Het HondenForum

Oke,
is waarschijnlijk wel behoorlijk cliche, maar ben benieuwd naar wat al jullie overwegingen waren voordat jullie aan aan hond begonnen en wat voor hond jullie allemaal overwogen hebben.
het word vaak aangenomen dat iedereen hetzelfde denkt hierover, maar ik denk dat er nog wel verassingen uit voort kunnen komen, want het is toch weer voor een ieders persoonlijk

Mijn overwegingen op dit moment zouden zijn...

*wat zijn mijn toekomstplannen, past daar een hond bij in het plan?
*wat heb ik een hond te bieden, ook qua tijd.
*welke hond past bij ons qua karakter.
*kan ik de hond ook alle zorg bieden als het financieel ineens minder
zou gaan
*Ben ik tegen de stress bestemd als er zich problemen voor zouden
doen als het om gedrag en onvoorziene situaties betreft

Destijds bij mijn eerste hond waren het de volgende afwegingen:
+ hebben we er genoeg tijd voor?
+ zijn we bereid om het belang van de hond in veel gevallen voorop te stellen? (dus mee op vakantie, visite etc of andere dingen waarbij je keuzes moet maken met/zonder hond)
+ kunnen we het financieel opbrengen?
+ wat voor hond zou het moeten zijn? (karakter, uiterlijk)

Roelfien schreef: + zijn we bereid om het belang van de hond in veel gevallen voorop te stellen? (dus mee op vakantie, visite etc of andere dingen waarbij je keuzes moet maken met/zonder hond)
)

ooit op bepaalde momenten "spijt" gehad, of dat het even moeilijker was als je bijvoorbeeld ergens dolgraag heen wou, maar niet kon vanwege de hond?

Wat ik nu zo kan bedenken was het bij Moos:

-heb ik genoeg tijd voor de hond?
-kan ik het opbrengen om de hond, het ras, genoeg beweging te bieden? (ik wist toen niet 100% zeker dat ik elke dag uren zou lopen. Ik wilde in eerste instantie graag een Cocker Spaniel, maar vond het niet eerlijk tegenover zo'n type hond als ik niet 100% zeker kon zeggen dat we elke dag naar de bossen en duinen zouden trekken. Uiteraard wist ik wel dat er elke dag behoorlijk gewandeld zou worden).
-ben ik bereid mijn leven zodanig aan te passen dat de hond een goed en fijn leven heeft?
-Is het financieel haalbaar?

Heel veel overwegingen zijn de revue hier gepasseert.
- heb ik tijd genoeg
- kan ik de vernatwoordelijkheid aan
- kan ik andere dingen laten voor de hond
- kan ik het financieel aan
- past hij ook over 16 jaar nog bij me

en noem maar op, bij Samara was het een stuk minder alleen maar of ik een getraumatiseerde hond aan kon en of ik mijn sociale leven voor een tijd zo goed als plat kon leggen voor haar, en nu bij nummer 3 was het de financieen alleen want de rest weet ik al
oja....en of we bereidt waren om de vakanties vaarwel tezeggen met het vliegtuig ivm geen oppas voor 3 honden....en ja....dat kunnen wij echt wel!
Dus nummero 3 komt volgend jaar!

Jacqueline

Wat wij op een rijtje hebben gezet is,

- Hebben wij er tijd voor?
- Zijn we bereidt om die tijd in een hond te steken?
- Kunnen we als we op vakantie gaan, geld missen voor een goed pension.
- Vind Youri het wel leuk
- Wat hebben wij, met zijn 3-en een hond te bieden?

Helaas liep het nadat wij Karzan hadden even wat anders. Ons 3 puntje, een pession ging al niet meer op. Nu is dat puntje geworden: _ Wie wil er op Karzan passen als we op vakantie gaan._
De andere problemen waar we tegenaan lopen lossen zichzelf op. Komt tijd, komt raad!

jacq1970 schreef:
en noem maar op, bij Samara was het een stuk minder alleen maar of ik een getraumatiseerde hond aan kon en of ik mijn sociale leven voor een tijd zo goed als plat kon leggen voor haar

Jacqueline

getraumatiseerde hond?
Ben je nooit op een beslissing teruggekomen op de manier van... achteraf had ik toch misccien voor een andere hond gekozen ??

Ik had toendertijd met utah (mijn mechelaar) het echt zwaar onderschat.
Ik zou dus niet snel meer voor een hond kiezen met dergelijke problemen

Al die punten heb ik me eigenlijk nog nooit afgevraagd, tijd voor een hond jazekers, en als er geen tijd is, dan maak ik tijd!

Financieel ... nog nooit een probleem geweest ....

