Tot welke leeftijd.........

[MoniqueDM]

... kun je een pupje bij een volwassen hond plaatsen?

Wij hebben op 17 december jl. vrij onverwachts Jenny in moeten laten slapen op een leeftijd van nog geen 6½ jaar jong.
Jenny is op 6 november plotseling heel ziek geworden. Plonsen water drinken die er direct weer via de voorkant uitkwamen. Aangezien ze schijndrachtig was dacht ik meteen aan een gigantische baarmoederontsteking en ik heb dan ook direct de dierenarts gebeld.
De volgende dag kwamen we bij de dierenarts die eerst bloed afnam. Daaruit bleek dat de nierwaarden veel te hoog waren en Jenny is direct aan het infuus gegaan om de nieren te spoelen. Op diezelfde dag is ook nog haar baarmoeder eruit gehaald. Deze liet een endometritis zien, maar ook het beeld van de linker eierstok was afwijkend. Daarvan is nog een gedeelte naar Utrecht gestuurd voor nader onderzoek.
Van de operatie herstelde Jenny goed, maar haar nieren gingen steeds verder en harder achteruit. Op het laatst at ze helemaal niet meer, zelfs geen gekookt eitje of gekookt koolvisfilétje. Eten was normaal het allerbelangrijkste in Jenny's leven en nu liep ze al weg als ik haar bak al pakte.

Om een lang verhaal kort te maken: we zijn vanaf november bijna weeklijks van Dordrecht naar Dodewaard gereden om de nierwaarden te laten controleren in het bloed. Ik heb haar zelf nog drie dagen thuis gespoeld en dat verlaagde de waarden iets, maar niet voor lang.
Op 17 december 2008 zat het ureum al op 46,4 (mag max. rond de 10 zitten) en de kreatinine zat op 455 (mag max. 155 zijn).
Jenny at niet meer, was honds- en hondsberoerd..., ze was zichzelf compleet aan het vergiftigen.
Tesamen met de dierenarts heb ik besloten om Jenny haar rust te geven.
Het verdriet is onbeschrijflijk, temeer omdat ik anderhalf jaar geleden al Megan heb verloren op een leeftijd van 4 jaar aan epilepsie en nu hebben we opnieuw de strijd verloren en dit keer aan acuut nierfalen..................

Maar nu terug naar mijn vraag: Donna is nu 5½ jaar. Donna is niet echt wezenloos van puppy's, want dat gespring en gehap om haar heen vindt ze allemaal te druk. Ik vermoed dat meer volwassen honden dat vinden. Donna zal niet happen of anderzins uithalen naar een pup, ze loopt er gewoon vandaan of ze gromt iets.
Fokkers zeggen dat dit op den duur wel bijdraait als je er een pup bij zet.
Het kan een week of twee duren, maar dan zal ze de pup accepteren (volgens de fokkers die ik heb gesproken). Is dit ook zo?
En tot welke leeftijd kan ik wachten om een pupje bij Donna te plaatsen?

Vooropgesteld ben ik er op dit moment nog niet precies uit wat ik wil, want ondanks het feit dat we twee keer een strijd hebben moeten verliezen met herplaatsertjes die ik op relatief jonge leeftijd heb moeten laten gaan, staat mijn hart nog steeds open voor een herplaatsertje.
Ik ben me dus alleen aan het orriënteren voor de toekomst.

Alvast bedankt voor de antwoorden.

[Moos]

Allereerst sterkte met het verlies van Jenny, wat ontzettend rot voor jullie...

Qua pup erbij zou ik ook denken dat dat vanzelf wel goed komt. Zeker ook omdat Donna er niet ronduit een hekel aan heeft zoals je het opschrijft? Meer dat ze het gewoon wat druk vindt. Moos was ook geen groot puppenfan, sterker nog, puppen buiten corrigeerde hij te hard en grof (dus hield ik hem daarvandaan). Maar een pup in huis accepteerde hij heel snel, zeker een pup die niet te erg haantje de voorste was zodat zijn grommen wel begrepen werd als "geen zin laat me met rust".

[twister_storm]

Tjee Monique, ik schrik van je bericht. Wat vreselijk dat je nu ook Jenny heb moeten laten gaan. Mist Donna haar niet omdat ze dit toch ook wel had met Megan.

