Kijk je naar goedkopere alternatieven voor je hond nu alle de prijzen zo uit de bocht vliegen?
Ster topic! Klik hier om te reageren
Ben je nieuw en wil je een account maken? Klik hier!
Een (zeer) beknopte handleiding voor nieuwe leden vind je hier: Klik!
Het hondenforum team stelt zich hier voor: Klik!
Laatste wijziging 23-03-2022
Wil je deze forummededeling niet meer zien? klik dan rechtsboven in dit vak
Met mijn Heidewachtel Taika van 2 jaar ben ik begonnen met de cursus Cynophilia I.
Daarbij hoort o.a. dat je de hond laat wachten, zelf met een dummie een stuk doorloopt en de dummie halverwege laat vallen. Dan roep je de hond voor en zal hij de dummie onderweg meenemen en dan voorkomen met dummie in de bek.
Dit doet Taika tijdens de les op de hondenschool probleemloos. Als ik het met haar oefen op een veldje tijdens een wandeling dan is ze zeer ongeinteressseerd. Ze komt wel voor, alhoewel niet al te enthousiast, maar neemt de dummie (of haar lievelingsbal) niet mee.
Het is tijdens het buitenzijn/wandeling sowieso erg moeilijk haar aandacht te krijgen. Ik doe heeeel leuk tegen haar, ik heb de lekkerste hapjes bij me en ze mag dus ipv de saaie dummie haar leuke rinkelbal apporteren. Dit helpt allemaal niet.
Van de kynologenclub volg ik al het advies op haar niet meer gewoon een bak voer te geven, maar het voer bij me te houden. Als ze naar me kijkt krijgt ze er wat van. Dus geen aandacht=honger! Aangezien het ook de bedoeling is dat ik dit thuis doe, is een deel van haar voer al op. Kennelijk heeft ze buiten dan geen honger genoeg om zich te laten lokken met lekkers.
Onze trainer leertons ook hoe je de aandacht van je hond moet trekken .
Wij nemen wat lekkers in de hand en gaan danmet onze hand voor zijn neus langs en dan het lekers voor je borsthouden.
Dan kijken ze je vanzelf aan.
Of voor hem langs lopen heeft ook wel effect
plenty schreef:Als ze het op school goed doet zou ik me er geen zorgen om maken , en het thuis niet meer trainen.
Ik zou juist wel thuis blijven oefenen. Als je het alleen op het trainingsveld blijft oefenen, zal ze het ook alleen daar goed doen. Als je wilt dat ze het thuis/tijdens het wandelen ook leert, zal je het daar ook moeten oefenen. Oefenen/dingen aanleren is namelijk plaatsgebonden. De hond zal niet automatisch de oefeningen die je op school leert, thuis ook goed doen.
Dit is ook vaak een probleem op hondenscholen. Dan klagen cursisten dat het daar zo goed gaat maar thuis luisteren ze niet. Vaak komt dat omdat ze te weinig of niet thuis oefenen. Maar je zal dus echt buiten de lessen om ook goed moeten oefenen.
Het is een beetje moeilijk op afstand precies te zien wat er gebeurd, dus zal ik proberen je wat meer algemene tips te geven, naar aanleiding wat ik lees.
Wacht ervoor je TE VEEL uit te sloven voor je hond. Zij maakt je duidelijk dat zij nu geen zin heeft, en daar is natuurlijk geen denken aan wanneer zij jou als haar meerdere ziet. Het gebeurd wel vaker dat je wel als baas
gezien wordt op de ene plek terwijl je hond op een andere lokatie denkt de dienst uit te maken. Even rechttrekken dus.
Zij moet op jou gaan letten.Verstop je, wissel vaker en onverwacht van richting, doe enorm leuk met iemand anders hond ( die je natuurlijk
wel kent), wees minder voorspelbaar, en alles op een manier alsof je haar negeert. Maak het HAAR probleem om op jou te letten, je in de gaten te houden.
Heb je een vaste lokatie tijdens het wandelen waar je oevent, stap ook van die gewoonte af. Laat haar energie kwijt raken voor je gaat oevenen.
Loopt zij los, roep haar terug, doe een (makkelijke) oevening met haar, en geef haar weer vrij, dus maak een (aandacht)sessie kort.
Zo als je het verteld, zegt je hond tegen jou:"leuk je te kennen, maar wat jij te bieden heb ken ik al, en ik vermaak mij even zelf met iets leukers (nieuws). Heb ik niets beters te doen, dan doe ik wel weer met jou mee.
