Geboren in Belgie, waarschijnlijk in een puppenschuur o.i.d.
Met 5 a 6 weken is zij naar een nieuwe eigenaar gegaan waar ze ziek aankwam. Deze mensen hebben het een week of vijf aangekeken en toen van de eigenaar van de puppyschuur geeisd haar in te ruilen voor een andere, niet zieke pup.
Op terugreis van Frankrijk naar Nederland kwam ik eigenaar van puppyschuur tegen bij een benzinepomp vlak bij de grens met een klein hondje in een vogelkooitje. Dat was onze Roxy. Ze was heel ziek. Had longontsteking, kennelhoest en de ziekte van Carré (bleek achteraf allemaal). Voor 650 guldens (omgerekend dan van toendertijd BF) mocht ik haar mee nemen want anders zou eigenaar puppenschuur haar verzuipen. Dus wat doe je dan? Je omdraaien en weggaan, nee dat kon ik niet. Dus is Roxy met ons mee gegaan. Maanden hebben we met haar zitten tobben, elke dag naar de da, astronautenvoer, kuren waar ze immuun voor was (?) dragen naar buiten en weer naar binnen. De da vertelde dat ze nog één kuur wilde uitproberen op haar en dat het anders einde verhaal was. Gelukkig sloeg deze kuur en en hebben we 7 en een half jaar van haar kunnen genieten met vallen en opstaan want ze bleek toch wel beschadigingen te hebben opgelopen in haar longetjes en haar koppie.
Afgelopen juli begon ze ziek te worden. Liet haar plas lopen, kreeg twee keer een TIA achter elkaar maar haar wil om bij ons te blijven was zo groot. Tot november, toen wilde ze zelf eigenlijk niet meer. Ze kreeg op 25 november weer een hersenbloeding. Mijn zoon Kevin was niet thuis op dat moment dus ik belde hem en de dierenarts. Om 18.00 was Kevin thuis en heb ik haar nog te eten gegeven en haar medicijnen. Kevin tilde haar op en legde haar in de bench. Hij draait zich om naar de andere honden, hoort een raar geluid, kijkt naar Roxy en ze is er niet meer, vertrokken over de regenboogbrug, ons meisje. Ik hoop zo dat ze daar nu gelukkig is en ontzettend veel kan spelen met de andere hondjes. We missen haar nog steeds zo verschrikkelijk.
I STOOD BY YOUR BED
I stood by your bed last night,
I came to have a peep.
I could see that you were crying,
You found it hard to sleep.
I whined to you softly
As you brushed away a tear,
"It's me, I haven't left you,
I'm well, I'm fine, I'm here."
I was close to you at breakfast,
I watched you pour the tea,
You were thinking of the many times,
Your hands reached down to me.
I was with you at the shops today,
Your arms were getting sore.
I longed to take your parcels,
I wish I could do more.
I was with you at my grave today,
You tend it with such care.
I want to re-assure you,
That I'm not lying there.
I walked with you towards the house,
As you fumbled for your key.
I gently put my paw on you,
I smiled and said "It's me."
You looked so very tired,
And sank into a chair,
I tried so hard to let you know,
That I was stand there.
It's possible for me,
To be so near you every day.
To say to you with certainty,
"I never went away."
You sat there very quietly,
Then smiled, I think you knew…
In the stillness of that evening,
I was very close to you.
The day is over…
I smile and watch you yawning,
And say, "good-night, God Bless,
I'll see you in the morning."
An when the time is right for you,
To cross the brief divide,
I'll rush across to greet you,
And we'll stand, side by side.
I have so many things to show you,
There is so much for you to see.
.
Dag lief meisje van ons, we hebben zoveel van je gehouden.
