Jachthonden, lopende, staande en retrievers!

[Moon]

even een foto van een jachthond met een goede neus: misschien ietsje tè goed?

Leuke foto; met die kop in de sneeuw

[laura23]

@moon: ik bedoelde idd het aantal excemplaren qua ras. vwb de nimrod!

enne het apporteren heb ik em geleerd door toch wat druk op de hond te zetten! ondanks dat zijn oude bazen zeiden dat ie niet onder druk kon werken! hij kan dat dus wel en hoe! vandaag heb ik em goed kunnen dirigeren naar een apport en dat ging fantastisch!

en over de dogtra: het was idd de keus nooit meer van de lijn of zo'n ding! nou dan is mijn keus toch gauw gemaakt! ik heb er in het begin moeite mee gehad dat ding te gebruiken! nu heb ik em bijna niet meer nodig!

ik zal een voorbeeld geven van afgelopen week: Q loopt nog wel altijd met de dogtra om voor het geval dat.
ik was in een natuurgebied waarvan ik weet dat er wild zit, wij lopen het veld in en Q staat na ongeveer 50 meter voor! was een vreemde plek voor een fazant maar het zou mogelijk kunnen zijn! dus ik naar Q toe, komt er een haas op! ik heb werkelijk niks hoeven doen want hij draait zich om en blijft staan waar hij staat en kijkt het haas na! zonder er dus achteraan te vliegen! echt keurig dus!

zo zie je maar dat een goeie training wonderen doet! en dat zonder hulp van de dogtra!

gr laura

[Geer]

Deze 'discussie' ontstond in het topic over 'welke pup is het leukst'. Op verzoek (en omdat ik het zelf ook erg leuk vind wordt hij hier gecontinueerd! Dus staande- en lopende hondenliefhebbers (en ieder die het leuk vind natuurlijk), doe je zegje!

Ik zou het dus leuk vinden om wat meer te horen over de specifieke training van lopende honden. Omdat ik met mijn staande al mijn handen vol had (en heb ) om hem 'niet uit de hand te laten lopen'. Dus; hoe hou je in hemelsnaam een lópende hond in de hand ?

Ja,... hoe hou je een lopende hond in de hand... ... Eigenlijk gewoon niet? .. nee dan lieg ik.. maar eigenlijk moet je proberen (is me bij Sorbonne nooit gelukt, mede door dat hij een herplaatser is) om de lopende hond zoveel vertrouwen in jou te geven, dat jij ook heel goed weet waar een spoortje is, en dat het dus ook niet erg is om terug te komen bij jou, omdat jij hem HELPT in plaats van aan de lijn gooit in paniek... Ondanks dat het geen staande hond is, die wat meer op de baas gericht zijn, kan je toch proberen om van pup af aan duidelijk te maken dat jij het niet erg vind dat ze jagen, maar als ze jagen, ze ook nog op jou letten, door bijv. een ander spoor aan te wijzen wat ze moeten volgen.

Ooooh, dit ben ik zoooo met je eens!

Hier ook een lopende, Sophie de Basset...

Mijn ervaring is dat je met veel vertrouwen, veel vrolijkheid en zeker geen harde aanpak maar eentje van 'wederzijds respect' het verst komt. Ik heb Sophie van jongsafaan los laten lopen (waar dat kon) en heb heel bewust de 'bezorgdheidsknop' uitgezet. Laat maar uitzoeken, ze komt wel. Dat, in combinatie met het doen van leuke spelletjes, heeft er eigenlijk vrij makkelijk voor gezorgd dat ze mij zo leuk vindt dat ze altijd terugkomt.

Dat vind ik eigenlijk het leukste aan een onafhankelijke loper; ze lijken maling aan je te hebben en gaan hun eigen gang, maar ze houden je dondersgoed in de gaten en weten je dondersgoed terug te vinden. Af en toe verdwijnt ze luid loeiend in de bosjes achter een konijn aan. Dan hoor ik haar geloei langzaam wegsterven. *Paniekpaniek*. Maar anders dan Ted (Teckel) die verwoed blijft zoeken naar het konijn en midden in de bosjes begint te graven (en die je dus moet gaan halen), werkt Sophie haar geurtje uit en dan komt ze als een donder weer terug. Meestal een stukje verder op de route, dat calculeert ze in. En als ik niet ben waar ze verwacht dat ik ben, dan rent ze naar het punt waar we elkaar voor het laatst hebben gezien, gaat zitten, gooit de kop in de nek en loeit net zo hard tot ik terugkom.

Ik doe geen jacht, geen gehoorzaamheid en verg ook niet veel van haar, maar ik vind wel degelijk dan van een zelfstandige loper een heel goed luisterende hond is te maken.

[amiwoods]

[Even grofweg gezegd; de retrievers blijven het dichtste bij de baas (die hoeven alleen te apporteren) de staande honden gaan wat verder weg, moeten wild opsporen, maar wel in contact met de jager, tamelijk zelfstandig dus. Lopende honden werken geheel zelfstandig (hoop dat ik dit goed zeg!).

in grote lijnen is dat waar maar een hond die met zijn voorjager een nazoek doet werkt toch echt samen. dan is het 1 op1 om het stuk te vinden.

wij hebben hier alweer vanaf 1994 Sabueso Espanols op dit moment heb ik er helaas zelf nog maar 1. mijn ouders bezitten er nog 5.
een sabueso wordt ook een specialist genoemt.
hij kan zowel individueel als in meutes worden ingezet.
mijn Vader traint ze alleen idividueel op zweet onze honden zijn in spanje wel mee geweest in een meute en een enkeling heeft ook Luid op spoor gedaan.
een sabueso heeft geen will to please gehoorzaamheid is een samenspel van vertrouwen tussen de baas en hond.
er zijn wel sabueso's die los kunnen, maar de meesten ontwikkelen een te sterk jachtinstinct dat ze zodra ze hun kans waar zien meteen een spoor uitwerken.
onze honden hebben met een nazoek nog nooit het stuk gemist.
jagers riepen hem dan in als hun eigen hond het niet gevonden kon krijgen.
heel grappig waren altijd de opmerkingen van jagers, moet dat gaan zoeken???
als mijn pa met zijn hond kwam om nazoek te doen. de reu waar hij veel mee gewerkt heeft was altijd heel rustig en keek heel erg sjappie, maar zodra je hem op spoor zetten werkte hij dat foutloos uit.
de verbazing was dan ook groot als het wild gevonden werd.
pa zei dan: Tja zo doet een echte hond dat.
een sabueso is veelzijdig, hij zoekt op, hij drijft op en in meute verband sluit hij ook het wild in. er zij wel sabueso's die apporteren maar dat zit hem niet standaard in de aard.
naast een goede werkhond is de sabueso ook een leuke hond voor gezelschap, hij functioneerd goed als gezinhond, in huis rustig en daarbuiten altijd werklustig. ze zijn niet de makkelijkste honden en je moet er veel geduld voor hebben. een sabueso die voldoende beweging krijgt zal een gemakkelijke huishond zijn.