Veel sterkte met het verlies

Wat betreft je vraag denk ik ook dat het niet veel problemen zal opleveren. Bij sommige volwassen honden duurt het wat langer dan bij andere voordat ze de pup accepteren.

Tot welke leeftijd je kan wachten? denk dat dat heel afhankelijk is per hond. Sommige honden zijn 'bejaard' als ze nog maar 8 zijn en andere honden als ze 13 zijn.

[Hutsje]

tja, tot welke leeftijd, zolang je geen killer in huis hebt maakt het niet veel uit. ik heb ook bij oude(re) honden pups gezet en dat is altijd prima gegaan. vooral huts laat merken wat ze wel en niet mogen en zodra dat duidelijk is en resepecteerd wordt is het helemaal goed.

[ranetje]

Ik heb Ita als pup bij Rana van 8 jaar oud gezet
Rana is zeker geen groot liefhebber van puppy's.
Toch lopen de zaken hier heel goed nu, al was Rana aanvankelijk echt niet erg blij met de komst van dat drammende pupje met naaldscherpe tandjes

Als Rana nu begint te grommen op een speciale manier, die aanvankelijk betekende dat Ita moest opzouten................. doet ze het nu als ze met Ita wil spelen
Ita ligt dan nog gewoon in haar eigen mand en maakt het Rana niet lastig tot Rana op deze speciale manier "moppert"
En daarna gaan ze lekker liggen bekkiebijten of todjetrekken

Ik denk dat je wat de leeftijd van Donna betreft geen zorgen hoeft te hebben

[laeken]

Onze honden kenden niet eens echt pups en hier komt er nooit een hond binnen omdat ik dat niet wil hebben. Dapper mag zelfs nooit met vreemde honden omgaan en Cleo vond er weinig aan en gromde er tegen of als een pup door bleef gaan wilde ze ook wel corrigeren :N:
Dapper was 8 toen Eva kwam en Cleo iets jonger. Het klopt helemaal dat een hond uiteindelijk een pup zal accepteren als iets van eigen roedel. De ene hond neemt meer tijd dan de andere hond. Ik scheet peentjes toen ik Eva als bolletje wol bij de grote honden moest zetten. Echt, pfffff. Maar dat bleek nergens voor nodig. De eerste dagen heb ik ze nog wel veel ruimte gegeven door Eva regelmatig in de bench te doen en veel mee te nemen om te socialiseren. Na een weekje was het ijs gelukkig gebroken en gingen ze spelen. Tot die tijd heel veel ontblote tanden en gegrom, enorm stresserend vond ik. Ook correcties en achtervolgingen maar nooit bloed. Beetje wild en overdreven dus ik vond het maar zo zo. Toch wist ik dat ze op het speelmoment besloten dat dat kleine ding erbij hoorde en dus liet ik ze full time samen en dat is nooit verkeerd gegaan. Binnen de roedel gelden de regels van bijtrem etc dus ik wist dat ze haar niet meer ineens echt zouden pakken om een of andere reden. Leuk vonden Dapper en Cleo het vaak wel, soms niet. Nou ja, dat is het leven toch?

[Maeve]

Wat een verhaal zeg! Veel sterkte met het verlies van Jenny.

Hier hebben we er nog een pup bij gekregen toen Nora 11 was. En zelfs dat gaat helemaal goed nu. Ze was natuurlijk ook niet dol op pups, dat drukke gedoe maar al binnen een paar dagen ging ze de pup accepteren. Tegenwoordig is de pup dus bijna 11 maand en we hebben nooit problemen gehad met beiden. Nilo lijkt te snappen dat Nora al oud is en is heel rustig met haar. Zelfs toen Nora een slechte dag had (bleek bronchitis te hebben) heeft Nilo bij haar gelegen tot ze in slaap viel. Ze voelen elkaar dus heel goed aan. Het enige waar we rekening mee houden is dat ze dus heel andere behoeften hebben. Meestal nemen we ze beiden mee voor de korte wandelingetjes maar moet ik later toch nog een keer met Nilo alleen lopen zodat hij goed zn energie kwijt kan.

[MoniqueDM]

Dank jullie wel voor jullie medeleven en antwoorden .

Tjee Monique, ik schrik van je bericht. Wat vreselijk dat je nu ook Jenny heb moeten laten gaan. Mist Donna haar niet omdat ze dit toch ook wel had met Megan.

