pijnbeleving bij honden

[Zoie]

[Maar goed, bijvoorbeeld op dit soort manieren uiten honden dus pijn: gedragsverandering.:

ja, dat zegt mijn DA ook altijd, uit het mankje b.v. kan je afleiden dat ze (sien ) pijn in haar poot heeft.

Maar ja, als ze stil ligt, en dat doet ze toch een groot deel van de dag, dan kan ze ook pijn hebben, en dat zie je dan niet

[Zoie]

ik zit me ook af te vragen of een hond die pijn gewoon is zijn hele leven daar anders( beter/slechter) mee om gaat als een hond die op zeg zijn 6 de levens jaar diezelfde blesure krijgt blessuere krijgt

ik heb geen idee, maar ik vraag me uberhaupt wel af in hoeverre een hond last kan hebben van b.v. een blessure. Ze hinken b.v. soms een beetje, maar rennen ogenschijnlijk wel gewoon - maar hebben ze dan toch pijn, of moet ik dat heel anders zien ?

ik denk van wel. het is wel een feit dat dieren pijn kunnen verbergen in situaties waarin ze in gevaar zijn of zouden kunnen komen, maar ik kan me echt niet voorstellen dat een jonge, spelende hond daar ook maar voor een greintje mee bezig is . ook als aangeleerd gedrag (via ons dan) zal het verschil in reactie niet zo groot zijn denk ik, iig als ik hier kijk is dat niet te zien. ze reageren zo ongeveer allemaal anders op een pijnlijke situatie, terwijl ik toch echt hetzelfde met hen doe en hetzelfde met hen omga.

ook het voorbeeld wat mj geeft is heel tekenend (en zie ik hier ook) : als attack een pijnlijke spuit krijgt zal heel de wereld het weten, krijgt crunch die dan verroert die geen vin, geen molecule zelfs. verbergt crunch dan haar pijn? ik weet wel zeker van niet - als er nu één beest niet met gevaar bezig is, is zij het wel - als ik haar hier heb beziggezien met haar manke poot en op een gegeven moment twee manke poten (omdat ze in het zoolkussen van de andere voorpoot een hele grote, diepe snee had) dan raakte ik er wel echt van overtuigd dat crunch gewoon weinig pijngevoelig is - los nog van het feit of ze het makkelijk uit of niet.

pijndrempel kan natuurlijk individueel verschillen en een plausibele verklaring zijn voor verschil in gedrag bij honden.

Maar toch vraag ik me af of het opzich niet denkbaar is dat de twee honden met een gelijke pijndrempel met een bepaalde blessure totaal verschillend hiermee om zouden kunnen gaan als gevolg van andere karaktereigenschappen.

Het hoeft niet eens zozeer verbergen te zijn, maar b.v. ook gewoon hinkend en al ( toch ook een uiting van pijn, hoewel geen emotionele uiting ) doorgaan, waar de andere hond niet vooruit te branden is.

Principieel misschien niet vast te stellen, maar dan zou je toch in zekere zin van bikkels versus watje kunnen spreken ?

[Zoie]

[Maar goed, bijvoorbeeld op dit soort manieren uiten honden dus pijn: gedragsverandering.:

ja, dat zegt mijn DA ook altijd, uit het mankje b.v. kan je afleiden dat ze (sien ) pijn in haar poot heeft.

deze begrijp ik niet helemaal - dat manken op pijn wijst, dat staat toch als een paal boven water ?

ja, maar hoe kan je dan zeggen dat crunch weinig pijngevoelig is als ze toch pijn aangeeft door te manken.

Ik bedoel, wat zegt dat doorgaan c.q. manken dan over de intensiteit van de pijnbeleving ?

edit: ik bedoel dat mijn DA, tenminste zo begrijp ik haar, bedoelt te zeggen: uit het feit dat ze doorgaat kan je niet afleiden dat de pijn wel meevalt; terwijl jij het omgekeerde beweert - als ik jullie beide tenminste goed begrijp.