naast de sabueso hebben ze ook 9 spaniels 8 amerikaanse cockers en 1 engelse cocker.

over de spaniels heb ik nog niemand gehoord in dit topic.
in karakter is er er weinig verschil tussen de amerikaan en de engelse de amerikaan is wat meer easy de engelse vaak wat drukker.
ik zeg altijd de engels is meer het werkpaard en de ami meer het luxepaard. dat neemt niet weg dat ze beiden gek zijn op water en apporteren.langs de dijk zwemmen vinden ze geweldig.
beiden zijn ook makkelijk trainbaar, ik vind de cockers erg makkelijke honden. je kan ze ook makkelijk los laten .
met de amies heb ik eigenlijk alleen maar geshowt en met de engelse traint mijn vriend obedience en doet hij speuren.
het verbaasde zelfs mij hoe goed de cocker kan speuren niet zo geduldig als een sabueso maar uiteindelijk bereikt ie hetzelfde doel alleen iets minder snel.
ik heb nogal eens muizen in mijn tuin en het is mooi om te zien hoe 2 cockers kunnen samenwerken om een muis uit de struiken te krijgen.
ze sluiten hem in, waarna de 1 hem aanjaagd en de ander hem opwacht en dan komt er weer 1 met een nog levende muis in zijn bek aangezet erg leuk te zien wat is om verschillende jachthonden in huis te hebben.
ik zou er heel graag nog een setter bij willen maar wel pas als ik veel meer plek heb.

[Moon]

Nou, ik zal het nog maar eens een paar maal doorlezen; misschien snap ik het dan (ligt aan mij hoor, niet aan jouw duidelijke uitleg ). Zou je er misschien een foto van kunnen maken? En is dat hele geval makkelijk mee te nemen; in je rugzakje of zo (of oefen je dat in de tuin?). Je merkt het al; ik ben zéér geïnteresseerd

*Micky; mijn vraag?

En deze;

Even een algemeen vraagje; hoe reageert jullie hond op de 'stopfluit'. Ik heb dat bij Dante aangeleerd toen hij al drie jaar oud was. Dacht eigenlijk dat ik dat nooit meer goed zou kunnen conditioneren op die leeftijd, maar het gaat eigenlijk heel erg goed. Voorbeeldje; laatst liep ik in het park en Dante schoot weg, richting struiken. Ik blies op de stopfluit (niet zozeer omdat dat nodig was maar meer uitproberen. Op dat moment was Dante al in de struiken en kon ik niet zien waar hij was. Ik keek in de struiken en daar stond hij; verbijsterd te loeren onder de struiken door smile ok . Hij kreeg toen de hele voorraad aan koekjes (jackpot!) en mocht van mij verder het luchtje achterna ok
Een andere keer wilde ik hem stoppen voor een fietspad; toen reageerde hij zo snel dat hij bijna over de kop vloog schrik mrgreen .

Aan de andere kant luistert hij weer minder goed naar de gewone 'hierkom'-fluit. Hij reageert veel beter op 'Dante; hierrr'. Maar ja, het probleem is natuurlijk dat hij vaak wat verder weg loopt en dan zou het erg fijn zijn als hij ook goed op de fluit zou reageren. Ik dacht wel dat ik het met veel aandacht had aangeleerd, maar tips zijn zeer welkom!
Ook de 'hierkom-fluit' is pas op oudere leeftijd aangeleerd (weer iets wat ik bij een volgende pup anders zou doen

[Moon]

Deze 'discussie' ontstond in het topic over 'welke pup is het leukst'. Op verzoek (en omdat ik het zelf ook erg leuk vind wordt hij hier gecontinueerd! Dus staande- en lopende hondenliefhebbers (en ieder die het leuk vind natuurlijk), doe je zegje!

Ik zou het dus leuk vinden om wat meer te horen over de specifieke training van lopende honden. Omdat ik met mijn staande al mijn handen vol had (en heb ) om hem 'niet uit de hand te laten lopen'. Dus; hoe hou je in hemelsnaam een lópende hond in de hand ?

Ja,... hoe hou je een lopende hond in de hand... ... Eigenlijk gewoon niet? .. nee dan lieg ik.. maar eigenlijk moet je proberen (is me bij Sorbonne nooit gelukt, mede door dat hij een herplaatser is) om de lopende hond zoveel vertrouwen in jou te geven, dat jij ook heel goed weet waar een spoortje is, en dat het dus ook niet erg is om terug te komen bij jou, omdat jij hem HELPT in plaats van aan de lijn gooit in paniek... Ondanks dat het geen staande hond is, die wat meer op de baas gericht zijn, kan je toch proberen om van pup af aan duidelijk te maken dat jij het niet erg vind dat ze jagen, maar als ze jagen, ze ook nog op jou letten, door bijv. een ander spoor aan te wijzen wat ze moeten volgen.

Ooooh, dit ben ik zoooo met je eens!

Hier ook een lopende, Sophie de Basset...

Mijn ervaring is dat je met veel vertrouwen, veel vrolijkheid en zeker geen harde aanpak maar eentje van 'wederzijds respect' het verst komt. Ik heb Sophie van jongsafaan los laten lopen (waar dat kon) en heb heel bewust de 'bezorgdheidsknop' uitgezet. Laat maar uitzoeken, ze komt wel. Dat, in combinatie met het doen van leuke spelletjes, heeft er eigenlijk vrij makkelijk voor gezorgd dat ze mij zo leuk vindt dat ze altijd terugkomt.

Dat vind ik eigenlijk het leukste aan een onafhankelijke loper; ze lijken maling aan je te hebben en gaan hun eigen gang, maar ze houden je dondersgoed in de gaten en weten je dondersgoed terug te vinden. Af en toe verdwijnt ze luid loeiend in de bosjes achter een konijn aan. Dan hoor ik haar geloei langzaam wegsterven. *Paniekpaniek*. Maar anders dan Ted (Teckel) die verwoed blijft zoeken naar het konijn en midden in de bosjes begint te graven (en die je dus moet gaan halen), werkt Sophie haar geurtje uit en dan komt ze als een donder weer terug. Meestal een stukje verder op de route, dat calculeert ze in. En als ik niet ben waar ze verwacht dat ik ben, dan rent ze naar het punt waar we elkaar voor het laatst hebben gezien, gaat zitten, gooit de kop in de nek en loeit net zo hard tot ik terugkom.

Ik doe geen jacht, geen gehoorzaamheid en verg ook niet veel van haar, maar ik vind wel degelijk dan van een zelfstandige loper een heel goed luisterende hond is te maken.

