Wat is jouw engste ervaring met een hond??

[Maeve]

Hm we hebben momenteel een Herder x Rottweiler in het asiel die in het begin heel agressief overkomt. Het is een schat zodra hij je kent maar tegen vreemden is hij toch niet zo aardig, al hoewel hij waarschijnlijk niks zou doen. Ik was al meerdere keren bij die hond geweest en die blafte en gromde echt op een agressieve manier naar mij. Toen moest ik het luik van zijn hok dichtdoen maar de hendel hangt voor het hok en de herder zat recht voor die hendel Ik ben met mn rug naar hem toe gaan staan tot hij stil was. Heeft wel zo'n 20 minuten geduurt omdat hij steeds weer begon te blaffen als ik bewoog, maar uiteindelijk was hij stil en kon ik hek luik dichtdoen. De dag daarna werd mij gevraagt of ik deze hond zalf op zijn wond wou doen. Dus je kan je voorstellen dat ik ontzettend bang was maar ik kwam er niet onder uit. Dus ik ben naar zijn hok gelopen met de gedachte dat het hun schuld zou zijn als ik werd gebeten. Verstand op nul en het hok open gedaan. En meneer de kruising Herder kwam al kwispelend op mij af en bleef netjes staan terwijl ik zijn wond kon behandelen Vanaf dat moment hebben wij vrede gesloten

[flamme]

We waren op cursus en moesten de oefening af en blijf op afstand doen. mika deed het keurig.

Daarna de hond bij je roepen en als hij kwam belonen. Mika komt vol enthousiasme op me af rennen. Een andere hond raakt getriggert en vliegt Mika vol van achteren aan. Ik schrok, mika nog veel erger. Flink gesnauw en gejank. Gevolg, over de rooie Mika, over de rooie Baasje en een flink afgescheurd oor :N:

Omdat ik zo geschrokken was maar we wel meteen naar de dierenarts moesten heeft Mika nu een hekel aan de dierenarts mijn schuld, omdat ik op dat moment niet goed reageerde. De af en blijf heeft ook bijna een jaar geduurd voordat hij dat weer deed.

Was overigens een duitse staandermix

[Emma]

heb tot nu toe nooit iets ergs meegemaakt. maar nu ik zelf weer een hond heb, merk ik dat ik nu dus vaker andere honden tegenkom en ze zijn niet allemaal even lief
soms loop ik ook niet al te gemakkelijk als ik weer gestalkt wordt door een grommende hond. niet zozeer voor mezelf maar voor mijn hond. en als hij dan wel wil bijten jaag ik hem weg, maar dan denk ik soms wel : wat als hij mij pakt?
gelukkig gebeurd dit niet vaak

[Githa]

Toen ik negen ofzo was, een hondje dat ik kende, dat opeens in mijn been hing toen ik voorbij kwam rolschaatsen (ik kwam met de schrik en een blauwe plek vrij). Later heeft ie een jongetje zodanig in z'n bil gebeten dat het gehecht moest worden.

En nog niet zo lang geleden, een Duitse Dogreu die op mijn ukkige kooiker klapte. Dat vond ik eigenlijk veel enger. Ik heb hem er trouwens wel afgeschopt (nadenken kwam later).

[Elly*]

Toch wel opvallend dat nu ook weer 9 van de 10 over hedders begint.

Het viel me gewoon op, dat is alles.

Daarom zei ik ook in het begin van mijn topic, dat het gewoon toeval was.
Het viel mij ook op, dat er veel Herder- ervaringen bij betrokken zijn.
Maar, dat is absoluut niet verevelend bedoelt, hoor, tegen de Herders.

Mijn meest enge ervaring was dus inderdaad met een Duitse herder. Deze heeft mij echter niet gebeten.
Wel ben ik ooit gebeten door een Chow Chow in mijn zitvlak, maar ik had dus niet in de gaten dat de hond achter mij aanzat.
En ik ben gebeten door een Duitse Staande die een andere hond wilde pakken, maar toen hij daar niet bij kon komen draaide hij zich om en greep mij in de arm.

[jelle]

De dag daarna werd mij gevraagt of ik deze hond zalf op zijn wond wou doen. Dus je kan je voorstellen dat ik ontzettend bang was maar ik kwam er niet onder uit.

wat raar. Ik vind niet dat je je gedwongen zou moeten voelen tot zoiets als je echt bang bent voor de hond. Of je nu als vrijwilliger of betaald daar werkt, als je het dier niet vertrouwt laat dan iemand die het dier al wel kent bijvoorbeeld de eerste keer helpen.

