100% betrouwbaar hierkomen

[Belle]

Ik snap sowieso niet hoe je echt ALTIJD positief kan opvoeden/trainen

Wat doe je dan als je hond een keer volledig woest in de riem hangt?
Wat doe je dan als hij woest op de brievenbus afvliegt?
Wat doe je als hij onverhoed eens een andere hond grijpt?
Of wat doe je als hij gemeen gromt naar een kat omdat hij een bot heeft?

Nooit, nooit eens een flinke ruk aan de riem, nooit eens boos 'nee, hou je nu op gvd!' ?

Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat het a) werkt b) dat je altijd het humeur hebt om eindeloos geduldig te zijn.

Kinderen en honden vergelijken is 'taboe' hier, maar in mijn ogen is het opvoeden hetzelfde: je beloont ze, prijs ze de hemel in bij goed gedrag, maar als ze de fout ingaan dan krijgen ze op hun sodemieter.

Ik kan me voorstellen dat ik in de situaties die je hier noemt ook niet altijd aardig en gezellig zal reageren. Alleen Belle heeft al dat soort dingen nooit gedaan. Het enige wat ze een tijdje heeft gedaan was vreselijk trekken aan de riem en dat heb ik in eerste instantie geprobeerd op te lossen door correcties, maar dat werkte bij haar juist helemaal niet. Met de clicker is het uiteindelijk wel gelukt.
Ik realiseer me dat Belle gewoon een heel makkelijk en braaf pupje was, dus ik weet niet hoe ik het gedaan zou hebben als ze wel zo'n terrorpup was geweest.

[Baily]

Hihihihihi, nou ik kan het zelf gelukkig prima oplossen
Maar ik vraag me wel oprecht af hoe iemand werkelijk in iedere situatie altijd alles positief kan/wil (?) oplossen.

Waarom mag bv een pup niet rustig weggehaald of weggeduwd worden bij de tafelpoot die hij aan het slopen is met een streng 'nee' erbij? Dit is toch hartstikke duidelijk voor een pup. Daarna leid je de pup af van de tafelpoot
Ik begrijp dat dus werkelijk niet wat voor problemen dit zou geven en heb zelf ook geen enkel probleem ondervonden bij Kaya die ik zo opgevoed heb.

ook deze vragen kan ik niet beantwoorden, ben ik niet de juiste persoon voor !

wat ik wel weet, is dat er de laatste tijd ontzettend veel hondenproblemen bijgecreëerd worden. zaken die vroeger naar iédereens tevredenheid (met name ook die van de hond) goed opgelost werden, worden nou allemaal als halve dierenmishandeling afgeschilderd .
reini's topic over woeste vegas is daar ook weer een mooi voorbeeld van .

Sorry, twee keer geplaatst.

[Baily]

Hihihihihi, nou ik kan het zelf gelukkig prima oplossen
Maar ik vraag me wel oprecht af hoe iemand werkelijk in iedere situatie altijd alles positief kan/wil (?) oplossen.

Waarom mag bv een pup niet rustig weggehaald of weggeduwd worden bij de tafelpoot die hij aan het slopen is met een streng 'nee' erbij? Dit is toch hartstikke duidelijk voor een pup. Daarna leid je de pup af van de tafelpoot
Ik begrijp dat dus werkelijk niet wat voor problemen dit zou geven en heb zelf ook geen enkel probleem ondervonden bij Kaya die ik zo opgevoed heb.

ook deze vragen kan ik niet beantwoorden, ben ik niet de juiste persoon voor !

wat ik wel weet, is dat er de laatste tijd ontzettend veel hondenproblemen bijgecreëerd worden. zaken die vroeger naar iédereens tevredenheid (met name ook die van de hond) goed opgelost werden, worden nou allemaal als halve dierenmishandeling afgeschilderd .
reini's topic over woeste vegas is daar ook weer een mooi voorbeeld van .

Ik heb eventjes mijn antwoord weggehaald, want het topic stond in de vet hoek. Dus ik wil daar hier geen antwoord op geven.

Maar in ieder geval hou ik er nu over op.......nu ben ik degene die er van begint te balen...........

[zepenko]

Dit gaat weer erg in de richting van: "en hij heeft maar te luisteren!!" Terwijl in mijn ogen de oplossing ligt in de oorzaak van het niet luisteren.

dan heb ik toch twee concrete vragen aan je, zepenko :

- jij wil de oorzaak van het niet luisteren aanpakken, hoe doe je dat? ik noem nou maar een paar voorbeelden, hond wil achter kat aan, jachthond krijgt verwaaiing en wil achter wild aan, reutje wil liever bij een lekker ruikend teefje blijven ipv. bij de baas............enz. enz. enz. (want de mogelijke oorzaken zijn quasi oneindig).

- tweede vraag : ik denk dat we het er toch allemaal over eens zijn dat de hond ons (als het goed is) als ranghogere ziet, toch? en we weten allemaal dat normaal honds gedrag bestaat uit een heel scala aan lichaamshoudingen en mimieken, onderdanig, dominant, angstig, vriendelijk, noem maar op. allemaal normáál honds gedrag, OK?

waarom is het dan plots abnormaal dat een hond zich in bepaalde situaties soms onderdanig opstelt tov. 'zijn ranghogere mens' ? waar zit daar eigenlijk het probleem?

Da's dus het mooie van het hier aanleren op een geheel positieve manier. Als je het goed hebt gedaan, kun je een hond die in een volle achtervolging achter het wild aanzit, terugroepen met `hier'. En dat omdat de beloning die de hond van de baas krijgt een grotere beloning is dan het wild.
Maar wil je hiermee zeggen dat jouw honden in zo'n situatie meteen terugkomen, omdat ze dan dus bang zijn voor de correctie?

En ik heb het er niet over gehad dat de hond niet onderdanig naar je mag zijn. Ik heb alleen gezegd dat ik ze liever breed kwispeld en met de oren naar voren/omhoog naar hun baas zie komen. En dus niet onderdanig evt. nog met vertoning van stress-signalen en misschien zelfs angstig.

[zepenko]

Ik snap sowieso niet hoe je echt ALTIJD positief kan opvoeden/trainen

Wat doe je dan als je hond een keer volledig woest in de riem hangt?
Wat doe je dan als hij woest op de brievenbus afvliegt?
Wat doe je als hij onverhoed eens een andere hond grijpt?
Of wat doe je als hij gemeen gromt naar een kat omdat hij een bot heeft?

Nooit, nooit eens een flinke ruk aan de riem, nooit eens boos 'nee, hou je nu op gvd!' ?

Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat het a) werkt b) dat je altijd het humeur hebt om eindeloos geduldig te zijn.

Kinderen en honden vergelijken is 'taboe' hier, maar in mijn ogen is het opvoeden hetzelfde: je beloont ze, prijs ze de hemel in bij goed gedrag, maar als ze de fout ingaan dan krijgen ze op hun sodemieter.

Als je hier niet uikomt, zou je eens een goede cursus kunnen gaan volgen. En op vraag a: ja, het werkt, als je het maar goed doet. Op vraag b: misschien ben ik juist vanwege de methode wel nooit humeurig tegen mijn honden.

En de opvoeding bij kinderen is (althans op scholen, waar dus personeel met een diploma rondloopt) al lang niet meer gericht op straf. Dat sommige ouders het nog anders doen...tja.

[Belle]

Da's dus het mooie van het hier aanleren op een geheel positieve manier. Als je het goed hebt gedaan, kun je een hond die in een volle achtervolging achter het wild aanzit, terugroepen met `hier'. En dat omdat de beloning die de hond van de baas krijgt een grotere beloning is dan het wild.

Dit klinkt mooi en zou ideaal zijn als ik het zo voor elkaar kon krijgen. Maar kun je dan ook vertellen wat precies die goede manier is en hoe je een beloning vindt die leuker is dan al het andere?
Voor zover ik weet heb ik me aan alle regeltjes voor het aanleren van 'hier' gehouden (nooit gestraft, altijd beloond, hierkomen is niet einde lol enz.) en toch is het hierkomen niet 100% betrouwbaar.

[Sylvia]

Da's dus het mooie van het hier aanleren op een geheel positieve manier. Als je het goed hebt gedaan, kun je een hond die in een volle achtervolging achter het wild aanzit, terugroepen met `hier'. En dat omdat de beloning die de hond van de baas krijgt een grotere beloning is dan het wild.

Schijnbaar heb je nog nooit met een staande jachthond "gewerkt" in het veld
Want ik kan je vertellen dat als ze eenmaal de achtervolging hebben ingezet de rest van de zintuigen staan uitgeschakeld.. Ze horen je echt niet meer.
Het enige wat nog werkt is ze voor zijn, maar niet als ze al onderweg zijn.

Ja in het begin nog wel als de drift nog niet zo hoog is, maar naarmate je ze meer op hun driften laat werken des te minder grip je hebt BIJ een achtervolging...

[Pasqualino]

Oh dit vind ik wel intressant aangezien ik erg geintresseerd ben in een drentse patrijs hond.
Hoe zorg je ervoor dat je je (staande) hond niet 'kwijt' raakt in het bos?

[Sylvia]

Oh dit vind ik wel intressant aangezien ik erg geintresseerd ben in een drentse patrijs hond.
Hoe zorg je ervoor dat je je (staande) hond niet 'kwijt' raakt in het bos?

Als de gehoorzaamheid goed is raak je ze niet kwijt in het bos.
Wij zijn onze honden nooit kwijt in het bos, een enkele keer schieten ze achter een haas aan, maar als we goed opletten gebeurd dat ook niet
Je begint, zoals hier ook al gemeld is, op plekken waar de afleiding van de omgeving niet hoog is. Daar leer je ze hierkomen.
Echter ga je met ze werken in het veld zul je zien dat je een andere hond hebt
Onze Vidar is ook getraind op het veld. Hij luistert goed als hij niet in het veld loopt, maar in het veld komen zijn driften naar boven en dan staat hij af en toe zo naar de baas
Zo stonden we de laatste wedstrijd die we hadden dit voorjaar mooi voor l*l

[Pasqualino]

Haha, das lullig voor je....
Bedankt he... gaat vast wel goed komen dan

[Sylvia]

Haha, das lullig voor je....

Ja dat was zeker lullig want iedereen had hoge verwachtingen van hem aangezien hij de wedstrijd daarvoor als 1 van de weinigen weimpies die het ooit gehaald hebben een ZG liep op een voorjaarsveldwedstrijd

Bedankt he... gaat vast wel goed komen dan

Vast wel

[Caro.]

Ik snap sowieso niet hoe je echt ALTIJD positief kan opvoeden/trainen

Wat doe je dan als je hond een keer volledig woest in de riem hangt?
Wat doe je dan als hij woest op de brievenbus afvliegt?
Wat doe je als hij onverhoed eens een andere hond grijpt?
Of wat doe je als hij gemeen gromt naar een kat omdat hij een bot heeft?

Nooit, nooit eens een flinke ruk aan de riem, nooit eens boos 'nee, hou je nu op gvd!' ?

Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat het a) werkt b) dat je altijd het humeur hebt om eindeloos geduldig te zijn.

Kinderen en honden vergelijken is 'taboe' hier, maar in mijn ogen is het opvoeden hetzelfde: je beloont ze, prijs ze de hemel in bij goed gedrag, maar als ze de fout ingaan dan krijgen ze op hun sodemieter.

Als je hier niet uikomt, zou je eens een goede cursus kunnen gaan volgen. En op vraag a: ja, het werkt, als je het maar goed doet. Op vraag b: misschien ben ik juist vanwege de methode wel nooit humeurig tegen mijn honden.

En de opvoeding bij kinderen is (althans op scholen, waar dus personeel met een diploma rondloopt) al lang niet meer gericht op straf. Dat sommige ouders het nog anders doen...tja.

Ho, wacht even: ik noemde een aantal voorbeelden met de vraag hoe jij dan zou reageren, hoe je dit allemaal positief zou oplossen.
Dit betekent dus niet dat ik deze 'problemen' heb, al zou ik het niet eens problemen willen noemen aangezien het vrij normaal honds gedrag is wat je echter wel moet oplossen en ik ben dus benieuwd hoe jij deze 'problemen' positief zou oplossen (dus zonder rukje aan de riem, zonder even boos 'nee' of 'foei' te zeggen).

Over mij en mijn honden hoef je je trouwens niet ongerust te maken hoor; ik heb met Kaya meerdere goede cursussen gevolgd waarvan de laatste verkeerszekere hond/begeleidingshond

[zepenko]

goed, maar daar ging mijn vraag juist om natuurlijk : ik heb hier in het lang en het breed uitgelegd hoe ik het aanpak, jij volstaat met te zeggen 'als je het goed hebt gedaan'......leg dan ook eens uit HOE je dat doet? jij zegt dat je de oorzaak van het niet-hierkomen aanpakt - HOE pak je dat aan?

en nee, mijn honden komen op dat ogenblik niet terug omdát ze schrik hebben voor een correctie. ten eerste is de meerderheid van de honden sowieso niet terug te roepen als ze al lang en breed vertrokken zijn en heel ver bij je vandaan, dus dat gaf ik ook al aan dat daar ongeveer dat restantje zit zodat je nooit van 100% kan spreken.

maar los daarvan heb je het écht niet begrepen hé ? mijn honden kómen vrolijk kwispelend en ontspannen naar me toe, juist omdat er na die beginfase nog hoogst zelden sprake is van een correctie, en omdat ik me hier constant te pletter beloon (voor moest je daar overheen gelezen hebben.....).

