Nou ja zeg wat gemeen, en daar kon jij toch niks aan doen... Je was nog maar een kind! Hoe kom je erop om een kind te dwingen haar eigen maatje af te staan, omdat de volwassenen hebben nagelaten te checken of de honden wel samen konden...Mizzsylver schreef:ik was 9 toen ik Tamara kocht, zelf bijelkaar gespaard van mn zakgeld.
Mijn moeder heeft de puppiecursus met haar gedaan en ze liep het laatste uitlaatrondje om 11 uur met haar.
Ik stond extra vroeg op, kwam tussen de middag thuis ipv overblijven en na het avondeten liep ik met haar.
Mijn zakgeld ging op aan voer en dierenarts (enting, ontwormen en vlooienpreventie).
De vervolgcursus heb ik gewonnen in de tombola op een open dag van een hondenschool en de cursus daarna kreeg ik cadeau van de school omdat ik de jongste was.
Ze was mn alles, tot op mn 12e mn stiefvader een witte herderreu kocht waar Tamara niet mee kon. Ze vochten mekaar dood.
Toen hebben mn moeder en stiefvader besloten dat Tamara naar het asiel moest.
Ze is gelukkig bij hele lieve mensen gekomen die ook nog eens op visite zijn geweest, maar ik heb er altijd, nu nog, spijt van gehad dat ik er niks aan gedaan heb. Dat ik alleen maar jankend voor dr hok heb gezeten in het asiel. Dat ik dr niet uitgehaald heb en was weggelopen. Dat ik gewoon niks gedaan heb.
Gelukkig is ze goed terechtgekomen maar ik hoop toch echt dit soort blunders niet te begaan met mijn kind en dieren.
Bor is mijn eerste hond en ik ben bijna 30