En lopen

Ach, in het drukke verkeer van tegenwoordig sta je toch 99% van de tijd met je koekblik in de file

Dus nu is Laika onze 3e Labrador, en ik weet zekers dat zij over een aantal jaar nog steeds hier bij het meubilair past ... raar dat je dat nog moet afvragen eigenlijk

En als ik ergens kom waar zij niet in mag ... dan hoef ik daar zelf ook niet zo nodig meer naar binnen, dus ze gaat overal gewoon mee naar toe: "Qua patet orbis"

Felix schreef:Al die punten heb ik me eigenlijk nog nooit afgevraagd, tijd voor een hond jazekers, en als er geen tijd is, dan maak ik tijd!

Financieel ... nog nooit een probleem geweest ....

En lopen

Ach, in het drukke verkeer van tegenwoordig sta je toch 99% van de tijd met je koekblik in de file

Dus nu is Laika onze 3e Labrador, en ik weet zekers dat zij over een aantal jaar nog steeds hier bij het meubilair past ... raar dat je dat nog moet afvragen eigenlijk

En als ik ergens kom waar zij niet in mag ... dan hoef ik daar zelf ook niet zo nodig meer naar binnen, dus ze gaat overal gewoon mee naar toe: "Qua patet orbis"

Ik heb ook niet zo gewikt en gewogen. Van huisuit weet ik wat verzorging inhoudt en onze honden gingen altijd al mee op vakantie.
Toen ik trouwde en niet meer werkte hebben we een pup genomen en daar had ik alle tijd en aandacht voor. En dat was een Airedalepup waar we voor kozen vanwege uiterlijk en karakter.

Bij mij was de overweging dat ik geen hond kon nemen het feit dat ik 38 uur werk. Toen ik ontdekte dat er zoiets als een hondenopvang bestond, was de beslissing snel gemaakt.

Andere overwegingen? Of ik bereid was langzamere carrierestappen te nemen. Of ik het erg vond om geen verre reizen meer te maken. En of ik het op kon brengen om Bram drie dagen in de week weg te brengen en op te halen naar de opvang (4x zoveel reistijd).

Of ze vooral in het begin niet veel alleen thuis hoefde te zijn
Of er voldoende geld was voor onderhoud, ook voor onverwachte kosten
Of er opvang nodig is, indien nodig

Heel eerlijk gezegd heb ik bij mijn eerste hondje maar één overweging en dat was 'ik wil een hond'. Ik was 15 en net het huis uit. Thuis mocht ik nooit een hond, dus toen ik dat eenmaal zelf mocht beslissen was hij er ook binnen twee weken. Een beetje naief en ondoordacht, maar het is altijd goed gegaan en Floortje is 15 jaar bij me geweest. Over de volgende honden is wel iets meer nagedacht, maar eerlijk gezegd heb ik ze allemaal toch wel vrij makkelijk in huis gehaald, ook met in mijn achterhoofd dat je toch niet alles kunt voorzien. In ieder geval heb ik er nooit spijt van gehad.

Dat er bij ons honden zouden komen, stond buiten kijf. Over financiën, of dat we er tijd genoeg voor konden vrijmaken, of dat we de honden een goed huis konden geven.... daarover hebben we niet nagedacht. Dat wil zeggen, al die consequenties wisten we en hadden we ervoor over.

Alleen kwam pas ècht een eigen hond in beeld toen buurvrouw aanbood voor 2 dagen erg graag een "lease-hondje" te willen. Toen was de boel binnen een dag bekeken eigenlijk. Wij beiden 1 dag van de 5 thuis werken, buuf 2 dagen, en de andere dag zouden wij beurtelings bv een halve dag vrij kunnen nemen.
Zo geschiedde dus
En uiteraard zijn de omstandigheden in die 9 jaren veranderd. Maar nu houden we gewoon rekening met de honden. Pieter ging geen nieuwe baan van 40 uur nemen, bv.

Ik heb alles wel overwogen: tijd geld, toekomstplannen, kinderen.
Waar ik op het laatst nog het meest mee "geworsteld" heb was of we bereid waren onze vrijheid om op elk moment min of meer te gaan en staan waar we wilden op te geven.

Anne

Ik vind het een beetje raar dat je qua toekomstplannen zou denken.
Je weet eigenlijk nooit wat er in het vooruitzicht ligt.

Het enige waar ik rekening mee gehouden heb is de allergie van men dochter, dus een hond met geen haarverlies en dat ik duidelijk heb gemaakt dat iedereen zijn steentje moest bijdragen.
Maar ja...

starfleet schreef:IWaar ik op het laatst nog het meest mee "geworsteld" heb was of we bereid waren onze vrijheid om op elk moment min of meer te gaan en staan waar we wilden op te geven. Anne

Daar heb ik niet bij stilgestaan, pas toen Luka er was besefte ik dat ik wederom een stap achteruit moest doen.
Ondanks de belofte van iedereen dat we dit samen gingen doen is daar niks van gekomen.
In het begin vond ik dat erg, nu niet meer, ik zie hem veel te graag.

