Tijdens puppycursus hoefde ik maar KOM! te roepen en meneer stond al voor mijn neus, maar zodra het diploma op zak was, had hij zoiets van: Jaja, ik kom zo, maar éérst moet ik daar nog even snuffelen, dan loop ik daar langs en dan kom ik...als ik zin heb.
Vanochtend waren we in het bos. Meneer zag ineens een kluit wilde konijnen. Ik zag hem verstarren, in de stoere teckelhouding schieten en voor ik het wist als een pijl uit een boog achter de konijnen aan de bosjes in. Ik dacht nog:"Dit wordt de eerste keer dat ik 'm kwijt raak in het bos!"
Ik liep verder en riep één keer heel hard:"Jip kom hier!"
...En voor ik het wist, kwam hij de bosjes uitgerend!
De wonderen zijn de wereld nog niet uit! 
lol! 
