Als het angst is dan mag het.

[Tamara.]

Ja dat snap ik, ook dat 'aanval is de beste verdediging' gebeuren. Maar ooit hebben ze bedacht dat ze gaan rennen om aan te vallen. Als Bram bang is, dan komt hij bij mij lopen met z'n staart naar beneden. Hoe komt een hond er nou op om aan te gaan vallen?

Ik denk ook aard van het beestje en ook hoe de baas er mee omgaat. Als een angstige hond het gevoel heeft echt van de baas op aan te kunnen zullen ze zelf minder zelf moeten regelen.

Maar als een angstige hond echt op een flinke afstand al op een andere hond afrent vraag ik me ook wel af of het dan nog steeds angst is. In aanleg was het gedrag angst maar de meeste honden worden ouder, volwassener en zekerder en dan zal dit op zichzelf staande gedrag geen angst meer zijn. Daar komt het wel uit maar dat is wel in de loop van de tijd aangepast. Denk ik

[Githa]

Maar het is denk ik heel lastig om het vanaf 8 weken meteen goed te kunnen doen met een angstige Kooiker. Ik heb Saar tenminste ook een tijd in die draagtas gehangen als er andere honden aankwamen omdat er geen vermijden aan was. Je kan wel vermijden, maar dan moet je niet in losloopgebieden meer komen, en helemaal geen hondcontacten meer is ook weer niet de methode vaak natuurlijk omdat je ook niet weet of het wellicht juist beter wordt door de jonge hond wel met (veel) vreemde honden in contact te brengen.
Lijkt me heel lastig in ieder geval.

Achteraf zou ik dat met Tobi ook zo hebben willen doen, net als jij met Saar. Standaard in de draagtas en eruit bij (verwachte) leuke hond-hond-contacten. En zelf dingetjes arrangeren, wandelingen met bekende honden afspreken. Maar echt vervelende ervaringen heeft ie trouwens ook nauwelijks gehad, dus het is toch ook maar de vraag of het uitgemaakt had.

[Zoek stok!]

Even los van wat ik er van vind dat een baas dit zo wegwuift (want dat is wel bekend denk ik), ben ik toch erg benieuwd hoe het zit met die angst. Ik zie dit namelijk heel veel Kooikers doen en elke GT komt uit op angst. Maar werkelijk, Vera en Saar die keurig bij het baasje lopen. Waarom zou een angstige hond daar op af rennen? Waarom zou dat gedrag ingesleten zijn terwijl de andere honden geen kwaad willen?

Uit angst uitvallen als een hond nadert, geloof ik direct. Maar er op af rennen? Dat is toch iets raars?

ik denk ook niet dat de emotie op dat moment nog angst is - nee, die is absoluut een soort macho 'wezulleneenkeerzien '. ik denk dat je het kan vergelijken met menselijke 'dikkenekken', die komen ook over als heel zelfzeker en stoer terwijl we meestal wel weten dat ze binnenin net het tegenovergestelde zijn : heel onzeker en niét stoer.

En blijkbaar kunnen honden het goed onderscheiden. Want Bram kijkt werkelijk niet op of om van een hond die 'uit angst' met veel bombarie op hem af komt stormen. Maar ik vraag me dus altijd af hoe hij dat weet.

Ook met Tobi, die valt in het begin van een wandeling uit naar Bram en Bram trekt een kop van 'nou hoor doe nou maar rustig' en loopt weg. Als Tobi echt praatjes heeft tegen Bram, reageert Bram er wel op.

[Moos]

Maar het is denk ik heel lastig om het vanaf 8 weken meteen goed te kunnen doen met een angstige Kooiker. Ik heb Saar tenminste ook een tijd in die draagtas gehangen als er andere honden aankwamen omdat er geen vermijden aan was. Je kan wel vermijden, maar dan moet je niet in losloopgebieden meer komen, en helemaal geen hondcontacten meer is ook weer niet de methode vaak natuurlijk omdat je ook niet weet of het wellicht juist beter wordt door de jonge hond wel met (veel) vreemde honden in contact te brengen.
Lijkt me heel lastig in ieder geval.

