Elsie schreef:Heel interessant lijkt me dat. Ik heb een poes die ook vaak reageert op "iets". Jaren geleden als zij de zolder opging begon ze altijd te blazen en te grommen naar een bepaalde hoek. Daar was voor mij niets te zien. Was er wel van overtuigd dat er iets was, maar ik had er verder geen last van, dus trok ik mij er weinig van aan. Het is ook weer na jaren vanzelf verdwenen. Dezelfde poes moest vorig jaar haar "maatje" missen. Ze was erg van de kook en heeft lang gezocht, binnen en buiten. Na een paar dagen zat ze met mij op mijn slaapkamer en begon ineens heel erg te staren naar de stoel. Echt intensief kijken. Daarna werd ze rustig en ze heeft nooit meer gezocht naar haar vriendje. Ik ben er van overtuigd dat haar maatje op dat moment afscheid heeft genomen en dat het toen goed was.
Lydia
Kelbie, mn rottweiler, kan soms zo ook naar een plek boven mijn staanlamp in de living blijven kijken, en er is ook niks te zien. En er staat bij mij in huis een grote spiegel, die ze al 2 jaar kent, en de laatste 2 weken heb ik gemerkt, dat ze naar iets in de spiegel staat te kijken. En een paar dagen terug, lag ze in haar nest te slapen, en plots hefte ze haar kop op, en keek vanachter de hoek recht naar die spiegel. Heeel bizar allemaal