Mama Sanneke schreef:Ik vind het een beetje raar dat je qua toekomstplannen zou denken.
Je weet eigenlijk nooit wat er in het vooruitzicht ligt.
.

Dat weet je niet natuurlijk, maar als je van plan bent binnenkort af te studeren en een fulltime baan te nemen, zal dat toch wel meewegen in je beslissing. Toien ik koos voor een hond, koos ik tegelijkertijd om nooit meer fulltime te gaan werken.

Anne

Mama Sanneke schreef:

starfleet schreef:IWaar ik op het laatst nog het meest mee "geworsteld" heb was of we bereid waren onze vrijheid om op elk moment min of meer te gaan en staan waar we wilden op te geven. Anne

Daar heb ik niet bij stilgestaan, pas toen Luka er was besefte ik dat ik wederom een stap achteruit moest doen.

Maar dat betekent dus dat je eigenlijk niet besefte waar je aan begon toen je een hond nam
Toekomstplannen vind ik wel zeker heel belangrijk. Als bij ons in de planning had gelegen dat we een jaar sabbatical gingen doen, dan waren we uiteraard niet een paar jaar daarvoor aan een hond begonnen. Zelfde geldt voor een eventuele kinderwens

Marion. schreef:

Mama Sanneke schreef:

starfleet schreef:IWaar ik op het laatst nog het meest mee "geworsteld" heb was of we bereid waren onze vrijheid om op elk moment min of meer te gaan en staan waar we wilden op te geven. Anne

Daar heb ik niet bij stilgestaan, pas toen Luka er was besefte ik dat ik wederom een stap achteruit moest doen.

Maar dat betekent dus dat je eigenlijk niet besefte waar je aan begon toen je een hond nam
Toekomstplannen vind ik wel zeker heel belangrijk. Als bij ons in de planning had gelegen dat we een jaar sabbatical gingen doen, dan waren we uiteraard niet een paar jaar daarvoor aan een hond begonnen. Zelfde geldt voor een eventuele kinderwens

Overigens krijg ik van dit vet-gedrukte woordje een nare bijsmaak, Sanneke. Klinkt toch als een opoffering (ondanks dat je er de zin erna zegt dat je het er graag voor over hebt omdat je hem graag ziet; toch vind je het nodig dit woord erbij te zetten )

wat ik bedoel met toekomstplannen is...........

Als ik aan zie komen dat ik met een paar jaar mischien wel meer als 40/50 uur ga draaien . zal ik nu niet aan een hond beginnen.
Niet eerder als ik meer zicht op mijn toekomst krijg en dat die stabiel genoeg is om een goed baasje te zijn en de hond te geven waar hij recht op heeft.

jojenny schreef:wat ik bedoel met toekomstplannen is...........

Als ik aan zie komen dat ik met een paar jaar mischien wel meer als 40/50 uur ga draaien . zal ik nu niet aan een hond beginnen.
Niet eerder als ik meer zicht op mijn toekomst krijg en dat die stabiel genoeg is om een goed baasje te zijn en de hond te geven waar hij recht op heeft.

Tuurlijk, groot gelijk heb je! Ik denk dat Sanneke iets te veel vanuit haar eigen perspectieven praat. Het voorbeeld wat Anne geeft is ook een goeie. Als je studeert, en binnenkort aan je eerste baan begint (en dus fulltime) dan is het niet handig om een hond te nemen.

Marion. schreef:

jojenny schreef:wat ik bedoel met toekomstplannen is...........

Als ik aan zie komen dat ik met een paar jaar mischien wel meer als 40/50 uur ga draaien . zal ik nu niet aan een hond beginnen.
Niet eerder als ik meer zicht op mijn toekomst krijg en dat die stabiel genoeg is om een goed baasje te zijn en de hond te geven waar hij recht op heeft.

Tuurlijk, groot gelijk heb je! Ik denk dat Sanneke iets te veel vanuit haar eigen perspectieven praat. Het voorbeeld wat Anne geeft is ook een goeie. Als je studeert, en binnenkort aan je eerste baan begint (en dus fulltime) dan is het niet handig om een hond te nemen.

juist.
En dat voorbeeld van anne is idd ook een goede
Sanneke zal het wel niet zo bedoelen nu ze weet wat mijn( en van vele anderen) motivatie daarachter is.
Dat zijn hele serieuze overwegingen en voor een ieders zeer persoonlijk.
Tuurlijk zou ik nu kunnen zeggen.
Ja hier komt een hond.
Nu krijgt zo,n hond waar hij recht op heeft en tuurlijk zal ik van zo,n dier houden, maar ik moet verder kijken.
Anders zou mij dat wel een erge egoist maken.

