Rassenwaan ?

[Jaap*]

Ik ben het er niet mee eens dat je bij een herplaatser zo goed weet wat je in huis krijgt. Het kan evengoed een verrassingspakket zijn. Er word niet voor niets gezegd dat pas hun ware aard na maanden naar boven komt.

Ik snap niet dat je de logica qua verrassingskans tussen een pup en een volwassen hond niet ziet.

En als een herplaatser zich significant anders gaat gedragen na een langere periode heeft dat meer met de eigenaar of situatie te maken dan met de hond. Dat kan volledig onschuldig zijn, bijvoorbeeld vanwege aanpassingen van puur praktische aard. Maar het kan ook gewoon zijn dat er niet goed met zo'n hond wordt omgegaan. Ik bedoel maar te zeggen dat je het niet per definitie bij de hond zelf moet zoeken.
Een hond die voorheen gemakkelijk in de omgang was wordt niet zomaar vanzélf een monster.

[Valerie]

.
Ja.

Als je vandaag een volwassen hond ophaalt na 1 telefoontje van issie er nog weet je veel minder wat je kunt verwachten dan wanneer je een pup haalt waarvan je alle voorouders kent.

Als is bij mij niet een aanname Dat is een als.

[Valerie]

Ik ben het er niet mee eens dat je bij een herplaatser zo goed weet wat je in huis krijgt. Het kan evengoed een verrassingspakket zijn. Er word niet voor niets gezegd dat pas hun ware aard na maanden naar boven komt.

Heb toch al een aantal herplaatsers versleten (en er lopen er nu weer twee rond) en alles wat van tevoren over ze gezegd is klopte als een bus.
Ik vind het ideaal.

Hier absoluut niet. En ik zeg ook niet dat het dan per definitie ook zo is. Je kunt alleen geen hond leren kennen na wat bezoekjes of telefoontjes, je kunt ook met een herplaatser voor grote verrassingen staan.

[Valerie]

Ik ben het er niet mee eens dat je bij een herplaatser zo goed weet wat je in huis krijgt. Het kan evengoed een verrassingspakket zijn. Er word niet voor niets gezegd dat pas hun ware aard na maanden naar boven komt.

Ik snap niet dat je de logica qua verrassingskans tussen een pup en een volwassen hond niet ziet.

En als een herplaatser zich significant anders gaat gedragen na een langere periode heeft dat meer met de eigenaar of situatie te maken dan met de hond. Dat kan volledig onschuldig zijn, bijvoorbeeld vanwege aanpassingen van puur praktische aard. Maar het kan ook gewoon zijn dat er niet goed met zo'n hond wordt omgegaan. Ik bedoel maar te zeggen dat je het niet per definitie bij de hond zelf moet zoeken.
Een hond die voorheen gemakkelijk in de omgang was wordt niet zomaar vanzélf een monster.

Anders gaat gedragen dan wanneer? Want de complete gedragingen van een hond zie je dus niet na een paar keer wandelen of op bezoek gaan.

[Jaap*]

Ja, zo ken ik er nog wel een paar als je er zomaar een gek scenario bij bedenkt
Je kunt toch een proefperiode afspreken of een aantal wandelingen met de hond gaan maken?

Als je met mijn mensagressieve bull terrier op een voor hem vreemde plek zou wandelen zou je denken dat het een rustig schatje is. Dat soort dingen zeggen toch vrij weinig over een hond. Van een paar keer een stukje wandelen leer je echt geen hond kennen.

Ja, als we de excessen toe gaan passen op een algemeen verhaal kun je wel ophouden natuurlijk.
Dan hebben we het weer over de kettingrokende opa's van 95 jaar die de vierdaagse voor de 43st keer lopen.
Ze zijn er wel. Maar om er nou vanuit te gaan dat het mij ook gaat overkomen. Neuh.

[Jaap*]

Ik ben het er niet mee eens dat je bij een herplaatser zo goed weet wat je in huis krijgt. Het kan evengoed een verrassingspakket zijn. Er word niet voor niets gezegd dat pas hun ware aard na maanden naar boven komt.

Ik snap niet dat je de logica qua verrassingskans tussen een pup en een volwassen hond niet ziet.

