Jaap* schreef:
Die insteek is wat mij juist vaak een beetje irriteert. Een hond die puur bezig is met het plegen van dominante handelingen pik je er zo uit, dat gaat dagdagelijks door en spitst zich meestal niet toe op één gedragsonderdeel.
Een hond die handelt uit andere, onbewuste, motieven is wat dat betreft veel lastiger.
Die paai je niet met rangorde gerelateerde methoden. Omdat de oorzaak daar dan niet ligt.
Ik denk dat je hier een interessant punt aanroert. En ik weet niet of ik het goed onder woorden kan brengen, maar ik zie wel eens mensen met jachthonden, die fanatiek aan jachttraining doen en/of intensief bezig zijn met hun hond, maar die buiten de training problemen hebben met de hond, en dan -tevergeefs - blijven hameren op het feit dat zij de baas zijn. En met tevergeefs bedoel ik dat ik honden ken die dus nergens los mogen behalve tijdens het echte trainen, en honden die met een teletact lopen omdat ze niet na de eerste keer roepen meteen weer naast hun baas staan.
En dan denk ik wel eens dat mensen die zoveel (blinde) gehoorzaamheid eisen van een hond, eigenlijk geen jachthond zouden moeten nemen. Er is een reden dat je weinig beagles strak naast hun baas ziet lopen met hun kop scheef om maar geen commando te missen. Maar dat zegt niks over de relatie baas-hond, en niks over de rangorde.
Over Jack zal ik niks zeggen, maar Lilo is ervan overtuigd dat ik onze lieve heer en Sinterklaas ben, die peinst er niet over om mijn 'leiderschap' in twijfel te trekken. Maar als ze een haas ziet peert ze hem. Ik kan haar soms terugroepen, soms niet, en dan komt ze wat later vrolijk uit zichzelf terug. (En ze krijgt altijd een koekie als ze terug komt, en als ze snel terug komt ook nog een knuffel en hoera in de gloria). Maar ik zou haar gedrag niet kunnen 'verbeteren' door een strengere baas te zijn. Of in elk geval niet zonder heel hardhandige middelen waarbij je gehoorzaamheid afdwingt door angst en/of pijn, en dat kan toch niet de bedoeling zijn.