Je heb een jachthond die nog dicht bij het eigenlijke werk staat. Daar zit een koppie op, en het nadeel van intelegente honden is, dat zij zich snel vervelen, dus breng variaties aan in je oeveningen, en probeer te veel
herhalingen te vermeiden.
Ikzelf ben geen voorstander van het steeds weer herhalen van komplexe oeveningen. Ik verdeel deze veel liever in kleine onderdelen, dat is makkelijker belonen.
bijv: hond blijft braaf zitten....komt prima voor.......euh .oeps ...de dummie bleef liggen of nog erger...zelfs dummie is mee, maar hond zit totaal verkeerd voor............wel of niet belonen nu??
zo wordt het nogal onduidelijk voor je hond.
Trouwens je zegt:
"ik heb de lekkerste hapjes bij me en ze mag dus ipv de saaie dummie haar leuke rinkelbal apporteren"
woooooooouw.....wat "saaie dummie"........dan heb je nog een heele taak aan om dit "superspeciale alleen voor de baas dummieding" aan haar als ."grote eer dat ik het mag vasthouden" te verkopen!
De dummie mogen dragen is hier echt een beloning want baasie is er superzuinig op, er wordt niet mee gedondert......en aapetrots wordt erme gelopen. Het opgooien van een balletje kan soms een beloning zijn
voor het brengen, maar nog mooier is het wanneer de dummie na het aporteren nog een keertje gegooid wordt (gebeurt dus heel zelden).
Hoewel ik ook gezegent ben met eigenwijsjes wordt er voor aporteren nooit met eten beloond......het mogen doen is al beloning, en wordt niet vaak herhaald, behalve wanneer het om zoekspelletjes gaat, want daar is
niemand uit mijn stel kapot mee te krijgen, en juist zoeken kan voor jou heidewachtel een spel zijn dat weer sjeu brengt in het oppakken en brengen van het aportje.Heerlijk die neus en hersenen gebruiken.
Wat ook wil werken is.....ga helemaal terug naar oeveningen die je hond prima onder de duim heeft, en die zij ook uitvoert in het bos. Net zo als je op het trainingsfeld oeveningen stapsgewijs opbouwt (aanleert), doe je dat ook elders.
Honden hangen soms "bijgelooven" aan oeveningen. De een doet dat meer als de ander. Dan zal je bijvoorbeeld duideljk moeten maken dat je op een andere plek het zelfde verwacht als op het trainingsfeld. Op gras net zo als op beton of tegels bijv.
Het betekend terug gaan tot wat zij prima kan, bedenk iets dat je werkelijk kan belonen. Vergeet dan beter wat je hond kan en doet tijdens de les. Al begin je weer met een simpele "sit-oevening". Je heb er namelijk niets aan wanneer zij steeds meer tegenzin krijt, en succes heeft met het weigeren je komando op te volgen.
Wanneer je hond snapt dat dit spelletje overal geldig is, en ook nog leuk en vol variaties, dan ga je met reuzenstappen vooruit.
Is een oevening goed gegaan, belonen en stoppen erme, en sluit altijd af met iets dat jou hond heeeel makkelijk doet, en waar je een enorm leuk dolletje als beloning van kan maken.
Kort en krachtig werkt ook prima voor honden die snel afgeleid zijn.
Ik ga je bericht printen zodat ik het regelmatig door kan lezen!
Je snapt precies wat mijn probleem is: mijn hond geeft mij haar aandacht als ZIJ dat wil, is er iets leukers dan bekijk ik het maar.
De afgelopen anderhalf jaar heb ik van trainers en aanverwanten eigenlijk niets anders gehoord dan: je moet het NOG leuker maken. NOG lekkerder hapjes, NOG gekker doen enz. Op zich hele goede tips maar bij ons werken ze niet. En, zeg nou zelf, op een gegeven moment heb je als baas je gek-doen-limiet wel bereikt, toch? Ik kon er op een gegeven moment de energie niet meer steeds voor opbrengen.
En zover had het natuurlijk niet mogen komen.
Ik denk dat mijn fout inderdaad is dat ik teveel aandacht aan de hond geef. Het is ook zo'n schatje ...
Eigenlijk heb ik haar teveel verwend. Zoals je al schreef: er zit nogal een koppie op (of een neusje aan ) dus ze weet alles voor elkaar te krijgen zonder dat je het als beginner in de gaten hebt.
Nou, je bericht word nu door mij uitgeprint (en boven mijn bed gehangen), nogmaals bedankt!
Geef die "schat" dan ook een knuffel van mij.
Ik zou het trouwens erg leuk vinden om nog eens te horen wat voor je nou gewerkt heeft.
Dat tuttelen, ik geloof dat wij daar allemaal vroeger of later in trappen.