Toen het niet goed ging met Megan stopte Donna inderdaad met eten, al een paar dagen voordat we Megan moesten laten gaan. Ik denk dat Donna heeft aangevoeld dat het niet goed ging met Megan.
Na het overlijden van Megan at Donna ook niet meer. Ze lag depressief op de bank voor zich uit te staren en wilde niets meer.
Megan was echt een maatje voor het leven voor Donna waar ze mee speelde, mee sliep, enz., enz.

Het wegkwijnen van Donna was de reden dat we vijf dagen na het overlijden van Megan, Jenny in huis hebben genomen. Met Jenny heeft Donna nooit zo'n band gehad als met Megan.
Donna en Jenny accepteerden elkaar, ze sliepen ook naast elkaar en hadden zeker respect voor elkaar, maar samen spelen of lekker gek doen met elkaar deden ze niet.
Donna kwijnt nu dan ook niet weg. Ze eet nog gewoon, ze doet haar dingetjes en geniet van haar wandelingen met alles wat daar bij hoort.
Dat brengt mij ook bij mijn volgende vraag: Donna is een hond die erg op mij gericht is. Ze speelt liever met mij (lees: ik kan een balletje gooien) dan met een andere hond.
Donna heeft nu in korte tijd twee keer het afscheid van een maatje mee moeten maken.
Zal ik Donna er wel een plezier mee doen om er weer een andere hond (pup of herplaatser) bij te zetten of zou ik haar lekker moeten laten genieten van alle aandacht die ze nu in haar ééntje krijgt?

[kiki78]

eind deze maand komt hier een pupje wonen. Daan wordt begin maart 11. Hij heeft niet echt wat met pups dus ik ben heel benieuwd hoe hij een eigen pup gaat vinden,

[Hutsje]

dat weet je niet van te voren. kan goed zijn dat ze nu weer een maatje voor het leven erbij krijgt . ik weet wel dat ik nooit meer 1 hond wil hebben omdat ze hier beter functioneren met meerdere honden. ook huts die ik de eerste jaren alleen heb gehad en die het ook prima in haar eentje zou doen.

[fabienne s]

ruby is ook totaal niet dol op pup's nooit geweest ook.in het verleden ging het meer dan goed toen canyon er bij kwam.ruby was ruim 10 dat shadow er als herplaatser bij kwam van 4 jaar,dat heeft een week geduurt en toen vond ze hem wel prima.een band hebben ze niet.nu is ze ruim 13 en als het goed is komt er in maart een pup bij,vindt dat wel spannend maar als het eenmaal in huis loop en het er dus schijnbaar bij hoort dan vindt ze het prima(met loge's ook zo gebleken)natuurlijk hebben we voor ruby wel plekken waar ze mag komen en pup niet zodat ze toch in alle rust kan wennen aan de nieuwe pup.

ik zou mij dus geen zorgen maken om de leeftijd van donna.

[Roelfien]

Wat naar dat je Jenny zo vroeg hebt moeten verliezen.

Ik zou het niet zomaar meer doen, maar Toby kwam hier als pup toen de andere honden 10 en 11 waren. En dat ging toen heel goed. Een combinatie van oppepper voor de oude honden en ook een vermoeiende aangelegenheid. Zeker omdat Toby nogal een stevig eigen willetje heeft.
Ik zou dat dus volgende keer beter overwegen.
Maar 5,5 lijkt mij geen enkel probleem. Het is belangrijker om te kijken wat voor karakter je erbij zet. Heb je een mooi stabiel uitgegroeide hond, wat je mag verwachten met 5,5, die zich volwassen gedraagt en zich de kaas niet van het brood laat eten, dan kan je er heel wat tierigheid bij zetten. Anders wellicht kiezen voor een wat rustiger pupje. Het is maar net wat matched.

[laeken]

Wat naar dat je Jenny zo vroeg hebt moeten verliezen.