[Zoie]

ja, en nog iets : heb ik hier ooit ook nog een keer geschreven, ik wist toen ook al niet uit welk boek ik deze info had, maar uit hersenonderzoek blijkt wel vast te staan dat mensen een andere (soort extra) pijnbeleving hebben in emotionele hersendelen, en dat zou iets zijn wat dieren niet hebben. daardoor ervaren wij pijn vaak als veel erger dan een dier - ondanks dat het fysiek misschien om net hetzelfde letsel gaat.

dat verklaart dan ook waarom honden na bv. een buikoperatie meteen al de dag erna vrolijk rondhuppelen, terwijl wij ons dan nog maar amper in bed durven te bewegen :N: .

het is idd wel opvallend hoe makkelijk dieren vaak met pijn of beter blessures blijken te kunnen omgaan.

[Zoie]

Bij de DA waar ik werkte konden pitbullachtigen welhaast zonder verdoving gehecht worden, die piepten nooit.
Herderachtigen daarentegen zijn vaak de meest kleinzerige gillers die er rondlopen, met de Duitse herder op nummer één

er zit bljkbaar een forse genetische component in, niet echt verwonderlijk natuurlijk.

[Zoie]

[ik denk dat het wel iets zegt over de pijnbeleving, niet over het objectieve pijnniveau. alweer : crunch vliegt hier ook met pijn nog aan 100/u over het erf, als het moet zelfs op drie poten, dus het manken geeft in haar geval wel pijn aan, maar ze mankt veel minder hard dan wat attack in een identieke situatie zou doen.

aan pijn en pijnbeleving zitten ongetwijfeld veel kanten, tijdje geleden ook een rapportage gezien over o.a. pijnbestrijding bij operaties en daarna. Ik kan het onmogelijk reproduceren, maar ik begreep zoiets als dat men vroeger dacht dat pijn bij een operatie voldoende bestreden was als een patient in coma lag tijdens de operatie, maar dat blijkt niet te kloppen. Napijn, ook jaren later, kan het gevolg zijn.

Als je bedenkt dat de bedrading zoals je zegt bij honden dan ook nog eens anders loopt dan bij ons, zou je soms wel eens gewoon aan je hond willen kunnen vragen: hoe erg is het nu ? Gaat het wel een beetje ....

Maar ja, dat kan dus niet

[Zoie]

zelfs mensen kunnen absoluut nog een goed leven hebben met (niet te erge) chronische pijn en ik denk dat dieren het alleen nog maar beter kunnen dan wij.

dat geloof ik zeker.

[astrid]

Bij de DA waar ik werkte konden pitbullachtigen welhaast zonder verdoving gehecht worden, die piepten nooit.
Herderachtigen daarentegen zijn vaak de meest kleinzerige gillers die er rondlopen, met de Duitse herder op nummer één

Daar heb je wat onze herder betreft gelijk in. Het arme dier raakt zo in de stress bij de da, dat zodra ze merkt dat we die kant opgaan en dan ook nog naar binnen, ze al begint te plassen van angst. Binnen staat ze alleen maar bij de deur om te weg te kunnen, en als ze merkt dat wat er moet gebeuren toch echt moet gebeuren, dan blokkeert ze volledig. Niet meer te bereiken. Heel irritant. En er is nooit iets engs gebeurd

Met haar zware hd en spondylose loopt ze echt baggerslecht, er zijn regelmatig mensen die aan me vragen of ze nou geen vreselijke pijn heeft, maar die indruk heb ik dus totaal niet. Heel af en toe wel, dan kan ze niet gaan liggen van de pijn maar over het algemeen schijnt ze er weinig last van te hebben, al zou je anders denken als je haar ziet lopen.

[blondie]

zelfs mensen kunnen absoluut nog een goed leven hebben met (niet te erge) chronische pijn en ik denk dat dieren het alleen nog maar beter kunnen dan wij.

dat geloof ik zeker.

Dat geloof ik ook ja, Finn heeft een vergroeiing bij het heiligbeen.. er is niets aan hem te merken.. hij heeft geen pijnstilling want hij geeft gewoon geen pijn aan.. er is in september wel een periode geweest dat hij bij abrupt omdraaien als ik riep hij een gil gaf en door de achterpoten zakte.. maar vervolgens weer net alsof er niets aan de hand was bij me kwam.. terwijl ik met tranen in mijn ogen heel erg aan het doemdenken was .. toen heb ik hem een periode wel pijnstilling gegeven.. of het nu zijn rug is geweest of niet.. het lijkt nu weer goed.. maar nav van foto´s nu twee jaar geleden zei een bekende da dat het hem verbaasde dat de hond niet meer pijn aangaf..
Overigens herken ik het gillen bij een prik bij de da niet... en ook geruk aan zijn nek om de nekwervels los te maken liet hij gedwee over zich heenkomen..

