Ligt ie thuis naast me op de bank, zie ik een beestje door z'n vacht lopen. Zegt manlief ineens "Da's een teek!".
Die hebben we gelijk in de fik gestoken, en Sjon even gecheckt met de tekentang in de aanslag...
En ja hoor, meneer heeft na anderhalf uur door het bos lopen direct de jackpotknaller te pakken; maar liefst VIER teken had ie, allemaal bij z'n oren. En dan die ene wandelende nog erbij, totaal dus vijf teken in 1 wandeling. Dat verdient applaus, dacht ik zo..

Gelukkig zijn ze er netjes uitgekomen, maar vind het toch smerige beestjes.

Hopelijk zijn dit ze allemaal, en vind ik er vanavond niet ineens nog een paar..