Okee, dan had ik het toch enigzins goed geinterpreteerd.Jaap* schreef:Nou, net zoals je wel eens honden tegenkomt die van uiterlijke ellende bijna omvallen kom ik ook wel eens honden tegen waarvan de rastypische karaktereigenschappen dermate zijn uitvergroot dat het geen betrekking meer heeft op het oorspronkelijke doel ervan.wendy71 schreef:Ik snap em niet helemaal Jaap, sorry.Jaap* schreef:Ik wordt triest van honden die beperkt worden in hun bewegingsvrijheid en zelfstandigheid door toedoen van uiterlijkheden. Op wat voor manier dan ook.
Verder kan ik mij soms storen aan buitenproportionele uitvergrotingen in karaktereigenschappen. Ik heb de indruk dat het in bepaalde kringen niet meer om de essentie gaat maar om mensen voor wie "het beste" nog niet goed genoeg is. En dan belandt je in een zwart gebied vind ik.![]()
Wat bedoel je met *buiten proportionele uitvergrotingen in karakter*?
En voor wie het beste nog niet goed genoeg is?
Noem eens een voorbeeld als je wil?![]()
Ik betrek het to nu toe meer op showgebied(zoals bovenstaande voorbeelden), dat heeft meer met uiterlijk dan innerlijk te maken.
Alhoewel het een het ander niet uitsluit natuurlijk.
Ook ik heb weinig vertrouwen in fokkers die enkel voor uiterlijke (ras)typische kenmerken gaan, en verder niet naar het innerlijke/karakter eigenschappen kijken.
Bijvoorbeeld jachthonden met een dermate groot jachtbesef dat het onmogelijk is geworden om er mee samen te werken. Dat wordt een hond die 24/7 aan een touwtje moet. Dat was niet de bedoeling van zo'n hond.
Zulk soort dingen ontstaan alleen als op een gegeven moment het beste niet meer voldoende is, dan belandt je in de karikaturen.
Niet dat dat alleen iets van de laatste tijd is overigens.

Een hond(ras) moet een *totaalpakket* blijven, er dient niet enkel op 1 uiterlijk/karakter eigenschap *geselecteerd* worden, daarbij de rest als *niet belangrijk* af te doen.
Dat is nooit goed m.i.