Ik zou het niet zomaar meer doen, maar Toby kwam hier als pup toen de andere honden 10 en 11 waren. En dat ging toen heel goed. Een combinatie van oppepper voor de oude honden en ook een vermoeiende aangelegenheid. Zeker omdat Toby nogal een stevig eigen willetje heeft.
Ik zou dat dus volgende keer beter overwegen.
Maar 5,5 lijkt mij geen enkel probleem. Het is belangrijker om te kijken wat voor karakter je erbij zet. Heb je een mooi stabiel uitgegroeide hond, wat je mag verwachten met 5,5, die zich volwassen gedraagt en zich de kaas niet van het brood laat eten, dan kan je er heel wat tierigheid bij zetten. Anders wellicht kiezen voor een wat rustiger pupje. Het is maar net wat matched.

Ben ik met je eens. Nu zijn Dapper en Cleo zeer actieve lichamelijk fitte kruisingen die Eva prima konden hebben. Zou een van hen echt oud zijn en zich ook zo gedragen dan was Eva een drama voor die hond geworden vanwege haar wil en energie. Ik zou dus zelf ook niet snel een pup bij een echt oudere hond zetten. Tenminste, geen herderpup. Ik beschouw Dapper en Cleo echter niet als oud omdat ze zo niet over komen

[MoniqueDM]

Nogmaals dank jullie wel voor jullie verhelderende antwoorden. Ik kan er zeker iets mee .

We kijken eerst nog even of Donna het goed blijft doen in haar eentje. Zodra ik ook maar merk dat ze eenzaam is of een maatje mist wordt er direct actie ondernomen.
Ik merk gewoon aan mezelf dat ik nog niet toe ben aan een hond erbij, maar mocht Donna gaan wegkwijnen, dan zet ik mijn eigen gevoelens vanzelfsprekend opzij.

[LongFields]

Allereerst heel veel sterkte met het verlies van Jenny. Wat een strijd heb je voor haar geleverd, en hoe wrang dat dat alles uiteindelijk niet heeft mogen baten.


Wij hebben een pup (Sjefke) genomen toen Rex, onze Mechelaar 10 jaar oud was. Daarvoor hadden we ook een pup bij Rex gezet toen zij 3 jaar oud was. Het is beter gegaan met acceptatie toen Rex 10 jaar was, met Sjefke dus, dan toen Rex 3 jaar oud was en Gizmo erbij kwam.

Bij Gizmo was Rex echt flink van slag in het begin en moest ze de pup echt niet in haar buurt de eerste weken. De karakters van deze 2 honden hebben nooit echt heel erg geklikt, maar na een paar weken tot een maand accepteerde Rex dat Gizmo niet meer wegging en ging het gewoon goed, op in 5 jaar een enkel keertje een gaatje in Gizmo na, als ze zich weer eens te veel had opgedrongen. Maar dat is hooguit 2x geweest.

Sjefke werd door Rex-op-leeftijd direct onder haar hoede genomen en beide honden klikten veel beter qua karakter. Sjefke heeft hierdoor heel veel kunnen leren van Rex. Die 2 waren 2 handen op 1 buik en dus ook heel close.

Toen Rex 14 was werden Sjefke's eerste pups geboren. Rex was toen lichamelijk al heel oud maar geestelijk was ze nog prima. Ze vond de pups dan ook enorm interessant. Nozem is toen gebleven en die werd door Rex ook gewoon geaccepteerd, hoewel ze haar qua snelheid niet meer bij kon benen. die 2 hebben ook nauwelijks nog gespeeld.

Sjefke en Nozem is natuurlijk een verhaal apart, omdat dit moeder en dochter zijn. Maar ik heb nog nooit zo'n hecht koppel meegemaakt als die 2. Ze doen echt veel samen, liggen vaak dicht tegen elkaar aan te slapen en spelen ook heel vaak.


Om een lang verhaal kort te maken, ik denk persoonlijk dat het matchen van de karakters van de reeds aanwezige en de nieuwe hond erg belangrijk is. Voor zover je dat al kunt inschatten bij een pup natuurlijk.

[Rea]

Jeetje Monique wat een gebeuren, dat is een hele brok verdriet.
Sterkte.

