Eigenlijk was het dom van mij, omdat toen ze er voor het eerst voorzichtig aan snuffelde en ik iets zinloos moppelde in de trant van "die is leuk he", de man zei "nou.....".
Ik reageerde daarom op met "ze mag op zich best eens flink afgesnauwd worden hoor, als ze maar niet aangevallen wordt


Liepen een heel stuk gezellig op te kletsen en de honden keutelden gewoon rond (Bonha ook mee) en Yanthe rende hard rondjes. Toen de beste man verder ging en wij gingen keren, ruikt Yanthe weer eens aan madam dr kont, opeens een hele hoop gekerm, gepiep en gejank uit een hard wegrennende Yanthe, staart op de buik. Ik dacht dat ze gewoon flink gecorrigeerd was, maar dat bleek wel een tikkie té flink zeg! (terwijl ik normaal altijd vraag :zijn ze een beetje leuk met pups...snauwen mag etc etc")
Drie gaten in haar hoofd en een bloeduitstorting, waardoor ze nu een ramsneus heeft. Het bloed stroomde uit haar neus! Gelukkig kwam ze gewoon terug en ook al wilde ze eerst heel hard naar huis rennen achter Bon aan die al onderweg was, ben ik nog even blijven praten met die man,(natuurlijk zorgend dat de hond niet weer bij Yanthe kon komen en andersom) en heb ik haar even gecheckt (toen kon ik nog niet zien waar de gaten zaten, alleen een drup bloed op haar neusrug en bloed uit haar neus). Ze kwam gewoon voor me zitten en gelukkig was ze verder niet bang, staartje kwam alweer omhoog, maar ze ging uiteraard niet meer buurten bij de boze dame, die verder geen enkele interesse meer had.
Gelukkig maar! Daarna gewoon vriendelijk gedag gezegd en terug gelopen (ik wilde niet dat het leek alsof we gingen vluchten, ten slotte hadden we samen een stuk opgelopen). De eerstvolgende hond die we tegenkwamen besnuffelde ze wat rustiger dan normaal maar daar ging ze wel mee spelen en ze is vrolijk doorgehuppelt tot aan thuis. Pfew....geen angstbijter in wording dus!
Wel toch maar naa de DA geweest en omdat er zoveel bloed onder zit en 1 van de gaten dicht is (kunnen dan bacteriën achtergesloten zitten) de antibiotica kuur die ze toch al had verlengd voor een paar dagen. En nu een paar keer per dag de bleoding stevig uitdrukken (AUW).
Popje vond het weer reuze gezellig bij de DA en heeft genoten van de aandacht van een wachtend stel, maar eenmaal thuis, de adrenaline en stresshormonen weggeebd, doet het eigenlijk toch wel erg pijn. Ze heeft zich dan ook terug getrokken in haar bench (en dat doet ze uit zichzelf echt nooit).
Pluspuntjes:
1. de bench is kennelijk toch een veilige rustige plek, als ze hem opzoekt als ze niet lekker is. (ze vindt het nooit erg, maar is liever los, en geef haar eens ongelijk).
2. Bonha moest dus heel plotseling alleen thuisblijven, is ruim een uur alleen geweest, was totaal rustig toen ik terugkwam en alles stond en lag nog op zn plek; de hondensnoepjes, mijn bordje ontbijt, de prullenbak, de kattenbak. Ik ben dus intens trots op mijn meisje waarvan zelfs zeer ervaren gedragsspecialist (Dr. Schilder) dacht dat ze nooit meer zou leren alleen te zijn. Yanthe heeft nu al een enorm rustgevend effect op haar.
We zaten van de week al op een half uur, dus ik ben helemaal in de wolken ervan!!


3. Hopelijk heeft de kleine rauwdouwer er toch wat van geleerd zodat nog ergere correcties met alle gevolgen van dien niet nodig zijn (ze is normaal niet snel onder de indruk van correcties).
Maar wel weer een heel avontuur en het uitdrukken van de wond deed zo'n pijn dat ze me echt verschrikt aankeek van "maar baasje

Arm kind.
Ik zei al tegen de DA "nou, tot volgende week dan maar"

Laten we hopen dat dat vooral NIET het geval is.
Kleine lompe pupjes...zucht.