Achteraf zou ik dat met Tobi ook zo hebben willen doen, net als jij met Saar. Standaard in de draagtas en eruit bij (verwachte) leuke hond-hond-contacten. En zelf dingetjes arrangeren, wandelingen met bekende honden afspreken. Maar echt vervelende ervaringen heeft ie trouwens ook nauwelijks gehad, dus het is toch ook maar de vraag of het uitgemaakt had.

Ik ben daar met Saar, na overleg hier op dit forum ook, ook pas mee begonnen toen ze ik meen net een jaar was ofzo. Daarvoor zat ik nog teveel met "je mag nooooooit optillen", dus deed ik dat ook niet.
Ik heb toen een half jaartje ofzo zonder draagtas alleen gelopen in het bosje waar ik (en Saar) alle honden kende, en met draagtas in gebieden waar we vreemde honden tegen konden komen. En dan dus Saar erin bij alles groter dan een Toller wat niet vrolijk kwispelend aan kwam lopen.
Dat heeft heel erg geholpen toen om die angst-spiraal te doorbreken.
Maar net wat ik zei, ik ben daar ook te laat mee begonnen eigenlijk Je weet het ook gewoon niet echt in eerste instantie, wat je nou precies aanmoet met zo'n type (bange) hond

[Zoek stok!]

Achteraf zou ik dat met Tobi ook zo hebben willen doen, net als jij met Saar. Standaard in de draagtas en eruit bij (verwachte) leuke hond-hond-contacten. En zelf dingetjes arrangeren, wandelingen met bekende honden afspreken. Maar echt vervelende ervaringen heeft ie trouwens ook nauwelijks gehad, dus het is toch ook maar de vraag of het uitgemaakt had.

Ik vraag me dat ook af hoor, of de wereld dan 'wit' was geweest voor Tobi ipv 'zwart'. Het zal vast nuances geven, maar het zit er ook in.

[Moos]

En blijkbaar kunnen honden het goed onderscheiden. Want Bram kijkt werkelijk niet op of om van een hond die 'uit angst' met veel bombarie op hem af komt stormen. Maar ik vraag me dus altijd af hoe hij dat weet.

Ook met Tobi, die valt in het begin van een wandeling uit naar Bram en Bram trekt een kop van 'nou hoor doe nou maar rustig' en loopt weg. Als Tobi echt praatjes heeft tegen Bram, reageert Bram er wel op.

Maar Saar en Vera zagen dit dus ook niet als een echte dreiging. Ja, ze doken een beetje weg, maar anders was ie ook gewoon tegen ze aangebotst denk ik. Zo zag het er tenminste uit
Maar had hij echt kwaad in de zin gehad dan hadden ze hem gepeert. Dan peert Saar hem sowieso, en Vera in ieder geval ook eerst een meter of 10-20 om dan te bedenken dat stil blijven staan slimmer is toch vaak.

[Moos]

Achteraf zou ik dat met Tobi ook zo hebben willen doen, net als jij met Saar. Standaard in de draagtas en eruit bij (verwachte) leuke hond-hond-contacten. En zelf dingetjes arrangeren, wandelingen met bekende honden afspreken. Maar echt vervelende ervaringen heeft ie trouwens ook nauwelijks gehad, dus het is toch ook maar de vraag of het uitgemaakt had.

Ik vraag me dat ook af hoor, of de wereld dan 'wit' was geweest voor Tobi ipv 'zwart'. Het zal vast nuances geven, maar het zit er ook in.

Ja, het is er bij Saar ook niet uit door die aanpak. Alleen de echte paniek-spiraal was wat doorbroken.

