Ik niet.Jaap* schreef:Ik 'lees', uit de situatiebeschrijvingen, veel meer controle dan angst om eerlijk te zijn![]()
Maarja, je weet het inderdaad niet.

Puur gedrag wat is ontstaan door contact met vreemden waarbij ze geleerd heeft dat happen werkt. Nou kon je bij Laika ook geen mensen in de kamer laten, want zij raakte volkomen buiten zinnen. Maar in het allereerste begin, toen we in opdracht van de gedragstherapeut begonnen met oefenen met bezoek (ik wist toen ook nog niet beter helaas), vertoonde ook zij dit gedrag.
Angst kan geen kant op als het gevangen zit in een kamer. Dat moet eruit. En als de angst zo groot is en de hond het vermijdende karakter heeft zal hij willen vluchten of zich onzichtbaar maken.
Echter rassen gericht op bv verdedigen of honden met net iets meer lef kunnen in een simpele kamer, wat hun terrein is, niet anders dan de aanval zoeken en controle willen. Controle vermindert angst. Het is een compensatiemechanisme.
En als dat een gevoel van veiligheid geeft zal de hond daarin groeien tot een "vals" monster.
Maar in mijn ogen zal een zelfverzekerde hond veel meer communicatiemiddelen aanwenden dan gelijk erop knallen. Die gebruikt zijn lijf en zijn taal ( bv grommen) om duidelijk te maken wat hij vindt en die grijpt niet zonder duidelijke waarschuwing ineens iemand in zijn lijf.
Mijn vorige hond Laika kon keurig met de blik op mij gericht lopen en ineens, zonder enig signaal vooraf, haar kop 180 graden draaien om even degene die langs liep te bijten, om direct weer naar mij te kijken. Geen verandering van lichaamstaal, niets. Gewoon een reflex leek het waarmee ze beet. En dat waren ook geen harde beten.
Een zelfverzekerde hond doet dat niet. Die wil gezien worden, een angstbijter niet. Die wil zijn veiligheid waarborgen, niks meer of minder.