Papu kwam in mijn leven als een tijdelijk opvangertje en is nooit meer weg gegaan. Ik heb van hem geleerd om tot 10, en soms tot 100 of 1000 te tellen.
Het was een clown, een acteur en een manipulator in hart en nieren. Het was een knuffelkont die altijd in je buurt moest zijn. Geen Papu meer voor de douchedeur als je aan het douchen bent, geen Papu meer die bovenop je op de bank moet zitten, geen Papu meer die buiten ineens vergeet dat je bestaat 
. Hij laat een grote leegte achter, maar het is goed zo.