[Githa]

En blijkbaar kunnen honden het goed onderscheiden. Want Bram kijkt werkelijk niet op of om van een hond die 'uit angst' met veel bombarie op hem af komt stormen. Maar ik vraag me dus altijd af hoe hij dat weet.

Ook met Tobi, die valt in het begin van een wandeling uit naar Bram en Bram trekt een kop van 'nou hoor doe nou maar rustig' en loopt weg. Als Tobi echt praatjes heeft tegen Bram, reageert Bram er wel op.

Maar Saar en Vera zagen dit dus ook niet als een echte dreiging. Ja, ze doken een beetje weg, maar anders was ie ook gewoon tegen ze aangebotst denk ik. Zo zag het er tenminste uit
Maar had hij echt kwaad in de zin gehad dan hadden ze hem gepeert. Dan peert Saar hem sowieso, en Vera in ieder geval ook eerst een meter of 10-20 om dan te bedenken dat stil blijven staan slimmer is toch vaak.

Ik heb het met Tobi werkelijk nog nooit meegemaakt dat een hond er vol op invloog. Het overgrote deel heeft toch feilloos door dat ie helemaal niet zo stoer is, wendt netjes af en keert terug naar de eigenaar met zo'n kop van 'nou, dan niet hoor'.

[estelle]

Daar kwam hij schijnbaar ook achter toen hij na zijn stormram-poging echt vlabij was, toen doken Saar en Vera dus een beetje weg en liep hij weer vrij rustig door.

Ja dat snap ik, ook dat 'aanval is de beste verdediging' gebeuren. Maar ooit hebben ze bedacht dat ze gaan rennen om aan te vallen. Als Bram bang is, dan komt hij bij mij lopen met z'n staart naar beneden. Hoe komt een hond er nou op om aan te gaan vallen?

Ghaya rende ook niet van ver op een andere hond af maar wel in situaties waarin zo'n hond er dan 'ineens' stond (als een bocht omkwamne ofzo) of als een hond met veel bombarie speels op ons af kwam rennen.
Het was dus ook niet bij elke hond maar bij bepaalde type honden dat ze in de paniek schoot.

Als Ghaya niet uit angst eropaf zou rennen dan zou ze er i.m.o. ook niet gillend en krijsend vandoor gaan op het moment dat de andere hond een grom liet horen of een stap in haar richting zette.

[estelle]

En blijkbaar kunnen honden het goed onderscheiden. Want Bram kijkt werkelijk niet op of om van een hond die 'uit angst' met veel bombarie op hem af komt stormen. Maar ik vraag me dus altijd af hoe hij dat weet.

Ook met Tobi, die valt in het begin van een wandeling uit naar Bram en Bram trekt een kop van 'nou hoor doe nou maar rustig' en loopt weg. Als Tobi echt praatjes heeft tegen Bram, reageert Bram er wel op.

Maar Saar en Vera zagen dit dus ook niet als een echte dreiging. Ja, ze doken een beetje weg, maar anders was ie ook gewoon tegen ze aangebotst denk ik. Zo zag het er tenminste uit
Maar had hij echt kwaad in de zin gehad dan hadden ze hem gepeert. Dan peert Saar hem sowieso, en Vera in ieder geval ook eerst een meter of 10-20 om dan te bedenken dat stil blijven staan slimmer is toch vaak.

Ik heb het met Tobi werkelijk nog nooit meegemaakt dat een hond er vol op invloog. Het overgrote deel heeft toch feilloos door dat ie helemaal niet zo stoer is, wendt netjes af en keert terug naar de eigenaar met zo'n kop van 'nou, dan niet hoor'.

Bij Ghaya gebeurde er ook nooit iets. Op een grommetje na omdat zo'n andere hond zich ook het leplazerus schrikt natuurlijk.
Er was vrijwel geen hond die Ghaya daarin serieus nam.