Ik heb hier altijd meerder honden gehad. En als er weer een pup bijkwam verliep dat eigenlijk altijd goed.
Maar met de komst van Kaatje zo'n 2 jaar geleden bemerkte ik toch echt dat net diegene waarvan ik dacht dat die 't wel goed en fijn zou vinden (Teun) echt een week of 2 nodig heeft gehad om te ontdooien. Hij vond er duidelijk niets aan. De rest, daar kreeg ik reacties van zoals ik had verwacht. Afwachtend en gewoon links laten liggen.
En dan ineens sloeg de bom in en was alles zoals we hadden gehoopt. Gewoon dikke pret.
Met de komst van Willem, toen alleen Kaatje die dat leuk vond, zij was zelf ook nog pup. De rest weer in afwachting.
Alles heeft tijd nodig maar met de nodige begeleiding komt dat eigenlijk wel goed.
Zolang je de pup maar de veilgheid kunt bieden en de andere hond(en) de mogelijkheid heeft om zich terug te trekken.

[Branka]

Jari kwam bij Tagor toen Tagor bijna 2,5 jaar oud was. Tagor was erg mensgericht, maar miste toch een maatje.
Toen Jari overleed heeft Tagor hem enorm gemist. Mede door dat en zijn leeftijd zag je hem een enorme stap terug doen.
Omdat mijn ouders wisten dat ze na Tagor toch weer graag een hond wilden en al wisten bij welke fokker vandaan hebben ze besloten om op vrij hoge leeftijd van Tagor toch een pup te kiezen. De fokker had n.l. een combinatie die ons erg aansprak. En een jaar zonder hond wilden mijn ouders niet. En dat was het risico dat ze namen als ze zouden wachten.
Finn is dus bij ons gekomen toen Tagor al 13 jaar was. Eigenlijk wat te oud, maar we merken dat hij wel degelijk dingen van Tagor heeft geleerd. Tagor hebben we wel tegen de drukke pup die Finn was in bescherming moeten nemen omdat Tagor niet de duidelijke grens meer kon opleggen die hij wel aan Jari kon opleggen en aan puppen van vrienden.
Al met al is Tagor er zeker niet ongelukkig door geweest. Hij werd apart van Finn uitgelaten zodat beiden hun stuk aandacht kregen en als Finn te druk werd, werd die even apart gezet of speelden mijn ouders met hem. Of als Tagor zelf daarvoor koos werd hij in de gang of garage gelaten zodat hij rust kreeg.

[MoniqueDM]

Super om al die positieve verhalen van jullie te lezen .

Om een lang verhaal kort te maken, ik denk persoonlijk dat het matchen van de karakters van de reeds aanwezige en de nieuwe hond erg belangrijk is. Voor zover je dat al kunt inschatten bij een pup natuurlijk.

Ik denk dat een fokker daar goed bij zou kunnen helpen..., toch?!

[Nono]

Allereerst heel veel sterkte met het verlies van Jenny.

Ik denk dat het ook te maken heeft met het karakter van de honden. Of je een pup bij een oudere hond neer kunt zetten of niet. Maar hier heeft jong en oud altijd bij elkaar gelopen. Kyra (onze eerste golden) was 5,5 jaar toen de tweede golden zijn intrede deed. De eerste twee weken vond ze het inderdaad niet echt geweldig, maar na die tijd was het dikke mik met die twee. Altijd samen op pad, samen spelen, alles deden ze samen.

Door de jaren heen zijn er nog wel eens puppen blijven plakken en Kyra was altijd de eerste die met het jonge grut ging spelen. Kyra was er ook waarbij je heerlijk kon slapen. Maar als zij vond dat dingen te ver gingen, snauwde ze ook best eens van zich af. De puppen hielden haar jong. Bij ons ging het prima dus.

[LongFields]

Om een lang verhaal kort te maken, ik denk persoonlijk dat het matchen van de karakters van de reeds aanwezige en de nieuwe hond erg belangrijk is. Voor zover je dat al kunt inschatten bij een pup natuurlijk.

Ik denk dat een fokker daar goed bij zou kunnen helpen..., toch?!

Dat lijkt me wel, als je heel duidelijk uitlegt wat voor karakter je huidige hond heeft en de pup daarop uitkiest. Je kunt natuurlijk nooit helemaal zeker zijn dat het karakter van de pup zoals jij hem of haar in het nest ziet 100% hetzelfde blijft in een nieuwe situatie, uit de veilige bescherming van het nest, maar het geeft in ieder geval een heel goede indicatie.

