proef één: gehoorzaamheid.
De hond moet wachten, maar wordt nog wel vastgehouden door een helper. Baasje loopt een metertje of honderd weg en gooit onderweg langs de route twee voerbakjes op de grond (we werkten tijden de training vaak met een beloning 'vinden' in een voerbakje dus die zijn groots als afleiding), daarna moet de hond worden geroepen. Het is erg fijn als de hond dan de voerbakjes negeert en als een streep naar de baas rent

Dit deden Sil en Willem allebei heel goed.
proef twee: apport of geheugen
Samen met de hond een apport wegbrengen in het bos (we werken op een veld aan de bosrand), dan wordt in het zicht van de hond een ander apport door een helper in tegenovergestelde richting gegooid. Daarna moet je de hond het bos in sturen om het eerste apport op te halen. Sil kan goed apporteren en liet zich ook goed het bos in sturen. Willem apporteert niet, dus werken we dan met twee voerbakjes, waarbij we hem dan naar het eerste voerbakje moeten sturen.
proef 3: rust op post
Deze proef is eigenlijk een observatie van hoe de hond zich tijden het hele examen opstelt als er even gewacht moet worden, en er om hem heen dus wel met heel aantrekkelijke dummies gegooid wordt.
proef 4: dirigeren en het gebruik van de fluit
Vooruit sturen en dmv de stopfluit aandacht vragen en dan een andere richting uitsturen
proef 5: Over en uit het water
Het veld waar we op trainen ligt tussen het bos en de ijsbaan in. In het midden van de ijsbaan is een eiland, perfect voor onze training dus.
Er wordt een dummie over het water op het eiland gegooid. De hond wordt vooruit door het water gestuurd en moet de dummie apporteren. Willem apporteert niet en heeft deze proef niet gedaan. De hond vóór Sil wilde het water niet in, en om hem te stimuleren werden er nog een paar dummies naar het eiland gegooid. Er lagen dus uiteindelijk drie dummies op het eiland, en geen meer aan onze kant. Toen heb ik Sil, zonder dat hij de dummie dus heeft zien vallen, drie keer over gestuurd om een dummie te gaan halen.
Daarna werd er een dummie 150 meter verderop in het water gegooid en moest de hond hem gaan halen. Ook dat deed Sil prima (Dûh, das natuurlijk ook zijn grootste hobbie)
Omdat Willem geen apporteur is heeft hij als extra een zweetproefje gelopen. Dat deed hij prima. Wat heel bijzonder was ,was dat er een dood reetje gevonden werd door degene die het eerste spoor uitzette. Dat werd meteen als eindpunt van de sporen gebruikt.
Het zijn geen officiele jachtproeven, maar al met al hebben onze honden toch weer heel wat geleerd deze winter! Volgende winter gaan we verder.