Moderator: moderatorteam
Je straft toch niks af?Moos schreef:Ik voel me zo'n beul als ik enthousiasme afstraf
Als ik haar aan de halsband vast heb en laat wachten doet ze het niet hoor, dan is ze alleen maar gefocussed op de bal in het veldjeDus dat doet ze wel netjes.
Het is als ze de bal bij me gebracht heeft, ik hem heb aangenomen, en ze dan verwacht dat ik hem weer ga gooien. Dannn stuitert ze nogal :N:
Dat is primaMoos schreef:Ik kwam vanochtend langs een stukje veld met kniehoog gras en wat struiken, en heb eens gekeken wat Vera ervan zou vinden om naar de bal te 'speuren'. Nouuu, en of ze dat wat vond
En ze was ook nergens meer door van de wijs te brengen. Op een gegeven moment kwam een vast speelvriendje van haar langs die haar uitgebreid kwam begroeten, als ze had kunnen praten had ze geroepen "rot op man, je staat in de weg!"
Er kon dus ook geen begroeting terug vanaf, ze zocht namelijk de bal
Wat ik nu gedaan heb is haar aan de halsband vastgehouden, laten zitten, en dan de bal ergens in het veld/in de struiken gegooid. Als er dan even geen druk op de halsband stond (kortom, ze zat rustig) dan liet ik haar los.
Doe ik dat zo goed? Daar hoort vast ook een commando bij he?
De Drie Apporten van Tineke Antonisse lijkt me prima.En hoe kan ik dit verder uitbouwen? Er zijn vast speur-spelletjes die je kan doen?
Kortom, mijn hond speurt graag, heeft men tips
(ik heb overigens een groen/gele tennisbal, dus van het zicht moest ze het, amper, hebben).
Wat Jaap ook voorstelt.En oh ja, in haar enorme enthousiasme springt ze enorm tegen me op. Beeetje opspringen vind ik wel leuk, maar dit is echt over the top.
Ik vraag me af of ik haar daar echt even goed boos voor kan toespreken, want dat ze zo enorm graag wil vind ik wel heel erg leuk natuurlijk.
En ik vraag me ook af in hoeverre dat reeel en eerlijk is. Ze is tenslotte pas 6.5 maand, en gewoon heel heel heeeeel erg blij op zo'n moment.
)
Ah, dat boekje heb ik dan weer nietMoos schreef:Nee, ik heb alleen het puppy-apporteer boekje van haarJaap* schreef:Heb je het boekje "de drie apporten" van Tineke Antonisse misschien in huis?
Maar daar staan ook dingen in als "in de oren knijpen als pup niet wil lossen", en dat vind ik dan weer minder
Ja haha, dat weet ik dan weer wel, dus er wordt absoluut niks gegooid als zij zo hyper doet. Ze moet altijd eerst rustig naast me zitten, pas dan gooi ik.Jaap* schreef:Je straft toch niks af?
Als je het laat gebeuren heb je straks zo'n hond die keihard voor je staat te blaffen dat je die bal moet weggooien :N:
Als ik wacht gaat ze uit zichzelf wel zitten, maar ik hoef maar een pink te bewegen (met de bal dus nog bij mij) en ze stuitert weer :N:Als ze nu leert dat er pas gegooid/gezocht/gehaald wordt als ze gewoon rustig naast je zit heb je daar later veel plezier van, én ze heeft dan tijd om een apport te zien vallen. Als ze zo hyper is kijkt ze waarschijnlijk maar half en wordt alles een verloren zoek apport. Dan gaat ze alles met haar neus zoeken omdat ze het niet goed heeft zien vallen en leert ze niet goed markeren
Het enthousiasme gaat er niet af hoor, ze gaat dan voortaan alleen met glunderoogjes naar je kijken wanneer ze (eindelijk eens) mag in plaats van hyperen
Als ze gaat hyperen stop je meteen met alle actie, als ze dan wat verbouwereerd kijkt probeer je het opnieuw, net zolang tot ze begrijpt dat ze gewoon even moet wachten
Héél uiteindelijk zou je puur moeten gaan trainen op steadyness voordat je dingen weg gaat gooien en je verwacht dat ze blijft zittenMoos schreef:Ik kan alleen nu nog niet van haar verwachten dat ze gaat blijven zitten totdat ik gegooid heb neem ik aan? Of nou ja, ik kan je nu al wel vertellen dat ze dat alleen bij het water kan, maar niet op het land.
