Moderator: moderatorteam
Ik heb het half gelezenMoon schreef:Heeft iemand van jullie de nieuwe 'De Jachthond' al gelezen? Daar staat een artikel in van een Bordercollie-eigenaar die een methode aanbeveelt om veldwerk te oefenen; met ballen(evt. met geurstof). Klinkt allemaal wel leuk, maar ik moet het nog eens heel goed lezen hoe het in zijn werk gaat
Dit had ik dus opgeslagen om er nog even over na te denken.Moon schreef:Wanneer het dus zo zou zijn dat (continentale) staande honden altijd dwang nodig hebben om goed te leren apporteren, moet je misschien accepteren dat ze er niet geschikt voor zijn (niet dat ik dat geloof, maar als je die mening doortrekt). Dan vind ik het namelijk van de gekke om het dan maar af te dwingen
Apporteren is bij Dante ook niet van meet af aan hét spelletje geweest. Komt natuurlijk bij dat ik bij hem als pup de fout gemaakt heb door hem met nee te corrigeren als hij iets in zijn bek nam wat niet mocht (dan ruilde ik voor een speeltje). Maar in de loop van de tijd is hij het wel steeds leuker gaan vinden. Toevallig moest ik vanmorgen tijdens het trainen nog aan je denkenranetje schreef:Dit had ik dus opgeslagen om er nog even over na te denken.Moon schreef:Wanneer het dus zo zou zijn dat (continentale) staande honden altijd dwang nodig hebben om goed te leren apporteren, moet je misschien accepteren dat ze er niet geschikt voor zijn (niet dat ik dat geloof, maar als je die mening doortrekt). Dan vind ik het namelijk van de gekke om het dan maar af te dwingen
Zoals wel vaker bij opmerkingen van jou, blijven ze hangen en loop ik er nog wel eens over te piekeren
Ik geloof zeker dat een continentaal Staande Hond prima kan apporteren.
Met de opmerkingen van Paul de vos er bij bedacht ik, als ik mijn aanvankelijke moeite met Rana's apporteren terug haal in mijn herinnering, het volgende:
Ik kwam op een KNJV cursus en mij werd verteld dat apporteren heeeeeeerlijk is voor de hond en dat het apport de beloning is voor de hond (dus geen snoeipjes o.i.d.).
Als een hond had geapporteerd kreeg hij nog een "happy dummy" als beloning. (gewoon een dummy die je weggooit en die de hond meteen mag halen met inspringen en al)
Dat is leukkkkkkkkkk voor de hond
Maar Rana vond die happy dummy helemaal niet leukkkkkkkkkk
Een lekker stukje worst wel
Bij de Retrievers zag ik dat die happy dummy wel een feestje was
Dus????????
Is het inderdaad voor een Staande Hond minder leuk omdat hij vooral gefokt is met de eigenschap om op de wind gezond wild te vinden?
Dat apporteren van het daarna geschoten wild, en ook het vinden van gewond wild, moet nou eenmaal ook gebueren, dus dat is wel meegenomen in het fokprogramma.
Maar de meeste nadruk ligt toch op het spel met de wind, het voorstaan en het opstoten.
Anders is er ook niets te apporteren.
Is dat ook de reden dat "men" vindt dat je een Staande Hond het "echte" apporteren onder dwang moet leren?
En is het daarom ook dat zelfs in dat geval er soms iemand in een boom moet zitten met een zak zand om de hond te corrigeren als hij in plaats van het apport de bosjes in duikt omdat hij vers wild ruikt?
. Op mijn cursus, die toch hoogst positief van opzet is, gaan ze ook er van uit dat het apport de beloning is. Ik wilde dat ook wel proberen, maar ga het niet redden met Dante 
. Dante blijft 'etteren' met het apport; overpakken, happen en bij het afgeven nog even nahappen 
. Voor het eerst vanmorgen (denkende aan jou ) een motivatiebakje gebruikt. Nou wat een verschil 
. De apporten werden keurig terug gebracht, geen gehap, gekauw of wat dan ook 
Ja dat paraderen is hier ook zeer bekendranetje schreef:Niemand zal zeggen dat geen enkele staande hond apporterten leuk vindt
Ik ken nog een Drent die de dummy's het liefst onder je vandaan haalt om ze nog een keer te brengen.