Allereerst geloof ik niet dat jouw honden vrolijk kwispelend en ontspannen naar je toe komen nadat jij ze een correctie hebt gegeven voor het niet komen. Het is toch juist de bedoeling dat de hond minstens onder de indruk is van de correctie. Maar dit terzijde.

Een hond die niet meer reageert op het hier-commando ga je conditioneren op een ander commando. Een fluitje vind ik erg goed werken.

Dan begin je dus op korte afstand, aan de riem. Eén persoon houd de riem vast, terwijl de baas twee brokken klaar houdt. Als brokken niet interessant genoeg zijn, wordt het worst, kaas, frikandel, etc. als het maar lekker is. In elke hand heeft de baas tussen duim en wijsvinger een brok. Dan legt hij de rug van zijn ene hand op de pols van de ander. Zo kan de hond bij het komen eerst de brok uit de eerste hand pakken en daarna die uit de tweede hand. Als hij de brok uit de tweede hand pakt, heeft de baas zijn eerste hand vrij om aan de onderkant de halsband van de hond te pakken. Hierdoor wordt het grijpen naar de hond voorkomen. Let ook op dat de persoon met de riem vast niet onbedoeld een lijncorrectie geeft als de hond naar zijn baas loopt.

Als dit goed gaat en de hond dus elke keer komt als de baas door de knieën gaat en twee brokken aanbiedt, ga je het commando gebruiken. Dus op het moment dat de baas door de knieën gaat, fluit hij/zij (of geeft het commando). Als ook dit goed gaat, kan dit op afstand gedaan worden, evt. eerst nog met een lange lijn.

Het belangrijkste bij het hierkomen zijn:
- dat er niet wordt gegrepen naar de hond, daarom twee brokken gebruiken, dan legt de hond zijn kop als het ware in je hand, zodat je de halsband kunt pakken.

- Dat je niet helemaal over je hond heen gaat hangen, maar rustig aanlijnt aan de onderkant van de halsband.

- Dat niet elke keer naar een hier-commando de pret voorbij is en de riem erom gaat, maar dat hij daarna ook vaak weer vrij mag.

- Dat de hond voldoende los mag (evt. op een afgesloten terrein), zodat hij niet als hij dan los mag, het er meteen goed van meent te nemen. Hier-komen gaat dan dus echt niet lukken.

Bij puppen gebruik je dezelfde methode, maar dan hoef je geen nieuw commando te conditioneren. Misschien ben ik nog wat vergeten, maar dat merk ik dan wel uit jullie reacties.

[Belle]

Een hond die niet meer reageert op het hier-commando ga je conditioneren op een ander commando. Een fluitje vind ik erg goed werken.

Dan begin je dus op korte afstand, aan de riem. Eén persoon houd de riem vast, terwijl de baas twee brokken klaar houdt. Als brokken niet interessant genoeg zijn, wordt het worst, kaas, frikandel, etc. als het maar lekker is. In elke hand heeft de baas tussen duim en wijsvinger een brok. Dan legt hij de rug van zijn ene hand op de pols van de ander. Zo kan de hond bij het komen eerst de brok uit de eerste hand pakken en daarna die uit de tweede hand. Als hij de brok uit de tweede hand pakt, heeft de baas zijn eerste hand vrij om aan de onderkant de halsband van de hond te pakken. Hierdoor wordt het grijpen naar de hond voorkomen. Let ook op dat de persoon met de riem vast niet onbedoeld een lijncorrectie geeft als de hond naar zijn baas loopt.

Als dit goed gaat en de hond dus elke keer komt als de baas door de knieën gaat en twee brokken aanbiedt, ga je het commando gebruiken. Dus op het moment dat de baas door de knieën gaat, fluit hij/zij (of geeft het commando). Als ook dit goed gaat, kan dit op afstand gedaan worden, evt. eerst nog met een lange lijn.

Het belangrijkste bij het hierkomen zijn:
- dat er niet wordt gegrepen naar de hond, daarom twee brokken gebruiken, dan legt de hond zijn kop als het ware in je hand, zodat je de halsband kunt pakken.

- Dat je niet helemaal over je hond heen gaat hangen, maar rustig aanlijnt aan de onderkant van de halsband.

- Dat niet elke keer naar een hier-commando de pret voorbij is en de riem erom gaat, maar dat hij daarna ook vaak weer vrij mag.

- Dat de hond voldoende los mag (evt. op een afgesloten terrein), zodat hij niet als hij dan los mag, het er meteen goed van meent te nemen. Hier-komen gaat dan dus echt niet lukken.

Bij puppen gebruik je dezelfde methode, maar dan hoef je geen nieuw commando te conditioneren. Misschien ben ik nog wat vergeten, maar dat merk ik dan wel uit jullie reacties.

Dit alles wat jij hier beschrijft heb ik zo'n beetje ook gedaan bij Belle, behalve het met twee brokjes werken, omdat het niet nodig was. Ik heb nooit naar de hond gegrepen, maar haar geleerd te gaan zitten als ze bij me komt. Dat is ook het probleem niet, als ze eenmaal de bedoeling heeft naar me toe te komen, heeft ze ook niet meer de neiging om weer weg te gaan.
Alleen af en toe heeft ze er gewoon geen zin in.

[Belle]

ja, ik mis inderdaad nog iets in jouw uitleg. je legt idd netjes uit hoe je een hond op een positieve manier leert te komen (komt in grote lijnen overeen met 'mijn' aanleerfase), maar je gaat niet verder juist waar de problemen beginnen.
wat doe je als een hond plots minder zin heeft in een frikandel dan in de kat van de buren, om maar een voorbeeld te noemen.

Ja, daar ben ik dus ook benieuwd naar, want zoals ik hierboven al schreef, heb ik zo'n beetje alles gedaan wat Zepenko beschreef, maar toch geen 100% betrouwbaarheid.

[Baily]

Een hond die niet meer reageert op het hier-commando ga je conditioneren op een ander commando. Een fluitje vind ik erg goed werken.