Maar zou je ook iets specifieker kunnen zijn in hóe je haar getraind hebt? Als ik al zie hoe Dante toch een paar maal in gevaarlijke situatie's verzeild is geraakt, dan lijkt me dat met een lopende hond nóg moeilijker.. Want waar vind je dan plaatsen om haar veilig los te laten lopen (zonder weg in de buurt en zo). Of heb je haar misschien een tijd aan de lange lijn getraind?

[Moon]

[Even grofweg gezegd; de retrievers blijven het dichtste bij de baas (die hoeven alleen te apporteren) de staande honden gaan wat verder weg, moeten wild opsporen, maar wel in contact met de jager, tamelijk zelfstandig dus. Lopende honden werken geheel zelfstandig (hoop dat ik dit goed zeg!).

in grote lijnen is dat waar maar een hond die met zijn voorjager een nazoek doet werkt toch echt samen. dan is het 1 op1 om het stuk te vinden.

wij hebben hier alweer vanaf 1994 Sabueso Espanols op dit moment heb ik er helaas zelf nog maar 1. mijn ouders bezitten er nog 5.
een sabueso wordt ook een specialist genoemt.
hij kan zowel individueel als in meutes worden ingezet.
mijn Vader traint ze alleen idividueel op zweet onze honden zijn in spanje wel mee geweest in een meute en een enkeling heeft ook Luid op spoor gedaan.
een sabueso heeft geen will to please gehoorzaamheid is een samenspel van vertrouwen tussen de baas en hond.
er zijn wel sabueso's die los kunnen, maar de meesten ontwikkelen een te sterk jachtinstinct dat ze zodra ze hun kans waar zien meteen een spoor uitwerken.
onze honden hebben met een nazoek nog nooit het stuk gemist.
jagers riepen hem dan in als hun eigen hond het niet gevonden kon krijgen.
heel grappig waren altijd de opmerkingen van jagers, moet dat gaan zoeken???
als mijn pa met zijn hond kwam om nazoek te doen. de reu waar hij veel mee gewerkt heeft was altijd heel rustig en keek heel erg sjappie, maar zodra je hem op spoor zetten werkte hij dat foutloos uit.
de verbazing was dan ook groot als het wild gevonden werd.
pa zei dan: Tja zo doet een echte hond dat.
een sabueso is veelzijdig, hij zoekt op, hij drijft op en in meute verband sluit hij ook het wild in. er zij wel sabueso's die apporteren maar dat zit hem niet standaard in de aard.
naast een goede werkhond is de sabueso ook een leuke hond voor gezelschap, hij functioneerd goed als gezinhond, in huis rustig en daarbuiten altijd werklustig. ze zijn niet de makkelijkste honden en je moet er veel geduld voor hebben. een sabueso die voldoende beweging krijgt zal een gemakkelijke huishond zijn.

naast de sabueso hebben ze ook 9 spaniels 8 amerikaanse cockers en 1 engelse cocker.

over de spaniels heb ik nog niemand gehoord in dit topic.
in karakter is er er weinig verschil tussen de amerikaan en de engelse de amerikaan is wat meer easy de engelse vaak wat drukker.
ik zeg altijd de engels is meer het werkpaard en de ami meer het luxepaard. dat neemt niet weg dat ze beiden gek zijn op water en apporteren.langs de dijk zwemmen vinden ze geweldig.
beiden zijn ook makkelijk trainbaar, ik vind de cockers erg makkelijke honden. je kan ze ook makkelijk los laten .
met de amies heb ik eigenlijk alleen maar geshowt en met de engelse traint mijn vriend obedience en doet hij speuren.
het verbaasde zelfs mij hoe goed de cocker kan speuren niet zo geduldig als een sabueso maar uiteindelijk bereikt ie hetzelfde doel alleen iets minder snel.
ik heb nogal eens muizen in mijn tuin en het is mooi om te zien hoe 2 cockers kunnen samenwerken om een muis uit de struiken te krijgen.
ze sluiten hem in, waarna de 1 hem aanjaagd en de ander hem opwacht en dan komt er weer 1 met een nog levende muis in zijn bek aangezet erg leuk te zien wat is om verschillende jachthonden in huis te hebben.
ik zou er heel graag nog een setter bij willen maar wel pas als ik veel meer plek heb.

Dank voor je verhaal; leuk om te lezen
Maar het dikgedrukte; is dat niet het 'hele eieren eten' bij dit soort honden ? En ook in zekere mate bij de staanders? Want die 'will to please' dat zal wel maar ik merk toch heel vaak 'will to please himself' Maar dat kan zeker aan mij liggen en de manier waarop ik de training heb aangepakt....

En wat spaniels betreft; hartelijk welkom in dit topic Ik had alleen de lopers en staanders genoemd omdat ik af en toe het idee had dat mijn staande hond ook wel wat van een lopende weghad. Daarom wilde ik meer weten van de verschillen in aanpak.
Verder lees ik hier niet zo vaak iets van mensen die met hun spaniel werken, zou leuk zijn om daar wat meer over te horen!

[Moon]

Nog een algemeen vraagje over de lopende honden. Zijn er gradatie's in de 'trainbaarheid' tussen de verschillende rassen lopende honden? Is het ene ras makkelijker trainbaar tot loslopen bijv. dan het andere?

[Laurie en Denis]

Ik heb het hele topic even doorgelezen. Wat leuk om te lezen wat iedereen hier met zijn hond(en) doet!

Om gelijk op de vraag van Moon in te gaan. Ik denk dat er wel verschillen zijn in de trainbaarheid tussen de verschillende rassen lopende honden. Maar ik denk ook zeker dat het ligt aan de manier van trainen. Want ook dit verschilt natuurlijk per hond.
Ik heb voordat ik Damian (Weimaraner) kreeg een beagle-teef gehad, Mila. Toen ik Mila als pup had opgehaald, kreeg ik van veel mensen buiten te horen dat het zo'n lastig ras was. 'Haast niet te trainen, en waarom zou je er moeite voor doen als ze toch steeds weglopen. Gewoon aan de lijn ermee!' Dit werd tegen mij gezegd. Maar ik ben net zo eigenwijs als het ras dat we hadden gekozen. Dus ik trok hier mijn neus voor op en ben op een positieve manier gaan trainen met Mila. Ik deed een clickertraining en ik kreeg te horen dat ik haar vaker tussendoor zou moeten gaan belonen. Ik heb bij Mila een speciaal hier-kom-woord ingetraind en dit werkte uitstekend! Ze kwam altijd direct wanneer ik dat woord riep, dit woord gebruikte ik alleen wanneer de situatie moeilijk zou zijn voor Mila om meteen te luisteren.

Ik heb drie trainingen met haar gedaan. En ja er zaten weleens avonden bij dat ze de welbekende bananen in haar oren had. Maar we zijn steeds geslaagd. Ook tijdens het uitlaten in de bossen luisterde ze goed, ging nooit heel ver weg. En als ze eens wegging wist ik dat ze niets zou vangen. Ze ging dan luid loeiend heen en weer rennen. En nooit ver weg.