Ik zie het liefst als een spel. Moet ik negeren of zo iets, is het voor mij net "toneelspelen".......als dat nou de taal is die begrepen wordt, oke dan maar zo.
Yep het zijn 2 van mijn "hoenen-dames" ( Friese Stabijhounen dus ). Mijn reu woont momenteel niet thuis.
Voor fotos op het net te zetten heb ik hier op het forum een prima tip gelezen (eigenlijk een gratis adres). Makkelijk binnen te halen, en gratis.
Interesse?
Herkenbaar gedrag, zodra een Heidewachtel in zijn element is, is de baas niet meer zo leuk. Stokken en balletjes buiten in het bos zijn aan Bruno niet besteed.De cursus vond hij wel leuk zolang hij niet hoefde te wachten tussendoor, dan kreeg hij al gauw verwaaing van wild uit de omringende weilanden in de neus en was het haast onmogelijk zijn aandacht bij de les te houden.
Ik begin in het bos met wat korte appeloefeningen en laat ze dan gaan, roep ze af en toe terug voor iets lekkers of een aai en draai, als ze niet opletten, meteen een andere kant op of zoek een (dikke ) boom.
Zolang ze niet moe zijn en zich niet uit hebben kunnen leven krijg je hun aandacht haast niet. Bij een heidewachtel geldt nog meer dan bij andere honden; als je zijn aandacht vraagt moet je dat doen op een moment dat je zeker weet dat je die krijgt anders wordt je hond doof voor commando's en gaat steeds meer zijn eigen weg. Dus liever niet roepen als ze net achter een konijn aanvliegt of een spoor volgt want dat werkt echt niet.De echte oefeningen deed ik altijd pas op het einde van de wandeling.
Het baasgerichte krijg je niet met alleen die oefeningen maar over de hele linie , dat is een heel proces en ik vind dat moelijk uit te leggen hoe je dat doet, het is veelal een gevoelskwestie, een samenspel tussen mens en hond wat bij de werkhondenrassen onontbeerlijk is.
Verder is het ook een kwestie van hoever je zelf wil gaan, ik vind het prima dat ze af en toe even doen waar ze voor gefokt zijn, ik zoek altijd terrein op waar het zo min mogelijk kwaad kan.Ik heb dus geen perfect luisterende honden maar we hebben een goed evenwicht gevonden.
Ik geloof dat je daar toch van een nood een deugt maakt, en twee dingen door elkaar hutselt.
Een staande jachthond is gefokt om samen met de baas, onder het geweer, het bos in te gaan, en mits van de lijn gehaald voor de baas te werken. Wanneer deze honden in aanleg dermate instabiel zouden zijn dat je eeuwig moet wachten tot de hond zin heeft om terug te komen mits losgelaten in het bos, waren zij totaal ongeschikt voor deze form van jacht.
Natuurlijk zit er een neus aan en een kop op, maar ook een aard die ervoor zorgt dat de hond als hulp van de baas prima op te leiden is. Neus en koppie zijn er om voor de baas te werken!
Stropen is een (dood)zonde voor een jachthond, en het allereerste dat een jachthond in opleiding moet leren is, dat hij nooit zelfstandig op wild afvliegt.
Stropers is (was) geen lang leven als jachthond beschoren.
Geen jager zal eerst zijn hond moeten afmatten om hem daaran voor het werk waarvoor hij gefokt is in te kunnen zetten.
Dus stropen, niet luisteren ed zijn missers in de opvoeding.
Zijn zacht karakter maakt de meeste staande jachthonden enorm geschikt/gewild als gezinshond, er wordt alleen vergeten dat het een hond is met hersenen en een bepaalde aanleg. Je zal een dergelijke hond moeten opleiden, zijn talenten ontwikkelen, richting geven aan zijn instinkten, en de hersenen bezig moeten houden. Of je nu werkelijk gaat jagen, of spelletjes bedenkt die de hond bevredigen maakt dan niet uit.
Doe je dat niet vanaf pup, dan heeft dat duidelijk gevolgen voor later- hij gaat zichzelf vermaken.
Dat je daaraan vanaf dag een dat de pup er is moet werken spreekt vanzelf. Naar mijn ervaring wordt in de meeste hondenscholen, en zeker tijdens puppietraining ,amper specifiek info gegeven over hoe een staande jachthond op te voeden, en waar op te letten.
Ik geloof dat je daar toch van een nood een deugt maakt, en twee dingen door elkaar hutselt.
