Wat vindt jij een makkelijke of moeilijke hond, en waarom?

[Angelique.]

Een zelfstandige, zelfverzekerde hond die matig baasgericht is en ook behoorlijk waaks en territoriaal is ingesteld vind ik niet het makkelijkste wat er rondloopt maar elke dag leer ik bij en het past wel bij me

Zo 1 heb ik er ook....ik vind het zalig..... die is trouwens niet matig baas gericht, ook niet echt extreem maar gewoon redelijk....ik vind het echt een verademing na 2 jaar keihard te hebben gewerkt met een hele angstige hond.


Angstige honden....die vind ik lastig...

[Paxi]

Ik denk dat het volledig aan je eigen karakter ligt wat je een moeilijke hond vindt of niet.
Mijn huidige hond was vreselijk angstig en nerveus het eerste jaar (herplaatser) en daar had ik moeite mee, kan daar slecht tegen. Het is helemaal goed gekomen en nu is ze zelfs aan de brutale kant (heerlijk!). Een hond waar ik mee kan lezen en schrijven, hoewel ik haar liever NOG iets zelfstandiger zag.

Interessant vond ik het verschil binnen een ras. De vorige hond was een Briard, een teef. Zelfstandig en matig baasgericht, geen knuffelhond. Door omstandigheden kwam haar broer met 9 maanden ook bij mij wonen. Een verschil als dag en nacht!
Ik was gewend een slaaibek open te trekken als mij iets niet beviel en de teef wilde daar altijd even over "praten" . Kwam altijd nadat ik haar gewaarschuwd had even voor me zitten om me binnensmonds mompelend en grommend duidelijk te maken dat zij er anders over dacht. Een enkele keer liep dat zelfs op een lijfelijke confrontatie uit, in de zin van haar meetrekken naar haar plaats en bevelen daar te blijven. Waar ze me nog rustig vijf minuten binnensmonds ging liggen uitschelden. Buitenstaanders vonden dit vaak bedreigend overkomen (ze was erg groot, 40 kilo), ik moest er altijd inwendig om lachen. Als ik haar na een tijdje weer bij me riep, keerde ze haar kont naar me toe en bleef gewoon liggen.
Haar broer was zacht van karakter en dezelfde slaaibek tegen hem opentrekken (of erger nog: meesleuren) resulteerde in een erg geschrokken hond die de grootste moeite deed om weer in een goed blaadje te komen, zelf als naar zijn plaats rende nog voordat ik dat beval.

Beiden waren hond-agressief, wat ik met veel bloed-zweet-en tranen heb weten om te buigen tot volledig negeren van andere honden. Ze konden dus altijd los lopen. Ook hierin was de teef "anders"
De reu liep gewoon door (ook bij buurtende honden dwars door zo'n beest heen) , de teef gooide graag een buurtende hond om (kop eronder en omstoten) om er dan OP te gaan liggen en naar mij te kijken van : "Wat zeur je nou, ik vecht toch niet??"
En zo waren er nog wat meer dingen eigenaardig aan haar. Ik heb gehoorzaamheidsdemonstraties gelopen met de teef, ging fantastisch, ze vond het heerlijk zich uit te sloven voor publiek. Thuis moest ik echter wel met een heel goede reden voor commando's komen voordat ze ze opvolgde.

Had ik ze ooit moeten herplaatsen, weet ik zeker dat NIEMAND de teef had willen hebben, voor de reu zouden vele liefhebbers geweest zijn. Maar ik vond zelf de chagrijnige teef veel gemakkelijker in de omgang dan haar zachtaardige broer, ik begreep haar veel beter, moest altijd om haar nukken en grillen lachen, kon prima met haar leven.

Makkelijk is (om even een spreekwoord te verkrachten) 'in the eye of the beholder'........ :smile1:

[Tring]

Wat vind ik een makkelijke hond, nou mijn Keeffer bijvoorbeeld. Luistert niet 100% maar goed genoeg. Hij is leergierig maar wil het graag afwisselen met wat spelen. Super lief, tegen mensen én honden. Hij is nog nooit een vreemde tegengekomen. Hij weet zichzelf goed bezig te houden, kan lange wandelingen maken maar neemt ook genoegen met korte wandelingetjes. Hij houdt van uitslapen maar wil ook best wel wandelen alstie eenmaal onder het dekbed vandaan is getrokken.