Met Damian hebben we dezelfde training gevolgd als met Mila. Bij Damian ging het veel gemakkelijker en hebben we het speciale hier-kom-woord bijna niet nodig. Damian loopt beter los mee dan aan de riem. Hij heeft ook maar aan een half woord genoeg. En Mila wilde graag wat meer van ons zien.

Ik heb maar twee verschillende rassen meegemaakt bij het trainen van loslopen. En zie daar toch wel duidelijk verschil.

[Pak-de-bal]

ik weet zeker dat Bauke hier wel in trapt, maar ik schreef , dat het gewoon een leuk jacht-spel is,

Je schreef eerder iets héél anders Maar goed, heb geleerd om met jou niet in discussie te gaan, heeft toch geen enkel nut.

als je het niet snapte, moet je hier ook eerlijk in zijn.
en niet gelijk schrijven ,. dat het geen nut heeft, want dàt slaat weer nergens op
(typisch weer Angelique)

het is dus een apart "spel" wat je doet met je hond, maar...
probeer dit spel ook eens met een vers , wild ruikend konijn op precies dezelfde wijze?
Ik weet zéker dat je hond, èn die van mij er achteraan zullen gaan.,
terwijl ze net geleerd hadden met dat velletje van je, om dat af te leren.

Zo goed uitgelegd?

[Jaap*]

...probeer dit spel ook eens met een vers , wild ruikend konijn op precies dezelfde wijze?

Met een wild ruikend konijn maak je ook wel erg moeilijk. Je kunt beter met een wat rustiger konijn beginnen.

[Moon]

...probeer dit spel ook eens met een vers , wild ruikend konijn op precies dezelfde wijze?

Met een wild ruikend konijn maak je ook wel erg moeilijk. Je kunt beter met een wat rustiger konijn beginnen.

[yamie]

...probeer dit spel ook eens met een vers , wild ruikend konijn op precies dezelfde wijze?

Met een wild ruikend konijn maak je ook wel erg moeilijk. Je kunt beter met een wat rustiger konijn beginnen.

[Moon]

...probeer dit spel ook eens met een vers , wild ruikend konijn op precies dezelfde wijze?

Met een wild ruikend konijn maak je ook wel erg moeilijk. Je kunt beter met een wat rustiger konijn beginnen.

Ooo, hahaha, dit is helemaal érg (en dat in mijn serieuze topic )

[Jaap*]

Ja dat bedoel ik, zo leert ie het nooit

[Geer]

Deze 'discussie' ontstond in het topic over 'welke pup is het leukst'. Op verzoek (en omdat ik het zelf ook erg leuk vind wordt hij hier gecontinueerd! Dus staande- en lopende hondenliefhebbers (en ieder die het leuk vind natuurlijk), doe je zegje!

Ik zou het dus leuk vinden om wat meer te horen over de specifieke training van lopende honden. Omdat ik met mijn staande al mijn handen vol had (en heb ) om hem 'niet uit de hand te laten lopen'. Dus; hoe hou je in hemelsnaam een lópende hond in de hand ?

Ja,... hoe hou je een lopende hond in de hand... ... Eigenlijk gewoon niet? .. nee dan lieg ik.. maar eigenlijk moet je proberen (is me bij Sorbonne nooit gelukt, mede door dat hij een herplaatser is) om de lopende hond zoveel vertrouwen in jou te geven, dat jij ook heel goed weet waar een spoortje is, en dat het dus ook niet erg is om terug te komen bij jou, omdat jij hem HELPT in plaats van aan de lijn gooit in paniek... Ondanks dat het geen staande hond is, die wat meer op de baas gericht zijn, kan je toch proberen om van pup af aan duidelijk te maken dat jij het niet erg vind dat ze jagen, maar als ze jagen, ze ook nog op jou letten, door bijv. een ander spoor aan te wijzen wat ze moeten volgen.

Ooooh, dit ben ik zoooo met je eens!

Hier ook een lopende, Sophie de Basset...

Mijn ervaring is dat je met veel vertrouwen, veel vrolijkheid en zeker geen harde aanpak maar eentje van 'wederzijds respect' het verst komt. Ik heb Sophie van jongsafaan los laten lopen (waar dat kon) en heb heel bewust de 'bezorgdheidsknop' uitgezet. Laat maar uitzoeken, ze komt wel. Dat, in combinatie met het doen van leuke spelletjes, heeft er eigenlijk vrij makkelijk voor gezorgd dat ze mij zo leuk vindt dat ze altijd terugkomt.

Dat vind ik eigenlijk het leukste aan een onafhankelijke loper; ze lijken maling aan je te hebben en gaan hun eigen gang, maar ze houden je dondersgoed in de gaten en weten je dondersgoed terug te vinden. Af en toe verdwijnt ze luid loeiend in de bosjes achter een konijn aan. Dan hoor ik haar geloei langzaam wegsterven. *Paniekpaniek*. Maar anders dan Ted (Teckel) die verwoed blijft zoeken naar het konijn en midden in de bosjes begint te graven (en die je dus moet gaan halen), werkt Sophie haar geurtje uit en dan komt ze als een donder weer terug. Meestal een stukje verder op de route, dat calculeert ze in. En als ik niet ben waar ze verwacht dat ik ben, dan rent ze naar het punt waar we elkaar voor het laatst hebben gezien, gaat zitten, gooit de kop in de nek en loeit net zo hard tot ik terugkom.

Ik doe geen jacht, geen gehoorzaamheid en verg ook niet veel van haar, maar ik vind wel degelijk dan van een zelfstandige loper een heel goed luisterende hond is te maken.

Maar zou je ook iets specifieker kunnen zijn in hóe je haar getraind hebt? Als ik al zie hoe Dante toch een paar maal in gevaarlijke situatie's verzeild is geraakt, dan lijkt me dat met een lopende hond nóg moeilijker.. Want waar vind je dan plaatsen om haar veilig los te laten lopen (zonder weg in de buurt en zo). Of heb je haar misschien een tijd aan de lange lijn getraind?

Nou...ik heb er eens lang en diep over nagedacht...

Maar weet je wat ik in mijn geval denk wat een voordeel is van een lage lopende hond zoals de Basset? Klinkt misschien stom, maar ze zijn als pup-jonge hond nu niet bijster snel Sophie was echt zo´n waggelkont en als ze ging rennen dan waggelde ze misschien wat harder, maar zelfs dan was ze achteruithinkelend in te halen. En daar heb ik schandalig gebruik van gemaakt. Ik heb haar van pup af aan eigenlijk alleen maar los laten lopen, overal. Ook regelmatig los door de buurt, want ze waggelkontte toch gezellig achter mij en Ted aan. En als ze afboog richting weg had ik een halfuur om ervoor te springen

En toen ben ik gelijk gaan oefenen dat het heeeeel leuk was om bij mij in de buurt te blijven. Door me te verstoppen, met balletjes in hoog gras te frutten of, heel gemeen, gewoon ineens weg te hollen en om een hoekje te gaan staan. En haar heel veel te knuffelen onderweg. Bovendien had ik al een Teckel die de kunst van het loslopen begreep, dus daar had ze een mooi voorbeeld aan.

