Bowie kwam uit het asiel, hij was toen bijna 4 jaar. Dat is mijn once in al liftime hond. Gewelidge hond was het, maar zeker te weten veel meer "werk" dan een pup. Heb het er heel erg graag voor over gehad en had die periode nooit willen missen.
Na Bowie gingen we eigenlijk voor een pup, maar die moest er een beetje snel kunnen komen, ivm met Pasha's slechte toestand na het overlijden van Bowie. Maar wel met stamboom, omdat ik nu andere "eisen" aan een hond stel. Ik wilde show's gaan lopen en heel misschien eventueel een keer een nestje fokken.
Bij Ushi's fokker hadden ze een teefje van 5 maanden wat eventueel mocht verhuizen of we konden op de lijst voor een pup uit een mooie combi (minder mooi dat Ushi's ouders

), die teef is gedekt toen wij kwamen kijken naar Ushi.
En toen we daar waren ging het idee van een zeer goed gesocialiseerd hondje van die leeftijd mij wel aanstaan.
Kon er al gelijk wat meer mee lopen en ik zou haar wat meer kunnen belasten dan een pup van 8 weken. Ideaal.
En tot nu ben ik heel blij met mijn wat oudere pup!
Had ik bovenstaande "eisen" niet gesteld aan een hond, was ik absoluut voor een oudere herplaatser gegaan! Die komt er ook wel weer. Of het dan een Weim is of niet, ik wil een keer een hele oude hond nog een fijne laatste tijd geven!