Twee honden en co-ouderschap?

[Flevo Bordertje]

Hoi allemaal,
Ik zit met een vraagstuk waar jullie misschien nuttige ideeën over hebben.
Ongeveer eind dit jaat gaat mijn ex verhuizen, omdat hij (eindelijk na lang wachten) een eigen huis heeft gevonden. We gaan goed met elkaar om en hebben voor onze kinderen (13 en bijna 15) en voor de hond een co-ouderschap regeling afgesproken. Heel positief dus allemaal!
Maar... nu speel ik al een hele tijd met de gedachte aan een tweede hond. Ik wil het zelf graag, voor Boyke lijkt het me fijn en mijn vriend vindt het ook super. We hebben tijd en ruimte (grote tuin voor Hollandse begrippen) en zin in veel actie met de honden.
De tweede hond zou natuurlijk niet de hond van mijn ex worden, dus dat zou betekenen dat Boyke de ene week wel bij me is en de andere week niet (met de kinderen bij mijn ex dus) en de tweede hond wel altijd bij mij is. Ik vraag me af wat dit zou betekenen voor de onderlinge verhouding van de honden . Kunnen ze op deze manier wel tot een duidelijke rangorde komen? Het is natuurlijk absoluut niet de bedoeling dat Boyke er op wat voor manier dan ook onder zou moeten lijden, dan doe ik het gewoon niet!
Wat zijn jullie gedachten hierover???
Groetjes,
Anne.

[Renske]

Volgens mij moet dit prima kunnen!

Bij ons zijn de honden ook vaak 'heen en weer gesleept', maar dan tussen mij en mijn ouders. Mijn ouders pasten in het begin vaak op Lumi, dus dan was ze samen met hun hond. Als ik haar weer ophaalde, dan was ze weer alleen. Ik denk dat vooral een pup hierin heel flexibel zal zijn. Die weet dan niet beter.
Tussen deze twee honden is een hele fijne band ontstaan.

Ik zou dus wel een hondje erbij zoeken die wat gemakkelijk van aard is.

[Maylala]

Ik ga er van uit dat Boyke een reu is?
Ik denk dat als je er een leuke teef van een niet te dominant ras bij neemt er weinig aan de hand is hoor.
Waar denk je zelf aan?

Eens met Nanna.
En inderdaad, wat voor ras of hond heb je in gedachten?

[Moos]

Eens met wat al gezegd is. Alleen wat je denk ik wel erbij moet bedenken is dat de kans erin zit dat de twee honden nogal close worden met elkaar, en dat je het steeds vervelender gaat vinden dat ze steeds een week gescheiden moeten worden. Hoeft helemaal niet hoor , maar het kan wel, en ik vind dat wel iets om je vantevoren te realiseren.
Saartje van mij hangt bijvoorbeeld heel erg aan een 'roedelmaatje'. Die zou er doodongelukkig van worden als ik vroeger Moos, en nu Vera, steeds een week van haar zou scheiden. Ach gos, ik word er bij voorbaat al sneu van haha, kan je nagaan.

Kan natuurlijk ook net zo goed dat geen van twee erg aan de andere hond gaat hangen.

[miriam]

Ik heb dagelijks een oppashond erbij. Die is soms ook een weekje met vakantie bij de baasjes...geen enkel probleem...ze heeft toch wel de broek aan hier
De honden worden hier ook vaak apart meegenomen voor een wandeling, ze kunnen dus ook gemakkelijk eens alleen zijn zonder de ander.
Het is fijn als het dikke maatjes worden, maar ik vind dat ze niet helemaal afhankelijk van elkaar moeten zijn...en dan is zo iets geen enkel probleem.

[Moos]

Het is fijn als het dikke maatjes worden, maar ik vind dat ze niet helemaal afhankelijk van elkaar moeten zijn...en dan is zo iets geen enkel probleem.

Ik kan ze hier ook best apart meenemen hoor, het is absoluut niet zo dat Saar flipt als ze alleen is of wat dan ook.
Maar ik vind ze een uurtje of wat apart meenemen, of ze steeds een week uit elkaar halen, best iets anders.
Toen Moos was overleden merkte je de eerste dag niks aan Saar, pas de volgende dag liep ze buiten steeds te kijken alsof ze hem zag. Dat was overigens ook snel weer over, maar daarna zat er bar weinig actie meer in haar, beetje sloom was ze.
Ik zou er zelf dus niet aan moeten denken Saar zoiets steeds opnieuw weer te laten beleven, alhoewel ik me ook voor kan stellen dat het misschien ook een bepaalde gewenning is.
Maar als de achterblijvende hond op een gegeven moment heel sneu voor het raam gaat staan wachten tot zijn vriendje weer terug komt ofzo, nou ja, ik wilde alleen even melden dat dat iets is waar je eventueel gevoelsmatig wat moeite mee zou kunnen krijgen, denk ik