Dan begin je dus op korte afstand, aan de riem. Eén persoon houd de riem vast, terwijl de baas twee brokken klaar houdt. Als brokken niet interessant genoeg zijn, wordt het worst, kaas, frikandel, etc. als het maar lekker is. In elke hand heeft de baas tussen duim en wijsvinger een brok. Dan legt hij de rug van zijn ene hand op de pols van de ander. Zo kan de hond bij het komen eerst de brok uit de eerste hand pakken en daarna die uit de tweede hand. Als hij de brok uit de tweede hand pakt, heeft de baas zijn eerste hand vrij om aan de onderkant de halsband van de hond te pakken. Hierdoor wordt het grijpen naar de hond voorkomen. Let ook op dat de persoon met de riem vast niet onbedoeld een lijncorrectie geeft als de hond naar zijn baas loopt.

Als dit goed gaat en de hond dus elke keer komt als de baas door de knieën gaat en twee brokken aanbiedt, ga je het commando gebruiken. Dus op het moment dat de baas door de knieën gaat, fluit hij/zij (of geeft het commando). Als ook dit goed gaat, kan dit op afstand gedaan worden, evt. eerst nog met een lange lijn.

Het belangrijkste bij het hierkomen zijn:
- dat er niet wordt gegrepen naar de hond, daarom twee brokken gebruiken, dan legt de hond zijn kop als het ware in je hand, zodat je de halsband kunt pakken.

- Dat je niet helemaal over je hond heen gaat hangen, maar rustig aanlijnt aan de onderkant van de halsband.

- Dat niet elke keer naar een hier-commando de pret voorbij is en de riem erom gaat, maar dat hij daarna ook vaak weer vrij mag.

- Dat de hond voldoende los mag (evt. op een afgesloten terrein), zodat hij niet als hij dan los mag, het er meteen goed van meent te nemen. Hier-komen gaat dan dus echt niet lukken.

Bij puppen gebruik je dezelfde methode, maar dan hoef je geen nieuw commando te conditioneren. Misschien ben ik nog wat vergeten, maar dat merk ik dan wel uit jullie reacties.

Dit alles wat jij hier beschrijft heb ik zo'n beetje ook gedaan bij Belle, behalve het met twee brokjes werken, omdat het niet nodig was. Ik heb nooit naar de hond gegrepen, maar haar geleerd te gaan zitten als ze bij me komt. Dat is ook het probleem niet, als ze eenmaal de bedoeling heeft naar me toe te komen, heeft ze ook niet meer de neiging om weer weg te gaan.
Alleen af en toe heeft ze er gewoon geen zin in.

Gewoon volhouden, en op het moment dat ze er geen zin in heeft toch nog weer interessant worden.

Beer is 1 van de slechtste hierkomers geweest die er zijn. Het heeft me zeker twee jaar gekost voordat meneer eindelijk mij interessant genoeg vond. Ik heb er toendertijd zelfs nog een topic voor geopend omdat ik er echt zo moe van was, na zo'n tijd proberen.

Nu komt hij gegarandeert altijd, ik heb alleen een ander commando ervoor. Maar hoe het precies gekomen is weet ik niet, ik heb gewoon volgehouden en ineens merkte ik dat het eigenlijk perfect ging. Het duurt alleen wel lang. Maar als je weet dat het uiteindelijk wel goed komt is dat ook niet zo erg meer.

Als een hond niet komt als ik roep loop ik weg en dat werkt eigenlijk altijd wel. (alleen bij beer toen dus niet......... ).

[Zoie]

[
Als een hond niet komt als ik roep loop ik weg en dat werkt eigenlijk altijd wel. (alleen bij beer toen dus niet......... ).

Dat werkt ook niet echt als je hond zelf weg sprint ( achter een konijn aan, kat aan enz. )

Ik moet trouwens zeggen dat ik in de praktijk bijzonder weinig honden zie die werkelijk betrouwbare hierkomers zijn. De meeste huishonden luisteren gewoon slecht.

En een jachthond die zijn jacht stante pede onderbreekt en terug komt omdat zijn baas hem roept, het zal bestaan, maar volgens mij komt daar wat meer bij kijken dan gewone huis - tuin - en keukentraining zoals Zepenko die beschrijft.

Als Spok achter de konijnen aan is ben ik blij als hij binnen de halve minuut bij me is als ik hem roep.

[zepenko]

goed, maar daar ging mijn vraag juist om natuurlijk : ik heb hier in het lang en het breed uitgelegd hoe ik het aanpak, jij volstaat met te zeggen 'als je het goed hebt gedaan'......leg dan ook eens uit HOE je dat doet? jij zegt dat je de oorzaak van het niet-hierkomen aanpakt - HOE pak je dat aan?

en nee, mijn honden komen op dat ogenblik niet terug omdát ze schrik hebben voor een correctie. ten eerste is de meerderheid van de honden sowieso niet terug te roepen als ze al lang en breed vertrokken zijn en heel ver bij je vandaan, dus dat gaf ik ook al aan dat daar ongeveer dat restantje zit zodat je nooit van 100% kan spreken.

maar los daarvan heb je het écht niet begrepen hé ? mijn honden kómen vrolijk kwispelend en ontspannen naar me toe, juist omdat er na die beginfase nog hoogst zelden sprake is van een correctie, en omdat ik me hier constant te pletter beloon (voor moest je daar overheen gelezen hebben.....).

Allereerst geloof ik niet dat jouw honden vrolijk kwispelend en ontspannen naar je toe komen nadat jij ze een correctie hebt gegeven voor het niet komen. Het is toch juist de bedoeling dat de hond minstens onder de indruk is van de correctie. Maar dit terzijde.

Een hond die niet meer reageert op het hier-commando ga je conditioneren op een ander commando. Een fluitje vind ik erg goed werken.

Dan begin je dus op korte afstand, aan de riem. Eén persoon houd de riem vast, terwijl de baas twee brokken klaar houdt. Als brokken niet interessant genoeg zijn, wordt het worst, kaas, frikandel, etc. als het maar lekker is. In elke hand heeft de baas tussen duim en wijsvinger een brok. Dan legt hij de rug van zijn ene hand op de pols van de ander. Zo kan de hond bij het komen eerst de brok uit de eerste hand pakken en daarna die uit de tweede hand. Als hij de brok uit de tweede hand pakt, heeft de baas zijn eerste hand vrij om aan de onderkant de halsband van de hond te pakken. Hierdoor wordt het grijpen naar de hond voorkomen. Let ook op dat de persoon met de riem vast niet onbedoeld een lijncorrectie geeft als de hond naar zijn baas loopt.

