Een tijdje terug was ik hondjes aan het kijken op marktplaats. Ik vind het altijd gewoon leuk om pupjes te kijken, en tegelijkertijd lette ik op of er een leuke herplaats-teefje voorbij kwam als vriendin voor Balou. Ik ontdekte een advertentie zonder foto, waarin een kruising border collie/ kooiker/ friese stabij werd aangeboden. Helemaal mijn type hond (ben van alle drie de rassen gek) dus ik was benieuwd naar een foto. Ik kreeg haar te zien op de webcam, want een foto hadden zeg niet. WAT een dropje. Maar eerst op vakantie.
Maar ivm plotselinge verhuizing ed toch niet zo slim om haar te gaan halen. Alleen had ik een onderbuik gevoel dat ze weg moest waar ze was, en heb ik daarom met mijn moeder afgesproken dat ik ging kijken hoe het met Balou en haar ging, en als het goed zou gaan ging ze mee. Dan zouden we nog besluiten of ze bij ons kon blijven of dat we een goed huis voor dr zochten.
Dus, afgelopen maandag zijn mijn vriend en ik naar die mensen toe gegaan. Zodra we aankwamen zagen we dat ze een gebroken poot had. Kan gebeuren natuurlijk, dus ik proberen te regelen dat de eigenaars de rekening van de poot zouden betalen. Ze beweerden bij hoog en bij laag dat het alleen gekneusd was doordat ze zich gestoten had aan de trap, en weigerden af te spreken dat zij zouden betalen. Ik mocht haar wel gratis meenemen. Maar het leek me allemaal niet verstandig. Je houdt zulke problemen alleen maar in stand op die manier. Dus uiteindelijk ben ik daar weg gegaan zonder hond. Die vrouw vond het nog belachelijk dat ik erom moest huilen dat ze zo zielig was ook... Dat is toch niet raar, als zo'n frummeltje je aankijkt met van die vragende ogen en op drie pootjes achter je aan loopt?
Ik heb gelijk de dierenbescherming gebeld om er een melding van te doen en bij thuiskomst haar advertentie op marktplaats gerapporteerd (welke inmiddels verwijderd is)
Maar ik kreeg haar niet uit mn hoofd. Ik moest alsmaar denken aan haar lieve kopje en dat hangende pootje. Na overleg met mn moeder heb ik besloten dat ze toch hier zou komen.
Ik heb met de dierenbescherming gebeld, meerdere keren, omdat ik wilde dat het in overleg zou gaan en dat de zaak niet verpest werd. Uiteindelijk kregen we aanwijzingen en groen licht.
Twee kennissen van mij zijn haar gaan halen. Er zijn ter plekke foto's gemaakt van Nouska en haar pootje (als bewijs dat het daar al was). Vier verschillende mensen hebben haar daar zo gezien en zijn bereid te getuigen als dat nodig is. Ze is gelijk doorgegaan naar de dierenarts, zodat deze kan verklaren dat ze inderdaad een gebroken poot heeft en dat dit geen nieuwe breuk is.
Gisteravond zijn er röntgenfoto's gemaakt waaruit duidelijk bleek dat de breuk al weken oud is.
Volgens de dierenbescherming is dit genoeg om een proces verbaal op te maken.
Vandaag is ze weer naar de dierenarts geweest, zodat Nico Dijkshoorn en professor Herman Hazewinkel er samen naar konden kijken en besluiten wat er mee gedaan moest worden. Helaas is er te lang gewacht, ze konden niks zinnigs meer doen. Als Nouska eerder naar een dierenarts was gebracht had het geopereerd kunnen worden, of misschien gespalkt (maar dat denk ik niet, aangezien de breuk heel lelijk is), maar nu konden ze alleen nog zorgen dat het goed vast groeit, scheef als het nu staat, door een steunverband met spalk aan te leggen.
Mijn kleine nieuwe meisje houdt dus de rest van haar leven een gekke knak in haar pootje. Maakt me niet uit hoor, als het maar pijnvrij is en als ze maar lekker hond kan zijn. Ik ben allang blij dat ze nu veilig bij mij is en weg bij die akelige mensen.
Na dit lange verhaal, waarvan mijn nekharen nog steeds overeind gaan staan, wil ik jullie graag voorstellen aan Nouska!
Nog bij dr vorige eigenaar
Toen ze hier net was
En met dr verband
) maar ik zou sowieso voor de beste zijn gegaan 
toppie dat je haar weg hebt gehaald bij die ellendelingen.
Ik moet er ook nog een beetje aan wennen.