[Flevo Bordertje]

Nou, dat geeft de burger moed . Boyke zelf is heel makkelijk in de omgang, ook naar andere honden toe. Hij wil altijd heel graag spelen. Alleen met sommige reuen gaat het niet, dan is hij soms het baasje en de ander ook, maar da's normaal lijkt me. Hij went ook altijd snel aan een andere omgeving, als een van z'n bazen er maar is of zelfs bij iemand anders blijven (oma of zelfs vagere bekende) vindt hij prima. Vandaar dat we denken dat het wisselen per week hem geen kwaad zal doen. Als het blijkt dat het niet gaat met hem dan gaan we natuurlijk ook kijken naar een alternatief (bij mij dus ).
Ik dacht aan een grotere hond erbij, toch een droom van mij en ook uitvoerbaar nu de kids groot zijn. Een vizsla is een grote favoriet, maar gezien de gevoelligheid en het minder goed alleen kunnen zijn (wat af en toe toch een paar uur nodig is) misschien voor nu niet de beste optie. Een berner sennen vind ik ook geweldig. Groot, goedaardig en toch een tikkie eigenwijs, past wel bij mij en ook bij Boyke . het is ook een type hond waar Boyke altijd heel goed mee overweg kan en kan spelen. Een teef lijkt mij het beste aangezien Boyke een reu is. Het hoeft wat mij betreft ook geen pup te zijn hoor, ik zou beste een herplaatser blij willen maken! Hebben jullie nog andere ras-ideetjes?
Of ideeën over de berner sennen als combi met Boyke in deze situatie?

[Kit]

Mijn broer en schoonzus hebben dit jaren zo gedaan met Jimmy, een hoogbejaard Yorkje en in die kinderweekenden bleef Sanny gewoon thuis, niks an de hand, is altijd prima gegaan

[Minna]

Op zich denk ik ook dat zo'n situatie geen problemen hoeft te leveren. In tegendeel, de tweede hond heeft een week lang alleen alle aandacht bij jou, en Boyke bij je ex. Perfect toch?
We hebben hier 6 pittige teven in huis, en zelfs met hun kunnen we slepen en bvb met een paar honden een lange weekendje weg. Ook een kwestie van wennen, en ook zijn de honden wel of niet zelfstandig. We zien het vaak bij mensen met twee of meer honden dat de honden helemaal niet alleen functioneren, leunen te veel op de andere honden.
Een berner is een prima raskeuze, let wel heel goed op welke fokker je treft en wees heel alert op HD, ED en karakter. Komt veel angstgedrag voor helaas. Dus een goede fokker uitzoeken of idd een oudere herplaatser waar wel al heupen en ellebogen zijn geröntgent, en die een leuke stabiele karakter heeft.

[Flevo Bordertje]

Klinkt echt positief jullie ervaringen Ik ga er steeds meer in geloven dat het kan gaan gebeuren! Ik ga niet over 1 nacht ijs en heb helemaal geen haast, maar het kan geen kwaad rond te kijken natuurlijk. De gezondheidsklachten van berners zijn zeker een aandachtspunt. Dat van die angstklachten wist ik niet, het lijken zulke stabiele honden. Goede tip dus ok daar aandacht voor te hebben. Het voordeel van een herplaatser is dat het karakter ook al duidelijk is, denk ik. Ik denk dat mijn tieners een berner ook super zullen vinden

[antheman]

Mijn HUS heeft ook een co ouder hond mee De ene week is hij in Zeist en gaat dan met de HUS mee.
De andere week is hij bij zijn andere baasje.

En mijn overbuurman deelt de hond met zijn moeder. Moeder woont elders. Dat is een Groenendaler en volgens mij een heel gelukkige hond.

Ik vind het best een mooie oplossing zo. Ik denk dat de hond zo veel aandacht krijgt.

[Flevo Bordertje]

Ja, dat is ook zo, Antheman! Boyke heeft in beide huizen dan veel aandacht en de kinderen zien hem ook gewoon de hele week. Eigenlijk zou iedereen het zo moeten doen, haha
Het stelt me echt gerust te lezen dat meerdere mensen een soortgelijke co hond situatie hebben. Je bedenkt het maar allemaal als mens, maar ik maakte me toch wel een beetje zorgen hoe het voor Boyke zou zijn . Een hond erbij is dan nog een stap verder, maar trekt me toch enorm!

[miriam]

Het is fijn als het dikke maatjes worden, maar ik vind dat ze niet helemaal afhankelijk van elkaar moeten zijn...en dan is zo iets geen enkel probleem.