Als dit goed gaat en de hond dus elke keer komt als de baas door de knieën gaat en twee brokken aanbiedt, ga je het commando gebruiken. Dus op het moment dat de baas door de knieën gaat, fluit hij/zij (of geeft het commando). Als ook dit goed gaat, kan dit op afstand gedaan worden, evt. eerst nog met een lange lijn.

Het belangrijkste bij het hierkomen zijn:
- dat er niet wordt gegrepen naar de hond, daarom twee brokken gebruiken, dan legt de hond zijn kop als het ware in je hand, zodat je de halsband kunt pakken.

- Dat je niet helemaal over je hond heen gaat hangen, maar rustig aanlijnt aan de onderkant van de halsband.

- Dat niet elke keer naar een hier-commando de pret voorbij is en de riem erom gaat, maar dat hij daarna ook vaak weer vrij mag.

- Dat de hond voldoende los mag (evt. op een afgesloten terrein), zodat hij niet als hij dan los mag, het er meteen goed van meent te nemen. Hier-komen gaat dan dus echt niet lukken.

Bij puppen gebruik je dezelfde methode, maar dan hoef je geen nieuw commando te conditioneren. Misschien ben ik nog wat vergeten, maar dat merk ik dan wel uit jullie reacties.

...juist omdat er na die beginfase nog hoogst zelden sprake is van een correctie

daarom komen mijn honden dus wél vrolijk naar me toe - 99 van de 100 keer is er zelfs van de minste correctie geen sprake meer. juist dóór de conditionering van in de beginfase.

ja, ik mis inderdaad nog iets in jouw uitleg. je legt idd netjes uit hoe je een hond op een positieve manier leert te komen (komt in grote lijnen overeen met 'mijn' aanleerfase), maar je gaat niet verder juist waar de problemen beginnen.
wat doe je als een hond plots minder zin heeft in een frikandel dan in de kat van de buren, om maar een voorbeeld te noemen.

In jou verhaal mis het het hele stuk over grijpen naar de hond, het voorkomen van een dominante positie van de baas en het niet altijd aanlijnen na het hierkomen. In mijn ogen toch essentiele dingen.

Als je merkt dat je hond niet meer goed komt op hier, kun je of meer gaan werken aan het hierkomen in prikkelarme situaties en met lekkerdere beloningen (de frikandel is een paardenmiddel). Of je kunt zoals ik in het bovenstaande stuk aangaf, het hier-commando opnieuw conditioneren, maar dan goed. Ik ben nog geen honden tegengekomen die het hierkomen niet aangeleerd kon worden middels bovenstaande methode.

En ik zou juist in de fase van 12-13 weken niet kiezen voor een correctie d.m.v. iets te gooien, om de redenen die ik al eens genoemd heb.

[zepenko]

Een hond die niet meer reageert op het hier-commando ga je conditioneren op een ander commando. Een fluitje vind ik erg goed werken.

Dan begin je dus op korte afstand, aan de riem. Eén persoon houd de riem vast, terwijl de baas twee brokken klaar houdt. Als brokken niet interessant genoeg zijn, wordt het worst, kaas, frikandel, etc. als het maar lekker is. In elke hand heeft de baas tussen duim en wijsvinger een brok. Dan legt hij de rug van zijn ene hand op de pols van de ander. Zo kan de hond bij het komen eerst de brok uit de eerste hand pakken en daarna die uit de tweede hand. Als hij de brok uit de tweede hand pakt, heeft de baas zijn eerste hand vrij om aan de onderkant de halsband van de hond te pakken. Hierdoor wordt het grijpen naar de hond voorkomen. Let ook op dat de persoon met de riem vast niet onbedoeld een lijncorrectie geeft als de hond naar zijn baas loopt.

Als dit goed gaat en de hond dus elke keer komt als de baas door de knieën gaat en twee brokken aanbiedt, ga je het commando gebruiken. Dus op het moment dat de baas door de knieën gaat, fluit hij/zij (of geeft het commando). Als ook dit goed gaat, kan dit op afstand gedaan worden, evt. eerst nog met een lange lijn.

Het belangrijkste bij het hierkomen zijn:
- dat er niet wordt gegrepen naar de hond, daarom twee brokken gebruiken, dan legt de hond zijn kop als het ware in je hand, zodat je de halsband kunt pakken.

- Dat je niet helemaal over je hond heen gaat hangen, maar rustig aanlijnt aan de onderkant van de halsband.

- Dat niet elke keer naar een hier-commando de pret voorbij is en de riem erom gaat, maar dat hij daarna ook vaak weer vrij mag.

- Dat de hond voldoende los mag (evt. op een afgesloten terrein), zodat hij niet als hij dan los mag, het er meteen goed van meent te nemen. Hier-komen gaat dan dus echt niet lukken.

Bij puppen gebruik je dezelfde methode, maar dan hoef je geen nieuw commando te conditioneren. Misschien ben ik nog wat vergeten, maar dat merk ik dan wel uit jullie reacties.

Dit alles wat jij hier beschrijft heb ik zo'n beetje ook gedaan bij Belle, behalve het met twee brokjes werken, omdat het niet nodig was. Ik heb nooit naar de hond gegrepen, maar haar geleerd te gaan zitten als ze bij me komt. Dat is ook het probleem niet, als ze eenmaal de bedoeling heeft naar me toe te komen, heeft ze ook niet meer de neiging om weer weg te gaan.
Alleen af en toe heeft ze er gewoon geen zin in.

Ah, daar zit het in. Belle is altijd beloont voor het gaan zitten, maar nooit voor het hierkomen. Gedrag wat wordt beloond terwijl het uitgevoerd wordt, of maximaal 0,5 sec. daarna, wordt bekrachtigd. Het zitten is het laatste wat Belle doet voor ze haar beloning krijgt, dus dat bekrachtig je. Maar het eigenlijke hierkomen wordt nergens bekrachtigd. Ik zou je dus aanraden te belonen meteen nadat Belle bij je is gekomen en nog voordat ze iets anders heeft kunnen doen. Dan bekrachtig je het hierkomen.

[Belle]

Ah, daar zit het in. Belle is altijd beloont voor het gaan zitten, maar nooit voor het hierkomen. Gedrag wat wordt beloont terwijl het uitgevoerd wordt, of maximaal 0,5 sec. daarna, wordt bekrachtigd. Het zitten is het laatste wat Belle doet voor ze haar beloning krijgt, dus dat bekrachtig je. Maar het eigenlijke hierkomen wordt nergens bekrachtigd. Ik zou je dus aanraden te belonen meteen nadat Belle bij je is gekomen en nog voordat ze iets anders heeft kunnen doen. Dan bekrachtig je het hierkomen.

