veeg ik zo wel van tafel en dan gooi ik het buiten onder het kleine tafeltje. Doe ik altijd, voor de vogeltjes.".
Ik keek naar hém, niet naar de deur.
Mijn hond stond toen op en wandelde naar de achterdeur. Ik legde nog geen link, totdat ik haar naar buiten liet en ze in één streep door naar het tafeltje liep en daaronder ging zoeken naar kruimels
Sómmige honden verstaan dus veel en veel meer dan je denkt...
Dit was trouwens wel een extreem slim exemplaar.

[chrico]

Ze verstaan niet letterlijk waar je het over heb maar begrijpen dondersgoed in welke emotie iets gebeurd en daar reageren zij op. Lichaamshouding en stemgeluid zijn de belangrijkste punten. Verder linken honden woorden aan bepaalde handelingen en bepaalde handeling van ons doen ons denken dat zij woorden begrijpen.

[Miranda]

Ze verstaan niet letterlijk waar je het over heb maar begrijpen dondersgoed in welke emotie iets gebeurd en daar reageren zij op. Lichaamshouding en stemgeluid zijn de belangrijkste punten. Verder linken honden woorden aan bepaalde handelingen en bepaalde handeling van ons doen ons denken dat zij woorden begrijpen.

Ja, dat dacht ik ook altijd. Maar bovenstaand voorbeeld van mij kan ik toch niet op die manier wegredeneren. Jij wel?

[chrico]

Het woord vogeltjes en waarschijnlijk de manier waarop het uitgesproken word maakt dat de hond weet wat er gebeuren gaat.
Als ik hier zeg op een normale toon we gaan naar de ven zonder dat ik reageer staan ze klaar om te vertrekken maar doe ik heel blij zo we gaan naar het vennetjeeeeeee dan staan ze naast me te springen zo van hee wat gaan we doen.
Het woord ven is voor hun het sein dat we gaan.

[Miranda]

Het woord vogeltjes en waarschijnlijk de manier waarop het uitgesproken word maakt dat de hond weet wat er gebeuren gaat.

Alleen hield ik de hond van het vogelvoeren weg, altijd. Ik wou dat het bleef liggen voor de vogels, namelijk. En ik had het dus nooit over vogeltjes tegen haar, noch wist ze dat ik die voerde of waar ik die voerde. Tot die dag negeerde ze die plek altijd, nu liep ze er in een streep naar toe.

[chrico]

Ze is gewoon slim en dat wat jij niet verwachtte pikte zij dus toch op. Ze ziet jou met eten weggaan en leeg terugkomen

[Tank]

Ik blijf er bij dat mijn maltezer Nederlands kon..... verklaar me voor gek maar die begreep echt hele zinnen......

Maar om op het openingstopic in te gaan, ik vermoed niet dat een hond werkelijk geirriteerd raakt omdat hij een mens-mens conversatie niet begrijpt. Vanaf dag 1 van zijn leven is hij eraan gewend dat mensen met elkaar praten, ik vermoed dat hij er niet teveel mee bezig is. Als hij werkelijk gefrustreerd zou raken ervan dan zou hij ook bijbehorend gedrag gaan vertonen.

[Kit]

Ze verstaan niet letterlijk waar je het over heb maar begrijpen dondersgoed in welke emotie iets gebeurd en daar reageren zij op. Lichaamshouding en stemgeluid zijn de belangrijkste punten. Verder linken honden woorden aan bepaalde handelingen en bepaalde handeling van ons doen ons denken dat zij woorden begrijpen.

Dat dus

[Yai]

Ik ging er altijd vanuit trouwens dat een hond je niet verstaat. Dat waar ze op reageren lichaamstaal en energie is. Wat je uitstraalt dus, niet wat je zegt.
Totdat ik tegenover manlief zat die knoeide met zijn cruesli.
"Geeft niks", zei ik, "veeg ik zo wel van tafel en dan gooi ik het buiten onder het kleine tafeltje. Doe ik altijd, voor de vogeltjes.".
Ik keek naar hém, niet naar de deur.
Mijn hond stond toen op en wandelde naar de achterdeur. Ik legde nog geen link, totdat ik haar naar buiten liet en ze in één streep door naar het tafeltje liep en daaronder ging zoeken naar kruimels
Sómmige honden verstaan dus veel en veel meer dan je denkt...
Dit was trouwens wel een extreem slim exemplaar.

Heel mooi voorbeeld! Ik denk inderdaad dat honden veel meer begrijpen dan men denkt. Dat maakt dit maar weer duidelijk.

[Yai]

Ik blijf er bij dat mijn maltezer Nederlands kon..... verklaar me voor gek maar die begreep echt hele zinnen......

