Maar met Pinksteren ging hij in een keer heel snel achteruit. Veel slapen en wel spelen maar kort. En gistermiddag laat begon hij, ondanks de heftige pijnstillers, eerst af en toe en naar mate de avond vorderde steeds vaker aan zijn voorpoten te likken. We hebben de hele nacht gewikt en gewogen en heel veel gehuild en besloten dat dit het teken was.
Op zijn 8e verjaardag hebben we hem laten gaan...
Dag lieve lieve flappie, bruine beer..
Ik, we, hebben zo vreselijk veel van je geleerd dus we zijn dankbaar dat je bij ons mocht zijn. Je was, zeker voor een Flatcoated, niet de gemakkelijkste hond... Maar wat hebben we toch veel plezier gehad, tot aan vandaag nog! Ik weet dat je voor altijd in mijn hart zult zijn en daarom zal ik ook nooit alleen of zonder je zijn. Maar het is nu al, ondanks de "meisjes' heel stil in huis.
Dag lieffie....