Ik kan ze hier ook best apart meenemen hoor, het is absoluut niet zo dat Saar flipt als ze alleen is of wat dan ook.
Maar ik vind ze een uurtje of wat apart meenemen, of ze steeds een week uit elkaar halen, best iets anders.
Toen Moos was overleden merkte je de eerste dag niks aan Saar, pas de volgende dag liep ze buiten steeds te kijken alsof ze hem zag. Dat was overigens ook snel weer over, maar daarna zat er bar weinig actie meer in haar, beetje sloom was ze.
Ik zou er zelf dus niet aan moeten denken Saar zoiets steeds opnieuw weer te laten beleven, alhoewel ik me ook voor kan stellen dat het misschien ook een bepaalde gewenning is.
Maar als de achterblijvende hond op een gegeven moment heel sneu voor het raam gaat staan wachten tot zijn vriendje weer terug komt ofzo, nou ja, ik wilde alleen even melden dat dat iets is waar je eventueel gevoelsmatig wat moeite mee zou kunnen krijgen, denk ik

Tuurlijk is het niet hetzelfde, maar ik denk wel dat het meehelpt om ze niet zo enorm afhankelijk van elkaar te maken.
Aangezien wij gastgezin zijn van Pleun, en ze dus regelmatig meegaat naar shows e.d. heb ik dit bewust gedaan.
Als ze straks een nestje gaat krijgen, bij de fokster, zal dit ook heel moeilijk zijn...voor mij, maar ook zeker voor Tibbe.
Toch denk ik dat hij er gemakkelijker mee om zal gaan, als dat ze altijd samen waren geweest.
Ik denk inderdaad dat het een bepaalde gewenning is....hij ziet haar toch steeds weer terugkomen...dus de momenten dat ze weggaat, worden ook gemakkelijker.

[Renske]

Mocht je al rustig rond gaan kijken, hier staat Lindsey en hier Nero.
Op http://www.dierenasiels.com staat ook berner sennenhond; Astor.
'Tweedehands' berner sennenhond zijn er dus zo te lezen wel te vinden. Een zoektocht waarbij je jullie fantastische nieuwe maatje kunnen vinden zal dus wel moeten lukken.

[miekmiek]

ik overdrijf misschien, maar ik zou het nooit zo oplossen met een hond. Een hond verblijft toch het liefst in een vaste roedel, en ook al zullen beide huizen vertrouwd voor hem worden en het vast wel allemaal loslopen, ik zou het niet doen. Ik zou of de hond bij mijn ex laten, of hem zelf nemen. Niet steeds wisselen.

[Flevo Bordertje]

(quote:ik overdrijf misschien, maar ik zou het nooit zo oplossen met een hond. Een hond verblijft toch het liefst in een vaste roedel, en ook al zullen beide huizen vertrouwd voor hem worden en het vast wel allemaal loslopen, ik zou het niet doen. Ik zou of de hond bij mijn ex laten, of hem zelf nemen. Niet steeds wisselen.)

Ik vind niet dat je overdrijft hoor en ik heb daar natuurlijk ook goed over nagedacht, miekmiek. Boyke is echter daar in praktsich dezelfde roedel als hier, omdat de kinderen ook meegaan natuurlijk. Zowel met mij als met mijn ex heeft hij een prima band. Bovendien schat ik in dat hij qua persoonlijkheid hier geen problemen mee zal hebben. Nogmaals, als blijkt dat hij het wel moeilijk ermee heeft, gaan we het anders oplossen! Maar we gaan het eerste uitproberen.
Hij is nu al regelmatig een deel van de week bij mijn vriend en mij in een ander huis en daar gaat hij ook heel soepel mee om gelukkig.

De Newfoundlander vind ik ook erg leuk, Nanna, ik zal eens wat meer gaan lezen! Bedankt voor de tip Ook over de gezondheidsproblemen van berners zal ik eens verder gaan lezen.

Bedankt voor de links, Renske ik heb al gekeken en het lijkt er inderdaad op dat een herplaatser zeker wel te vinden is!

[Renske]

ik overdrijf misschien, maar ik zou het nooit zo oplossen met een hond. Een hond verblijft toch het liefst in een vaste roedel, en ook al zullen beide huizen vertrouwd voor hem worden en het vast wel allemaal loslopen, ik zou het niet doen. Ik zou of de hond bij mijn ex laten, of hem zelf nemen. Niet steeds wisselen.

Bente en Beetle waren jarenlang in het weekeinde bij mij en door de week bij mijn ouders. Nooit problemen gehad. Ze hadden gewoon op twee plekken een thuis .

[doggielover]

Hier is het ook altijd prima gegaan! Als ik de kinderen had van mijn man, kwam hun hond ook mee. Zelf hadden we er toen 3, dus dat was 4 met hun hondje erbij. Nu was dat een nestzusje van een hond van ons, maar ook met de andere ging het altijd goed! Ik zou het er in ieder geval niet voor laten hoor.