[Marianne4u]

Ik ben ooit heel erg geschrokken van onze ierse wolfshond die we net een dag hadden. Het was een herplaatser en hijkwam bij mensen vandaan met katten. Ik zit op de bank met mijn kat op schoot en tegenover mij met de salon tafel ertussen lag dan de ier.
Ik hoorde eerst een heel laag gebrom en naderhand zag ik er ook nog tanden bij verschijnen. Ik wist op dat moment echt niet wat ik moest doen en bleef stokstijf zitten. Hij sprong op en ik dacht daar ga ik, maar de aanval was gericht op mijn kat. Deze was sneller dan de hond uiteraard maar hij heeft wel zijn poot afdrukken in mijn been achter gelaten. De kat rende de trap op en de ier kon geen trappen lopen dus het was over. Ik denk dat ik de eerste 10 minuten mezelf niet heb durven bewegen want de schrik zat er echt in. Hij heeft het daarna nooit meer gedaan en is nog een paar jaar onze hond geweest.

[boxersien]

De dag daarna werd mij gevraagt of ik deze hond zalf op zijn wond wou doen. Dus je kan je voorstellen dat ik ontzettend bang was maar ik kwam er niet onder uit.

wat raar. Ik vind niet dat je je gedwongen zou moeten voelen tot zoiets als je echt bang bent voor de hond. Of je nu als vrijwilliger of betaald daar werkt, als je het dier niet vertrouwt laat dan iemand die het dier al wel kent bijvoorbeeld de eerste keer helpen.

Als ik in het asiel/pension een hond medicatie moet geven of aan moet lijnen of wat dan ook en ik vertrouw hem/haar niet dan zeg ik dat gewoon. Heb al vaak gehad als ik een hond niet vertrouw dat hij ook gewoon niet te vertrouwen is (althans zeker niet naar mij). Ik hoef het dan ook niet te doen (Stage en vrijwillig ben ik daar).
Ik ben niet bang uit gevallen, maar weet van mij eigen: als ik een hond niet vertrouw dan is die ook niet te vertrouwen en moet ik het ook niet proberen.


Verder logisch dat het vaak herders zijn waar deze ervaringen mee gebeuren. Zijn tenslotte waak en werk honden bij uitstek die heel snel zo worden naar vreemden als ze neit goed begeleid worden vanaf het begin.


Wij hebben trouwens ook lang in het asiel een heel leuk hondje gehad. Geweldig beestje. Kruising Jack russell met een beagle ofzo. Enorm lief naar mensen maar als je de speelweide af wilde gaan dan hing hij in je jas/t-shirt of trui en dan lifte hij zo mee. Dan was het echt even in het nekvel pakken. Op je arm zetten en dan uit de wei gaan en hondje er terug in zetten.
Het mooiste was wel: Hoe klein hij ook was, hij kwam gewoon over 2 meter hoge omheining om achter je aan te komen. Hij kon dus ook niet op alle weiden (we hebben 2 weiden met een omheining waar ze niet over kunnen klimmen door ander soort omheining.)

[Gollum]

Mijn engste ervaring was meer met Gol en een andere hond dan dat het betrekking op mij had. Gollum was 3 maanden oud toen ze werd gegrepen door een kruising stafford, op dat moment wist ik echt niet wat ik moest doen en was bang dat ze het loodje zou leggen. Gelukkig is het goed afgelopen en weet ik inmiddels hoe ik dan het beste kan reageren.

Zelf ben ik gelukkig nog nooit gebeten of bedreigd door een hond.
Wel door katten :N:

[doggy]

Ik ben vorig jaar gebeten door een kat, in mijn hals :N:

Het was de kat van de buurman en die is een beetje wild.
Het beestje mankte achterhuis en ik wou hem oppakken om te kijken.
Dat had ik beter niet kunnen doen.
Hij beet me zo in mijn hals.
Maar ik heb wel de stekel uit zijn pootje kunnen trekken.

[shinju]

tot mijn 8 jaar een heilige schrik gehad van honden, tot het histerische toe
van inniemini tot groot

en dan plots over door een droomras waar ik veel dankbaarheid voor heb

[Daantje_]

tot mijn 8 jaar een heilige schrik gehad van honden, tot het histerische toe
van inniemini tot groot

en dan plots over door een droomras waar ik veel dankbaarheid voor heb

Dat heb ik ook gehad, ik was werkelijk bang voor álles! Alleen voor mijn eigen kat niet. Voor de rest was alles eng. Tot ik op mijn 9e een eigen konijn kreeg, toen kwam de dierenliefde ineens

[JML]

Ik ben in mijn vingers gebeten door een kleine poedel


en dat is heel eng... als je 4 jaar bent.