[L@nghaar]

Nilsson heeft nog wel eens de neiging om tegen onderdaninge reuen stoer te doen, grote bek klein hartje.
Maar ik wil dat absoluut niet hebben
Hij mag geen onderdaninge reuen najagen of ze herhaaldelijk op de grond drukken en hij weet dat heel erg goed.
Als ik zie (en dat zie ik heel snel) dat hij zich macho gaat gedragen grijp ik in en dan gaat hij of aan de riem of hij moet naast mij af liggen.

toen hij 6 maand was is hij een keer heel erg gedomineerd door een reu, die hond bleef Nilsson maar op zijn rug werken en bleef erboven staan, Nilsson bleef stil liggen, ging even later weer staan en die reu begon weer van voren af aan. Ik kon niet ingrijpen, Nilsson liep na het opstaan weg en was helemaal van slag en die reu luitsterde dus helemaal niet naar zijn baas dus die hond kon "lekker" zijn gang gaan.
Ben toen zo boos geworden op die baas
Die baas trok zijn hond op een gegeven moment van Nilsson af en toe beet hij de baas......mooi zo, kon daar echt niet mee zitten.

Die Kooiker zet gewoon een grote bek op en zal waarschijnlijk niets doen maar als eigenaar zou ik dat niet accepteren.

[Roelfien]

Ja dat snap ik, ook dat 'aanval is de beste verdediging' gebeuren. Maar ooit hebben ze bedacht dat ze gaan rennen om aan te vallen. Als Bram bang is, dan komt hij bij mij lopen met z'n staart naar beneden. Hoe komt een hond er nou op om aan te gaan vallen?

Ik denk ook aard van het beestje en ook hoe de baas er mee omgaat. Als een angstige hond het gevoel heeft echt van de baas op aan te kunnen zullen ze zelf minder zelf moeten regelen.

Maar als een angstige hond echt op een flinke afstand al op een andere hond afrent vraag ik me ook wel af of het dan nog steeds angst is. In aanleg was het gedrag angst maar de meeste honden worden ouder, volwassener en zekerder en dan zal dit op zichzelf staande gedrag geen angst meer zijn. Daar komt het wel uit maar dat is wel in de loop van de tijd aangepast. Denk ik

Ik denk het ook. Die honden vallen ook niet echt aan: het hondje waar ik het over heb stopt op een metertje afstand om vandaar snoeihard door te blaffen en als een van de honden dan ook maar de kop naar haar toe steekt, zet ze het echt op een gillen alsof ze vermoord wordt.
Dus ze zorgt wel dat ze er niet echt in duikt.

[K@ren]

Daar kwam hij schijnbaar ook achter toen hij na zijn stormram-poging echt vlabij was, toen doken Saar en Vera dus een beetje weg en liep hij weer vrij rustig door.

Ja dat snap ik, ook dat 'aanval is de beste verdediging' gebeuren. Maar ooit hebben ze bedacht dat ze gaan rennen om aan te vallen. Als Bram bang is, dan komt hij bij mij lopen met z'n staart naar beneden. Hoe komt een hond er nou op om aan te gaan vallen?

Wel gek ja. Als Myrthe bang was en we hadden het te laat in de gaten dan was ze al weg: met een hele grote boog door het bos of door de hei om de enge hond heen. Er met veel bombarie naar toe gaan is nooit in haar opgekomen.

[Daisy@]

Birdy deed het ook, bleef dan op een afstandje staan blaffen naar vreemde mensen en honden.
Maar dat mocht ze ook niet van mij, of het nu angst is of niet. Vind ik ook geen excuus.

[Moos]

Daar kwam hij schijnbaar ook achter toen hij na zijn stormram-poging echt vlabij was, toen doken Saar en Vera dus een beetje weg en liep hij weer vrij rustig door.