En als een herplaatser zich significant anders gaat gedragen na een langere periode heeft dat meer met de eigenaar of situatie te maken dan met de hond. Dat kan volledig onschuldig zijn, bijvoorbeeld vanwege aanpassingen van puur praktische aard. Maar het kan ook gewoon zijn dat er niet goed met zo'n hond wordt omgegaan. Ik bedoel maar te zeggen dat je het niet per definitie bij de hond zelf moet zoeken.
Een hond die voorheen gemakkelijk in de omgang was wordt niet zomaar vanzélf een monster.

Anders gaat gedragen dan wanneer? Want de complete gedragingen van een hond zie je dus niet na een paar keer wandelen of op bezoek gaan.

Dat zegt toch ook niemand (voor de tweede keer)

[Rami]

Ik ben het er niet mee eens dat je bij een herplaatser zo goed weet wat je in huis krijgt. Het kan evengoed een verrassingspakket zijn. Er word niet voor niets gezegd dat pas hun ware aard na maanden naar boven komt.

Heb toch al een aantal herplaatsers versleten (en er lopen er nu weer twee rond) en alles wat van tevoren over ze gezegd is klopte als een bus.
Ik vind het ideaal.

Hier absoluut niet. En ik zeg ook niet dat het dan per definitie ook zo is. Je kunt alleen geen hond leren kennen na wat bezoekjes of telefoontjes, je kunt ook met een herplaatser voor grote verrassingen staan.

Een herplaatser is toch niet per definitie een zwerver waar je niets van af weet? Er zijn ook herplaatsers met stamboom (mocht je afstamming zo belangrijk vinden), herplaatsers die heel happy bij hun baasje woonde maar het baasje overlijdt, herplaasters die in een gastgezin wonen en er dus heel veel verteld kan worden over het karakter en gedrag van de hond in kwestie.
Van een volwassen hond is het nu eenmaal duidelijker wat voor vlees je in de kuip hebt dan een pup, hoe je het ook wendt of keert.
En nogmaals, van mij hoeft niemand voor een herplaatser te kiezen hoor. Doe maar lekker wat je zelf wilt. Maar vooroordelen over volwassen herplaatsers, daar heb ik echt een broertje aan dood.

[Valerie]

Ik heb ook een volwassen herplaatser met stamboom van een goed aangeschreven showfokker. Ik heb ook veel gesproken met haar vorige eigenaar. Haar karakter is ten eerste helemaal niet rastypisch, en ze heeft ook gezondheidsproblemen die toen onzichtbaar waren.
Natuurlijk kan je dat ook met een pup krijgen, maar van mijn pup wist ik toch echt veel meer (ook hoe ze zou uitgroeien) dan van mijn herplaatser. En ik ben daar echt geen uitzondering in.
Nogmaals van even op bezoek gaan leer je geen hond kennen, dat is evengoed een verrassingspakket.
Ik ben ook absoluut niet anti herplaatser hoor, in sommige gevallen kunnen mensen ook veel beter een herplaatser nemen dan een pup. Maar dat je daar zoveel meer van weet ben ik het dus niet mee eens.

[Wil de hond]

Ik kan een volwassen hond veel beter inschatten dan een puppertje, zelfs als die puppert een mooie stamboom heeft en ik iets van zijn (voor-)ouders weet.

[Naima]

Ik snap wel een beetje dat er op een wensenlijstje heel uiteenlopende rassen kunnen staan. Die lijstjes zijn heel erg vaak van mensen die op dat moment nog geen hond hebben en dus ook weinig weten van een bepaald ras. Verder had ik persoonlijk dat sommige rassen die ik heel erg mooi vind, eigenlijk helemaal niet bij mij passen. Zo vind ik Amstaffs echt ontzettend mooie honden, maar ik ben daar gewoon te soft voor. Qua uiterlijk zou ik dus voor een Amstaff gaan terwijl qua karakter een bull of Golden veel beter past.

Ik denk verder dat je best een aantal realistische wensen mag hebben, dat doe je ook bij vrienden of partners. Ik zou nooit een relatie met iemand kunnen hebben die niks heeft met kinderen, of vooral streeft naar carriére en bezit. Maar, net zoals met mensen: uiteindelijk is de klik het allerbelangrijkste. Als je een klik hebt met een hond, dan ben je sneller en makkelijker bereid om je aan te passen en te werken aan minder leuke trekjes. Net zoals bij mensen

[sirene]

Haar karakter is ten eerste helemaal niet rastypisch

Dat kun je toch ook al zien als je de hond een paar keer bezoekt ? Is de eigenaar daar niet eerlijk over geweest of had de hond die dingen eerst niet ?

en ze heeft ook gezondheidsproblemen die toen onzichtbaar waren.

