Je bent bij ons gekomen vanuit polen als een lieve pup en verloving van mijn moeder en haar vriend.
Je was toen al niet erg actief en ging bij een wandelingen al snel liggen.
In de loop der jaren kreeg je er ook graspol-, huismijt- en vlooienallergie bij waarvoor je medicate kreeg.
Je was niet veel in beweging,maar we konden altijd heerlijk met je knuffelen en lekker weg kruipen in je lange dikke mooie vacht.
Je kreeg een lieve kop en veel mensen bewonderden je erg hoe mooi en lief je was.
Met stokken spelen en gras trekken was het leukst om te doen, maar ook rollen door gras of sneeuw was dolle pret.
Zwemmen was je meest favoriete hobby en hierin was je dan ook niet tegen te houden
of je zetten je allerliefste scheve koppie op en die konden we niet weerstaan. Kinderen vonden je helemaal leuk en jij hun ook en ookal was je nog zo groot en een echte lobbes, uitlaten konden ze je wel.
Op kleine honden had je het meestal niet zo vanwege het hoge blaffen, maar verder niet je veel toe.
Je kon altijd al slecht lopen en wij maar denken dat het door de medicatie kwam.
Afgelopen donderdag deed de lift het niet en moesten mijn moeder en stiefvader genoodzaakt een trap met jou naar boven aangezien je uren naar buiten moest om je behoefte te doen,
want je peinsde er nooit over om dit in huis of op het balkon te doen.
Tot onze ergste nachtmerries gleed je uit over de trap en kwam toen helemaal niet meer omhoog.
Vrijdag werd je ziek en had je alles eronder gepoept met dunne, bij de dierenarts had je 39,4 graden koorts.
Er werden rontgen foto's gemaakt van je heupen en je bleek HD te hebben aan beide heupen.
1 was al ontwricht en je knieen waren ook versleten.
Door het niet eten staken je botten voor het eerst in je leven uit en was erg om te zien.
Je hebt nooit geklaagd over pijn en ook nooit laten merken, want je ging vol enthousiastme naar de dierenarts.
Zelf kon je er je laatste stappen nog naar toe lopen en liet je langzaam vallen om te gaan liggen.
Hier lag je dan vredig en wel, klaar om je inslaap spuitje te krijgen.
Slapend op mijn handen ben je na veel knuffels en tranen heen gegaan.
Lieve kyara de jaren hadden veel meer kunnen zijn en we hadden het je ook zo gegunt.
Helaas hebben we dit heftige besluit moeten nemen om jou geen pijn te doen,
want jij moest ook altijd troosten bij verdriet en week niet van onze zijde.
We laten je gaan, maar diep in ons hart ben je nog bij ons en onze herinneringen gaan voort.
Je krijgt een mooie urn bij mij in huis zodat je toch nog bij ons kan zijn.
Veel ren en speel plezier daar waar je nu bent.. zul je op ons wachten..?
we houden van je, veel knuffels en kusjes
Je baasje, Vrouwtje en vriendin.
TARAK