Toen ze ging puberen had ik eigenlijk wel genoeg vertrouwen dat ze terug zou komen en niet de weg over zou rennen, of de hele andere kant op. Maar dat komt weer omdat ik haar inmiddels een beetje kende. Sophie is geen held. Sophie is een heel voorzichtig een beetje bangpoepig hondje. Die heel stoer op alles afrent, met iedereen kennis moet maken en heeeeeeeeeeeeel stoer parallel in de bosjes gaat lopen ´je ziet me niet, je ziet me niet´, maar die dondersgoed uit haar hangende ooghoekjes kijkt waar de baas toch in godsnaam is.


Er is een uitzondering, en dat zijn konijnen. Eergister troffen we een haas op het pad en dan is ze niet meer te stoppen. Dan gaat de blaf aan en rent ze er compleet blind, blafjankend achteraan. Dan heeft het ook totaal geen nut om haar te roepen. Dat is ook het enige punt waarop ik uitkijk. Hier in het park hebben de meeste konijnen ook wel hun eigen territorium. Zo weet ik dat de konijnen in het midden van het park daar de grond in schieten, maar die aan de rand schieten de weg over. Dus aan de rand van het park zit ze vast. In het bos, zonder veel autowegen kan ze gewoon los. Ze jaagt ze ook niet kilometers achterna. Ze gaat door tot ze doorheeft dat het niets meer wordt. En dan komt ze terug. En dat doet ze altijd, terugkomen.

De eerste keer dat ze achter een konijn aanging was ook de eerste keer dat ik haar echt kwijt dacht te zijn. Ze was weg. Ik heb een uurlang lopen zoeken, maar vond haar niet. Tot ik Guus belde of hij kwam zoeken. Hij was toevallig een half uur daarvoor door het park gefietst en had haar bij de ingang gevonden, luid loeiend. Hij had haar aangelijnd maar ze weigerde mee te lopen tot de meute weer compleet was.

Als Sophie zelfstandig wegrent hoef ik me geen zorgen te maken dat ze niet terugkomt. ALs ze achter een konijn aangaat weet ik dat ik door moet lopen in de richting waar ik heen wilde, en dat ze vanzelf weer aansluit. Als de breuk echter door mij is geinitieerd, bijvoorbeeld doordat ik me slinks achter een boom verstop, weet ze niet hoe ze het heeft. Dan gaat ze in paniek al piepend compleet holderdebolder als een kip zonder kop rondjes rennen. Dat zijn de enige momenten dat ze kwijt zou kunnen raken, dus ik roep haar altijd even als we een ander paadje dan normaal inslaan.

[Sita]

Wat een leuk topic.

Hier een kruising drent/labrador (Sita). En sinds vorige week dus een Stabij.
Ik ben aan het twijfelen om met Taro (stabij) jachttraining te gaan doen. Maar als ik jullie verhalen zo lees, dan word ik steeds enthousiaster om het te gaan doen.

Aan Sita kan ik het goed zien, als ze iets op het spoor is. Dan kan ik haar goed afleiden, zodat ze er niet achteraan gaat. Maar als ik te laat ben en ze is al onderweg, dan krijg ik haar echt niet terug. Gelukkig rent ze er alleen maar heen en komt dan weer snel terug. Toch blijft dit soms erg lastig. Ik hoop dit er toch nog uit te kunnen trainen. Dus ik blijf dit topic aandachtig volgen.

[ranetje]

Wat een leuk topic.

Hier een kruising drent/labrador (Sita). En sinds vorige week dus een Stabij.
Ik ben aan het twijfelen om met Taro (stabij) jachttraining te gaan doen. Maar als ik jullie verhalen zo lees, dan word ik steeds enthousiaster om het te gaan doen.

Aan Sita kan ik het goed zien, als ze iets op het spoor is. Dan kan ik haar goed afleiden, zodat ze er niet achteraan gaat. Maar als ik te laat ben en ze is al onderweg, dan krijg ik haar echt niet terug. Gelukkig rent ze er alleen maar heen en komt dan weer snel terug. Toch blijft dit soms erg lastig. Ik hoop dit er toch nog uit te kunnen trainen. Dus ik blijf dit topic aandachtig volgen.

Lijkt me erg leuk om met beide honden jachttraining te gaan doen
Of heb je geen plannen meer in die richting met Sita?
Met Taro zou je ook al een puppy jachttraining kunnen doen als je dat leuk vindt

[Moon]

Nou...ik heb er eens lang en diep over nagedacht...

Maar weet je wat ik in mijn geval denk wat een voordeel is van een lage lopende hond zoals de Basset? Klinkt misschien stom, maar ze zijn als pup-jonge hond nu niet bijster snel Sophie was echt zo´n waggelkont en als ze ging rennen dan waggelde ze misschien wat harder, maar zelfs dan was ze achteruithinkelend in te halen. En daar heb ik schandalig gebruik van gemaakt. Ik heb haar van pup af aan eigenlijk alleen maar los laten lopen, overal. Ook regelmatig los door de buurt, want ze waggelkontte toch gezellig achter mij en Ted aan. En als ze afboog richting weg had ik een halfuur om ervoor te springen

En toen ben ik gelijk gaan oefenen dat het heeeeel leuk was om bij mij in de buurt te blijven. Door me te verstoppen, met balletjes in hoog gras te frutten of, heel gemeen, gewoon ineens weg te hollen en om een hoekje te gaan staan. En haar heel veel te knuffelen onderweg. Bovendien had ik al een Teckel die de kunst van het loslopen begreep, dus daar had ze een mooi voorbeeld aan.

Toen ze ging puberen had ik eigenlijk wel genoeg vertrouwen dat ze terug zou komen en niet de weg over zou rennen, of de hele andere kant op. Maar dat komt weer omdat ik haar inmiddels een beetje kende. Sophie is geen held. Sophie is een heel voorzichtig een beetje bangpoepig hondje. Die heel stoer op alles afrent, met iedereen kennis moet maken en heeeeeeeeeeeeel stoer parallel in de bosjes gaat lopen ´je ziet me niet, je ziet me niet´, maar die dondersgoed uit haar hangende ooghoekjes kijkt waar de baas toch in godsnaam is.


Er is een uitzondering, en dat zijn konijnen. Eergister troffen we een haas op het pad en dan is ze niet meer te stoppen. Dan gaat de blaf aan en rent ze er compleet blind, blafjankend achteraan. Dan heeft het ook totaal geen nut om haar te roepen. Dat is ook het enige punt waarop ik uitkijk. Hier in het park hebben de meeste konijnen ook wel hun eigen territorium. Zo weet ik dat de konijnen in het midden van het park daar de grond in schieten, maar die aan de rand schieten de weg over. Dus aan de rand van het park zit ze vast. In het bos, zonder veel autowegen kan ze gewoon los. Ze jaagt ze ook niet kilometers achterna. Ze gaat door tot ze doorheeft dat het niets meer wordt. En dan komt ze terug. En dat doet ze altijd, terugkomen.

