OP 14 juni 2003 ging ik naar een Dogo Canario fokker in België.
Ik had het ras op internet gevonden en vond ze geweldig.
Zo kwam ik ook in contact met liefhebbers en fokkers van dit ras.
Ik zou gaan kijken voor een teefje maar zij had nog een pup en kon nog niet weg.
En jij zat er ook. Samen met je broer in een kennel. Jij werd mijn eerste hond.
Je werd uit de kennel gehaald maar je trok je eigen plan, je kwam niet even kijken.
Nu zal ik niet voor een hond kiezen die zo reageert. Maar ik was toen nog naïef.
Neemt niet weg dat jij een fantastische hond was ook al was je nogal op je zelf.
Ik had nog helemaal geen spullen voor jou maar dat was zo geregeld.
Als pup van 7 maanden kwam je bij mij.
We zijn meteen samen naar cursus gegaan en hebben dat heel je leven gedaan.
Jij had er zoveel plezier in. Wat kon jij volgen zeg! Weliswaar ook alleen maar omdat ik een koekje in mn handen had. Owee als ik je fopte met een lege hand. Jouw neus werkte super en je was dus echt niet te foppen. Je liep dan ook niet mooi mee. Maar met koekje liep je de sterren van de hemel en menig Duitse herder eigenaar was wel een beetje jaloers.
We hebben van alles gedaan, gehoorzaamheid, pakwerk, speuren en behendigheid.
Vooral speuren was geweldig in t begin. Er groeide namelijk zomaar pens in het gras!
En aangezien jij van eten hield…
In oktober van 2004 kwam Rochelle erbij. Een maatje voor jou, zodat je met haar kon spelen.
Zij kwam van af dag 1 al bij jou in je mand slapen en jij vond het allemaal prima.
5,5 jaar hebben jullie lekker samen in de mand gelegen en wat heb ik om jullie moeten lachen met jullie meest vreemde mandstandjes.
Je was een hond die op zn tijd wat streken had. Vanaf dat je een jaar oud was, vond je het nodig om met regelmaat in huis te pissen. Meestal moest de prullenbak het ontgelden. Maar ook een hoek van t keukenblok.
Wat je een dikke 6,5 jaar gedaan heb is diezelfde prullenbak leegroven. Je was altijd maar op zoek naar eten. En dat deed je niet bepaald netjes, het was natuurlijk het leukste om de inhoud door heel de keuken te smijten. Als je uit logeren was, kon jij je wel gedragen. Je heb het geloof ik maar 1x bij een ander gedaan.
Uiteindelijk heb ik je een keer kunnen betrappen en heb ik je op een niet hondse manier gecorrigeerd wat wel effect had. Jij en de prullenbak konden samen in 1 ruimte zijn.
Omdat je steeds in huis piste, was ik genoodzaakt om je in de bench te laten slapen. Je had er geen problemen mee, je was het gewend. Ook kreeg je daar je eten in.
Toen je in oktober 2009 ziek werd, heb je er niet meer ingezeten en mocht je lekker los in huis. Ook hoefde je niet meer de tuin en kennel in. Je heb in die 5 maanden maar 2x tegen het keukenblok gepist, wat was ik trots op mn mannetje!
Je heb 3x in je leven de voerton beroofd. Je was zo dik als een tonnetje maar godzijdank liep dat goed af.
Je heb een keer verfkwasten gejat, je dikke kop zat onder de verf!
Er is t 1 en ander tussen jouw kaken gesneuveld…
Helaas heb je ook het nodige aan medische problemen gehad.
Je bleek slechte heupen en knieën te hebben. Ik heb nog overwogen om je kunstheupen te geven maar buiten t feit dat ik daar t geld niet voor had, moest je zowat 2 jaar revalideren.
Dat kon ik je niet aan doen. Vanaf die tijd heb ik je schraal gehouden.
In mijn hoofd zat het dat op een dag jouw poten niet meer verder wilden en dat ik je dan thuis in zou laten slapen nadat ik je eerst heerlijk verwend zou hebben met eten. Helaas is dat anders gelopen…
Je moest een keer onder narcose omdat je een abces had onder je tong en niet zo’n kleintje ook. Wat een bagger kwam daar uit! De d.a heeft er nog foto’s van gemaakt.