Nee, zo simpel is de oplossing helaas niet. Belle is altijd beloond voor het hierkomen d.m.v. de clicker direct op het moment dat ze bij me was. Pas daarna gaat ze zitten. Dit is ook helemaal niet moeilijk voor haar. Als ze eenmaal gekozen heeft om bij me te komen, heeft ze helemaal geen neigingen om er weer vandoor te gaan. Alleen soms kiest ze ervoor dat iets anders leuker is dan zelfgebakken leverkoekjes (of wat dan ook) en dan doet ze alsof ze niets hoort.

Het is overigens niet zo dat Belle echt een wegloper is, uiteindelijk komt ze altijd wel, maar soms moet ik wel een paar keer roepen of weglopen o.i.d., omdat ze toch eerst even heel nodig iets anders moet doen. Het is gelukkig niet zo dat ik achter haar aan moet. (Behalve gisteren, toen iemand een hele berg afval incl. pizzadozen met restanten in het park had achtergelaten).

[Belle]

- aanlijnen na het komen : ja, da's een goeie, daar heb ik het idd niet over gehad, omdat ik dat nooit doe. echt nooit. na hierkomen krijgen ze altijd terug vrij. 'aan de lijn' is een apart bevel, juist om de hond niet telkens te laten vermoeden dat het na 'hier' misschien wel over zou kunnen zijn met de pret.

Als ik de honden wil aanlijnen roep ik ze bij me terwijl ik de riem omhoog houd en ik gebruik inderdaad ook niet hetzelfde commando. Het gekke is dat Belle dan eigenlijk altijd meteen komt. Maar het lijkt me niet slim om dat nu altijd te gaan gebruiken.

Wat mij vooral verbaast is het onvoorspelbare. Ik kan Belle vaak uit de meest moeilijke situaties terugroepen (van de week nog liep ze samen met haar vriend op twee pups af en toen luisterde ze meteen toen ik riep), terwijl andere keren, wanneer ik denk dat er echt niets afleidends is, ze gewoon oostindisch doof is.

[Moon]

Zepenko; ik heb mijn hond het hierkomen geleerd exact op de manier die jij beschrijft. Zo werd het uitgelegd in de meeste opvoedings/trainings boeken én toevalligerwijs werd deze methode (twee brokken) ook op de puppycursus gehanteerd. Dit werkte als een trein totdat mijn hond zijn jachtinstinct ontwaakte én zijn hormonen gingen opspelen. Juist omdat ik voor een jachthond gekozen had heb ik heel veel aandacht aan het hierkomen besteed. Ik ben de eerste om te zeggen dat het aan mij lag dat hij niet meer luisterde maar niemand kon mij vertellen wat ik dan fout deed! Erg frustrerend. Nadat hij dus onwijs op zijn falie heeft gekregen (nogmaals; is helemaal niet mijn 'ding', vind het ook nog steeds rot dat ik dat gedaan heb) is het wel beter gegaan. En als ik mijn hond roep komt hij als een lammetje helemaal blij, aangesprongen ook nu nog na dat incident. Nu kan ik hem terugroepen als hij de intentie heeft om er vandoor te gaan, vroeger ging hij ondanks een brul van mij, toch.
Hij is zelfs zo slim dat als hij achter een geurtje aangaat en ik per ongeluk toch geroepen heb (doe ik in principe niet meer omdat hij dan toch niet luistert) hij dan aarzelend naar me toe komt. Kan dit niet anders uitleggen dan dat hij weet dat hij fout was door niet direct te komen. Roep ik dan nogmaals vrolijk, dan komt hij weer aanhuppelen.
Kortom; als ik nog eens een jachthondpup krijg zou ik de methode van Inge volgen (heb het uitgeprint en bewaar het zorgvuldig )

Gr. Marijke

[Belle]

Wat mij vooral verbaast is het onvoorspelbare. Ik kan Belle vaak uit de meest moeilijke situaties terugroepen (van de week nog liep ze samen met haar vriend op twee pups af en toen luisterde ze meteen toen ik riep), terwijl andere keren, wanneer ik denk dat er echt niets afleidends is, ze gewoon oostindisch doof is.

daar kan je dan op zich alleen maar blij om zijn, want om de moeilijke situaties gaat het natuurlijk net.

weet je zeker dat je stem dan ook niet iets anders klinkt? attack hier is daar supergoed (of slecht ) in, in het horen of je iets meent. nu heb ik al gezegd dat ik er helemaal niet van houd om mijn honden als gedrilde soldaatjes bij het minste bevel idolaat aan mijn voeten te zien zitten. ze moeten volgens hun eigen karaktertje maar invullen op welke manier ze dat doen, áls ze het uiteindelijk wel doen natuurlijk .

dropje bevoorbeeld hoeft echt maar de 'dr...' van dropje te horen, en ze staat al stralend bij me.
attack, daarentegen , is veel meer berghond qua karakter, en dat laat ze me ook constant weten. als ik haar gewoon roep, in niet dringende of moeilijke omstandigheden, komt ze met zo een blik op me afgeschreden, uit alle poriën straalt ze dan uit dat zíj wel zal beslissen op welke manier en aan welk tempo ze komt. prachtig vind ik haar.
maar als ze aan mijn stem hoort dat ik niet in de stemming ben voor haar persoonlijke inbreng komt ze meteen als het allerliefste hondje.

Inge, het is juist dat ik er de vinger niet op kan leggen wanneer wel en wanneer niet. Vaak in afleidende situaties wel, maar soms ook niet en bij makkelijke situaties hetzelfde. Als daar nu wel verschil in zou zitten, zou ik gewoon denken dat ik de oefening te snel heb uitgebouwd.

Door dit enorme topic lijkt het nu net of ik hier een groot probleem mee heb, maar dat valt reuze mee hoor , over het algemeen ben ik best tevreden met hoe Belle het doet, maar ik heb wat moeite met die onvoorspelbaarheid, omdat dat het ook zo lastig maakt om het te trainen.
In ieder geval staan hier nu weer veel tips waar ik mee aan de slag kan.

