Sinds mei gaat het weer hartstikke goed met Qyan en is hij al die maanden geen dag meer kreupel geweest.
Zolang is het nog nooit goed gegaan en we hebben ook nog nooit zolang achter elkaar getraind.
In mei waren we dus al wel weer begonnen met het VZH programma, maar verder niets, niet speuren, niet springen, niet apporteren (wel vlak apport) en niet bijten.
Helaas gaat het VZH examen dit jaar niet meer door, maar goed, volgend jaar beter, helaas wel met het nieuwe programma.
In juli hebben we eerst zijn heupen laten rontgenen, betere uitslag als HD-A en norgergwaarde 40 was niet mogelijk, uitslag die we zelfs niet hadden verwacht, verder nog een nacontrole laten doen op zijn voorpoten, was ook allemaal dik in orde.
Na die uitslag zijn we weer rustig aan begonnen met springen en apporteren.
Voorheen zorgde ook de schutting vrijwel de volgende dag weer voor kreupelheid, maar ook dat ging goed.
Na een gesprek met de hoofdtrainer tijdens het NK voor dobers op 17 oktober, Qyan dus gister weer voor het eerst laten bijten
Wel afgesproken dat we het heel rustig aan gaan doen, lijn bijten en niet meer als een kort vluchtje, 2 a 3 x bijten is voorlopig zat.
Het is echt heerlijk, om je hond die zolang stil heeft gelegen, weer te zien doen wat hij het liefste doet en te zien doen wat hij zo gemist heeft dat laatste jaar, want hij miste het nog steeds
Bijten ging natuurlijk geweldig, maar ookal had het niet helemaal goed gegaan, belangrijkste is dat hij niet kreupel is.
Ondanks een jaar niet meer gebeten, kan ik niet zeggen dat hij in dat jaar qua bijten achteruit is gegaan, nog steeds een mooie volle beet met dezelfde overtuiging (misschien nog wel meer omdat na lange tijd het eindelijk weer mocht) weer gebeten.
Heerlijk om te zien een blije tevreden hond
Wat ik persoonlijk wel iets te snel vond, was dat hij al meteen een stokslag te pakken had, daar hadden ze van mij nog ff mee mogen wachten, het deed hem wel niets, maar toch.
Waar ik me over verbaasde is dat hij zijn manscherpte wel helemaal kwijt is.
Vorig jaar de laatste x keren met bijten begon de manscherpte voor mij een serieus probleem te worden: mouw interesseerde hem geen reet meer, had ie eenmaal de mouw werd deze uitgespuugd en ging terug naar de pw, dat was wat hij wilde ten koste van alles en dacht mij zelfs op te kunnen knappen, vloog pakwerker naar de nek, gewoon alles behalve de mouw.
Nu interesseerde de mouw hem gelukkig weer wel, hij wilde eigenlijk het veld niet af, maar heeft iig de mouw meegenomen en verdedigd met zijn leven
Dik tevreden dus dat hij weer interesse heeft in de mouw, dat m'n hond weer kan doen wat ie het liefste doet en nog belangrijker, dat ie niet kreupel is geworden
Maar vooral heel blij om weer een hond te hebben die tevreden is en zich goed voelt, want wat we ook zelf met hem deden en hem aan geestelijke inspanning gaven, het was voor hem niet genoeg