Rana begroet ook bijna iedereen met iets in de bek.
Maar dat is niet om te apporteren, maar om te paraderen
Het is op dat moment ook beslist niet om aan iemand te geven.
Dat soms een bezoeker haar bot (want daar loopt ze dan meestal mee) van haar aanpakt verbijsterd haar buitengewoon want dat was niet de bedoeling
. Dante pakt bij begroetingen het liefst twee knuffels in zijn bek (breedbekkikker ). Ook na de wandeling vind hij het geweldig om als we met een balletje gespeeld hebben, dit in zijn bek naar huis te dragen (ik doe er altijd een plastic zakje om omdat het zo vies en modderig in mijn zak is) hij neemt het dan met plastic en al in zijn bek en kiest dat ook boven een snoepje!
Hoi, welkommary1958 schreef:Hoi luitjes,
Dit forum ook maar eens opgezocht....
Fosko neemt ook altijd een van zijn speeltjes in de bek als iemand van ons thuiskomt of er komt visite. Als ik aan het wandelen ben en we komen bv een blikje tegen, dan wordt dat ook een hele afstand meegedragen.
Ik heb overigens ook een los exemplaar van de Jachthond besteld, ben benieuwd
. Een bekende volgens mij . Leuk dat je ook mee komt 'discuzeuren' over jachthondjes Hoi Marymary1958 schreef:Hoi luitjes,
Dit forum ook maar eens opgezocht....
Fosko neemt ook altijd een van zijn speeltjes in de bek als iemand van ons thuiskomt of er komt visite. Als ik aan het wandelen ben en we komen bv een blikje tegen, dan wordt dat ook een hele afstand meegedragen.
Ik heb overigens ook een los exemplaar van de Jachthond besteld, ben benieuwd
Ik denk dat ik het bakje zou gebruiken tot de hond vrijwel standaard snel met het apport terug komt.Moon schreef: Nettie nog even over het motivatiebakje; wil dat natuurlijk niet eeuwig doen, maar ook niet te snel stoppen om terugval in het 'geklooi' te voorkomen. Hoe zou jij dat aanpakken?
Rana ook, die haalt haar hele mand zenuwachtig onderste boven als het bot zoek isJaap* schreef:Felix snapt niet wat de doorsnee retriever er aan vind om 50 keer achter elkaar dezelfde stok uit hetzelfde water te halen
Hij vind apporteren wel leuk, maar niet het allerleukst. En als het op "tijdverdrijf" begint te lijken gaat hij liever iets anders doen
Hier ook een echte met iets in de bek loper tijdens begroetingen trouwens, hij word er kalmer van. Als er niets in de buurt is om in de bek te nemen wordt hij wat zenuwachtig.
Natuurlijk, anders weet je niet meer waar het isJaap* schreef:ranetje schreef:Rana ook, die haalt haar hele mand zenuwachtig onderste boven als het bot zoek is
omdat het beest ergens verloren was en niemand wist waar), dus iedereen gelukkig. 
Bedankt voor de uitlegranetje schreef:Ik denk dat ik het bakje zou gebruiken tot de hond vrijwel standaard snel met het apport terug komt.Moon schreef: Nettie nog even over het motivatiebakje; wil dat natuurlijk niet eeuwig doen, maar ook niet te snel stoppen om terugval in het 'geklooi' te voorkomen. Hoe zou jij dat aanpakken?
Daarna afbouwen.
Eerst door hem iets uit het bakje te geven (dus hem niet meer het bakje leeg te laten eten), daarna iets uit de jaszak te geven en dan interval beloning.
Heel af en toe dan nog dat bakje eventjes gebruiken, maar waarschijnlijk merk je dan vanzelf wel dat jullie het allebei vergeten
. Dus ik denk dat ik niet al te snel moet afbouwen 
Zou zo zonde zijn als hij weer terugvalt. Wat goed van Ranaranetje schreef:Schrijf ik dat Rana het apporteren niet echt als een tof werkje beschouwt, ook al apporteert ze betrouwbaar hoor
Loop ik in het bos vanmiddag, komt ze me stralend een knuffelbeest brengen
Daarna hebben we de rechtmatige eigenaresse ook nog gevonden (die was in tranen
Ik bedoel maar......................