[janine77]

goed, maar daar ging mijn vraag juist om natuurlijk : ik heb hier in het lang en het breed uitgelegd hoe ik het aanpak, jij volstaat met te zeggen 'als je het goed hebt gedaan'......leg dan ook eens uit HOE je dat doet? jij zegt dat je de oorzaak van het niet-hierkomen aanpakt - HOE pak je dat aan?

en nee, mijn honden komen op dat ogenblik niet terug omdát ze schrik hebben voor een correctie. ten eerste is de meerderheid van de honden sowieso niet terug te roepen als ze al lang en breed vertrokken zijn en heel ver bij je vandaan, dus dat gaf ik ook al aan dat daar ongeveer dat restantje zit zodat je nooit van 100% kan spreken.

maar los daarvan heb je het écht niet begrepen hé ? mijn honden kómen vrolijk kwispelend en ontspannen naar me toe, juist omdat er na die beginfase nog hoogst zelden sprake is van een correctie, en omdat ik me hier constant te pletter beloon (voor moest je daar overheen gelezen hebben.....).

Allereerst geloof ik niet dat jouw honden vrolijk kwispelend en ontspannen naar je toe komen nadat jij ze een correctie hebt gegeven voor het niet komen. Het is toch juist de bedoeling dat de hond minstens onder de indruk is van de correctie. Maar dit terzijde.

waarom zou een hond na een correctie niet meer vrolijk kwispelend naar je toe komen???
Mits de hond geen idee heeft wat er aan de hand is!
Als een van mijn honden weg rent ergens heen en ik roep hem terug en hij komt niet,dan wacht ik,ik zeg verder niks ik wacht gewoon tot hij terug komt,op het moment dat hij eraan komt loop ik dreigend op hem af,ik zeg niks ik dreig alleen,mijn hond gaat liggen kijkt de andere kant op en gooit zijn oren plat,op dat moment is hij dus onderdanig,niet angstig,ik raak mijn hond niet aan,ik zeg niks ik kijk alleen maar,hij blijft liggen en de andere kant opkijken totdat ik wegkijk en doorloop,dan komt hij vrolijk kwispelend naar me toe maakt even contact,ik met hem en we lopen samen vrolijk verder!
Dit heeft bij itan zeer goed geholpen!
Em ik kan nu zeggen dat ik mijn honden uit iedere situatie kan terug roepen,ik kan itan een intacte reu,zelfs terug roepen als hij bij een loopse teef staat!!
corrigeren hoeft toch niet fysiek te zijn,of als vreselijk door een hond te worden beschouwd,het is eigenlijk zelfs meer natuurlijk,als een van mijn honden weg loopt uit de roedel staan de andere hem niet vrolijk op te wachten hoor,een flinke knauw kan de weglopen krijgen als hij terug komt!
Ik zie niks mis mee met een hond corrigeren voor het niet hierkomen,wel voor het wel hierkomen!!Alleen zit daar de moeilijkheid,maar ik denk dat goed corrigeren net zo moeilijk is als op de juiste tijd en voor het juiste belonen!
Mits de hond uiteraard goed bekend is met het commando,en ik verwacht van mijn honden dat ze goed luisteren het zijn immers herders,had ik een anatool of iets dergelijks gehad ja dan zal ik mijn drempel moeten verlagen!
Maar corrigeren word als zo negatief beschouwd,schoppen en slaan dat is negatief,maar honden onderling geven elkaar ook geen koekje,daar word ook soms gecorrigeert,en nee wij zijn geen honden,maarja honden zijn ook geen mensen,dus zullen we daar een middenweg in moeten vinden!

[puk]

effe een weekje er tussenuit geweest.

ach was het maar zo simpel, altijd belonen als ze terug komt, aan de lange lijn oefenen tot ze perfect komt, leuker zijn dan het wild
helaas dat werkt niet , ik heb met stukken pens in mijn jaszak gelopen zodat allerlei honden op me af kwamen alleen birka niet!
ik heb haar nog nooit bestraft voor het hierkomen , alleen genegeerd als ze niet binnen 2 minuten kwam.
en dan de lange lijn birka voelt feilloos aan of ze aan de lijn zit of helemaal los is , dus perfect luisteren aan de lange lijn wil niet zeggen dat ze los ook luisterd.
ze blijft nu gelukkig al niet meer langer dan 5 minuten weg, maar voor haar en mij zou het veel prettiger wandelen zijn als ze gewoon kwam als ik dat wil.
het grootste probleem vind ikzelf veilige gebieden te vinden waar je hond kan sjezen.
want 100% hierkomen zie ik niet als een haalbaar feit.
ik ben al dolblij als ik 80% haal

[puk]

jij kan niet vermijden dat birka, als ze een eind bij je vandaan is, haar eigen weg gaat. dat kan je echt niet (behalve met teletac), dus zou ik in jouw geval daar ook totaal niet meer op reageren...............voorlopig ..........je zou je in eerste instantie moeten concentreren op wat wél haalbaar is, en beginnen in gecontroleerde omstandigheden, en als ze redelijk dichtbij is.
stel, je roept haar en ze komt niet. zomaar, omdat ze druk is met snuffelen of zo. je roept nog een keer, strenger, nog niks .
dan heb je haar alle kansen gegeven, en die heeft ze even verprutst. OK, ze krijgt nog een láátste kans, en die MOET JIJ doén lukken : je rent in éne op haar af, brult even zo streng als je kan iets in de zin van 'éé"§§§§@@&&&°°°°****"""§§§!!!!!!!!!!!' zodat ze zich eventjes te pletter schrikt, in de zin van 'o jee, wat krijgen we noú, baasje boosssss ???'

op een meter van haar af (je raakt haar niét aan!) stop je, je maakt je wat kleiner, en zegt streng (maar rustig) 'hierr'. als je het goed hebt gespeeld komt ze naar je toe, óf geeft aan met lichaamstaal dat ze wel wil, maar even teveel in de war is om het meteen te doen.
in beide gevallen spreek je haar meteen weer heel vriendelijk toe (nog niet echt belonen), en huppa, ze staat bij je.
één metertje, moet lukken toch? het mag er ook een halfje zijn, maar zij MOET naar je toekomen.
en als ze er is prijs je haar de hemel in, ze is de allerslimste en allerbraafste hond van het hele heelal .

dit mag je niet te vaak na elkaar doen, of het verliest zijn effect. één keer per week vind ik meer dan voldoende.

ondertussen oefen je verder in supermakkelijke situaties, in moeilijke zwijg je als vermoord.

als het goed is, zou je dan na verloop van tijd zo ver moeten kunnen komen met birka dat je ze (door ze zélf goed in de gaten te houden) bij je kan roepen vóór ze wegrent. je zal ze altijd beter in de gaten moeten houden dan een herder bv., maar ze moet wel terug te roepen zijn terwijl ze nog (mentaal en fysiek) bereikbaar is.