Een staande jachthond is gefokt om samen met de baas, onder het geweer, het bos in te gaan, en mits van de lijn gehaald voor de baas te werken. Wanneer deze honden in aanleg dermate instabiel zouden zijn dat je eeuwig moet wachten tot de hond zin heeft om terug te komen mits losgelaten in het bos, waren zij totaal ongeschikt voor deze form van jacht.
Natuurlijk zit er een neus aan en een kop op, maar ook een aard die ervoor zorgt dat de hond als hulp van de baas prima op te leiden is. Neus en koppie zijn er om voor de baas te werken!
Stropen is een (dood)zonde voor een jachthond, en het allereerste dat een jachthond in opleiding moet leren is, dat hij nooit zelfstandig op wild afvliegt.
Stropers is (was) geen lang leven als jachthond beschoren.
Geen jager zal eerst zijn hond moeten afmatten om hem daaran voor het werk waarvoor hij gefokt is in te kunnen zetten.
Dus stropen, niet luisteren ed zijn missers in de opvoeding.
Zijn zacht karakter maakt de meeste staande jachthonden enorm geschikt/gewild als gezinshond, er wordt alleen vergeten dat het een hond is met hersenen en een bepaalde aanleg. Je zal een dergelijke hond moeten opleiden, zijn talenten ontwikkelen, richting geven aan zijn instinkten, en de hersenen bezig moeten houden. Of je nu werkelijk gaat jagen, of spelletjes bedenkt die de hond bevredigen maakt dan niet uit.
Doe je dat niet vanaf pup, dan heeft dat duidelijk gevolgen voor later- hij gaat zichzelf vermaken.
Dat je daaraan vanaf dag een dat de pup er is moet werken spreekt vanzelf. Naar mijn ervaring wordt in de meeste hondenscholen, en zeker tijdens puppietraining ,amper specifiek info gegeven over hoe een staande jachthond op te voeden, en waar op te letten.
Lief`s
dotje
Ik geloof dat je mijn stukje niet goed begrepen hebt, ik dacht dat ik had aangegeven in hoeverre ik mijn honden opvoed en dingen al dan niet toesta en dat ik er steeds mee bezig ben.Hier stropen ze niet en ik ben ze geen uren kwijt.Als je er niet mee gaat jagen zul je ze een alternatief moeten bieden en een jonge alerte hond luistert nu eenmaal beter als hij zich eerst uit heeft mogen kuren. Een heidewachtel van 2 jaar is een jonge hond.
Ik jaag niet met mijn honden en Bruno is totaal niet geinteresseerd in balletjes ed dus ik bied hem een alternatief; gedoseerde vrijheid. Een alternatief bieden is hetzelfde als van de nood een deugd maken
Ik heb ook alleen aangegeven (op verzoek van Minoes) hoe ik het met mijn honden heb gedaan.Of een ander daar tevreden mee is, is zijn zaak maar mijn honden en ik zijn het in elk geval wèl
Kijk anders hier maar.http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewtopic.php?t=59785
Wat ik als een leidraad hierin terug lees is dat de dummy helemaal niet het summun is van wat te halen valt. Je zou dus eerst je hond helemaal wous moeten maken van de dummy. Niet elke hond is dat van nature, ook niet elke jachthond, weet dit uit ervaring. Kortom sleep die dummy, voor mij part een puppydummy overal mee naartoe. Wel net zo dat jouw hond het ziet dat jij dat ding bij je hebt maar ze mag hem niet hebben, De eerste 2 weken is dat ding alleen maar van jou en van jouw alleen. Kortom je gaat jaloezie kweken. OP een gegeven moment tijdens de normale wandeling aan de lijn bied je hem eens aan met het commando vast en loop je een paar passen door. Dan met een los neem je hem weer mee af en dit ga je uitbouwen. En een keer weigeren op te pakken prima, aandacht is ook gelijk over. En je doet het pas weer een paar dagen later.
Wat ook wil helpen, tegen alle regels is, is de dummy zichtbaar in huis leggen waar ze er ook bij kan. Onze golden weigerde namelijk een dummy op te pakken en voor wild liep ze d'r poten onder d'r lijf vandaan. Heb toen de dummy domweg in huis gelegd en elke keer als ze hem uit haar zelf oppakte (ze deed dit voornamelijk als we weer thuis kwamen) helemaal de hemel ingeprezen en daarna weer genegeerd. Het heeft 1 maande geduurd en nu pakt ze hem zonder problemen. Alleen ik moet niet eerst met wild beginnen want dan weet ze dat er wat 'beters'te halen valt.