Echt leuk is apporteren niet altijd, maar als je wat vindt breng je het wel naar de baas
Daarna heeft Rana zichzelf nog even beloond met een aangenaam geurtje :N:
Dus ik moest met de ramen van de auto open terug naar huis.
Ze stinkt nog steeds ondanks een wasbeurt.
. Ik ben heel benieuwd wat Dante in zo'n geval zou doen . Ik vrees met grote vreze dat hij er zijn eigen feestje van zou maken en het alleen na hevig aandringen van mij zou brengen (maar misschien denk ik te slecht over hem ). ... Oefenen van links rechts ging goed, maar er kwam nu een dummy achter hem bij (dus over zijn hoofd gegooid) en daar heb ik nooit het goede gebaar bij gebruikt. Moest nu beide handen hoog doen en naar voren wijzen. Dante keek me verbaasd aan en koos er toen maar voor om naar links te gaan (waar ook een dummy lag). Dit tot twee keer toe, dus hij snapte echt niet wat ik bedoelde. Ik moest toen even alleen de dummy achter zijn rug oefenen en toen viel het kwartje (geweldig toch hoe snel die hondjes leren ). Toen kon ik al snel alledrie door elkaar doen.. . Ik gooi geregeld met zo'n werpding een bal ver de struiken in en dan zoekt hij tamelijk methodisch tot hij die gevonden heeft, en dat is meestal nogal snel , hetzelfde geldt voor dummies. Gisteren lagen er nogal wat dummies verstopt, allemaal aantrekkelijk (met vachtje). Maar het duurde en duurde maar eer Dante er met een terug kwam (en dat is vaker gebeurd tijdens de training). Nu vraag ik me af; zou hij misschien aan het zoeken zijn geweest naar zijn eigen dummy? En toen hij die niet vond er uiteindelijk dan maar een meegenomen? Want hij is er natuurlijk aan gewend dat hij alleen eigen spullen (met onze geur eraan) moet zoeken. Wat is jullie ervaring daarmee? Ja, dat kan idd, net zoals het kan dat er onderweg "gewisseld" wordt, dus een dummy oppakken en onderweg een leukere tegenkomen en die dan meenemen, of terugkomen met twee dummy'sInge O schreef:ik kan me voorstellen dat dit zeker wel een reden kan zijn. zal per hond wel verschillen, maar attack hier bv. zoekt ook héél graag verloren apportjes, maar heeft ronduit een hekel aan 'niet-eigen' voor werpen. zij zou ze vrees ik zelfs niet oppakken, ook niet als er niks anders lagMoon schreef: Nu vraag ik me af; zou hij misschien aan het zoeken zijn geweest naar zijn eigen dummy? En toen hij die niet vond er uiteindelijk dan maar een meegenomen? Want hij is er natuurlijk aan gewend dat hij alleen eigen spullen (met onze geur eraan) moet zoeken. Wat is jullie ervaring daarmee?
De dummies waren nogal wijd verspreid door de helper en het was dicht struikgewas, dus ik kon niet heel goed volgen wat er allemaal gebeurde. Het zou kunnen dat hij 'wisselt'Jaap* schreef:Ja, dat kan idd, net zoals het kan dat er onderweg "gewisseld" wordt, dus een dummy oppakken en onderweg een leukere tegenkomen en die dan meenemen, of terugkomen met twee dummy'sInge O schreef:ik kan me voorstellen dat dit zeker wel een reden kan zijn. zal per hond wel verschillen, maar attack hier bv. zoekt ook héél graag verloren apportjes, maar heeft ronduit een hekel aan 'niet-eigen' voor werpen. zij zou ze vrees ik zelfs niet oppakken, ook niet als er niks anders lagMoon schreef: Nu vraag ik me af; zou hij misschien aan het zoeken zijn geweest naar zijn eigen dummy? En toen hij die niet vond er uiteindelijk dan maar een meegenomen? Want hij is er natuurlijk aan gewend dat hij alleen eigen spullen (met onze geur eraan) moet zoeken. Wat is jullie ervaring daarmee?