Ja, dat kan uiteraard altijd.

Natuurlijk kan je dat ook met een pup krijgen, maar van mijn pup wist ik toch echt veel meer (ook hoe ze zou uitgroeien) dan van mijn herplaatser. En ik ben daar echt geen uitzondering in.

Ik ben het niet met je eens. Jouw ervaring geloof ik wel, maar ik geloof niet dat dit vaak voorkomt als je dat niet wilt. Je kunt een herplaatser prima inschatten op wat je ziet als je daar de tijd voor neemt.

Nogmaals van even op bezoek gaan leer je geen hond kennen, dat is evengoed een verrassingspakket.

Maar dat zeggen meerdere mensen dus al. Je hoeft niet "even op bezoek" als je wilt kun je je grondig verdiepen in een herplaatser. En dat hoeven echt geen weken te zijn. In een normale omgeving zie je dat bij 1 bezoek al (dus in een huis, niet in een asiel) en als je wilt zien hoe een hond reageert naar andere honden of mensen dan zoek je die op.

[Frederiek]

Wij wilden gewoon een leuke, niet te kleine hond die ons hart zou stelen. Dat deed Hades en dat was een gouden greep . Natuurlijk was het een pupje toen hij kwam en wisten we niet precies hoe hij uit zou groeien, maar de basis was in elk geval wat we zochten. Gezond, enthousiast, niet angstig en hij had een ontzettend leuke moeder. Voor de rest zijn we gewoon met 'm meegegroeid en hij met ons en is hij eigenlijk alles dat we in gedachten hadden bij ons beeld van 'leven met hond'.

Ik vind het wel vreemd als mensen met lijstjes komen als 'moet met andere honden op kunnen schieten, een allemansvriend zijn en mag niet waaks zijn' en dan daarna 'onze voorkeur gaat uit naar een stafford of kangal.'

[Mit]

Denk dat mensen in zo'n topic neerpennen wat ze graag zouden willen. Maar dan de meeste wel realistisch genoeg zijn om te snappen dat dat niet allemaal kan.
Wat betreft uitersten leuk vinden...Tja daar weet ik zelf ook alles van. En wat ik dan zoek in een hond? Honden die voor mijn gevoel bij ons passen en waar een klik mee is. Dat zijn momenteel uitersten.

[*Esther]

Het is ook denk ik een beetje het verschil tussen mensen, je hebt hondenmensen en mensen met honden en dat wordt tegenwoordig veel duidelijker.
Hondenmensen hebben hun hele leven al honden,werken er mee en hoeven niet van een ander te horen wat nu een leuk ras zou zijn.
Mensen met honden voelen ineens die hondenkriebels of knuffelkriebels of "zorgen-voor" kriebels en willen dan een hond.
Dan zie je ineens die enorme variatie in uiterlijk en karakter, wat moet je dan??
En dan maak je een lijstje.....

[Jaap*]

Mensen met honden voelen ineens die hondenkriebels of knuffelkriebels of "zorgen-voor" kriebels en willen dan een hond.
Dan zie je ineens die enorme variatie in uiterlijk en karakter, wat moet je dan??

Een leuke hónd zoeken

Ik denk wel dat je het goed schetst trouwens

[Jackira]

Ik moet wel zeggen dat sinds ik honden heb ik toch wat meer weet wat ik wel en niet wil. Acht jaar geleden vond ik elke hond leuk, ik heb dan ook alleen maar totaal verschillende honden. Zowel van karakter en uiterlijk. Alle honden die een plekje nodig hadden en ik had ruimte, die konden blijven. Ik paste me wel aan aan de dingen die die specifieke hond nodig had.

Maar ik weet nu wel dat een eventueel volgende hond toch wat meer uitgezocht gaat worden op de situatie waarin ik leef. In een rijtjeshuis, niet bepaald in een onbewoonde wereld, waarschijnlijk kleinkinderen op niet al te lange termijn, veel mensen over de vloer vanwege de konijnenopvang.

