ranetje schreef:Zoie schreef:ranetje schreef:[Dus de angst (rotwoord, noem het liever respect) die een hond voor zijn baas zou moeten hebben is er op dat moment ook niet meer.
Zo'n hond heeft op dat moment geen baas
hier nog even op inhaken: soms is het rotwoord wat duidelijker dan het fraai klinkende woord
Als het nodig is om een hond angst in te boezemen voor de baas zou je je af kunnen vragen of je de goede weg bent ingeslagen.
Offffffffffff als dat de enige mogelijkheid is, deugt de hond niet.
Dan is er bij het fokken iets grondig verkeerd gegaan.
Ik denk dat je dan als fokker eens flink achter je oren moet gaan krabben of je wel op het goede spoor zit?
wat bedoel je met 'de enige mogelijkheid ' ? Op het moment zelf kan het idd de enige mogelijkheid zijn omdat een hond op dat moment door niks anders te motiveren is er mee te kappen.
Op dat moment is het dus de vraag wat je als baas doet: laat je het gaan, of grijp je in.
Op dat moment is het ook nogal theoretisch om je af te vragen of je in het traject naar dit moment toe fouten hebt gemaakt, ofdat de fokker verkeerd bezig is geweest, want de vraag blijft hetzelfde: laat je het gaan of grijp je in ?
Ik denk dat als je het laat gaan de kans dat je hond de volgende keer wel naar je luistert kleiner wordt. En als je het altijd maar laat gaan, gaat idd het knopje om, en kan je er niet meer bij ( denk ik ).
Maar .... zoals gezegd, ik geloof niet in corrigeren alleen. Als je een hond hebt die problematisch agressief gedrag laat zien.
Zoals ik ook geloof dat je met je hond een basis-vertrouwen moet opbouwen. Zodat hij, b.v. , weet dat hij agressie van de baas kan afwenden, doen stoppen door b.v. te luisteren of onderdanig gedrag te tonen.
Als dat basis - vertrouwen er is kan je hond een correctie heus wel hebben, ik zie daar ook geen kwaad in, daar het des honds is.
Ik zeg nergens dat alle agressie uit angst voort komt
Ik zeg alleen dat angst vaker ten grondslag ligt aan agressie dan je zou denken.
je zegt meer, namelijk dat het vaak een en hetzelfde probleem is: "Angst en agressie liggen vaker in elkaars verlengde dan je zou denken.Volgens mij is het vaak juist een en hetzelfde probleem."
Hoe bedoel je dat ? Ik lees dat als: werk aan de angst, dan werk je aan de agressie.
Dat zal misschien op gaan voor angstagressie in de eigenlijke betekenis van het woord, maar ik geloof niet, zeker niet bij pittige honden, maar ook niet bij angstig- agressieve honden, dat het in de regel om dit soort agressie gaat, zeker niet bij honden die niet van ophouden weten.
Als de angstige hond door succeservaringen agressiever gaat reageren is dat naar mijn mening een fout van de baas.
Die had al veel eerder moeten inzien waar de agressie vandaan kwam en dus al veel eerder op de angst moeten anticiperen.
Op het moment dat je agresssie moet gaan corrigeren heb je als baas al een paar dingen vergeten tijdens de opvoeding.
En dat nog even afgezien van het feit (volgens mij
) dat agressie vaak nog zo fout wordt gecorrigeerd dat het alleen maar erger wordt.
Ik ben dit gedeeltelijk wel met je eens, maar opnieuw alleen als de hond idd alleen door angst wordt gemotiveerd.
Vaak zal dat niet het geval zijn. En daarmee bedoel ik: in de regel.
Neem b.v. sien. Die klapte vrij plotseling om - binnen een paar maanden - van een buitengewoon angstige, voor alles wegvluchtend hondje in een hond die om de haverklap op een andere hond ( wilde ) klappen.
Ik geloof niet dat haar toegenomen zelfvertrouwen alleen uit succeservaringen voortkwam. Het kwam, paradoxaal genoeg, ook voort uit een toegenomen algemeen wel bevinden. Ze knapte zienderogen op, en dat is gelukkig nog doorgegaan tot de dag van vandaag, veel mensen herkennen haar niet terug.
En dan zie je dat je hond plotseling confrontaties aandurft die ze eerst ontweek: een hond die aan haar bal zit, een drukke pup die komt buurten enz.
Ik heb dit dus echt afgekapt, daar ze veel te heftig op het minste geringste reageerde, en nu snapt ze dus heel goed dat als ik zeg: 'rustig', ze er niet op mag klappen.
Dat is niet alles wat ik gedaan heb, maar correcties hebben hierbij wel een rol gespeeld.
En nee, het is niet erger geworden, de neiging tot agressie is minder erg geworden, ze tolereert uit zichzelf nu meer, ze is overduidelijk meer op haar gemak met vreemde honden, ze communiceert beter ( lip optrekken b.v - bijgevolg mag ze van mij nu ook meer: een optiefertje geven aan een al te opdringerige hond b.v. ) ) al zal ze ze ( vreemde honden ) m.i. nooit ( op het eerste gezicht ) leuk gaan vinden. En dat hoeft ook niet.
?'
(teef dan weer niet, durft ze niet), en Vera is nog in de fase van "als ik maar lang genoeg weg kijk ziet ie me misschien niet 
" 