Humor om te lachen is dat
Je kunt alle optie's wegtrainen gelukkig, bijvoorbeeld door je eigen dummy niet te gebruiken, en door te zorgen dat je zicht hebt op het zoeken en de hond snel te roepen als hij iets gevonden heeft (rammelbakje gebruiken zodat hij niet verder gaat zoeken)
. . Het kan dus onmogelijk zo zijn dat hij geen dummy vond.. Ik kom geregeld langs een tennisbaan waar nogal eens ballen rondom in de struiken liggen. Ik hoorde van verschillende hondeneigenaren dat die zo gratis aan hun tennisballen kwamen; handig! Ik dus Dante de struiken in gestuurd met een 'zoek'. Kwam hij even later met een verbijsterde snuit de struiken uit; " hij ligt er écht niet hoor!!Inge O schreef:ik kan me voorstellen dat dit zeker wel een reden kan zijn. zal per hond wel verschillen, maar attack hier bv. zoekt ook héél graag verloren apportjes, maar heeft ronduit een hekel aan 'niet-eigen' voor werpen. zij zou ze vrees ik zelfs niet oppakken, ook niet als er niks anders lagMoon schreef: Nu vraag ik me af; zou hij misschien aan het zoeken zijn geweest naar zijn eigen dummy? En toen hij die niet vond er uiteindelijk dan maar een meegenomen? Want hij is er natuurlijk aan gewend dat hij alleen eigen spullen (met onze geur eraan) moet zoeken. Wat is jullie ervaring daarmee?
Ik ga volgende keer eens uitproberen wat er gebeurt als zijn eigen dummy er tussen ligtJaap* schreef:Maar sommige dummy's zijn ook gewoon favoriet voor alle honden. Wij weten vaak ook wel vantevoren welke dummy als eerste teruggebracht wordt, waar die ook ligt en wie hem ook haalt
Da's gewoon een lekkere dummy
. .. Ik bedoelde daarmee aan te geven dat hij echt goed kan zoeken (met het voorbeeld van de ballenwerper) dus dat het daar niet aan kan liggen.ranetje schreef:Als je zelf met een werpstok de bal in de struiken gooit heeft Dante dat dan gezien?
In dat geval zoekt hij n.l. wel goed, maar niet "verloren"
Ik geloof dat ik bij Dante bij het verloren zoeken ook niet direct zou oefenen met diverse dummy's in het bos.
Het is best mogelijk dat hij zijn eigen dummy zocht, maar het kan ook zijn dat hij geen keuze kon maken door het grote aanbod
Laat hem volgende keer (als dat mogelijk is) een enkele verstopte dummy halen?
Wel een vreemde dan en niet zijn eigen dummy.
Of een open bos zodat je kan zien waar hij is, en zodra hij bij een dummy is aangekomen rammelen met het bakje?
Wat was de reactie van jou en de trainer toen Dante ging rollen op het apport?
(maar moest er stiekum wel om lachen ) Goed zoeken omdat je wéét dat er wat ligt is iets anders dan vermoeden dat er misschien wel wat zou kunnen liggen.Moon schreef:Ik bedoelde daarmee aan te geven dat hij echt goed kan zoeken (met het voorbeeld van de ballenwerper) dus dat het daar niet aan kan liggen.
Op de training worden er een heleboel dummies verstopt zodat iedere hond er een kan vinden. Volgende keer misschien vragen of Dante als laatste mag?
Bij dat rollen heb ik direct de dummy opgeraapt, na 'nee' gezegd te hebben (was gelukkig niet ver weg); helaas, beurt voorbij voor Dante
Dit doet me vermoeden dat hij inderdaad zijn eigen dummy heeft gezocht.Moon schreef:Ik kom geregeld langs een tennisbaan waar nogal eens ballen rondom in de struiken liggen. Ik hoorde van verschillende hondeneigenaren dat die zo gratis aan hun tennisballen kwamen; handig! Ik dus Dante de struiken in gestuurd met een 'zoek'. Kwam hij even later met een verbijsterde snuit de struiken uit; " hij ligt er écht niet hoor!!