De eerste keer dat ze achter een konijn aanging was ook de eerste keer dat ik haar echt kwijt dacht te zijn. Ze was weg. Ik heb een uurlang lopen zoeken, maar vond haar niet. Tot ik Guus belde of hij kwam zoeken. Hij was toevallig een half uur daarvoor door het park gefietst en had haar bij de ingang gevonden, luid loeiend. Hij had haar aangelijnd maar ze weigerde mee te lopen tot de meute weer compleet was.

Als Sophie zelfstandig wegrent hoef ik me geen zorgen te maken dat ze niet terugkomt. ALs ze achter een konijn aangaat weet ik dat ik door moet lopen in de richting waar ik heen wilde, en dat ze vanzelf weer aansluit. Als de breuk echter door mij is geinitieerd, bijvoorbeeld doordat ik me slinks achter een boom verstop, weet ze niet hoe ze het heeft. Dan gaat ze in paniek al piepend compleet holderdebolder als een kip zonder kop rondjes rennen. Dat zijn de enige momenten dat ze kwijt zou kunnen raken, dus ik roep haar altijd even als we een ander paadje dan normaal inslaan.

Dank voor je uitgebreide verhaal Ik ben altijd zoekende naar de 'ultieme' opvoedingsmanier van een jachthond. Maar die bestaat geloof ik niet... Dante kon ik eigenlijk vanaf dag een dat hij kwam niet loslaten op niet veilige plekken. Die kon ik al heel snel niet bijhouden als hij weg wilde hollen; behoorlijk verschil met jouw 'schuddekontje'
Nu ook; áls hij gaat, is hij ook meteen weg! Alleen hoor ik dan ook niets meer, alleen wat geritsel in de struiken. Ik loop ook gewoon door en hij sluit zich dan heel snel weer aan idd. Vroeger niet, duurde dan vrij lang eer hij het opgaf. Ik heb het idee dat hij geleerd heeft dat het geen zin heeft om er lang achteraan te hollen of te zoeken (bij bijv. konijnen). Ik maak me er ook niet meer druk om. In een park ga ik vaak naar een plek waar konijnen zitten, wat omheind is met water; uit zichzelf gaat Dante niet het water in, dus daar kan hij veilig zijn gang gaan. Hij mag zich daar dan even uitleven en ik heb het idee dat daardoor 'de stoom van de ketel is gegaan'. De grootste lol is er nu een beetje af Met de rolfluit kan ik hem tegenwoordig afstoppen; dat is een heel veilig idee
Verstopspelletjes helpen bij ons wel heel goed; het houdt hem bij de les, let daarna veel beter op mij. Maar zoals ik al meer gezegd heb; het blijft een 'aandachtspunt'. Hoe gericht hij in huis ook op mij is, buiten zijn er toch erg veel verleidingen

[ranetje]

Op een of andere manier heb ik een deel van het topic gemist
@Amiwoods wat een leuk verhaal over de Sabueso
En ook over de Spaniels
Die nazoek van de Sabueso, was dat op groot wild?

@Micky dank je voor de uitleg van dat wegschietende konijn
Ik vrees dat ik het net als Marijke nog een paar keer moet lezen.
Maar als je het nieuwe idee hebt uigewerkt zou ik het ook graag horen

@Moon
Hoe Rana op de stopfluit reageert?
Mwah, kan beter.
Maar ik heb gemerkt dat ze beter luistert als ik de oefening niet zelf heb uitgezet.
Dat klinkt een beetje idioot, maar als ik zelf iets uitzet weet ze dat er op een bepaald punt na de stopfluit richting wordt gegeven. (niet waar dat is trouwens maar dat maakt haar niet uit )
Ze heeft dus kennelijk door wat ik wil oefenen
Dus besluit ze soms zelf maar om alvast links of rechtsaf te gaan om te gaan zoeken.................. (de "actiehond" die het "ik doe het zelf wel" idee heeft uit het boek van Anke Bogaerts).
Dan moet ik er even op wijzen dat ik de aanwijzingen geef en dan gaat het daarna wel goed hoor,

[Moon]

Op een of andere manier heb ik een deel van het topic gemist
@Amiwoods wat een leuk verhaal over de Sabueso
En ook over de Spaniels
Die nazoek van de Sabueso, was dat op groot wild?

@Micky dank je voor de uitleg van dat wegschietende konijn
Ik vrees dat ik het net als Marijke nog een paar keer moet lezen.
Maar als je het nieuwe idee hebt uigewerkt zou ik het ook graag horen

@Moon
Hoe Rana op de stopfluit reageert?
Mwah, kan beter.
Maar ik heb gemerkt dat ze beter luistert als ik de oefening niet zelf heb uitgezet.
Dat klinkt een beetje idioot, maar als ik zelf iets uitzet weet ze dat er op een bepaald punt na de stopfluit richting wordt gegeven. (niet waar dat is trouwens maar dat maakt haar niet uit )
Ze heeft dus kennelijk door wat ik wil oefenen
Dus besluit ze soms zelf maar om alvast links of rechtsaf te gaan om te gaan zoeken.................. (de "actiehond" die het "ik doe het zelf wel" idee heeft uit het boek van Anke Bogaerts).
Dan moet ik er even op wijzen dat ik de aanwijzingen geef en dan gaat het daarna wel goed hoor,

Hoera Nettie is er weer!
Ik heb niet zoveel ervaring van het gebruik van de stopfluit bij oefeningen (dirigeren), maar meer als 'paniekstop'. Binnen de 50m. (of zoiets ben erg slecht in het schatten van afstanden ) reageert Dante als door een wesp gestoken :N: . Verder dan dat heb ik het nog niet geprobeerd (ben er heel voorzichtig mee, wil het niet 'ontkrachten'. Is er nog verschil in hoe ik het tot nu toe gebruik en het gebruik bij het dirigeren?

En heb je nog ideeën hoe ik de 'kom-fluit' nog wat beter kan oefenen?

Ik ga toch eens opletten wat Dante nog meer is behalve 'gevoelshond'. Echt actiehond herken ik geloof ik niet (maar vind het wel moeilijk om te herkennen).
Lastig af en toe hè, die intelligentie van Rana (dat ze doorheeft dat jíj de oefening uitzet ). Af en toe zie ik ook zulk soort trekjes bij Dante.

Jij was toch op zoek naar info. over het opvoeden van een jachthond bij veldwerk? Ik zat weer wat in mijn jachthondenboeken te snuffelen en in het boek van PJ Eering, 'De staande jachthond in de praktijk' staat wel veel info. over opvoeding van pups en veldwerk. Heb je dat boek ook? (anders kun je het van me lenen!).