Ook had je wel es rare plekjes op je huid en de laatste tijd kreeg je wratten. Je kin was 1 grote ligplek geworden en op je tong groeide haar.
En het ergste medische probleem wat je gehad heb was een maagkanteling.
Jezus wat schrok ik me dood in oktober en was er gelukkig als de kippen bij om met je naar de d.a te gaan. Ze konden je helpen, je werd onder narcose gebracht en reeg een buis in je keel. Die ging er gelukkig in, je maag was niet helemaal gedraaid.
Helaas stond ik een week later weer met je bij de d.a. ik was thuis gekomen van t werk en je liep met een ballon in je buik. God mag weten hoelang je zo gelopen heb.
Wederom weer geluk en was je te redden.
Ze waren alleen vergeten te zeggen dat ik je wel warm moest houden dat kan een dier zelf niet alstie onder narcose is. Bijna was je er geweest aan onderkoeling. Maar ik wist je op tijd op te warmen met limonadeflessen vol warm water, dekens en kippie die bij je kwam liggen samen met Senna.
Ik heb er alles aan gedaan in die week en de tijd erna om te voorkomen dat je weer een torsie zou krijgen die je wel fataal zou worden.
Je kreeg een voerstandaard met een puppytrog erop en ik riep regelmatig tegen je dat je es niet zo moest schrokken.
Helaas heeft t allemaal niet geholpen. Vannacht heb je de fatale maagtorsie gehad.
Ik mag van niemand mezelf de schuld geven, maar ik wist gisteravond dat t niet goed zat.
Je gaf iets aan, maar ik dacht dat je nodig moest poepen, dat had je ‘s middags niet meer gedaan, maar je hoefde niet. Toen dacht ik dat je me weer in de maling zat te nemen. Zo slim was je wel om me de stuipen op t lijf te jagen in de hoop dat je al eerder op de bank mocht dan pas wanneer ik naar bed ging. Kort na de 1e 2 torsies was je t wel een paar gelukt, maar ik ben gekke henkie niet.
Was ik dat gister maar wel. Was ik maar bij je gebleven. Was ik nog maar ff naar beneden gegaan toen ik dacht jou te horen. Maar ik was zo stom om in bed te blijven en vanmorgen hysterisch te worden toen ik benden kwam en je dood zag liggen op de bank.
Het moet geen fijne dood zijn geweest bollie en deze dood heb je absoluut niet verdiend.
Het zag er niet naar uit dat je erg geleden heb, je lag languit op de bank.
Ik wilde je niet aanraken, het was een naar gezicht om je zo te zien liggen met een opgeblazen buik. Ik had hysterisch mn ouders gebeld en mn ma was meteen gekomen.
Zij heeft later mn pa erbij gehaald en met zn drieën hebben we je in de auto gelegd.
Ik heb daarna gebeld met Dierencrematorium het Het Hoeksche Hof (http://www.hethoekschehof.nl/" onclick="window.open(this.href);return false;) en kon je meteen brengen.
Daar heb ik geholpen om je voor de laatste keer uit mn auto te tillen en je in de rouwkamer gelegd. Daar durfde ik je aan te raken. Voor de laatste keer ff oortje kriebelen, dat vond je altijd heerlijk. Toen nog een zoen op je wang en dat was het.
Waarschijnlijk word je morgen gecremeerd. Alleen. Ik neem je as mee naar huis en strooi je ergens uit. Op een plek waar we veel gelopen hebben.
Dag Balou, bollie, dikpik, bolle, ballie. Nooit meer mopperen op je als je net gedronken heb en je de slijmslierten door het hele huis smeet, nooit meer knuffel roepen zodat je tegen me aansprong, nooit meer sneeuwballen naar je gooien, wat een topwinter had je dit jaar! Nooit meer samen naar de hondenclub, je nooit meer voor watje uitmaken in de zomer als we gingen zwemmen, als je zonder mij moest, was je bang voor een natte piemel of als je in de tuin wegrende als ik met kip en de tuinslang aan te stoeien was. En wat ik vooral zal missen: nooit meer samen als een wolf janken. Nooit meer…
slideshow: " onclick="window.open(this.href);return false;
wat naar, heel veel sterkte 
Wat verdrietig voor je.