nog even een vraag, vandaag deed zich de situatie dus voor, birka mijn kant opgerend en bleef 10m voor mij staan en keek mij aan.
ik riep heel vriendelijk : birka kom hier.
birka reageerd niet, ik roep streng: birka kom hier!!!
birka draait zich om ik roep boos :birka kom hier!!!!
birka stuift weg!
daarna hebben wij ons omgedraaid en zijn hard de ander kant opgelopen zelfs toen ze na enkele min. achter ons aankwam hebben we haar genegeerd.
wat doe ik hier fout

[starfleet]

nog even een vraag, vandaag deed zich de situatie dus voor, birka mijn kant opgerend en bleef 10m voor mij staan en keek mij aan.
ik riep heel vriendelijk : birka kom hier.
birka reageerd niet, ik roep streng: birka kom hier!!!
birka draait zich om ik roep boos :birka kom hier!!!!
birka stuift weg!
daarna hebben wij ons omgedraaid en zijn hard de ander kant opgelopen zelfs toen ze na enkele min. achter ons aankwam hebben we haar genegeerd.
wat doe ik hier fout

Ze heeft je de eerste keer prima verstaan. Als je boos gaat roepen dan klinkt dat voor bepaald niet aanlokkelijk om toch dan maar wel te komen.
Een keer roepen, niet komen, omdraaien en hard weglopen (en haar wurgen in gedachten). Ik denk niet dat ze dan ineens wel perfect gaat luisteren, maar een paar keer steeds bozer roepen zou hier niet werken.

Ik heb wel als tip gehad om regelmatig te belonen als hondje uit zichzelf bij me kwam en ik heb wel het idee dat dat werkt. Dat het heel normaal is om regelmatig even naar de baas te gaan en dat dat iets leuks oplevert.


Anne

[Caro.]

jij kan niet vermijden dat birka, als ze een eind bij je vandaan is, haar eigen weg gaat. dat kan je echt niet (behalve met teletac), dus zou ik in jouw geval daar ook totaal niet meer op reageren...............voorlopig ..........je zou je in eerste instantie moeten concentreren op wat wél haalbaar is, en beginnen in gecontroleerde omstandigheden, en als ze redelijk dichtbij is.
stel, je roept haar en ze komt niet. zomaar, omdat ze druk is met snuffelen of zo. je roept nog een keer, strenger, nog niks .
dan heb je haar alle kansen gegeven, en die heeft ze even verprutst. OK, ze krijgt nog een láátste kans, en die MOET JIJ doén lukken : je rent in éne op haar af, brult even zo streng als je kan iets in de zin van 'éé"§§§§@@&&&°°°°****"""§§§!!!!!!!!!!!' zodat ze zich eventjes te pletter schrikt, in de zin van 'o jee, wat krijgen we noú, baasje boosssss ???'

op een meter van haar af (je raakt haar niét aan!) stop je, je maakt je wat kleiner, en zegt streng (maar rustig) 'hierr'. als je het goed hebt gespeeld komt ze naar je toe, óf geeft aan met lichaamstaal dat ze wel wil, maar even teveel in de war is om het meteen te doen.
in beide gevallen spreek je haar meteen weer heel vriendelijk toe (nog niet echt belonen), en huppa, ze staat bij je.
één metertje, moet lukken toch? het mag er ook een halfje zijn, maar zij MOET naar je toekomen.
en als ze er is prijs je haar de hemel in, ze is de allerslimste en allerbraafste hond van het hele heelal .

dit mag je niet te vaak na elkaar doen, of het verliest zijn effect. één keer per week vind ik meer dan voldoende.

ondertussen oefen je verder in supermakkelijke situaties, in moeilijke zwijg je als vermoord.

als het goed is, zou je dan na verloop van tijd zo ver moeten kunnen komen met birka dat je ze (door ze zélf goed in de gaten te houden) bij je kan roepen vóór ze wegrent. je zal ze altijd beter in de gaten moeten houden dan een herder bv., maar ze moet wel terug te roepen zijn terwijl ze nog (mentaal en fysiek) bereikbaar is.

nog even een vraag, vandaag deed zich de situatie dus voor, birka mijn kant opgerend en bleef 10m voor mij staan en keek mij aan.
ik riep heel vriendelijk : birka kom hier.
birka reageerd niet, ik roep streng: birka kom hier!!!
birka draait zich om ik roep boos :birka kom hier!!!!
birka stuift weg!
daarna hebben wij ons omgedraaid en zijn hard de ander kant opgelopen zelfs toen ze na enkele min. achter ons aankwam hebben we haar genegeerd.
wat doe ik hier fout

Als ik het goed begrijp, rende Birka in eerste instantie zelf jouw kant op zonder dat je riep.
Waarom roep je dan 'kom hier' ?

Wat je wellicht beter had kunnen doen is heel enthousiast 'wegrennen' van haar en roepen 'yeahhh, kom maar Birka'

Eenmaal wel streng geroepen en niet luisteren en wegrennen, zou voor mij dus reden zijn om een steentje/stokje/riem richting de hond te gooien.
Jouw commando verliest zo op zich al z'n kracht, er is geen enkele consequentie aan verbonden als ze niet luistert, behalve dat je dan nu wel bent weggelopen maar de ene hond vindt dat een ramp en de andere zit daar totaal niet mee

Maar persoonlijk had ik in zo'n situatie, zoals ik het begrijp zoals het gegaan is, niet zo'n commando eraan verbonden als de hond vrolijk naar je toe komt rennen en stil blijft staan op 10 meter afstand.

[puk]

ik denk idd ik het commando minder moet gebruiken.
ook haar vrolijk roepen na 1 keer helpt niet hoor! en steeds belonen en leuk zijn als ze komt, dat heb ik al 3 jaar gedaan .
ik ben alleen leuk en geef alleen een beloning als ze meteen komt.
en negeer haar als ze niet komt , ze gaat een ietstje pietsje vooruit, misschien heeft het ook gewoon meer tijd nodig.

[puk]

stom ik heb op het verkeerde moment een commando gegeven.
normaal loopt birka vrijwel alleen los in de schaapskooien hier in de buurt, omdat die veilig zijn.
daar luistert ze dan ook steeds een ietsje pietsje beter.
vanaf een meter of 2 komt ze perfect.
en dan is op een afstand van 10 m in een bos (zoals vrijdag) natuurlijk te veel van het goede gevraagd.
dus dan maar weer een stapje terug in de schaapskooien oefenen, niet te veel, (vaak geef ik daar geen commando, omdat ze aan het hek op mij staat te wachten).
en in het bos mijn mond houden?? :sst: