Nooit meer zou je die gekke fratsen uit halen. De worst van tafel stelen. De kat achter na gaan als hij weer eens over de schutting springd
Je zou onze kleine uk nooit meer mee mogen maken. Stiekem zijn of haar gezichtje aflikken als ik niet sta te kijken. Nooit meer zou je bij me in bed komen liggen als ik ziek was. Nee nooit meer van dit soort dingen. Jou liefde jou knuffels. JOu kont en staart wat van links naar rechts ging als je iemand begroete en als het iemand was die heel speciaal was voor jou ging je boven lip ook nog ff om hoog. Als of je lachte.
Helaas hebben wij afgelopen donderdag (28ste) Sara in moeten laten slapen vanwege een maagtorsie of een verdraaide mild. De kans dat ze het had overleefd zou 50 % zijn geweest.
Als ze het had overleefd was de kans groot geweest dat ze hartritme stoornis zou overhouden aan alles en de kans dat het terug zou komen was heel erg groot.
Sara was eigenlijk al een beetje aan het dood gaan toen wij naar de DA gingen. Ze wilde bij haar een infuus aanbrengen om haar rustig te krijgen normaal als je dat doet komt er wel bloed mee maar nu niet. Haar bloeddruk was dus heel erg laag. Ze hebben op een gegeven mom een naald in haar buik geprikt op de druk er af te halen maar er kwam alleen maar bloed mee. Ze hebben of een ader geraakt of het was toch haar mild. Ze wisten het niet.
Hoe het allemaal heeft kunnen gebeuren weet niemand. Zo lag ze nog bij mij op de bank en zo had ze in eens een buik wat leekt alsof er een ballon in op geblazen was. Wij zijn altijd heel erg voorzichtig geweest. Bak hoog hebben niet spellen naar het eten. Ze had nu ook nog niets gegeten maar alleen maar geslapen. Het is heel erg raar het idee dat ze er niet meer is.
Mijn lieve sara ik ga je missen.