Ja dat snap ik, ook dat 'aanval is de beste verdediging' gebeuren. Maar ooit hebben ze bedacht dat ze gaan rennen om aan te vallen. Als Bram bang is, dan komt hij bij mij lopen met z'n staart naar beneden. Hoe komt een hond er nou op om aan te gaan vallen?

Wel gek ja. Als Myrthe bang was en we hadden het te laat in de gaten dan was ze al weg: met een hele grote boog door het bos of door de hei om de enge hond heen. Er met veel bombarie naar toe gaan is nooit in haar opgekomen.

Staat er niet zelfs in de rasomschrijving van de Kooiker dat hij afhankelijk van zijn aard zal grauwen of vluchten bij angst? Of iets in die trant?

[K@ren]

Daar kwam hij schijnbaar ook achter toen hij na zijn stormram-poging echt vlabij was, toen doken Saar en Vera dus een beetje weg en liep hij weer vrij rustig door.

Ja dat snap ik, ook dat 'aanval is de beste verdediging' gebeuren. Maar ooit hebben ze bedacht dat ze gaan rennen om aan te vallen. Als Bram bang is, dan komt hij bij mij lopen met z'n staart naar beneden. Hoe komt een hond er nou op om aan te gaan vallen?

Wel gek ja. Als Myrthe bang was en we hadden het te laat in de gaten dan was ze al weg: met een hele grote boog door het bos of door de hei om de enge hond heen. Er met veel bombarie naar toe gaan is nooit in haar opgekomen.

Staat er niet zelfs in de rasomschrijving van de Kooiker dat hij afhankelijk van zijn aard zal grauwen of vluchten bij angst? Of iets in die trant?

Ja, dat klopt helemaal
Myrthe deed het allebei. Want als er eenmaal een enge hond naast haar stond en ze kon hem echt niet meer negeren, dan kon ie een snauw krijgen. Maar om het zelf op te zoeken? Nee, dat echt niet.
Maar misschien dat een reu zoiets sneller ontwikkelt dan een teef?

[Moos]

Ja, dat klopt helemaal
Myrthe deed het allebei. Want als er eenmaal een enge hond naast haar stond en ze kon hem echt niet meer negeren, dan kon ie een snauw krijgen. Maar om het zelf op te zoeken? Nee, dat echt niet.
Maar misschien dat een reu zoiets sneller ontwikkelt dan een teef?

Ik denk dat bij een reu het wellicht dubbel lastig is omdat het beetje macho reu zijn vaak ook ergens nog mee kan spelen.
Heel veel reuen snauwen weleens naar een andere (jongere vaak) reu, en heel veel reuen kunnen ook niet met elke reu overweg. Als je dan een angstige reu hebt gaan die twee (angst en 'gewoon een reu zijn' ) wellicht wat door elkaar lopen ook?

[K@ren]

Ja, dat klopt helemaal
Myrthe deed het allebei. Want als er eenmaal een enge hond naast haar stond en ze kon hem echt niet meer negeren, dan kon ie een snauw krijgen. Maar om het zelf op te zoeken? Nee, dat echt niet.
Maar misschien dat een reu zoiets sneller ontwikkelt dan een teef?

Ik denk dat bij een reu het wellicht dubbel lastig is omdat het beetje macho reu zijn vaak ook ergens nog mee kan spelen.
Heel veel reuen snauwen weleens naar een andere (jongere vaak) reu, en heel veel reuen kunnen ook niet met elke reu overweg. Als je dan een angstige reu hebt gaan die twee (angst en 'gewoon een reu zijn' ) wellicht wat door elkaar lopen ook?

Dat bedoel ik ja Ik ken namelijk een kooikerreu die ook zo op andere honden afstormt. En een eigenaar die het maar laat gaan
Maar bij de 3 kooikerteven die wij gehad hebben, heb ik dat nog nooit gezien. Vluchten of wegsnauwen als ze te dicht bij komen, dat was hun tactiek.
Ik ben wel superblij dat Kuno altijd heel vriendelijk is naar andere honden. Ik heb hem nog nooit zien snauwen. Alleen een enkele keer zich zien verdedigen als een ander hem op de huid zat.