Dan kan ik haar wel bij de halsband vasthouden en pas laten gaan als er geen druk op staat toch?
Als ik samen met iemand train dan houd ik nog een hand voor de borst van Ita als er wordt gegooid.Jaap* schreef:Héél uiteindelijk zou je puur moeten gaan trainen op steadyness voordat je dingen weg gaat gooien en je verwacht dat ze blijft zittenMoos schreef:Ik kan alleen nu nog niet van haar verwachten dat ze gaat blijven zitten totdat ik gegooid heb neem ik aan? Of nou ja, ik kan je nu al wel vertellen dat ze dat alleen bij het water kan, maar niet op het land.
Dan kan ik haar wel bij de halsband vasthouden en pas laten gaan als er geen druk op staat toch?
Maar de halsband vasthouden op de manier zoals je nu doet is wel goed om te laten zien dat inspringen in ieder geval niet de bedoeling is
PreciesJaap* schreef:Dit werkranetje schreef:(al kwispelend en glunderend, maar wel zitten
Hahahaha, neeee ik vind het nu al niet meer leuk, vandaar de vraag hoe ik dit op ga lossenInge O schreef:marloésssMoos schreef:
En oh ja, in haar enorme enthousiasme springt ze enorm tegen me op. Beeetje opspringen vind ik wel leuk, maar dit is echt over the top.
Ik vraag me af of ik haar daar echt even goed boos voor kan toespreken, want dat ze zo enorm graag wil vind ik wel heel erg leuk natuurlijk.
En ik vraag me ook af in hoeverre dat reeel en eerlijk is. Ze is tenslotte pas 6.5 maand, en gewoon heel heel heeeeel erg blij op zo'n moment.
? en hoe lang zal je dat leuk vinden, denk je
enthousiast kan en mag ze ook zijn zonder springen hoor
).Ik weet ook nog niet zo goed wat ik daar precies mee ga doen. Ik zou het eigenlijk ook geen probleem vinden als ik haar altijd met mijn hand een beetje tegen zou moeten houden indien ik wil dat ze wel even blijft wachten. Ze moet alleen niet zo stuiterenwat die steadyness betreft zou ik (persoonlijk) wel een verschil maken tussen een spelletje en een oefening. anders moet je eigenlijk consequent zijn en kan je nooit meer iets een beetje slordig en onnadenkend weggooien zonder haar eerst rustig en in zit te hebben en dat zou (alweer persoonlijk) niet mijn ding zijn
Hier is alles wat zomaar weggegooid wordt direct een apportje volgens Vera. Ik kan buiten ook niet achteloos een dennenappeltje ofzo over mijn schouder gooien, want ze apporteert het (en ze mag geen dennenappels van mij). Binnenshuis gooi ik (domme domme baasJaap* schreef:Wij gooien zelf nooit "zomaar" iets weg, want daar vind Felix toch niks aan
Die vermaeckt zich op geheel andere wijze als hij vrij is
) weleens een (nieuw) speeltje de kamer in zo van "kijk eens wat leuk, ga er maar mee spelen". Dat is binnen een fractie van een seconde bij mij gebracht, gaat ze ermee in haar bek voor me zitten, big smile "goed van mij he baas? 
