Oké, ik probeer het ook nog een keer....linn schreef:Ik heb mijn katten 2,5 jaar binnen gehouden (dus voor het gemak laat ik ze niet buiten), ik ben 100% van overtuigd dat mijn katten gelukkiger zijn nu ze naar buiten gaan (ik heb het hier alleen over mijn eigen katten). Ik vond het in het begin vreselijk eng maar ik moest een keus maken. Of zonder gevaar binnen of gelukkiger met gevaar buiten. Ik heb liever dat mijn katten zich fijn voelen en dan mogelijk korter leven dan dat ze opgesloten zitten en ze niks kan overkomen. Houden van is loslaten toch...Valerie schreef:Ik denk erg simpel, als je van je dier houd zorg je dat deze veilig is.
Mijn honden blijven aangelijnd binnen de bebouwde kom voor hun eigen veiligheid.
Maar dit houd niet in dat ze geen kat kunnen pakken, dat kan ook terwijl ze aan een korte lijn zitten. Die beesten springen overal achter vandaan. Vorige week rende een jong katje vlak voor mijn voeten langs om in een boom naast mij te klimmen terwijl ik de honden uitliet. Toen dacht ik wel even oh oooh als dat maar goed gaat.
Als het een keer niet goed gaat voel ik mij niet schuldig, aangezien ik niet verantwoordelijk ben voor andermans huisdieren.
Als je kat alleen maar gelukkig is buiten geef je hem aan een boer. Maar ik denk niet dat dat het is. Ik denk dat veel katteneigenaren geen zin hebben om de uitdaging aan ze te geven die ze nodig hebben. Het is makkelijker om gewoon de deur open te doen.
In 1999 heb ik mijn kat Nobby uit het asiel gehaald, ik woonde destijds in een flat en heb speciaal een volwassen 'binnenkat' uitgezocht.
Daar vertrouw je toch op als een asiel dat zegt. Ook fl. 100,00 voor een kat betaald (terwijl je bij de eerste beste boer een kat gratis krijgt) en ik heb keurig mijn kat geënt en laten chippen. Dus heel wat centjes verder.... even om aan te geven, dat ik in beginsel al echt wat voor mijn kat zijn gezondheid en geluk over had.
En daar zat Nobby in mijn flat, hij werd stapelgek! Hij vloog letterlijk tegen de muren (klom dus tegen de muren tot bijna het plafond), is door de hang naar buiten en vrijheid mijn - dacht ik - volledig kattenproof balkon 21 meter naar beneden afgevallen en heeft een keer op het flatgebouw gezeten.
Ook viel hij iedereen tot bloedens toe aan in de kuiten.
1,5 jaar heb ik hem binnen gehad en toen ging ik hierheen verhuizen: een huis aan een grindpad met een groot park voor de deur.
Hier mocht Nobby van mij naar buiten en Nobby veranderde in een hele gemoedelijke gelukkige kat zonder ook nog maar één gedragsprobleem.
Dan Lotje.... de enige kat die ik ooit als kitten heb genomen. Haar wilde we altijd binnen houden en vol goede moed begonnen we hieraan. Ach, dat moest toch mogelijk zijn?
Lotje werd steeds wilder totdat ze letterlijk tot bloedens toe tegen de ramen opsprong! Ze verwondde zichzelf.
Ze was ruim één jaar toen we haar toch naar buiten hebben laten gaan en zij is dus door die idioot die 100 km p/u moest rijden door een woonwijk (aan een park) doodgereden toen ze 7 jaar was).
En dan hebben we nog Elmo (we hebben nu dus 2 katten, Nobby en Elmo). Elmo hebben we als herplaatser gekregen toen hij een jaar of 6 á 7 was. Hij is een echte binnenkat, heel soms gaat hij even de tuin in, maar dat is het dan wel.
Hij is prima gelukkig binnen, alhoewel hij wel de enige kat is met een gedragsprobleem (plassen in huis), maar hij zou zelf niet naar buiten willen. Overigens is dit bij hem ook absoluut onmogelijk, hij is nu zo'n 15 jaar oud en praktisch blind.
Dus nog één keer zeg ik het in al die tig discussies die hier zijn geweest: het is niet altijd gemakzucht, sommige katten zijn niet binnen te houden, verwonden zichzelf of ontwikkelen ernstige gedragsproblemen door hun ongelukkige opgesloten leven.
Andere katten zijn wel binnen te houden. Ik heb er dus van allebei één.
Door het hele voorval met Lotje, het verdriet en de woede, hoef ik geen katten meer als deze er niet meer zijn. Ja, het is te onveilig en idioten moet je blijkbaar incalculeren.
Ik moet er niet aan denken ooit weer een kat niet binnen te kunnen houden.
Maar verwijt me alsjeblieft niet dat ik niet om de beestjes geef, ik was kapot van de dood van Lotje, zeker op de manier waarop het gegaan is. Was het een ongeluk of zelfs in ditzelfde geval (iemand die veel te hard reed) iemand die er iets om gegeven had en gestopt was, dan had dat een hoop verdriet verzacht. Dit was keihard en afschuwelijk.