Mijn honden die ik nu heb passen niet allemaal in die situatie, geeft niks, ik zorg er wel voor dat het allemaal langs elkaar heen loopt en wel gaat. Maar dat kost enorme inspanningen. (niet om te klagen hoor, maar soms ben ik er wel moe van).

Dus een eventueel volgende hond wil ik graag niet al te waaks , niet al te hondagressief, zodat het loslopen door het bos niet alleen een soort overlevingstocht wordt maar ook nog iets waar ik zelf een beetje van kan ontspannen en geen jachthond i.v.m. de konijnen

Dus ik heb wel eisen. Maar dat botst weer met mijn voorkeur voor een herder. Dus het is maar de vraag wat gaat winnen tegen die tijd. Verstand of gevoel.

En voor dat iedereen denkt dat ik niet geniet van mijn honden, dat is niet zo. Ik zou ze voor geen goud willen missen en we hebben het leuk. Maar het kan ook heel beperkend zijn omdat je met veel dingen rekening moet houden door wat karaktertrekjes van de honden.

[Ineke]

Het is ook denk ik een beetje het verschil tussen mensen, je hebt hondenmensen en mensen met honden en dat wordt tegenwoordig veel duidelijker.
Hondenmensen hebben hun hele leven al honden,werken er mee en hoeven niet van een ander te horen wat nu een leuk ras zou zijn.
Mensen met honden voelen ineens die hondenkriebels of knuffelkriebels of "zorgen-voor" kriebels en willen dan een hond.
Dan zie je ineens die enorme variatie in uiterlijk en karakter, wat moet je dan??
En dan maak je een lijstje.....

Dit is niet helemaal waar, ik heb vroeger nooit honden gehad, omdat het simpelweg niet mocht van m'n ouders.
En ik beschouw mezelf toch echt wel als een hondenmens!

Maar ik ben het wel met je eens verder.

[S@ndr@]

Het is ook denk ik een beetje het verschil tussen mensen, je hebt hondenmensen en mensen met honden en dat wordt tegenwoordig veel duidelijker.
Hondenmensen hebben hun hele leven al honden,werken er mee en hoeven niet van een ander te horen wat nu een leuk ras zou zijn.
Mensen met honden voelen ineens die hondenkriebels of knuffelkriebels of "zorgen-voor" kriebels en willen dan een hond.
Dan zie je ineens die enorme variatie in uiterlijk en karakter, wat moet je dan??
En dan maak je een lijstje.....

Tja ik krijg honden kriebels "maak geen lijstje", maar ga gewoon een hond halen, wat is er nu erger

[M@scha]

Het is ook denk ik een beetje het verschil tussen mensen, je hebt hondenmensen en mensen met honden en dat wordt tegenwoordig veel duidelijker.
Hondenmensen hebben hun hele leven al honden,werken er mee en hoeven niet van een ander te horen wat nu een leuk ras zou zijn.
Mensen met honden voelen ineens die hondenkriebels of knuffelkriebels of "zorgen-voor" kriebels en willen dan een hond.
Dan zie je ineens die enorme variatie in uiterlijk en karakter, wat moet je dan??
En dan maak je een lijstje.....

mee oneens.

ik ben door pascal bij de staff gekomen en heb me daar helemaal op gestort. nu wil ik wat anders, maar ik ken vooral de staff goed, andere rassen ken ik , maar rasblindheid is mij welbekend.

dus ik heb ook zo'n topic gehad en na 500 opties bekeken te hebben ben ik nu al heel lang wetter fan en komt er waarschijnlijk ook een als de staffoes er niet meer zijn.

[Koda's maatje]

Ik ies altijd een beetje van zulke uitgebreide wensenlijsten.
Moet snel zindelijk zijn, moet zich alles van de koters laten welgevallen, mag niet blaffen, niet verharen, moet uuuuren alleen kunnen zijn, moet lief zijn voor vrienden en stout tegen inbrekers (alsof ie dat verschil kan zien) en jesis weet ik allemaal wel niet wat.

Nou ja, er is één hond die aan bijna alle eisen voldoet:

Ik zeg er ook nog vaak bij: Je hebt er ook van real-friends... die hebben een batterijtje....

[Marion.]

Het is ook denk ik een beetje het verschil tussen mensen, je hebt hondenmensen en mensen met honden en dat wordt tegenwoordig veel duidelijker.
Hondenmensen hebben hun hele leven al honden,werken er mee en hoeven niet van een ander te horen wat nu een leuk ras zou zijn.