[ranetje]

Ik heb niet zoveel ervaring van het gebruik van de stopfluit bij oefeningen (dirigeren), maar meer als 'paniekstop'. Binnen de 50m. (of zoiets ben erg slecht in het schatten van afstanden ) reageert Dante als door een wesp gestoken :N: . Verder dan dat heb ik het nog niet geprobeerd (ben er heel voorzichtig mee, wil het niet 'ontkrachten'. Is er nog verschil in hoe ik het tot nu toe gebruik en het gebruik bij het dirigeren?

En heb je nog ideeën hoe ik de 'kom-fluit' nog wat beter kan oefenen?

Ik ga toch eens opletten wat Dante nog meer is behalve 'gevoelshond'. Echt actiehond herken ik geloof ik niet (maar vind het wel moeilijk om te herkennen).
Lastig af en toe hè, die intelligentie van Rana (dat ze doorheeft dat jíj de oefening uitzet ). Af en toe zie ik ook zulk soort trekjes bij Dante.

Jij was toch op zoek naar info. over het opvoeden van een jachthond bij veldwerk? Ik zat weer wat in mijn jachthondenboeken te snuffelen en in het boek van PJ Eering, 'De staande jachthond in de praktijk' staat wel veel info. over opvoeding van pups en veldwerk. Heb je dat boek ook? (anders kun je het van me lenen!).

Je gebruikt de stopfluit alleen om hem te laten stilstaan.
Wat moet hij daarna?
Bij je komen (kom fluit) of apporteren (richting wijzen of een apportje zichtbaar voor hem opgooien zodat hij kan halen en naar jou brengen)?
Of loop je naar hem toe, en ga je de wandeling vervolgen?
Wat hij nu heeft begrepen is stoppen. Als hij de kans heeft kijkt hij naar je. En wat dan?
Als je hem dirigeert moet je daarbij de richting aangeven waarin hij moet gaan, op een gegeven moment moet hij stoppen om een verder bevel van je te krijgen. Naar links of naar rechts of verder vooruit.
Daarbij begint het appèl al op het moment dat je hem van je weg stuurt.
Dat hij direct stopt op de fluit is mooi. De afstanden kan je geleidelijk vergroten. Oefen langs een bomenrij o.i.d. dan weet je het aantal meters ook (aangeplante bomen staan meestal 10 meter uit elkaar )
Maar laat hem dan ook iets doen als je over wilt stappen van de "noodstop" op de stop-fluit als onderdeel van een oefening.


Over de "kom fluit" doen verschillende adviezen de ronde.
De ene trainer zegt: "onder de 30 meter nooit de fluit gebruiken, maar gewoon roepen"
De ander zegt altijd de fluit gebruiken en nooit je stem.
Zo langzamerhand neig ik naar de laatste optie als ik aan het trainen ben.

Als de fokker van de pup al heeft gefloten bij het neerzetten van de voerbakjes in de nestperiode heb je een grote voorsprong.
Als de baas daarmee door gaat heeft hij meestal een hond die altijd reageert op de fluit.
Jij bent er later pas mee begonnen (net als ik).
Enorm belonen als de hond direct reageert is het meest effectief en de afstanden steeds groter maken. In het begin vooral op overzichtelijk terrein zodat je bij de beloning onderscheid kunt maken tussen direct komen, of na even nog iets doen en dan pas komen.
Zo nodig aan een lange lijn oefenen.
Daarmee zeg ik niet dat Rana altijd direct komt
Ik heb daarbij een paar fouten gemaakt, waardoor die fluit bij haar wel goed werkt, maar niet onvoorwaardelijk. (te vroeg "uit zicht" gefloten en op het verkeerde moment. Want ze stond voor toen ik floot ).
Ik hoop dat er anderen zijn die jou en mij daarover meer kunnen voorlichten.
Misschien dat Laura daar wat over kan zeggen

Ik heb het boek van Eering.
Ook het boek van Paul de Vos (Wat een jachthond moet weten). En nog een paar oudere boeken (uitgegeven rond 1950).
Maar ik blijf steken op het punt waar je de omslag krijgt tussen het "ontwikkelen van de neus" van de pup en "de hond onder appèl brengen" als hij ongeveer een jaar oud is
Juist daar wordt in de boeken die ik tot nu toe heb gelezen nadrukkelijk over gezwegen.
Ik heb ook een voordracht van de heer Eering bijgewoond.
Ook daar kwam geen duidelijk antwoord op dat punt.
In gesprekken met Griffonniers krijg ik de indruk dat een lange lijn in het begin geen overbodige luxe is.
Je kunt dan bij de hond komen als hij voor staat en hem prijzen voor het staan. Dan kan je samen met de hond optrekken en het wild opstoten.
Door die lijn kan je dan verhinderen dat hij er meteen achteraan sjeest.
Hij mag in het begin wel een klein stukje vooruit als het wild op de vleugels gaat, maar niet eindeloos.
Ik hoop dat ik dat goed begrepen heb

[Pak-de-bal]

ALs ze achter een konijn aangaat weet ik dat ik door moet lopen in de richting waar ik heen wilde,

ik zou dit niet doen, maar blijven staan op het punt, dat je haar achter een konijn aan ziet gaan
Er bestaat namelijk de mogelijkheid , dat ze is gaan graven en dan zou je gewoon doorlopen !


Ik heb dat een keer gehad met Bauke, was helemaal in paniek en dacht dat hij echt weg was,
maar wat bleek?
Hij was om een heuveltje heen , gewoon aan het graven , maar 5 meter van mij vandaan !
Ik ging op dat heuveltje staan en zag hem daar , gewoon mijn roepen negerend
Maar goed dat ik niet doorliep


,

bijvoorbeeld doordat ik me slinks achter een boom verstop, weet ze niet hoe ze het heeft. Dan gaat ze in paniek al piepend compleet holderdebolder als een kip zonder kop rondjes rennen.

ze kunnen ook zo in paniek raken en de hele andere kant oprennen.
Zielig , om haar zo te laten schrikken .

[miemot]

bijvoorbeeld doordat ik me slinks achter een boom verstop, weet ze niet hoe ze het heeft. Dan gaat ze in paniek al piepend compleet holderdebolder als een kip zonder kop rondjes rennen.

ze kunnen ook zo in paniek raken en de hele andere kant oprennen.
Zielig , om haar zo te laten schrikken .

Vind ik niks zieligs aan hoor. Is net een heel effectieve manier om de hond te leren dat hij altijd op jou moet blijven letten, eender wat er gebeurt.

[Marion.]

ze kunnen ook zo in paniek raken en de hele andere kant oprennen.
Zielig , om haar zo te laten schrikken .

Lieve schat. Je jachthond is 5 meter bij je vandaan aan het graven. Denk je echt dat die niet ruikt welke kant jij op bent gelopen?