Maar om op het openingstopic in te gaan, ik vermoed niet dat een hond werkelijk geirriteerd raakt omdat hij een mens-mens conversatie niet begrijpt. Vanaf dag 1 van zijn leven is hij eraan gewend dat mensen met elkaar praten, ik vermoed dat hij er niet teveel mee bezig is. Als hij werkelijk gefrustreerd zou raken ervan dan zou hij ook bijbehorend gedrag gaan vertonen.

Het klopt inderdaad dat een hond vanaf het begin gewend is dat mensen praten. Maar het is toch wel wat om als hond altijd tussen mensen te zitten die een andere taal spreken dan hij zelf doet. Hoeveel ze ook zelf kunnen oppikken en begrijpen.
Ik kan me natuurlijk niet voorstellen hoe het is om vanaf pup af aan tussen andere dieren te zitten die een andere vorm van communicatie hebben.

Als ik soms zie hoe fanatiek Boris aan het meeluisteren is, hoe heftig zijn kop heen en weer gaat en hoe goed hij rond kijkt denk ik soms wel dat hij het oprecht vervelend vindt dat hij niet mee kan doen. Als ik hem dan een commando tussendoor geef, stort hij zich vol overgave en enthousiasme in het commando. Alsof hij echt denkt van ''he he eindelijk iets dat ik snap''.

Maar ja, misschien is het ook enkel onzekerheid en is hij gewoon heel erg bang iets te missen.

[Hanneke2]

Ze verstaan niet letterlijk waar je het over heb maar begrijpen dondersgoed in welke emotie iets gebeurd en daar reageren zij op. Lichaamshouding en stemgeluid zijn de belangrijkste punten. Verder linken honden woorden aan bepaalde handelingen en bepaalde handeling van ons doen ons denken dat zij woorden begrijpen.

Zoiets wilde ik ook zeggen. Ze denken niet in woorden. Maar een woord kan wel een heel duidelijke associatie oproepen, net zoals een gebaar of een geur dat bij ons kan.

[Yai]

Ze verstaan niet letterlijk waar je het over heb maar begrijpen dondersgoed in welke emotie iets gebeurd en daar reageren zij op. Lichaamshouding en stemgeluid zijn de belangrijkste punten. Verder linken honden woorden aan bepaalde handelingen en bepaalde handeling van ons doen ons denken dat zij woorden begrijpen.

Zoiets wilde ik ook zeggen. Ze denken niet in woorden. Maar een woord kan wel een heel duidelijke associatie oproepen, net zoals een gebaar of een geur dat bij ons kan.

Honden pikken zeker emoties goed op.
Het schattigst vind ik toch wel dat als ik eens verdrietig ben dat Boris dan met al zijn speeltjes aan komt lopen en ze allemaal bij me op de bank legt om me op te vrolijken.

Maar dat is niet helemaal wat ik bedoelde. Ik bedoelde vooral of een hond echt geïrriteerd of gefrustreerd kan raken omdat hij onze gesprekken niet begrijpt. Omdat we net veel woorden/handgebaren gebruiken die hij niet kan plaatsen, of omdat we een emotie hebben die niet heel duidelijk is. Dat een hond doorheeft dat hij een ander dier is en aan dat gesprek stomweg niet mee kan doen.

[Hanneke2]

Ze verstaan niet letterlijk waar je het over heb maar begrijpen dondersgoed in welke emotie iets gebeurd en daar reageren zij op. Lichaamshouding en stemgeluid zijn de belangrijkste punten. Verder linken honden woorden aan bepaalde handelingen en bepaalde handeling van ons doen ons denken dat zij woorden begrijpen.

Zoiets wilde ik ook zeggen. Ze denken niet in woorden. Maar een woord kan wel een heel duidelijke associatie oproepen, net zoals een gebaar of een geur dat bij ons kan.

Honden pikken zeker emoties goed op.
Het schattigst vind ik toch wel dat als ik eens verdrietig ben dat Boris dan met al zijn speeltjes aan komt lopen en ze allemaal bij me op de bank legt om me op te vrolijken.

Maar dat is niet helemaal wat ik bedoelde. Ik bedoelde vooral of een hond echt geïrriteerd of gefrustreerd kan raken omdat hij onze gesprekken niet begrijpt. Omdat we net veel woorden/handgebaren gebruiken die hij niet kan plaatsen, of omdat we een emotie hebben die niet heel duidelijk is. Dat een hond doorheeft dat hij een ander dier is en aan dat gesprek stomweg niet mee kan doen.

