Dartel schreef:ranetje schreef:Dartel schreef:Zoek stok! schreef:
Jullie hebben gelijk hoor, ik heb het tenminste ook zo geleerd
Als je een hond na ongewenst gedrag beloont, kan hij dat koppelen aan dat ongewenste gedrag. Hij denkt dus: 'ik moet eerst dat doen, daarna dat en dan krijg ik m'n beloning'. Zo beloon je opspringen er ook in bijv. Hond springt op, je zegt zit en de hond wordt beloond. Wil je het afleren, dan moet je dus of corrigeren voor het ongewenste gedrag of zorgen dat je het ongewenste gedrag voor bent en dat belonen.
Yep, ik heb nu een hond die als ze een andere hond ziet er eerst blaffend op af schiet en dan enthousiast haar koekje komt halen als ik haar roep.
In een poging "slecht gedrag negeren" , het blaffend op een andere hond afschieten en "goed gedrag belonen", het terugkomen als ik haar roep. Ik heb haar dus keurig aangeleerd dat ze een koekje krijgt als ze andere honden uitblaft en dan terugkomt als dat haar uitkomt.
Of keurig gaat zitten, wacht op het koekje en zich al verslikkend vervolgens op die andere hond afschiet.
Dat is nu trouwens weer over. Ik ga haar onmiddelijk boos halen als ze wegschiet, dat is toch een heel stuk duidelijker voor haar. "Ik schiet blaffend op een andere hond af; baasje boos"
Maar door de algemene stemming van de anti-autoritaire opvoeding (ook wel positieve opvoeding genoemd) krijg je dit soort onduidelijkheden. Ik ben nog uit de tijd van de slipketting, kan er prima mee overweg maar gebruik hem niet meer. Mijn schapendoezen zijn daar ook wat te gevoelig voor, maar vooral de algemene stemming van "dat is dierenbeulerij" is wat mij toch ook tegenhoud. Ik wordt daar behoorlijk onzeker van.
Ik heb het in andere topics ook wel eens gezegd, maar herhaal het hier nog maar eens in dit oude topic (van begin oktober vorig jaar)
Positieve training wordt heel vaak verkeerd uitgelegd.
En dan krijg je dus opmerkingen zoals deze over "anti-autoritaire opvoeding" e.d.
Erg jammer dat verkeerd begrip leidt tot een afwijzing van een trainingsmethode die juist heel erg goed werkt.
Vooral voor honden die een heel zacht karakter hebben en snel blokkeren, maar ook de wat hardere honden kan je hiermee uitstekend trainen.
Ik heb geen enkel probleem met een positieve opvoeding, maar waar ik wel problemen mee heb is dat het wordt uitgelegd alsof je je hond nooit een correctie mag geven. En met correctie versta ik alles vanaf een foei of nee tot een correctie met een TT. Als ik iemand zie met zijn Berner Sennen en vraag waarom hij achter zijn hond aanloopt krijg ik een antwoord "ik mag toch niet aan de riem trekken en hij wil niet komen voor een koekje" Mijn probleem is dat de positieve trainingsmethode (wat iets anders is dan opvoeding) vaak verwardt wordt met anti-autoritaire opvoeding. Ik vind het heel erg dat er nu heel veel honden rondlopen die alles doen wat ik ongewenst gedrag vind onder het mom van "ik zal nooit iets doen dat mijn hond niet leuk vind"
Dus simpelweg de andere kant oplopen met je Berner Sennenhond is al zielig omdat je dan die arme hond misschien wel een onplezierig gevoel geeft. En als hij dan zijn maaltijd tijdens de wandeling moet krijgen omdat hij anders helemaal niet meer luistert vind ik echt een straat tever gaan. Voor mij betekent een positieve opvoeding niets anders dan goed gedrag uitlokken en belonen, en daarnaast ongewenst gedrag ontmoedigen. Maar dat laatste wordt naar mijn idee niet meer getolereerd door een heleboel hondenliefhebbers.
Ik weet niet of het een reactie is op mijn verhaal dat mijn hond voor eten moeten 'werken'?
Het is niet zo dat mijn hond zijn eten tijdens de wandeling krijgt hoor
Hij krijgt het in alle rust binnen, máár moet dus eerst iets doen voordat hij zijn eten zijn.
Dat kan een heel simpel 'zit' of 'af' zijn, maar hij moet iets doen.
Mijn hond valt ook uit naar andere honden, blaffen en woest in de lijn hangen. Alleen naar reuen overigens (hij is zelf een reu).
Ik heb van alles geprobeerd, tot handenvol kaas of rookworst ter afleiding t/m de slipketting.
Niets hielp, hij ging compleet door het lint en hoorde of zag niets meer. De correcties interesseerde hem totaal niets en ondanks dat hij dol op eten is, kon de rookworst hem volledig gestolen worden.
Afijn, wat dan als afleiding of correctie niet helpt? Ik heb me suf getraind met hem, hij doet alles keurig totdat hij een reu ziet en dan is alles over.
Toen heb ik gepraat met een gedrags-adviseuze (hmmm, schrijf je dat zo?). Geen gedragstherapeute hoor, maar deze vrouw ken ik toevallig en zo zijn we in het praatje beland.
Zij zei dat het óf stomweg de reuenhormonen zijn en dan helpt castratie, maar daar wil ik eigenlijk niet aan beginnen, temeer daar ik ook denk dat er in de basis juist een stukje onzekerheid zit en je dan al helemaal niet moet castreren.
Of het was toch een stukje 'schijt aan de baas hebben'. Jawel, tuurlijk luistert ie goed zolang ik leuker ben, maar verder doet ie dan toch zijn eigen zin als hij iets graag wil.
Hmmm, *slik*.... dat wil niemand horen, maar goed, het probleem wil ik ook opgelost hebben.
Zij adviseerde inderdaad de methode 'niets voor niets'. Puch kreeg lekker een kluif, kreeg zijn koekje, het stukje kaas en zij eten.... en hoefde daar in feite verrot weinig voor te doen. Lekker makkelijk zo.
Bij 9 van de 10 honden zal het geen probleem opleveren, maar bij die 10e wel.
Voor alle duidelijkheid heb ik verder geen enkel ander probleem met Puch dan dat hij reuen uitkaffert en niet luistert op dat moment. Maar het is een lastig probleem wat ik best opgelost wil zien.
Dus nu krijgt hij pas iets als hij er iets voor gedaan heeft. Hele simpele dingen vaak hoor, maar ergens verandert er al snel iets in de hond zijn ogen. Ik weet niet precies natuurlijk hoe het in die koppies werkt, maar ineens wordt je als baas een stuk belangrijker en verrot.... het stukje 'respect' (of ontzag of hoe je het wilt noemen) groeit ook wat.
Hij zal nooit een reuenvriend worden, dat is niet af te dwingen volgens mij. Maar een beetje fatsoenlijk langs een andere reu lopen, dat zou prettig zijn.
Het gekke is dat hier dus eigenlijk niet op getraind wordt op dit moment en dat dit toch al een heel stuk beter gaat sinds hij moet 'werken' voor zijn eten (en dat is pas een paar weken)
Dat ze maar lopen te sjorren en rukken aan de lijn, of een beetje halfslachtig 'foei' staan te roepen terwijl het duidelijk totaal geen zoden aan de dijk zet,