Een moeilijke hond vind ik eigenlijk een hond die totaal niet luistert. En ook honden waar je teveel mee moet werken vind ik moeilijk (want daar houd ik niet van). Een hond die hele dagen bezig gehouden moet worden omdat het anders een zenuwpees wordt. Ik heb liever een hond die zichzelf bezig kan houden met knuffeltjes en speeltjes. Honden die veel blaffen, daar houd ik niet van. En bij sommige honden is dat er gewoon niet uit te krijgen, dus die vind ik moeilijk. Honden die te waaks zijn, niet met andere honden en/of mensen kunnen opschieten etc. vind ik ook moeilijk. Ik zie liever een hond die wel baasgericht is, maar toch ook dol is op anderen (dus het baasje is het leukst, maar anderen mogen er ook wel zijn).

En ik vergeet vast nog een paar dingen.

[Jaap*]

De afstand interesseert mij niet zoveel. Want die is volledig afhankelijk van de situatie
Ik vind dat een hond, óók de hond die graag ruimte neemt, "gewoon" moet komen als je hem roept
En ja, dat is soms een hele opgave als je een hond hebt die naar buiten toe gericht is. Maar tóch zal het moeten.
Je kunt het niet van de hond af laten hangen vind ik. Dat is niet eerlijk.

[Jaap*]

eeen moeilijke hond..als ik kijk naar een kennis vind ik dat die een moeilijke hond hebben.
pist tegen de muren, grijpt naar alles wat niet naar zijn poten danst;), luisterd in geen enkel opzicht, maakt alles kapot en naar kinderen tja...
moet zeggen dat ze echt hun best hebben gedaan hoor, tijdje onder gebracht bij een fokker, hulp gehad, trainingen maar nu trekken ze de handen er vanaf..geen land mee te bezijlen..
maar toch vind ik het moeilijk om te zeggen wat nou echt moeilijk is, chico heeft ook zn moeilijke perioden maar ach...

Hmm, moeilijke hond of moeilijke baasjes.
Ik weet het soms niet hoor.

[Chicoahua]

ja is ook zo hoor maar omdat er ook hulp bij is geweest.

[shine]

dit is een leuke vraag.... over moeilijk en makkelijk.

wij hebben 3 honden waarvan 2 van mij en 1 van mijn vriend.de oudste(van mijn vriend) is 4 dat vind ik een moeilijke hond
de oudste van mij is super makkelijk, de jongste doet even niet mee die is 10wk.

we hebben allemaal kruisings, ik vind dat het wel ligt aan wat voor type ras erbij in zit natuurlijk en de opvoeding is van groot belang.

die van mijn vriend vind ik een moeilijke hond hij heeft een reu van 4 hij heeft de opvoeding van hem.
zijn hond vind ik moeilijk omdat je alles tig keer moet zeggen hij is erg eigenwijs-koppig en erg druk, hij laat behoorlijk zien dat ie aanwezig is. loopt niks anders dan alleen maar te snuffelen en wanneer hij zin heeft gaat ie liggen. als de baas tegen hem zegt ga af dan moet ie dat 10 keer herhalen en hij kan niet met andere honden(redelijk goed met die van mij hoor) en katten die ik ook heb en met kinderen is ie niet echt vertrouwd hij zit ook in de ren. dat vind ik een moeilijke hond.
ik zeg niet dat het alleen aan de baas ligt,maar aan beide, want wij hebben nog zo'n soort gehad als pup daar zat dat gedrag al in voordat we nog aan de opvoeding moest beginnen .

ik heb 2 teefjes 1 van bijna 2 en 1 van 10 wk.ik doe de opvoeding alleen.
de oudste van mij vind ik super makkelijk, kan erg rustig zijn en doet dingen die ik van haar vraag in 1 x.
lief voor anderen en weet haar plek in het gezin.
zij is niet overdreven aanwezig. heb met haar geen problemen gehad in de opvoeding tot nu toe gaat het met de jongste ook de goede kant op.

waarom doen we de opvoeding apart? ik leerde mijn vriend kennen toen had hij die reu al. en ik wilde ook een hond voor mezelf. vandaar dat ik de zorg heb voor mijn teefjes