En bij ander soort pijnen..een deel van het voetzooltje eraf.. zoals toen naast de fiets gebeurd is... het is dat ik in de dierenwinkel allemaal bloed zag... hij gaf geen kick
En net als Finn met een half afgebroken nagel tot het leven.. Bluf stond net ook met het pootje omhoog... af te wachten of ik de bal weer zou trappen of gooien.. nu staat zij nooit afwachtend met een pootje omhoog.. dus even checken.. allemaal bloed.. maar zich daaraan storen nee hoor... spelen willen ze!

Ik vind het dus op sommige momenten erg lastig dat ze geen pijn aangeven.. naar mij toe in ieder geval..
Finn daarentegen kan als Bluf zoals net hem bijvoorbeeld continue in de flank springt dat ok vinden... maar gaat ze echt op zijn achterrug maaien met haar poten dan maakt hij heel duidelijk dat ze daarmee moet kappen.. ik denk dat dat gewoon idd zijn zwakke plek is.. en dat zijn gedrag naar vreemde honden die snel op hem afkomen ook deels ermee te maken heeft dat hij bang is dat ze hem op de gevoelige rug springen..

[Bea.]

Kayleigh is ook hard,piept nooit,echt nooit.
Bowie wel,dat is een watje,maar nu heeft hij er een tand uit,al een tijd,maar hij heeft er met een stokje doorheen getrokken,er zit een soort gaatje met scheurtje,ik ben er natuurlijk mee bij de dierenarts geweest,hij heeft anti biotica gehad,ik maak het 2 X per dag schoon,maar het zou kunnen dat er een wortel inzit,dit kan alleen via narcose en een foto aan gewezen worden,het beest is 12,5 en niet erg gezond meer,ik ben dus bang om dat te laten doen,zijn tandvlees is niet rood en dik,er zit alleen een soort gaatje,weet niet of het erg diep doorloopt,maar nu kom ik bij wat ik wilde zeggen,zou ik het aan hem kunnen zien als hij tandpijn heeft ?

[Hanneke2]

Misschien heeft het ook te maken met de context waarin eerdere pijnervaringen hebben plaatsgevonden?
Als dat ook "andere" nare ervaringen heeft opgelevert wordt, misschien een klein beetje, pijn al snel als "erg" ervaren?
Ik weet het ook niet hoor.

Dat denk ik zeker. Karakter en 'gevoelige zenuwen' zullen er ook mee te maken hebben, ik geloof best wel dat de ene hond / mens domweg meer pijn voelt dan de ander. Maar bij Jack is zijn enorme angst voor pijn denk ik echt terug te voeren op eerdere ervaringen. Jack is helemaal geen erg bange hond ofzo, maar schiet de gierende paniek in als hij denkt dat je hem pijn wilt doen. En als hij dan niet kan vluchten, draaien zijn ogen weg en zakt hij bijna weg terwijl hij wacht op de klappen. Het is geen onderdanigheid ofzo, het is volgens mij echt een extreme angst voor extreme pijn.

Ik laat het niet zover komen, en bij de DA krijgt hij ook af en toe een time-out, effe koekie en knuffelen en dan kunnen we verder, maar ik ben zo'n beetje de enige die bij hem kan 'doorpakken' als dat echt nodig is.

Lilo zal best wel eens een schop gehad hebben en is simpelweg slecht behandeld, maar vertoont geen tekenen van echte mishandeling, en is keihard wat pijn betreft. Als Lilo in een stuk glas trapt, gooit ze die poot in haar nek en rent vrolijk op drie poten verder.