"
Dat doe ik nu dus, gecombineerd met "zit" als ze wat rustiger is.Inge O schreef:voor het stuiteren zou ik gewoon 'uhhhh!' zeggen, of desnoods uhh-uhhh
Hou ik ook als optiede steadyness, ja, daar moet je zelf in kiezen. ik gebruik hier voor 'het echie' andere commando's en voorwerpen dan voor het spelen
Nou, het 'stomme' is dat ik normaal heel erg op moet passen met boos worden. Ga ik wat boos over haar heen hangen "ben jij nou helemaal betoeterd!" dan gaat ze kruipen en een keer zelfs plassen....Inge O schreef:stuitert ze, maar niet tegen je aan, dan stuiterde ze voor mijn part maar een end wegMoos schreef:Dat doe ik nu dus, gecombineerd met "zit" als ze wat rustiger is.Inge O schreef:voor het stuiteren zou ik gewoon 'uhhhh
Alleen aangezien ze nog steeds stuitert vroeg ik me af of ik niet iets anders moest doen. Je weet het nooit he?
stuitert ze wél tegen je aan dan zal jíj nog even moeten oefenen op je 'uhh-uhh' en vooral je
).
Meestal werkt dit makkelijker als je met zijn 2-en ben.
Anders ben je er nog niet eerder Hetzelde met hand voor de borst of oren vasthouden. En met apportjes waarbij je zelf dus op afstand staat geeft dit veelal een minder goed effect. Maar dat is onze persoonlijke mening / ervaring. 
Dat doe ik ook.Sylvia schreef:Ik zie dat ik weer het 1 en ander gemist heb hier.
Onder andere over Steadyness.
Je kunt op veel verschillende manieren de steadyness aanleren.
Lijn omhouden, met handen tegen houden.
Oren vasthouden.
Voor iedere hond zullen bepaalde methodes prima werken.
Zelf gebruiken wij alleen maar de methode de beloning af te nemen op het moment dat ze inspringen. Of wel... De dummy weghalen als ze vroegtijdig vertrekken. Er is niks een grotere straf dan het niet mogen apporteren!
Maar als je al een hond hebt die prima kan blijven zitten kan het ook prima alleen. Hond zitten. Je loopt wegt. Gooit dummy en loopt terug naar de hond. Uiteraard wel de dummy voor je uit gooien. Zodat deze niet tussen jou en de hond ligt
Zo kun je dat ook uitbouwen naar meervoudige apportjes ed.
Lijn omhouden.... Ze weten veelal wanneer de lijn er vanaf is.
Gooit diegeen met meer geluid of zelf veel actiever bezig zijn?ranetje schreef: Dat doe ik ook.
kan zowel bij Rana als bij de jeugdige Ita
Maar waarom springen die zelfde honden dan wel in als je naast ze blijft staan en een ander gooit?
Hahahah, wat ee heerlijke muts. Bij de honden die heel graag willen apporteren is ook vaak de spanning opbouw er en dus inspringen. Bij honden die minder daarin gemotiveerd zijn zou je dat dus ook minder verwachtenWant dat gebeurde bij Rana nog heel lang.
En Ita is ook nog niet volledig steady als ik naast haar sta en iemand anders gooit op.
Het apport weghalen kan je alleen doen als de hond errrrrrrrg graag wil apporteren.
Bij Rana werd dat wel eens gedaan op training en dan liep ze terug naar mij met een gezicht van "nou ook best hoor dan houd je dat ding zelf maar"
En dan schiet je er niets mee op.
Maar dat is nadat een andere hond is geweest?ranetje schreef:Als een andere hond ook dezelfde richting op gaat stopt Rana met werken.
Wild apporteert ze liever, maar ook dan...........als een andere hond gaat stopt ze onmiddellijk.
Heeft te maken met een paar fouten die door een trainer zijn gemaakt.
Maar ze apporteert prima en ze markeert ook prima
En sinds ik gestopt ben met training in een echte trainingsgroep werkt ze weer uitstekend (na een tijdje problemen te hebben gehad.)
Rana is een verhaal apart
Hoe vaak zend jij je hond voor een apport als jij er NIET naast staat?Ik denk dat het naast de hond staan vooral bijdraagt aan de spanning.