[Jaap*]

Ik denk dat je Bauke een heel erg groot plezier zou doen als je hem op een wat realistischer manier gaat bekijken Marjolein.

[Pak-de-bal]

ze kunnen ook zo in paniek raken en de hele andere kant oprennen.
Zielig , om haar zo te laten schrikken .

Lieve schat. Je jachthond is 5 meter bij je vandaan aan het graven. Denk je echt dat die niet ruikt welke kant jij op bent gelopen?

het was al bijna donker, en dat risico wilde ik niet nemen. ( was op de Veluwe)

Dat is echt paniek ! Want het wemelde van de konijnen op die plek, dus waar was hij nou?

Maar hier in de buurt , overdag, loop ik ook gewoon nu door, en warempel hij leert het al:
komt achter mij aan lopen na een tijdje, maar als het tè lang duurt ,
loop ik toch weer terug !!

Er zijn al genoeg honden hun baasjes kwijtgeraakt door het "doorlopen" .
Ik vind dat je er zéker rekening moet houden , dat er misschien iets gebeurd kan zijn,
en je niet te ver van die plek moet begeven.

Het voordeel van een stabij is: die pluimstaart, !
Ik zie altijd die pluimstaart tussen de struiken omhoog , als een vlag van een kinderfietsje,
maar ik móet hem wel kunnen zien, je miet je hond wel in de gaten houden, vind ik, en niet denken:
oh, hij komt wel.

[laura23]

Ik heb niet zoveel ervaring van het gebruik van de stopfluit bij oefeningen (dirigeren), maar meer als 'paniekstop'. Binnen de 50m. (of zoiets ben erg slecht in het schatten van afstanden ) reageert Dante als door een wesp gestoken :N: . Verder dan dat heb ik het nog niet geprobeerd (ben er heel voorzichtig mee, wil het niet 'ontkrachten'. Is er nog verschil in hoe ik het tot nu toe gebruik en het gebruik bij het dirigeren?

En heb je nog ideeën hoe ik de 'kom-fluit' nog wat beter kan oefenen?

Ik ga toch eens opletten wat Dante nog meer is behalve 'gevoelshond'. Echt actiehond herken ik geloof ik niet (maar vind het wel moeilijk om te herkennen).
Lastig af en toe hè, die intelligentie van Rana (dat ze doorheeft dat jíj de oefening uitzet ). Af en toe zie ik ook zulk soort trekjes bij Dante.

Jij was toch op zoek naar info. over het opvoeden van een jachthond bij veldwerk? Ik zat weer wat in mijn jachthondenboeken te snuffelen en in het boek van PJ Eering, 'De staande jachthond in de praktijk' staat wel veel info. over opvoeding van pups en veldwerk. Heb je dat boek ook? (anders kun je het van me lenen!).

Als de fokker van de pup al heeft gefloten bij het neerzetten van de voerbakjes in de nestperiode heb je een grote voorsprong.
Als de baas daarmee door gaat heeft hij meestal een hond die altijd reageert op de fluit.
Jij bent er later pas mee begonnen (net als ik).
Enorm belonen als de hond direct reageert is het meest effectief en de afstanden steeds groter maken. In het begin vooral op overzichtelijk terrein zodat je bij de beloning onderscheid kunt maken tussen direct komen, of na even nog iets doen en dan pas komen.
Zo nodig aan een lange lijn oefenen.
Daarmee zeg ik niet dat Rana altijd direct komt
Ik heb daarbij een paar fouten gemaakt, waardoor die fluit bij haar wel goed werkt, maar niet onvoorwaardelijk. (te vroeg "uit zicht" gefloten en op het verkeerde moment. Want ze stond voor toen ik floot ).
Ik hoop dat er anderen zijn die jou en mij daarover meer kunnen voorlichten.
Misschien dat Laura daar wat over kan zeggen

op dit moment is het zo 1 keer fluiten en komen en niet anders!

maar dat was voor de dogtra wel anders! dan eerst nog ff hier snuffen en ff daar plassen en zo!

ik heb dat er dus echt ingetraind met de dogtra, 1 x fluiten, niet willen komen kleine trilling en meneer kwam! de grote voorwaarde bij het gebruik van de dogtra in optiek is wel dat de hond in eerste instantie wel het commando kent!

ik wil ook nog wel eens varieren in fluiten, de ene keer kort dan weer een lange, en eventueel wel met zijn naam erbij! het is zo dat ik regelmatig met andere mensen train en die hebben alle maal dezelfde toonsoort waardoor het voor de hond lastig is om naar het zelfde fluitje te luisteren!

verder weet ik er weinig over te melden, ik heb de hond niet van pup af aan hoeven opvoeden dus dat stukje mis ik even!

gr laura

[marian*]

ze kunnen ook zo in paniek raken en de hele andere kant oprennen.
Zielig , om haar zo te laten schrikken .

Lieve schat. Je jachthond is 5 meter bij je vandaan aan het graven. Denk je echt dat die niet ruikt welke kant jij op bent gelopen?

het was al bijna donker, en dat risico wilde ik niet nemen. ( was op de Veluwe)

Dat is echt paniek ! Want het wemelde van de konijnen op die plek, dus waar was hij nou?

Maar hier in de buurt , overdag, loop ik ook gewoon nu door, en warempel hij leert het al:
komt achter mij aan lopen na een tijdje, maar als het tè lang duurt ,
loop ik toch weer terug !!

Er zijn al genoeg honden hun baasjes kwijtgeraakt door het "doorlopen" .
Ik vind dat je er zéker rekening moet houden , dat er misschien iets gebeurd kan zijn,
en je niet te ver van die plek moet begeven.

Maar je ként je hond toch en weet toch ook hoe hij of zij reageert in bepaalde situaties?

[Marion.]

Maar hier in de buurt , overdag, loop ik ook gewoon nu door, en warempel hij leert het al:
komt achter mij aan lopen na een tijdje, maar als het tè lang duurt ,
loop ik toch weer terug !!

Lees nu zelf eens waar je mee bezig bent. Je hond "leert het NU al". Nu al, je hebt hem al 5 jaar. En als je toch weer terugloopt, dan weet je hond toch precies dat je dat toch wel doet?

In de winkel:
"Nee liefje, je mag niet al die snoepzakjes openmaken. Je moet nú meekomen. Mama loopt gewoon door hoor!"
En mama loopt naar de volgende gang. Maar kindje weet.... mama komt toch wel weer terug om me te halen, dus ik blijf gewoon lekker alle snoepzakjes openmaken. Als ze terugkomt en me in het karretje stopt, heb ik toch al een heleboel snoepjes op. En terugkomen komt ze toch wel, dat weet ik.

En dan moet je bedenken dat een hond nog veel fijngevoeliger is. Kun je nagaan hoe groot zijn "paniek" is als hij op vreemd terrein jou niet meer ziet. Dan komt hij achter je aan, inderdaad.
Handig hè?