Het doet mij wel denken aan die eerste-hulp programma's waarin kleine kinderen geen kik geven bij het zetten van breuken en volwassen krijsen als een wilde (op de eerste-hulp post notabene ) omdat ze zich met het aardappelschilmesje in de vinger hebben gesneden.
En aan die vent in zo'n verbouwingsprogramma laatst, die een roestige spijker door z'n voet had en daarover niks anders meldde dan dat het de ultieme jezuservaring was

[Zoie]

van de week een laatste stukje van een docu over de dingo op animal planet gezien. Het blijkt dat deze honden soms behoorlijk ernstig gewond raken tijdens de jacht door bosjes en stronken en daar 'gewoon ' mee doorlopen. De verslaggever rapporteerde dat een dingo op nog maar drie poten kon lopen. Hij veronderstelde dat hij het niet lang zou maken, maar na 2, 5 jaar was hij nog steeds bij de roedel.

Blijkbaar worden deze dieren ook niet uitgestoten, en mogen ze meedelen in de buit.

Opmerkelijk, jammer dat ik de docu niet helemaal heb gezien.

[Youp]

Ik heb hier 2 uitersten.

Diesel piept nooit. Hij heeft weleens een snee in zijn voetzool gehad. Ik zag het aan het bloed, maar hij mankte absoluut niet. Ook zijn er weleens een paar wonden geniet, zonder verdoving en hij vertrok geen spier. Ook het aanprikken van de blaas onderging hij zonder enig teken van pijn terwijl dit toch vrij pijnlijk schijnt te zijn. MAAR: Dit is alleen zo als ik erbij ben. Hij heeft eens met zijn "zwemvlies" tussen een metalen kast gezeten toen mijn ouders op hem pasten. Mijn moeder heeft hem losgemaakt maar heeft daarbij wel een blauwe arm opgelopen. Dat had hij bij mij niet snel gedaan, omdat hij mij voor 100% vertrouwd.

Zahra is echt een pieperd. Als je op haar poot of staart staat gilt ze de hele buurt bij elkaar. Laatst moest ik haar even flink corrigeren omdat ze me compleet de gek aan stond te steken. Ik heb haar toen bij haar nekvel gepakt en het leek alsof ik haar vermoorde.

[Hanneke2]

van de week een laatste stukje van een docu over de dingo op animal planet gezien. Het blijkt dat deze honden soms behoorlijk ernstig gewond raken tijdens de jacht door bosjes en stronken en daar 'gewoon ' mee doorlopen. De verslaggever rapporteerde dat een dingo op nog maar drie poten kon lopen. Hij veronderstelde dat hij het niet lang zou maken, maar na 2, 5 jaar was hij nog steeds bij de roedel.

Blijkbaar worden deze dieren ook niet uitgestoten, en mogen ze meedelen in de buit.

Opmerkelijk, jammer dat ik de docu niet helemaal heb gezien.

Een goed bespierde hond kan prima bewegen op drie poten, helemaal als de rotte poot aan de achterkant zit, dus het verbaast me niet.

[Zoie]

van de week een laatste stukje van een docu over de dingo op animal planet gezien. Het blijkt dat deze honden soms behoorlijk ernstig gewond raken tijdens de jacht door bosjes en stronken en daar 'gewoon ' mee doorlopen. De verslaggever rapporteerde dat een dingo op nog maar drie poten kon lopen. Hij veronderstelde dat hij het niet lang zou maken, maar na 2, 5 jaar was hij nog steeds bij de roedel.

Blijkbaar worden deze dieren ook niet uitgestoten, en mogen ze meedelen in de buit.

Opmerkelijk, jammer dat ik de docu niet helemaal heb gezien.

Een goed bespierde hond kan prima bewegen op drie poten, helemaal als de rotte poot aan de achterkant zit, dus het verbaast me niet.

nou, zoals ik het begreep, kon die hond niet echt meer meedoen aan de jacht. Het zou me verbazen als wolven een roedellid met een dergelijke handicap in hun midden zouden dulden. Maar misschien zie ik dit verkeerd

[Zoie]

nou, zoals ik het begreep, kon die hond niet echt meer meedoen aan de jacht. Het zou me verbazen als wolven een roedellid met een dergelijke handicap in hun midden zouden dulden. Maar misschien zie ik dit verkeerd

Misschien paste hij thuis op de pups of maakte zich anderzins nuttig.
En wolven en dingo's kunnen niet tellen, dus die zien niet of een roedellid drie of vier poten heeft.

wedden dat er hier op het forum genoeg honden zijn die het verschil wel zien ?