Dit is niet helemaal waar, ik heb vroeger nooit honden gehad, omdat het simpelweg niet mocht van m'n ouders.
En ik beschouw mezelf toch echt wel als een hondenmens!
Maar ik ben het wel met je eens verder.

Ik vind dan weer niet dat je pas een hondenmens bent als je met honden werkt. Er zijn zat hondenmensen die hun hond gewoon als gezellige huisgenoot hebben.

Ik ben wel een hondenmens. Zeker voor puppies lig ik languit op straat om hun vertrouwen te winnen, maar ook voor een 14-jarige Kangal teef. En meestal win ik dat ook. Lopen mijn honden met een los lijntje een beetje over een grasveld, lig ik op straat te kroelen met een Kangal.

En ik werk niet met mijn honden.

[Koda's maatje]

Zoiets wilde ik ook als reactie geven. Soms zie je lijstjes met allerlei rassen voorbijkomen die de voorkeur hebben. Het ene uiterste na het andere uiterste zie ik dan langskomen en dan vraag ik me echt af wat zoek je dan in een hond

Ja, dat vind ik ook altijd bijzonder inderdaad. Dat mensen dan twijfelen tussen een Boerboel, nog wat rassen, en een Labrador, ofzo

Wat me, ook in het 'dagelijks leven', ook altijd erg opvalt is dat ik regelmatig mensen hoor (of hier dan lees) zeggen dat ze "geen Retriever moeten, want die heeft iedereen al". Maar ondertussen zoeken ze wel een niet al te 'ingewikkelde' altijd vriendelijke, niet waakse, hond-sociale, hond. Ik heb dat ook een paar keer al gehoord van mensen met een Stabij die ik dan tegenkom en met Vera gaan spelen. Dan vraag ik, geinteresseerd, hoe ze bij dat ras gekomen zijn, en dan is het antwoord dat ze een Golden net te groot vonden en die zie je al zoveel.

"geen Retriever moeten, want die heeft iedereen al"
Zouden ze zich ook afvragen waarom????

[S@ndr@]

ik maak me er ook wel eens schuldig aan dat ik denk van mens waar klaag je over, pup doet gewoon wat iedere pup doet gaat vanzelf over
Ik loop dan weer te morren dat ik een hond heb die eigenlijk veuls te makkelijk is, te perfect, hij is leuk, lief, gehoorzaam, waakt, maar niet overdreven, doet goed mee op cursus,luistert gewoon helemaal uit zichzelf, komt nooit echt in de problemen enz. enz,
ik heb er geen kind aan
Ik mis de bullen , die hadden altijd problemen
maar goed, ik zal niet meer klagen

[Marion.]

"geen Retriever moeten, want die heeft iedereen al"
Zouden ze zich ook afvragen waarom????

Ach nou ja. Ik moet zeggen dat ik die instelling bv met auto's ook heb. "Ik wil geen zwarte, want die heeft iedereen; Ik wil geen Opel, want die heeft iedereen".

Maar goed. Met honden ligt dat wat mij betreft wel ietsje anders moet ik zeggen.

[S@ndr@]

er lopen er hier wel heel erg veel hoor goldens een labjes

[Marion.]

er lopen er hier wel heel erg veel hoor goldens een labjes

Hier ook wel. Maar dat is voor mij (ons) echt niet een criterium om een ras wel of niet te willen. Voor een hond zoek ik niet in "apart en uniek", voor een auto veel meer.

[S@ndr@]

je zoekt wat bij je past lijkt me logisch maar volgens mij zijn daar ook meer antwoorden op te bedenken

[Marion.]

ik las dat als : 'Hondenmensen hebben hun hele leven al honden, of werken er mee....'

In mijn geval klopt beiden niet. Ik heb niet mijn hele leven al honden. En ik werk ook niet met de huidige honden. Maar ik ben toch een hondenmens

[tekkel]

In mijn geval klopt beiden niet. Ik heb niet mijn hele leven al honden. En ik werk ook niet met de huidige honden. Maar ik ben toch een hondenmens

Ik ook

[S@ndr@]

In mijn geval klopt beiden niet. Ik heb niet mijn hele leven al honden. En ik werk ook niet met de huidige honden. Maar ik ben toch een hondenmens

Ik ook

al zeggen jullie het zelluf