) liep ze naar de gans, keek me aan met een blik van "bedoel je ditte?" Dante heeft helemaal een nadeel omdat ik voor zijn een à anderhalf jaar zelfs niet nagedacht had over jachttrainingranetje schreef:Goed zoeken omdat je wéét dat er wat ligt is iets anders dan vermoeden dat er misschien wel wat zou kunnen liggen.Moon schreef:Ik bedoelde daarmee aan te geven dat hij echt goed kan zoeken (met het voorbeeld van de ballenwerper) dus dat het daar niet aan kan liggen.
Op de training worden er een heleboel dummies verstopt zodat iedere hond er een kan vinden. Volgende keer misschien vragen of Dante als laatste mag?
Bij dat rollen heb ik direct de dummy opgeraapt, na 'nee' gezegd te hebben (was gelukkig niet ver weg); helaas, beurt voorbij voor Dante
Jamaar, jamaar
Natuurlijk moet er wat liggen, de hond moet succes hebben.
Je kunt zeker vragen of hij als laatste mag òf als het open bos is stimuleren om te pakken en te brengen zodra je ziet dat hij bij een dummy is aangekomen.
Dit doet me vermoeden dat hij inderdaad zijn eigen dummy heeft gezocht.Moon schreef:Ik kom geregeld langs een tennisbaan waar nogal eens ballen rondom in de struiken liggen. Ik hoorde van verschillende hondeneigenaren dat die zo gratis aan hun tennisballen kwamen; handig! Ik dus Dante de struiken in gestuurd met een 'zoek'. Kwam hij even later met een verbijsterde snuit de struiken uit; " hij ligt er écht niet hoor!!
Dat is het nadeel als je nooit in de gelegenheid bent om samen met anderen te oefenen.
Ja, vind ik ook jammer; daarom kan ik ook niet vaak een ver apport oefenen. Anders duurt het zo eeuwig en moet Dante alsmaar braaf zitten wachten; dat doe je één keer en dan maar wat dichterbij.. Bovendien is het dan op training toch weer even wennen als iemand anders het apport werpt..
Ergens doet het me wel een beetje aan Rana denken.
Als ze een bepaald apport niet kende (voor het eerst een gans bijv.) zocht ze het hele bos perfect af, liep tig keer over de gans maar kwam zonder apport terug.
De gans was voor haar onbekend en dus geen apport.
Toen ik zei dat er een gans lag (hoe maf kan je zijn tegen je hond
Pakte de gans op en bracht hem.
Vanaf dat moment was de gans ook een apport.
Zo ging het met elk stuk wild dat ze dus eerst moest leren kennen.
Haha, misschien moet ik dat ook doen; "dat is een dummy met eendenveren Dante! en dat is een dummy met konijnenvel"
Bij mij was het nadeel dat ze als pup, de eerste 6 maanden, niet had kennisgemaakt met veer- en haarwild.
Was dat wel gebeurd, dan had ze naderhand waarschijnlijk alles met veren of haar gewoon geapporteerd.
Dat is tenminste de redenering van Peter Beekman.
(ik wilde eerst een gehoorzame hond, wist ik veel dat e.e.a ook met elkaar te maken had...). Hij moet geleidelijk aan leren vertrouwen, dat ook als hij niets heeft gezien, er iets ligt als jij "zoek" zegt.Moon schreef:Jamaar, jamaar
Die zijn gaan horen bij het ritueel van zoeken. Ook al was dat niet jouw bedoeling. ).Latere leeftijden schijnen weinig uit te maken.Dante heeft helemaal een nadeel omdat ik voor zijn een à anderhalf jaar zelfs niet nagedacht had over jachttraining (ik wilde eerst een gehoorzame hond, wist ik veel dat e.e.a ook met elkaar te maken had...).
Ik denk dat het 'vroege socialisering-verhaal' hier ook veel mee te maken heeft. Hoe vroeger kennismaking hoe beter..
, maar hij zocht naar mijn idee juist erg goed en geconcentreerd. Maakte mooie slagen (we zagen hem iedere keer voorbij komen) hevig zwaaiend met zijn staart, kwam niet 'vragen'. Ging alleen steeds ruimer zoeken; ik wilde hem al terug roepen maar de helper hield me tegen. Maar ik vond het raar dat hij er zo lang over deed; hij móest allang verschillende dummies zijn tegengekomen. Vandaar mijn idee dat hij zocht naar iets wat er niet lag (eigen dummy ). 