[wolven weten uit een kudde feilloos een gewond of verzwakt dier te spotten, lijkt me toch stug dat ze dat bj hun soortgenoten niet kunnen zien. Wat ze ermee doen is iets anders. )

[iones]

zou het kunnen dat honden/wolven binnen een roedel nog een andere belangrijker functie kunnen hebben buiten de jacht? En misschien heeft het ook te maken met natuurlijk leiderschap; de hond die de beste beslissingen neemt. Ik denk niet dat elk dier uit de roedel onder deze omstandigheden had kunnen blijven.

[blondie]

nou, zoals ik het begreep, kon die hond niet echt meer meedoen aan de jacht. Het zou me verbazen als wolven een roedellid met een dergelijke handicap in hun midden zouden dulden. Maar misschien zie ik dit verkeerd

Misschien paste hij thuis op de pups of maakte zich anderzins nuttig.
En wolven en dingo's kunnen niet tellen, dus die zien niet of een roedellid drie of vier poten heeft.

wedden dat er hier op het forum genoeg honden zijn die het verschil wel zien ?

[wolven weten uit een kudde feilloos een gewond of verzwakt dier te spotten, lijkt me toch stug dat ze dat bj hun soortgenoten niet kunnen zien. Wat ze ermee doen is iets anders. )

Ik was eens op een dh wandeling mee en zeker een stuk of 20 duitsers en een paar andere rassen en een mechelteef waar 1 voorpoot van geamputeerd was. zij was zo stabiel en kon zo goed op drie poten rennen lopen en zee in en is door geen enkele hond nadelig bejegend..

[mari-anne]

Ik denk dat het met honden ook zoiets als met mensen. Als je chronische pijn hebt, dan stel je, je daar anders op in.
De pijn doet nog even zeer, maar het word "gewoon" Dus je reageerd er minder heftig op.

Plotselinge pijn reageer je altijd heftiger op. Voor hond ook schrikreactie.

Denk dat het niets te maken heeft met minder pijn hebben, als honden het niet laten merken.
Net als ook bij mensen. De 1 piept eerder dan de ander.

Toen ik eens op de oor van Raisa stond piepte ze het uit, zodat ik haast een luchtsprong maakte van schrik. terwijl ik eens op het oor van de hond van mijn broer stond en ik alleen een heel zacht zuchtende piep hoorde, dat ik echt moest kijken ... wat heeft die nou?

Nu lijkt het bijna alsof ik op al die oortjes loop te dansen hahaha maar vaker is het me niet overkomen.

Groetjes Marianne

[lieke]

Is het niet zo dat honden die een beroerde tijd achter de rug hebben, wat stoïcijnser zijn dan honden die nooit iets hebben meegemaakt?
Ik heb 2 enorme mieperds Kyra en Lyndie, waarvan Lyndie nog het ergste is. Zij loopt niet eens verder als er een stokje in haar broek hangt, laat staan als ze echt pijn heeft. Cody is een gemiddelde mieper. Maar Gina laat nooit blijken dat ze pijn heeft. Wel blijft ze stokstijf staan en verroert zich niet meer. Omdat zij mij altijd als een schaduw volgt, is het wel eens gebeurt dat ik bij het achteruit stappen onverhoeds op haar tenen stond. Laatst zelfs met mijn hak met mijn volle gewicht op de tenen van haar achterpoot. Ik schrok me wezenloos maar zij bleef doodstil staan tot ik mijn voet van haar tenen afhaalde en zij liep gewoon zonder te hinken verder.
Dat moet ongelooflijk pijnlijk zijn geweest maar ze vertrok geen spier en er kwam geen piepje uit. Raar eigenlijk.

[lieke]

Is het niet zo dat honden die een beroerde tijd achter de rug hebben, wat stoïcijnser zijn dan honden die nooit iets hebben meegemaakt?

is hier niet mijn ervaring : crunch is blijkbaar superstoïcijns geboren, ze is amper een jaar maar geeft amper om pijn.

vlammetje is oud en heeft in haar leventje toch al één en ander meegemaakt, maar zij begint al bijna te gillen als ze nog maar dénkt aan pijn.

Dan moet het toch aan het karakter liggen... sommige honden zijn gewoon heel stoer en sommige honden zijn geboren aanstelsers .