nicolioo schreef:Helemaal mee eens Marijke,
Als je je hond vaak wilt zien tijdens een wandeling dan moet je geen bracco nemen hahaahhaha en absolute gehoorzaamheid, ach dat is maar schjijn, als er iets leukers komt dan is ie weggggggg (komt tot nu toe wel altijd weer terug)
Om die reden krijgt Ben zelfs binnenkort een teletac om zijn nekje (voor dat ie een keer de weg oversteekt) en geloof me ik heb alles al geprobeerd, en ja voor langere tijd.
Maar het zijn absoluut gewelige honden met een flink karakter. Ben is bijvoorbeeld ook niet door iemand anders te trainen , hij laat zich door niemand anders de les lezen dan door mij, met andere woorden hij vindt zichzelf geweldig

en dat haalt het beste en slechtste in hem naar boven.
Nee een bracco is echt geen leuke hond voor de meeste mensen.
Ik kan me echt goed voorstellen dat je voor de veiligheid van Ben met een teletac gaat werken (hoewel zoals je weet ik er verder behoorlijk huiverig voor ben

). En hoewel onze trainingmethoden nogal ver uiteen liggen en je het ws. helemaal niet met me eens bent ( :N:

) wil ik toch even kwijt hoe ik het met Dante gedaan heb. Kan het gewoon niet laten

. Dante heeft wel een ander karakter dan Ben, maar toch zie ik veel overeenkomsten in het gedrag in het veld met Dante voor zijn derde jaar. Dat totaal niet letten op de baas, eigen gangetje gaan, enz.
Op een gegeven moment ben ik ieder glimpje van aandacht gaan belonen. Vooral met voer (ja,ja, ik weet dat je dat niks vind

) maar ook met speeltjes die ik dan uit mijn rugzakje toverde. Of even zelf iets geks doen; omdraaien en huppelen of zoiets

. Dat deed ik al als hij maar even over zijn schouder naar me keek (moest hij wel enigszins in de buurt zijn natuurlijk

). Het is geen wondermiddel en het lijkt of het na maanden nog geen zoden aan de dijk zet, maar bij Dante heeft het wel geholpen, op de zeer lange duur. Naast alle andere training natuurlijk...