[Zoek stok!]

Ja, dat klopt helemaal
Myrthe deed het allebei. Want als er eenmaal een enge hond naast haar stond en ze kon hem echt niet meer negeren, dan kon ie een snauw krijgen. Maar om het zelf op te zoeken? Nee, dat echt niet.
Maar misschien dat een reu zoiets sneller ontwikkelt dan een teef?

Ik denk dat bij een reu het wellicht dubbel lastig is omdat het beetje macho reu zijn vaak ook ergens nog mee kan spelen.
Heel veel reuen snauwen weleens naar een andere (jongere vaak) reu, en heel veel reuen kunnen ook niet met elke reu overweg. Als je dan een angstige reu hebt gaan die twee (angst en 'gewoon een reu zijn' ) wellicht wat door elkaar lopen ook?

Ja, dit denk ik ook. En dat is precies wat het zo ingewikkeld maakt.

[Cathy]

Sammie doet dus hetzelfde en bij hem is het puur onzekerheid
Hij stormt op een andere hond af gaat er om heen lopen te blaffen en grommen om vervolgens gauw door te lopen
Weet natuurlijk niet wat er ooit met hem is gebeurd, maar dit is het gedrag van de eerste klap is een daalde waard
Hij maakt namelijk geen onderscheid tussen reuen teefen pups en zelfs mannen
Hij hap niet gaat alleen irritant er omheen rennen
Met soms als gevolg dat hij op z'n plek word gezet door een andere hond
Als hij een grom van een andere hond krijgt stopt hij gelijk met zijn gedrag
Als de andere hond niet reageerd op zijn amok gaat hij hem normaal begroeten en draait het vaak zelfs op gewoon spelen uit

Ben er niet van gediend dat hij dit doet als ik iemand anders met een hond zie lopen, lijn ik hem ook altijd weer aan
Of de andere hond moet ook los lopen dan is er vaak niks aan de hand dan loopt hij er ook wel een rondje omheen te blaffen, maar word dan vaak genegeerd
Dan is het voor hem niet intressant meer en hij loopt weer door

Aan de riem laat ik hem volg oefeningen doen zodat hij de andere hond negeerd en met mij bezig is
Met een groep wandelen is er trouwens niks aan de hand
Net zo min op de honden school

Geloof best dat dit gedrag uit angst is ontstaan
Maar om zulk gedrag toe te staan daar geloof ik niet in

Ook ik probeer mensen het altijd even uit te leggen dat Sammie dit uit onzekerheid doet en niet omdat hij vals is of wat dan ook
Want dan was hij er zonder twijfel gelijk boven opgedoken

[Marjoleine]

Isa doet het ook wel bij onbekende honden: veel kabaal en dan gaan ze wel weg.
Als ze dat niet doen, put ze zich uit in excuses

Ik lijn haar aan in zulke situaties, ben het vrijwel altijd voor, want als zij begint gaat de rest ook. Ze is wel de baas namelijk.
Dus is ze vast, dan kijken de andere twee over hun schouder en als Isa niks zegt, gaan ze gewoon netjes een poot geven
Overdrachtelijk dan, hè?

Of het angst is? Nee, daar geloof ik niks van. Isa doet het ook dus en die is niet bang, die wil gewoon geen polonaise.
Maar is er een confrontatie, dan blijkt ze enorm sociaal te zijn.
Kooikers hebben dat ook, net als stabijs.
Beetje autistisch af en toe

Toestaan is natuurlijk uit den boze. Vind ik dan.

[Zoek stok!]

misschien ligt het aan het blaffen? dat ze dat duidelijk als bewijs voor onzekerheid zien?
als ik hier zo kijk heb ik mijn honden nog nooit een kik horen geven als ze op vreemde honden toelopen - voor die keren dat dit gebeurt dan. dat gaat helemaal geluidloos, met een houding die nogal duidelijk aangeeft dat ze het niet als grapje zien - zoiets.