Waarom dat is ?
Waarschijnlijk zijn ze alerter omdat ze elk moment gestuurd kunnen worden en daardoor gespannener?
Als ik een stap opzij zet en dus verder van de hond af blijf staan blijft ze beter zitten
Ik ben dus de trigger
En ik niet alleen.
Ik zie het heel vaak bij andere honden en bazen ook.
Niet in dit geval want dan gooi ik nietInge O schreef:is het niet oa. gewoon de beweging van de baas bij het gooien die daar een grote rol in speelt? je kan onmogelijk gooien zonder een deel van je lichaam mee te bewegen in de richting van het apport en dat triggert de hond wellicht heel hard om 'mee te doen'?ranetje schreef: Als ik een stap opzij zet en dus verder van de hond af blijf staan blijft ze beter zitten
Ik ben dus de trigger
En dat is niet alleen bij mij zo.
Ik zie het heel vaak bij andere honden en bazen ook.
Ik zend de hond vrijwel nooit op apport als ik er niet naast sta.Sylvia schreef:Hoe vaak zend jij je hond voor een apport als jij er NIET naast staat?
Veel gemaakte fouten is bij de steadiness een X aantal seconden laten wachten. Altijd bijvoorbeeld 3 seconden en dan de hond sturen.... Hierdoor is de spanning opbouw meer dan gewenst. (Trappelened honden ed....)
Veelal is ook de Trigger de baas al. Die onbewust ook al spanning opbouwt. "Springt mijn hond niet te vroeg in? ", "Brengt mijn hond het apport wel netjes binnen", Intussen al bijna op de lippen hebbend FOEI of NEE.
En al de manier waarop je je hond neerzet. De manier waarop je al verteld dat ze moeten wachten. Al vol spanning.
Spanning en dus de wil om te willen apporteren is op zich natuurlijk niet erg, maar goed. Alleen belangrijk is om de hond voldoende rust te laten krijgen bij het apporteren.
) om de valplaats goed in zich op te nemen. )Goh, waar ken ik dat van spanning op de proevenranetje schreef: Ik zend de hond vrijwel nooit op apport als ik er niet naast sta.
Alleen bij het dirigeren gebeurt dat wel.
Foei of nee ligt niet bepaald op mijn lippen.
Ik gebruik die woorden zelden of nooit in navolging van advies van Anke Bogaerts.
Ik probeer op resultaat te trainen, dus de hond wordt gestimuleerd om het goed te doen.
Over het algemeen is het vooral bij markeren goed als de hond de tijd krijgt (en neemt
Dus even wachten voor het apporteren kan geen kwaad.
In feite moet mijn hond veel langer wachten als ik zelf opgooi dan wanneer iemand anders opgooit.
Toch doet mijn hond het beter als ik zelf opgooi.
Dus dat "in zich opnemen" van de valplaats is belangrijk volgens mij.
Spanning is bij mij alleen op proeven aanwezig
Vandaar dat de resultaten daar nooit bijzonder hoog zijn geweest
Ik zou inderdaad variatie in de tijd houden, dan weten ze nooit wanneer ze weg mogen. En krijgen ze veelal meer rust.Hoe zou jij opbouwen?
De ene keer direct sturen en de andere keer langer laten wachten voor ze mag apporteren?
En dan variatie in tijd, zodat de hond nooit weet wanneer ze weg mag?
Het gaat nu even om Ita, van bijna 9 maanden oud.
(over Rana is zo veel te vertellen dat ik er even niet meer aan begin hier.
Die is voor de groepstrainingen niet meer geschikt en dat laat ik ook zo
) is hij de dummy al lang weer vergeten. Nou, als ik dat ook met Ean voor elkaar krijg ben ik erg blijInge O schreef:ik leer hen dus ook apporteren met een voerdummy en dat krijg je wel dit soort enthousiasme
Precies! Ik zit nu in een groep met alleen maar Flatcoateds en de een wil nog liever dan de ander.. helemaal gek worden ze. Nu hoeft dat ook weer niet natuurlijk, maar iets meer enthousiasme zou leuk zijn.ranetje schreef:Voor een Flat zou apporteren een geweldig iets moeten zijn, maar ik heb er meer gezien die het maar een rare toestand vonden met zo'n canvas ding.
