Inge O schreef:Ennath schreef:En Inge wat doe je als je geliefde "horkje" met enthousiasme het weggooide ophaalt en naar je toe brengt maar dan vol met stress schiet bij het idee het dan ook weer los te moeten laten :N:
En nee ruilen lukt ook niet: watertandend (letterlijk
) snuffelt ze aan het uiterst verleidelijke plakje worst. Opent haar bek om het aan te pakken en schiet in paniek achteruit omdat de bal uit de bek valt. Grijpt de bal (stok, denappel, tot, dummy, ....vul maar in) extra stevig beet en gaat in onderdanige houding twee meter verder staan. En straalt uit: baas ik wil wat graag,.....maar ik durf niet.
Wat zijn de ideeën hierover van jullie "apporteer specialisten"???
zo'n horkjes heb ik hier niet
.
hoewel, mijn herder flurk (belg x duitser) loste ook heel moeilijk en bij
haar werkte de 'ik-wring-er-hem-gewoon-uit-techniek' ook het beste
.
maar dan heb je het over huis- , tuin- en keukenapportjes natuurlijk, niet over het echte werk op serieuze training
.
Die heb ik ook geprobeerd, en dan natuurlijk zwaar belonen als het eindelijk los is.
Maar ik ben daar niet mee verder gegaan:
1. ik ben er eigenlijk niet sterk genoeg voor, ik heb hierbij een paar maal op moeten geven omdat het me gewoon lichamelijk niet lukte. En ik heb niet graag dat mijn hond "wint".
2. afpakken leverde veel te veel stress op. Na iedere "strijd" was ze minder bereidt om met haar apport bij mij in de buurt te komen. Haar roepen, zelfs tegen haar praten, als ze een voorwerp had leverde al stressgedrag op afstand op.
3. Ik wil wel graag door met het serieuze werk. Tegenwoordig moeten zelfs al apporteren op het G&G A examen. Die weg wil ik graag open houden.
) wel een ander verhaal!