Inderdaad. Honden die blaffend aan komen rennen, heb ik nog nooit een aanval zien doen.

[Abby]

Tja, Yolah valt aan de lijn ook uit naar andere honden (niet alle) uit angst. Ze doet zich bij voorbaat dapperder voor, zodat de andere hond op afstand blijft. Als we namelijk naar de andere hond toe lopen, gaat ze voorzichtig kwispelen en is ze toch wel wat terughoudend. Maar omdat ik heel goed begrijp dat dit voor andere baasjes nogal 'eng' :N: kan overkomen, hou ik haar dan vaak kort.

Als ze los is, zal ze niet boos op een andere hond afgaan, is ze veel te mietig voor

[Zoie]

sientje vertoonde korte tijd ook dit soort 'angstágressie. Ze maakte er geen enkel geluid bij, en klapte er wel vol op, en beet toch wel zo hard dat de andere hond het vaak uitgilde

Ik denk dat het stomste wat je kunt doen is dit soort gedrag laten gaan, ook als het alleen maar bombarie is. Voorkomen, in de kiem smoren, ombuigen - of een combinatie van die dingen, en hoe eerder je ermee begint, hoe beter.

[Zoie]

probleem is dat het enkel gebeurt als hij een eindje voor me uit loopt en honden eerder ziet dan ik, dus mijn reactie komt dan net te laat. .

het is m.i. idd cruciaal dat je op tijd bent dus voor dat het gebeurt om dit gedrag goed eruit te kunnen trainen.

Ik had de mazzel dat ik sien heb kunnen trainen naar mij toe te komen als ze een hond zag.

[Moos]

Ik denk dat het stomste wat je kunt doen is dit soort gedrag laten gaan, ook als het alleen maar bombarie is. Voorkomen, in de kiem smoren, ombuigen - of een combinatie van die dingen, en hoe eerder je ermee begint, hoe beter.

Ja, dat denk ik ook inderdaad. Vind het ook knap hoe dat jou bij Sien gelukt is toen Want makkelijk is dat niet natuurlijk

[Zoie]

Ik denk dat het stomste wat je kunt doen is dit soort gedrag laten gaan, ook als het alleen maar bombarie is. Voorkomen, in de kiem smoren, ombuigen - of een combinatie van die dingen, en hoe eerder je ermee begint, hoe beter.

Ja, dat denk ik ook inderdaad. Vind het ook knap hoe dat jou bij Sien gelukt is toen Want makkelijk is dat niet natuurlijk

nou, ik had dus de mazzel dat ik sien zo makkelijk op een balletje kon trainen, dus achteraf gezien was het eigenlijk wel makkelijk. En sien pikte het ook heel goed op, moet ik zeggen.

Maar ik was wel even in paniek toen ze dit gedrag ging vertonen En dat heeft er ongetwijfeld aan bijgedragen dat ik het niet onderschat heb.

[Moos]

nou, ik had dus de mazzel dat ik sien zo makkelijk op een balletje kon trainen, dus achteraf gezien was het eigenlijk wel makkelijk. En sien pikte het ook heel goed op, moet ik zeggen.

Ik heb nu ook zo'n ballengek (Vera), en ik moet inderdaad zeggen dat zo'n hond toch wel makkelijk te trainen is hoor (openbaring voor mij ). Scheelt een hoop dan inderdaad!

Maar ik was wel even in paniek toen ze dit gedrag ging vertonen En dat heeft er ongetwijfeld aan bijgedragen dat ik het niet onderschat heb.

Ja, haha, dat zal inderdaad! Als je het meteen ziet als groot punt waar je iets aan moet doen ga je er heel anders mee om dat als je denkt "ach, hij is bang he?".