Denk je dat het ook kwaad kan dan om het wel te zien? Sinds ik dat gedaan heb, gaat ie in elk geval nu soms een dummy halen (overigens alleen tijdens de training 1x in de week, daarbuiten doe ik niets met hem met de dummy behalve laten kijken). Daarvoor interesseerde het hem zo mogelijk nog minder..ranetje schreef:Als hij niet gretiger wordt van het zien apporteren door Aisha en Gin kan hij dat beter helemaal niet meer zien
Nee, alles is door...ranetje schreef:Hij is nu 6 maanden zeg je, is er nog enige wisselactiviteit in de bek?
Kun je dit iets meer toelichten? Waarom zijn het juist op deze leeftijd twee verschillende zaken?ranetje schreef:Apporteren of zelf spontaan iets oppakken zijn juist op die leeftijd (4 tot 7 maanden) twee heel verschillende zaken.
Alleen op de zondag tijdens de training probeer ik het; de ene keer haalt ie wel op, de andere keer blijft ie ergens staan om te snuffelen. Overigens gebruik ik nog niet het commando apport, zodat ik ook nog weinig kan verknallen.ranetje schreef:Ik zou het echte apport even laten als hij er niet veel in ziet.
Wel zelf met die dummy spelen en eventueel overgooien met een vriendin (werkt vaak ook heel goed), maar Ean hoeft niet te apporteren.
Daar ben ik het helemaal mee eensInge O schreef:ik heb zo het vermoeden (maar natuurlijk geen zekerheid, want door het scherm kunnen we niet kijkenMoniek B. schreef:Alleen op de zondag tijdens de training probeer ik het; de ene keer haalt ie wel op, de andere keer blijft ie ergens staan om te snuffelen.
een hond kan apporteren echt ook als druk ervaren ondanks dat je er geen druk opzet qua training. het feit alleen dat het van hem verwacht wordt op dat moment is dan al meer dan genoeg om het als druk te ervaren (herkende ik ook al in hem uit je puppieverhalen hier in dit topic).
nou niet dat ik persé al mijn filmpjes wil laten zien, maar gewoon als geruststelling voor je dat dit nog helemaal goed kan komen : voorgaande filmpje was pup crunchje van toen 6 maand, dit filmpje is van attack zoals ze nu apporteert. zij was er dus ook zo eentje die op slag geen interesse meer had als ze ook maar met één haartje merkte dat je dit eigenlijk zo graag wilde - zelfs aanmoedigen gaf haar al druk, of ik zou zelfs moeten zeggen : juíst aanmoedigen deed haar compleet in de remmen staan.
bij haar ben ik de training dus ook helemaal overnieuw begonnen met een voerdummy : zíj moest het willen, ik niet
) een risico punt. Niet om eigenwijs te doen hoor, want ik ben erg blij met de tips en waardeer jullie meningranetje schreef:Daar ben ik het helemaal mee eensInge O schreef:ik heb zo het vermoeden (maar natuurlijk geen zekerheid, want door het scherm kunnen we niet kijkenMoniek B. schreef:Alleen op de zondag tijdens de training probeer ik het; de ene keer haalt ie wel op, de andere keer blijft ie ergens staan om te snuffelen.
een hond kan apporteren echt ook als druk ervaren ondanks dat je er geen druk opzet qua training. het feit alleen dat het van hem verwacht wordt op dat moment is dan al meer dan genoeg om het als druk te ervaren (herkende ik ook al in hem uit je puppieverhalen hier in dit topic).