En laten we heel eerlijk zijn aan het GG van cynophilia is toch als echte jachthond geen lol te beleven Zo een landapport is geen uitdaging voor een echte jachthond en misschien schuilt daar toch ook een gedeelte van de weigering van je hond, vandaar ook dat ik met Jesse (GM) ook maar tot en met EG gedaan heb en me daarna op het voor haar 'echte'werk gestort heb. Kreeg gelijk een hele andere hond. Ik zal je toch aan willen raden om of KNJV werk te gaan doen of apporteersport via de FHN. Trouwens ook Jesse wil nog zo af en toe nog wel even voor een paar minuten alleen op stap en net als Marie-Josee heb ik daar een hele goede middenweg in weten te vinden en op een GM zit een nog grotere eigenwijze kop dan op een Heidewachtel, dus het is een beetje geven en nemen als je zo een exemplaar in huis hebt gehaald.
Het word mij steeds duidelijker dat ik bij de 1e puppycursus niet goed begeleid ben. De trainster daar vond Taika maar lastig. De labradorpups uit mijn groepje vielen geregeld in slaap als de trainster wat stond uit te leggen. Taika daarentegen was helemaal door het dolle heen. Dat was geen enthousiasme of energie, volgens haar was dat dominantie en gedrag dat in de kiem gesmoord diende te worden. De cursus bestond verder uit saaie zit/af/niet trekken oefeningen op een betonnen plein. Van iets apporteren, speuren of bijv. zwemmen was geen sprake.
Taika was/is mijn eerste hond en ik wist niet beter. Ik beschouwde de trainster als de persoon die het kon weten. Nu weet ik dat ik veel meer op mijn gevoel af had moeten gaan.
De Cynophiliacursus is voor een jachthond met hersens best wel saai, jachttraining is zoveel leuker! Lees mijn verhaal bij "opvoeding, haar eigen neus achterna" voor mijn ervaringen met jachttraining. In ieder geval doe ik nu IETS met haar, da's beter dan niets. We hebben er allebei best veel plezier in, Taika vindt het heerlijk om de hele tijd bezig gehouden te worden, desnoods met steeds opvolgende commando's tijdens een gehoorzaamheidscursus.
Wat betreft het stropen in tegenstelling tot een goede jachthond zijn: een heidewachtel KAN zich keurig gedragen bij een echte jacht. Met de moeder van mijn hond wordt nu gejaagd op A-niveau en in hun huis staan legio foto's van een trotse heidewachtel met een vos ofzo in haar bek. Het KAN dus wel! De moeder van Taika woont echter bij zeer doorgewinterde heidewachtelmensen, de oude hond voedt de volgende hond zo'n beetje op. Ik ben maar een beginnertje....
Waarom heb ik er nou zo'n moeite mee als Taika wegloopt? Om haar veiligheid! Ik woon in regio Den Haag: overal wegen. Ze is al meerdere keren in heel gevaarlijke situaties terechtgekomen en ik houd teveel van haar om het risico te willen lopen dat ze wordt overreden.
Ik ga in ieder geval de dummy een paar weken lekker helemaal voor mezelf houden. "Fijn" met dat ding op zak rondlopen en er een beetje mee rotzooien als ik op de bank tv zit te kijken. Kijken of dat helpt om haar bezitsdrang te vergroten.
Weer erg bedankt voor jullie medeleven en goede raad.
Ik houd jullie op de hoogte!
Mensen zijn vaak heel voorspelbaar voor het associatievermgen van de hond.
Probeer eens leuke maar wel onverwachte dingen te doen op de gekste momenten van de dag, behalve als de hond slaapt en vaak zie je dan dat de hond meer gaat opletten.
Het proberen waard...toch?
tegen haar, ik heb de lekkerste hapjes bij me en ze mag dus ipv de saaie dummie haar leuke rinkelbal apporteren. Dit helpt allemaal niet.
) dus ze weet alles voor elkaar te krijgen zonder dat je het als beginner in de gaten hebt.
Zo een landapport is geen uitdaging voor een echte jachthond en misschien schuilt daar toch ook een gedeelte van de weigering van je hond, vandaar ook dat ik met Jesse (GM) ook maar tot en met EG gedaan heb en me daarna op het voor haar 'echte'werk gestort heb. Kreeg gelijk een hele andere hond. Ik zal je toch aan willen raden om of KNJV werk te gaan doen of apporteersport via de FHN. Trouwens ook Jesse wil nog zo af en toe nog wel even voor een paar minuten alleen op stap en net als Marie-Josee heb ik daar een hele goede middenweg in weten te vinden en op een GM zit een nog grotere eigenwijze kop dan op een Heidewachtel, dus het is een beetje geven en nemen als je zo een exemplaar in huis hebt gehaald.
