dus toen kwam ik na een tijdje Matty tegen, een leuk duitse herder teefje van een half jaar, en hoewel ik het toen soms al vrij lastig vond (niet uitslapen enzo, kwam er nog bij dat het een ontzettende sloper was, (en soms nog is) niet zindelijk was, en vaak aan de dunne...
maar met hulp van mn ouders ging het goed.
ik was toen 20, en ik vond het al moeilijk, jij bent pas 14.
nu woon ik sinds een paar maanden op mezelf, en heb matty meegenomen.
en nu kom ik er achter wat het inhoud om helemaal alleen voor je hond
te zorgen. zorgen dat ze genoeg beweging/afleiding krijgt, zorgen voor oppas als ik naar school ben, de dierenartskosten, het voer, enz enz...
moraal van het verhaal, begin er pas aan als het hele gezin er helemaal achter staat, en geen seconde eerder.
persoonlijk vind ik dat iemand van 14 ook best wat hulp kan gebruiken met de verzorging/opvoeding van de hond. dus als je ouders je daar mee willen en kunnen helpen, dan zou ik et geen probleem vinden. maar dat is iets waar jullie met zn allen over moeten praten, en goed over na moeten denken.
want het blijft niet altijd een pupje natuurlijk, het hondje word ouder, en ouderdom komt met gebreken
dat allemaal terzeide, ik zou mn hond voor geen goud kunnen missen!
mochten jullie wanneer dan ook besluiten een hondje te nemen, wens ik je alvast veel geduld en plezier!!
en tot die tijd lekker mee blijven lezen, en je goed in je ras gaan verdiepen enzo.
groetjes, Martje
.