nou niet dat ik persé al mijn filmpjes wil laten zien, maar gewoon als geruststelling voor je dat dit nog helemaal goed kan komen : voorgaande filmpje was pup crunchje van toen 6 maand, dit filmpje is van attack zoals ze nu apporteert. zij was er dus ook zo eentje die op slag geen interesse meer had als ze ook maar met één haartje merkte dat je dit eigenlijk zo graag wilde - zelfs aanmoedigen gaf haar al druk, of ik zou zelfs moeten zeggen : juíst aanmoedigen deed haar compleet in de remmen staan.
bij haar ben ik de training dus ook helemaal overnieuw begonnen met een voerdummy : zíj moest het willen, ik niet
Dat is ook wat ik bedoelde.
Als jij gewoon iets weggooit en hij brengt het spontaan is het al wel min of meer "apporteren" maar wel als lolletje. Er staat geen druk op.
En dat gebeurt, ondanks dat je dat niet wilt doen, wel als je hem op training een apport laat halen op commando.
Maar op training gaat het dus niet op commando... Er wordt iets weggegooid en ik en de trainer doen erg enthousiast in de hoop dat hij het gaat halen. Doet ie het niet, is er voor hem niets aan de hand (en ja, ik ben heel eerlijk.. dan baal ik wel en ik realiseer me heel goed dat hij dat ook als druk kan ervaren. Maar ja, ben ook maar een mens ) Doet ie het wel, dan krijgt ie volop beloning. Klopt; ik wil het graag goed doen met de jachttraining maar betwijfel zelf of dat echt de oorzaak is dat het niet lekker gaat met Ean als het gaat om het apporteren. Ik ben ook best een perfectionist als het gaat om de gewone opvoeding maar dat doet ie als een tierelier, ook zonder door mij bewust opgelegde druk overigens. Ik probeer het op dezelfde manier bij de jacht, en ik kan me haast niet voorstellen dat vooral dat 'druk'-gedeelte het voornaamste probleem is bij het apporteren. Zal vast een rol spelen, ongetwijfeld! Want het is een supergevoelig hondje. Maar ik denk zelf dat de doorslaggevende rol in het niet lekker lopen ligt in zijn desinteresse in die rare canvasdummy (in zijn ogen).ranetje schreef:Dat is vooral in de wisselperiode (en hij is nog niet klaar, er kunnen nog wat kiezen komen
Als een hond zoals bijvoorbeeld Vera wisselt merk je dat soms niet eens in het apport, omdat Vera stapelgek is van halen en brengen.
Als een hond wat minder fel is loop je meer risico.
Kan je er op training niet ook gewoon een lolletje van maken?
Je krijgt nu ook nog onderscheid tussen training en zelf iets samen met de baas doen.
Ik heb een beetje het idee dat je het zo goed wilt doen dat het daardoor bij Ean niet lekker gaat?
Het idee van Inge dat het snuffelen oversprong gedrag is zou ik ook niet bij voorbaat uitsluiten.
Bij een hond met net weer een ander karakter was dat misschien weer wel ideaal geweest
Ah, Jaap! Ik zat op je te wachten als het gaat om de voerdummyJaap* schreef:Misschien is Ean eens gecorrigeerd voor inspringen? Of heeft een helper de dummy eens weggepakt vanwege inspringen ofzo?
Of is er eens een dummy afgepakt?
Het zijn vaak zaken die je zelf allang bent vergeten, maar een hond kan er jaren mee rond blijven lopen.
Maar andere suggesties zijn natuurlijk welkom.. Alleen daar appèl training doen en wat spelen en het apporteren even laten.Moniek B. schreef:Uitgaande van de stelling dat de 'hoge druk' dan het probleem is... iemand een idee hoe ik dat nog minder kan maken zonder daadwerkelijk te stoppen? Dat vind ik namelijk nog absoluut geen optie; hij barst dan wel niet van enthousiasme maar hij vindt het zeker ook niet onplezierig om mee te gaan naar de jachttraining...
) en dan als beloning de voerdummy gooien als het goed gaat?
