2 maanden alweer

[margriet]

Al 2 maanden zonder mijn maatje,mijn vriend,mijn grote beer!
Het verdriet slijt zeggen ze,maar ik merk er weinig van.Elke dag huil ik meerdere keren om jou,soms zo in paniek dat je bij me weg bent.
Vrolijk ben ik niet meer,mijn leven heeft een hele ander wending genomen op het moment dat jij overleden bent.Kijk elke dag op dierenasiels.com en heb zelfs al een herplaatser gebrobeerd,ben achteraf blij dat er geen klik was,ben er niet klaar voor.
Ik mis niet een hond in mijn leven,ik mis jou!!!
Ik Kan niet accepteren wat er gebeurt is en leef erg in het verleden,maar ik moet toch verder en dat valt mij erg zwaar.
Lieve beer,ik zal jou echt nooit vergeten je bent de hele dag in mijn gedachten en ik was altijd zo trots op jou en dat blijf ik voor altijd.
Het huis hangt vol met foto's van jou en die blijven daar zolang ik op deze wereld rondloop.Iedereen mag weten dat ik het allermeeste hou van jou!!!!!

[flatcoat]

Twee maanden is nog maar zo kort ...... De ene mens heeft meer tijd nodig om het te verwerken dan de andere ..... daar staat gewoon geen tijd voor. Het is niet alleen het gemis van je hond, maar je hele dagelijkse doen en laten zijn veranderd nu er geen hond rondloopt .... dat zijn ook dingen die van invloed zijn.
Voor sommigen is het goed om wel een andere hond te nemen, het leidt af van het verdriet en je krijgt weer opnieuw een dagpatroon waar je zo aan gewend was. Maar ja, elk mens is anders en uiteindelijk zul je de beslissing nemen als je daar aan toe bent.
Sterkte ...... ik herken je gevoel heel goed.

[doggy]

Sterkte, ik weet hoe je je voelt.
Toen mijn eerste hond een paar jaar terug overleed, ben ik nog weken van slag geweest en nu denk ik ook nog vaak aan hem.
Zijn urn met een foto staan op een tafeltje naast de bank.

[KarinT82]

Twee maanden is nog maar zo kort, maar ik herken je gevoel heel erg goed. Ben ook op sommige momenten nog steeds erg verdrietig om de dood van mijn Boy*, zeker nu de datum van 'een jaar geleden' dichterbij komt. Mij heeft het erg geholpen dat Bob al na 2 weken in huis kwam, hij vrolijkte me op. Toch blijft Boy* zijn eerste plaats behouden...

Heel veel sterkte nog...

[S@ndr@]

Ach jee, ooit zul je merken dat je aan hem kunt denken met een glimlach op je gezicht.
voorlopig is alleen het missen zo pijnlijken verdrietig , maar het wordt echt beter ooit , geduld