[Pak-de-bal]

toen ik nog hardliep :
een grote bouvier kwam zo op mij af en stond met zijn poten op mijn borst

en toen ik nog fietste :
er kwam uit een boerderij een grote Duitse Herder , die een hele tijd mij achtervolgde
ik heb nog nooit zo hard gefietst

toen ik nog hardliep:
een Duitse Herder stond bij het hek en het hek stond open
Ik bleef staan en keek hem niet aan, toen droop hij af

[Rami]

Mijn 'engste' ervaring (en tegelijkertijd de domste... ): ik trok een hond van Billy af en werd zelf behoorlijk gebeten door die hond. Voordeel is dat het gebeurde voor de deur van een huisartsenpraktijk.

[Bullenmama]

Bij de buren , dat de buuf nog net haar hond bij de band kon grijpen voor hij me in mijn gezicht zou bijten.
Herder.

[renee-uk]

Mijn engste ervaring met een hond was mijn eigen schuld en is , denk ik, een ervaring die hier niet bedoeld wordt

Mijn AC witte herder Jouster was helemaal gek van zn bal, had die ook altijd in zn bek als we wandelden.
Op een dag liep ie bal-loos op het veld en ik als een idioot vroeg hem 'waar is je bal?' Die lag dus op de stoep aan de andere kant van een drukke weg, die hij zonder op of om te kijken overstak.
Gelukkig remden de autos nog op net tijd, maar ik had bijna een hartstilstand en vervloekte mezelf voor mijn onbenullige gedrag.

Verder geen enge ervaringen met honden, ben ook nog nooit gebeten *knocks on wood*

[malinois]

nooit bang geweest eigenlijk... wel 2 x gebeten... niet door een herder overigens of 'vechthond'

[doggy]

Mijn engste ervaring met een hond was mijn eigen schuld en is , denk ik, een ervaring die hier niet bedoeld wordt

Ja, hoor, zulke ervaringen mogen ook, hoor.

[Suuz]

Wel eens situaties gehad dat ik bang was voor mijn eigen honden, ik bedoel dan in ontmoeting met andere honden maar nooit echt voor mezelf, geloof ik.

Ben 1x wel echt flink gebeten door een Bearded x Border Collie maar dat ging zo snel dat ik geen tijd had het eng te vinden. Zijn baasje was wel doodeng, overigens.

[bri]

Toen ik op de basisschool zat mochten mijn vriendinnetje en ik af en toe de boxers uitlaten die bij ons in de buurt woonden (echt onverantwoord als je er nu over nadenkt)
Eigenlijk vond ik ze altijd een beetje eng en onvoorspelbaar, maar blufte ik dat een beetje af door ze met een grote bek onder controle te houden. Vaak ging dat goed en luisterden ze wel, maar we hebben een paar keer meegemaakt dat ze tegen ons op sprongen en onze jassen kapot beten..

Toen ik op de middelbare school zat had ik een vriendin die thuis een rottweiler hadden. De hele familie was bang voor de hond behalve de vader. Doodeng was dat als je bij hun thuis kwam...Hij hield je staande, ging dreigend en grommend voor je staan..Het enige wat je kon doen was handen bij je lijf houden en hem maar niet aankijken en wachten tot paps hem weg riep (paps was 100% afgekeurd en zat hele dagen thuis)
Het is een wonder dat er nooit iets is gebeurd.

Tot op de dag van vandaag heb ik niet zoveel met rotweilers van anderen, alhoewel ik een paar hele lieve rotties ken en ik me kan voorstellen dat het een lieve waakse gezinshond kan zijn, mits je er goed mee overweg kan als baas zijnde

Ik heb een poosje met mijn volleybalteam en onze coach op zondag ochtend hardgelopen door het bos hier in de buurt.
De route die we liepen voerde ons langs een erf van een boerderij waar een hele grote mechelse herderreu ons blaffend en grommend opwachtte..
Maar goed, we moesten wel langs die hond..De eerste keer hebben we gewoon de knoop doorgehakt en liepen we gewoon door. De blaffende hond beet niet bleek, want hij liep kwispelend met ons mee...
De keren daarop stond hij ons blaffend maar wel kwispelend op te wachten, want hij wist dat ie dan wat lekkers kreeg..