Lilo is te dom om zich voor mensenconversatie te interesseren, Jack zit wel regelmatig met zijn koppie scheef aandachtig te luisteren. Ik kan ook een heel verhaal ophangen tegen Jack en dan staan die oren echt in de satellietschotelstand en draaien mee met elke andere klank. Ik zie er nooit frustratie in, alleen maar heel gefocuste aandacht. Want ergens in mijn blabla-verhaal ga ik KOEKIE zeggen. En dan komt er een koekie.

[Yai]

Lilo is te dom om zich voor mensenconversatie te interesseren, Jack zit wel regelmatig met zijn koppie scheef aandachtig te luisteren. Ik kan ook een heel verhaal ophangen tegen Jack en dan staan die oren echt in de satellietschotelstand en draaien mee met elke andere klank. Ik zie er nooit frustratie in, alleen maar heel gefocuste aandacht. Want ergens in mijn blabla-verhaal ga ik KOEKIE zeggen. En dan komt er een koekie.

Haha, ja daar heb je wel een punt, die oplettendheid kan natuurlijk net zo goed te maken hebben met dat hij hoopt dat er een commando komt die hij kan uitvoeren om vervolgens uitvoerig beloond te worden.

Niks geen frustratie of het graag willen snappen, gewoon eten..

[blondie]

Bepaalde spanningen pakken ze hier wel op met gesprekken, wat dat betreft zijn die twee van mij daar best gevoelig voor. Emoties als verdriet, boos of irritaties, uiteraard ook blijdschap of blije drukte tijdens een verjaardag of sinterklaasfeest.

Gister moest ik wel wat lachen toen ik hem zijn bal liet zoeken bij mijn ouders, die in de andere kamer lag vast onder een kachel. Hij ging zoeken in de richting die ik wees dus hij ging de andere kamer in, kijkt om, ik zeg "bij de kachel!" loopt hij ineens naar de kachel en vind inderdaad de bal.. hmm zei ik tegen ma.. kent hij nu echt het woord "kachel?" stond er zelf verbaasd van eerlijk gezegd.

Denk overigens niet dat ze ons menselijk oeverloos gelul willen begrijpen, de honden taal is wat beknopter denk ik dan .. wil je spelen, vind je me niet leuk, wil je patsen, ben je loops.. ben jij intacte reu en kun je me dekken.. etc..

[Lellibel]

Roos mist niks hoor. Ik denk dat honden zowel verbaal als non verbaal als telepathisch wel erg veel oppikken.

[bernersennenhond]

Ze verstaan er geen flikker van.
Bepaalde aangeleerde klanken zullen ze er uit vogelen en die klanken hebben een betekenis voor ze.
Verder kunnen ze aan je houding ook zien of ze moeten zitten, net zo goed als het aangeleerde woordje zit.

[Yai]

Bepaalde spanningen pakken ze hier wel op met gesprekken, wat dat betreft zijn die twee van mij daar best gevoelig voor. Emoties als verdriet, boos of irritaties, uiteraard ook blijdschap of blije drukte tijdens een verjaardag of sinterklaasfeest.

Gister moest ik wel wat lachen toen ik hem zijn bal liet zoeken bij mijn ouders, die in de andere kamer lag vast onder een kachel. Hij ging zoeken in de richting die ik wees dus hij ging de andere kamer in, kijkt om, ik zeg "bij de kachel!" loopt hij ineens naar de kachel en vind inderdaad de bal.. hmm zei ik tegen ma.. kent hij nu echt het woord "kachel?" stond er zelf verbaasd van eerlijk gezegd.

Denk overigens niet dat ze ons menselijk oeverloos gelul willen begrijpen, de honden taal is wat beknopter denk ik dan .. wil je spelen, vind je me niet leuk, wil je patsen, ben je loops.. ben jij intacte reu en kun je me dekken.. etc..

Boris is ook best gevoelig voor bepaalde spanningen en emoties. En ik ben soms ook verbaasd over de woorden die ze kennen. Laatst zei ik ook van ''het ligt naast de prullenbak'' en hop, Boris rende naar de prullenbak. Zo leuk vind ik dat.

[Yai]

Ze verstaan er geen flikker van.
Bepaalde aangeleerde klanken zullen ze er uit vogelen en die klanken hebben een betekenis voor ze.
Verder kunnen ze aan je houding ook zien of ze moeten zitten, net zo goed als het aangeleerde woordje zit.

Ik denk ook niet dat ze er iets van verstaan en dat ze vooral dingen oppakken uit houding en sommige woordjes (commando's) die we veel gebruiken. Maar ik vroeg me ook vooral af of een hond daar wel eens gefrustreerd van kan raken. Dat hij dus constant met andere 'dieren' optrekt die heel anders communiceren.

