
toen ik hem opgaf 3 weken geleden voor de A-cursus vroeg ik me af of het wel zin had, ik dacht ik krijg hem niet eens het veld op, zo bang was hij.
afgelopen week begon ik voorzichtig optimistisch te worden.
en het viel helemaal niet tegen!!
okee, hij vond het inderdaad doodeng, zoals ik verwacht had. maar: hij liet zich prima afleiden, heeft keurig naast me gezeten, is ook steeds meegelopen zonder in de remmen te gaan of te proberen te vluchten. netjes gaan liggen toen ik dat vroeg, ook in deze nieuwe situatie.
andere mensen en honden hebben hem vrij dicht kunnen passeren zonder dat hij uitviel, hij bleef keurig zitten, helemaal gefocust op mij en de stukjes worst die ik had meegenomen (ik word daar echt zo gelukkig van, ik heb hem net een maand en hij zit dan voor me, kijkt me aan en de rest van de wereld bestaat voor hem niet meer).
hij heeft niet eens geblaft en maar heel weinig gegromd en was ook daarbij heel goed af te leiden.
alleen toen de trainster voorzichtig probeerde hoe hij reageerde en of hij evt van haar iets lekkers aan durfde pakken, viel hij wel uit en probeerde te happen. dat was hem net wat te veel. maar ook toen ging hij wel weer netjes zitten toen ik dat vroeg.
al met al, ben ik erg trots op mijn kleine grote hondje!