Verder heb ik nog nooit echt bijtincidenten oid meegemaakt

[doggy]

Op een leeftijd van 12 wk, is Beike ziek geweest.
Hij plaste steeds in huis en hij dronk veel water.
Ik had hem toen een week of 3.
Bij de dierenarts is zijn urine toen onderzocht en het bleek dat hij een ernstige blaasontsteking had, die best wel erg was.
De blaasonsteking zat al ver en volgens de test had ik niet later moeten komen, want dan had hij als pup een zware operatie moeten ondergaan, die hij w.s. niet zou overleven.
Nu wist ik dat je geduld moet hebben met de zindelijkheid van een pup en ik had het even aangekeken, maar ik vertrouwde het toch niet.
Ik vroeg hoe dat zo snel kon dan.
Hij zei dat hij het al langer had, w.s. al bij de fokker opgelopen.
Beike heeft medicijnen gekregen, 2 X een kuur en gelukkig is het goedgekomen en is hij genezen.

Dat vond ik ook een zeer enge ervaring, ik moet er niet aan denken hoe het ook af had kunnen lopen.

Later kreeg hij last van een ontstoken piemeltje en ik was bang dat dat met de blaasontsteking te maken zou kunnen hebben.
Zalven e.d. had geen zin, hij likte het er toch af, en hij zwemt heel vaak.
Toen overwoog ik een castratie, want de dierenarts zei, dat het dan 9 van de 10 keer over zou zijn.
Natuurlijk castreer je je hond niet zo maar, maar ik moest eigenlijk wel.
Want als zijn piemeltje ontstoken was en hij liep in het water e.d. kon hij wel weer een blaasontsteking oplopen, want hij was daar gevoelig voor.
In overleg hebben we besloten dat dit het beste was en heb ik hem in oktober vorig jaar laten castreren.
Nu heeft hij nergens lst meer van.

[Pax-Dracona]

Ons vorige hondje Kim (Maltezer) die vanuit het niets gegrepen werd door twee bouviers. Ik kan je vertellen, als je zo'n uk als een lappenpop bij de nek heen en weer geschud ziet worden dan springt er iets hoor. Wij er rennend op af natuurlijk, de honden krasten pas op toen mn moeder ze een paar flinke trappen gaf.

Ergste is nog dat het baasje het baasje niet was; ze riep van een (grote) afstand 'dat het haar honden niet waren hoor, zijn van het asiel!' en liep rustig door

Kim had godzijdank niets, behalve een enorme angstagressie achteraf :/

[Caro.]

Ben al 50 jaar jaar zeer intensief (kennel, DA) met honden bezig maar ben nooit bang geweest of gebeten.
Bij de DA was ik nooit bang voor welke hond dan ook; het deed me weinig of ze wel of niet gromden. Ik had (en heb) wèl een heilig respect en ontzag voor katten. Voor sommige hysterisch sissende en krijsende monsters met alle tanden en klauwen in de aanslag was ik wel wat bang Als zo'n kat van mij was kreeg ie toch écht een finalespuit. Zéker als het thuis ook al zo'n onhandelbare rotzak was

Hier hetzelfde, geen angst (soms wel gepast respect en ontzag) voor honden. Ook nooit iets engs meegemaakt eigenlijk.
Het allerengste is dan misschien Moritz die mijn vriendin niet zo vriendelijk verzocht mij niet meer te omhelzen en met een flink blauwe arm naar huis ging. We hadden hem overigens nog maar net en ik had dit zelf moeten inzien.
Maar dat was niet eng, het was rot, maar alles behalve eng.

Ik ben nog nooit gebeten, aangevallen of 'gevangen gehouden', overigens moet ik er wel een heel klein beetje bij glimlachen want het doet me wel denken aan mijn vorige hond, een kruising Rottweiler, die de controlerende ziektemeneer niet zo lief vond en dit pas ten volle liet blijken toen meneer de deur uit wilde gaan

Maar katten :N: brrrrrrrrr, sommige vind ik echt doodeng.
Een paar jaar geleden had ik de Maincoon van de buren om mijn kop heenhangen omdat meneer niet wilde dat ik wegging. Kat van, wat zal het zijn? kilootje of 10 á 14 met vlijmscherpe klauwen.
De inkepingen zaten in mijn kop, niet diep, niet ernstig, maar wel genoeg om hem nu toch wel eng te vinden en niet helemaal zelfverzekerd op hem te passen wanneer nodig
Ik heb zelf 3 katten, gelukkig vrij lieve katten, maar moeten er dingen gebeuren waarbij je weet dat je een haal kan krijgen dan mag manlief inspringen

[Rataplan]