[*Eva*]

Wij hebben in september ook bij onze hond van 11 jaar een pupje genomen. Opzich is Youra ook geen fan van puppy's en heeft Sasha af en toe wel op zijn plaats gezet als hij te druk deed, maar dat vind ik ook niet raar en gaat het hartstikke goed.
En hoe ouder Sasha wordt, hoe leuker ze het vindt, ze wordt er zelfs weer helemaal speels van!
Deze foto is van gisteren, Sasha is nu 5,5 maand oud en Youra wordt in mei 12. (Youra is de blonde)


Heel veel sterkte met het verlies van Jenny!

[Hanneke]

Allereerst heel veel sterkte met het nare en onverwachte verlies van Jenny.

Tjeu kwam bij ons wonen toen Joep 2,5 jaar oud was en eerlijk gezegd is het nooit veel geworden tussen die twee. Joep vond er geen zak aan en dat is ook eigenlijk nooit veranderd. Ze gaan op zich goed met elkaar om maar een echte band is er niet, terwijl Joep toch een mooie leeftijd had voor een pup erbij.
Ik denk dus, net als vele anderen, dat het inderdaad meer te maken heeft met het karakter dan met de leeftijd, ik zou alleen geen pup bij een hele oude hond zetten maar dat is bij jou niet aan de orde.

[Brindlecardi]

Sterkte met dit verlies, wat een verhaal...

Over een pup, voor Osa moet het ook allemaal niet te druk zijn, en kan dan ook grommen etc. maar het voordeel bij Osa is dat ze een natuurlijk overwicht heeft, waardoor heel veel honden haar respecteren, en na een grom gewoon snappen dat het klaar is. Dat zal bij een pup wel even duren voordat die snapt dat de andere hond het echt niet wil Maar ik denk dat het op een gegeven moment duidelijk is voor beiden, en ze dan wel goed met elkaar om kunnen gaan. Maar goed het kan ook altijd anders gaan, je weet het niet van te voren.

[Renske]

Allereerst heel veel sterkte met het verlies van Jenny.

Vorig jaar is er bij mij een pup komen wonen. Beetle was toen 11,5 jaar oud. Een paar keer (Beetle woont deels bij mijn ouders) heeft ze Lumi genegeerd en daarna is ze vrij snel met de pup gaan spelen. Beetle heeft vrijwel niets met andere honden, maar heeft zelf wel twee keer puppies gehad.
Ondertussen zijn de twee echte maatjes en is Beetle haar leven met een hondje erbij veel leuker geworden. Het is erg leuk hoe zo'n oudje met een jonge hond speelt. Zelf vonden we bij Beetle 11,5 jaar wel max. om er nog een jonge hond bij te zetten. Als we nog een half jaar gewacht hadden dan weet ik niet of het zo goed was gegaan. Beetle heeft Lumi de hondentaal voor een groot deel geleerd.

[MoniqueDM]

Nogmaals heel veel dank voor jullie antwoorden.

Ik heb inmiddels een (voorlopige) beslissing genomen.
Vanmiddag heb ik contact gehad met een hele goede Goldenfokster die een nestje heeft liggen van 7½ week uit een prachtige combinatie. Ik heb met haar een fijn gesprek gehad en tijdens dat gesprek kwam er telkens een stemmetje in mijn hoofd op dat mij wees op de twijfels die ik heb.
Naar dat stemmetje moet ik luisteren..., dat heb ik inmiddels wel geleerd.
Ondanks alle positieve verhalen van jullie heb ik dus besloten om het voorlopig alleen bij Donna te houden. Donna is qua gedrag niet veranderd sinds Jenny er niet meer is. Ze geniet van het één-op-één contact dat we nu hebben en dat heeft ze ook eigenlijk wel dik verdiend na het verlies van twee "zusjes" in goed anderhalf jaar.
Al mijn energie gaat nu dus naar Donna en wat de toekomst brengt zien we vanzelf wel weer .

[Renske]

Ze geniet van het één-op-één contact dat we nu hebben en dat heeft ze ook eigenlijk wel dik verdiend na het verlies van twee "zusjes" in goed anderhalf jaar.
Al mijn energie gaat nu dus naar Donna en wat de toekomst brengt zien we vanzelf wel weer .

Als dit nu goed voelt, dan zou ik het heerlijk bij alleen Donna houden.
Je merkt het vanzelf of je er weer aan toe bent om er een hondje bij te nemen.