[bernersennenhond]

Ze verstaan er geen flikker van.
Bepaalde aangeleerde klanken zullen ze er uit vogelen en die klanken hebben een betekenis voor ze.
Verder kunnen ze aan je houding ook zien of ze moeten zitten, net zo goed als het aangeleerde woordje zit.

Ik denk ook niet dat ze er iets van verstaan en dat ze vooral dingen oppakken uit houding en sommige woordjes (commando's) die we veel gebruiken. Maar ik vroeg me ook vooral af of een hond daar wel eens gefrustreerd van kan raken. Dat hij dus constant met andere 'dieren' optrekt die heel anders communiceren.

Nee dat denk ik niet.
Zo denkt een dier niet.

[Yai]

Ze verstaan er geen flikker van.
Bepaalde aangeleerde klanken zullen ze er uit vogelen en die klanken hebben een betekenis voor ze.
Verder kunnen ze aan je houding ook zien of ze moeten zitten, net zo goed als het aangeleerde woordje zit.

Ik denk ook niet dat ze er iets van verstaan en dat ze vooral dingen oppakken uit houding en sommige woordjes (commando's) die we veel gebruiken. Maar ik vroeg me ook vooral af of een hond daar wel eens gefrustreerd van kan raken. Dat hij dus constant met andere 'dieren' optrekt die heel anders communiceren.

Nee dat denk ik niet.
Zo denkt een dier niet.

Zou best kunnen hoor. Ik lees ook wel eens van die verhalen dat mensen door andere dieren worden 'opgevoed' en dat die ook nergens last van hebben.
Maar aan de andere kant hebben die nooit de ervaring om met mensen op te trekken en dat hebben honden natuurlijk weer wel. Ze weten dus wel dat het ook anders, op hun manier, kan.

[Lothian]

Border Collie Chaser verstaat meer dan 1000 woorden. Ik denk dat honden zich niet echt druk maken om het hele dieper liggende concept van 'zij zijn aan het communiceren en ik versta het niet'. Maar ik denk wel dat honden verbazend veel klanken leren herkennen tijdens hun leven. En dat sommigen zelfs iets abstracter met taal om kunnen gaan dan je zou denken; die Border kan dingen ook herkennen aan hun vorm en functie, en dat is toch wel een ander niveau dan een klank koppelen aan een voorwerp.

[bernersennenhond]

En dat sommigen zelfs iets abstracter met taal om kunnen gaan dan je zou denken; die Border kan dingen ook herkennen aan hun vorm en functie, en dat is toch wel een ander niveau dan een klank koppelen aan een voorwerp.

Klank en actie is wat anders dan klank en voorwerp.

Het verschil in zin: "wil je het weten?" òf "wil je eten?" is hier heel duidelijk.
Klank en woorden zijn aan te leren, dat wij denken dat ze dan communiceren als een mens is totale onzin.

[marjolein008]

Ik denk niet dat honden echt snappen wat je bedoelt, maar ze leggen wel duidelijk verbanden.
Mijn deurbel doet het niet en vrienden bellen altijd even op mijn telefoon als ze voor de deur staan.
Blijkbaar zeg ik altijd aan het einde van zon gesprek "ok, ik doe even open" en loop vervolgens naar de deur.
Mijn hond herkent dit zinnetje nu en wanneer ik het zeg, loopt ze alvast naar de deur om het bezoek te ontvangen.

[marjolein008]

Oh en nog iets stoms, moet er nog steeds om lachen als ik er aan denk.
Wanneer de hond eten krijgt zeg ik altijd "eten", dit woord zijn kent ze dus heeel goed.
Nu zat ik laatst met een vriendin te praten, dat ik iets was "vergeten" de kop van mn hond stond meteen op de etens-stand (kopje scheef, oortjes omhoog) en het duurde echt even voor ik doorhad waar ze op reageerde haha

De namen van haar speelgoed kent ze ook (niet bewust aangeleerd) als ik haar vraag de bal te pakken, komt ze echt met het goede terug.
Honden leren dus echt wel woordjes bij, ben ik echt van overtuigd.

[blondie]

Moest net aan dit topic denken..
Ook om de woorden..
Bluf gooit vaak balletje voor mijn voeten en dan trap ik ertegen, maar ze "keept".. jemig Bluf alweer geVANGEN!... met dat ze vangen hoort reageert ze rap en draait om naar mij .. hahaha moest zo lachen, weer een woord waar ik snel reactie op krijg.. laatste paar weken deed ik aan "vangen".. als ze terug kwam met een bal wierp ik een andere bal op.. maar ook met wandelen zei ik soms "vangen" wierp bal haar richting op en ze is een meester in ballen en andere dingen die je toewerpt opvangen..
Met het woordje gevangen dacht ze dat ik zei dat er wat te vangen viel