Ik heb wel een momentjes gehad waarvan ik achteraf zei hmm dat had ook anders kunen aflopen. Ik liep een keer met een ietwat eenkennige Kuvasz die ik weer in de kennel wilde zetten na het uitlaten. Nou wist ik dat hij niet graag terug in zijn kennel wilde, dus daar aangekomen sprong hij tegen mij op en kwam dus met kop op gelijke hoogte met mijn hoofd.......(ben niet zo heel groot ) Toen dacht hmm wat bedoelt hij nou. Toen likte hij mijn oren helemaal uit :N:

[eefje_ates]

Dat met de herders viel mij ook op,maar dat is bekend,dat ze vaak 'minder' te vertrouwen zijn met 'vreemden' . Maar dat even terzijde. Ik ben als kind ooit aangevallen door een (ik denk) dwergpincher-mix,met 3 poten. :N: . Dat was op een camping,daar was een zigeuner familie dan ook,met hun honden. En ja, dat mormel beet,...en hard. :N: Maar ik heb er verder geen trauma of zo aan over gehouden, ik kan best wat hebben.

[Eef]

Ik moet vreselijk lachen om sommige verhalen

Mijn engste ervaring was vroeger toen ik nog klein was... Ik fietste door een straat, kwam er ineens een klein hondje aangerend, geen idee wat voor ras... Het beest achtervolgde me net zolang tot ie bij me was en opsprong om in mijn been te gaan hangen :N:

Niet zo gek dus dat ik meer van grote honden hou

[Marieta]

Op het asiel in mn stage ging ik een rottweiler van de speelweide halen. Die was niet te vertrouwen, maarja hij moest er toch af;) Dus ik met volle moed beest aan de riem gedaan. Ik was nog niet binnen of hij keek me aan met een stille kop, en zn ogen schuin in de oogkas en begon licht te grommen. Ik ben heel snel teruggerend naar de speelweide en heb m er terug op gezet. Ik was net op tijd met het hek dichtmaken, want hij vloog op het hek af. Die is uiteindelijk ook ingeslapen. Deze was dus echt neit te vertrouwen en had al meerdere mensen te pakken gehad.

Ook een teckel. Die moest naar de dierenarts. Ik ging hem terug zetten. En dan een teckel. Ik wilde m terug zetten, maar dat wilde meneer de teckel niet :N: dus die heb ik aan zn riem op moeten hangen, anders had hij dik in mn enkels gehangen!

En pas geleden in het begin van mn zwangerschap gebeten door een herder rottweiler. Ik wist al dat het ging gebeuren, maar je wilt een hond toch een kans geven bij een nieuwe eigenaar. Vooral omdat je weet dat zon hond bij de goede eigenaar toch een goede kans maakt en leuk kan zijn. Hij beet niet door. Pakte vast,schudden en liet weer los. En ging toen bij de deur staan springen. Mn colega heeft m terug gezet.

maar de rottweiler en de teckel waren enger. Waarom? Dat was onverwacht. De krusing had ik aan zien komen.

Verder weinig echte enge ervaringen gehad. Genoeg rotjoekels Maar das weer een ander verhaal als echt eng! Ook niet met herder

[Marieta]

Ergste is nog dat het baasje het baasje niet was; ze riep van een (grote) afstand 'dat het haar honden niet waren hoor, zijn van het asiel!' en liep rustig door

Kim had godzijdank niets, behalve een enorme angstagressie achteraf :/

Vind ik toch niet netjes van die persoon. Als er bij ons een andere hond gebeten zou worden door een hond van het asiel en het is onze schuld is het niet meer als netjes dat het opgelost wordt.

Er kwam ooit een herder de hoek om, toen mensen met hun eigen herder naar buiten kwamen bij ons asiel (ze wilden een hond adopteren). Onze herder greep die van hun in de poot. Ik kon het bot zien :N:
Maar ze zijn wel op onze kosten toen geholpen. Het was immers onze hond die begon. En als ze een hond niet kennen zouden ze ze niet eens los moeten laten, en vooral geen 2 onbekende honden tegelijk.
Ik snap niet eens dat ze zo rustig is gebleven

Groetjes Marieta

[Zenda]

Dat is een hele tijd terug, toen werkte ik nog bij de politie. En toen moesten we een boete innen bij iemand. En deze meneer vond het nodig om zijn bouvier op mij af te sturen. Ik had een portofoon in mijn handen en heb hem een mep verkocht Me collega wilde net zijn wapen trekken, en toen werd de bouvier terug geroepen.

Verder heb ik hele nare ervaring gehad met Joy zij werd aangereden voor mijn ogen. Haar achterpoot was voor 2/3 ontveld. Gelijk naar de d.a. waar later bleek dat ook haar hiel was verbrijzeld.