Ik denk liever in het belang van zo,n hond en niet in eigen belang van wat ik eigenlijk nu al wel zou willen, maar nog niet kan bieden

jojenny schreef:

Roelfien schreef: + zijn we bereid om het belang van de hond in veel gevallen voorop te stellen? (dus mee op vakantie, visite etc of andere dingen waarbij je keuzes moet maken met/zonder hond)
)

ooit op bepaalde momenten "spijt" gehad, of dat het even moeilijker was als je bijvoorbeeld ergens dolgraag heen wou, maar niet kon vanwege de hond?

Ehm, heel weinig.
Een weekend weg met mijn werk is tegenwoordig niet meer te regelen vanwege de honden, tenminste niet samen met Tim. Maar dat is gewoon nu eenmaal zo. Dus of ik ga alleen of ik ga niet.
En als ik dan heel diep nadenk of ik nou echt wat mis, als ik dat weekend niet zou gaan, dan is het eigenlijk: nee.
Natuurlijk zou ik ooit nog eens graag naar landen willen met het vliegtuig: australië, canada, afrika.
Maar hopelijk leef ik langer dan mijn honden en dan kan ik die keuze opnieuw weer maken en wellicht een jaartje geen honden nemen en dan zo'n reis maken.
Maar of het echt wezenlijk belangrijk is, nee, dagelijks mijn honden lekker om me heen vind ik net zo belangrijk.

En het verschilt ook per hond, mijn oude Beertje kon niet alleen zijn maar daarentegen was het een schat die overal mee op visite kon.
Mijn huidige honden neem ik zeker niet overal mee naar toe, maar kunnen best een avondje alleen thuis zijn.
Dus heel vaak is er toch wel een mouw aan te passen.

jojenny schreef:Ik denk liever in het belang van zo,n hond en niet in eigen belang van wat ik eigenlijk nu al wel zou willen, maar nog niet kan bieden

Tja, weet je. Ik had helemaal niet van die nobele doelen als "denken in het belang van de hond". Ik hoefde niet eens na te denken, ik wist het kan gewoon nog niet. Wij zaten net samen in ons eerste koophuis, en ik was net 2 jaar aan het werk na mijn studie. Onze relatie was net 2 jaar oud. Geen haar op mijn hoofd die op zo'n moment dan samen, een verantwoording van hopelijk 15 jaar lang, zal aangaan.

Ik vind bv trouwen heel veel minder ingrijpend, dan samen voor een hond kiezen. Trouwen is voor de leuk, absoluut niet bindend. Maar samen voor een leven wezen kiezen, is van heel andere orde.
Mijn buuf bv, die wil absoluut niet trouwen. Dan is ze bang dat ze de "grip" op haar eigen leven verliest. Ze wil haar eigen bankrekening, haar eigen geld, haar eigen identiteit. Trouwen is uit den boze. Maar daarnaast is ze nu wel zwanger van het 3e kind.
Hoeveel grip denkt ze te hebben op haar "eigen" leven? Die kinderen zijn (hopelijk) een levenslange draad die haar met haar vent verbindt. Door kinderen heb je een levenslange relatie met de vader van de kinderen. Door honden heb je een jaar of 15 een relatie. Dat stomme boterbriefje kan al na een week de vuilstort in eventueel

Roelfien schreef:Maar hopelijk leef ik langer dan mijn honden en dan kan ik die keuze opnieuw weer maken en wellicht een jaartje geen honden nemen en dan zo'n reis maken.

Wij zijn dus bewust/onbewust een jaar lang hondloos geweest. We hadden genoeg afleiding intussen. Ideaal, geen hond hebben terwijl je huis in de verkoop staat. Niet elke dag zuigen en dweilen. Verplicht 2 weken op vakantie omdat je 2 huizen hebt, maar in geen één nog mag slapen. Wat voelde het leeg, daar op die terrasjes in de zon.
En wat werd ons leven weer rijk toen een paar maanden later Saar kwam.

"Ze is geen medicijn voor een lang, gelukkig leven"
"Ze is geen antwoord op de zin van ons bestaan"
"Wat met potlood staat geschetst kan met kleur worden ingetekend"
"Zij maakt het verschil...."

Marion. schreef:

Roelfien schreef:Maar hopelijk leef ik langer dan mijn honden en dan kan ik die keuze opnieuw weer maken en wellicht een jaartje geen honden nemen en dan zo'n reis maken.

Wij zijn dus bewust/onbewust een jaar lang hondloos geweest. We hadden genoeg afleiding intussen. Ideaal, geen hond hebben terwijl je huis in de verkoop staat. Niet elke dag zuigen en dweilen. Verplicht 2 weken op vakantie omdat je 2 huizen hebt, maar in geen één nog mag slapen. Wat voelde het leeg, daar op die terrasjes in de zon.
En wat werd ons leven weer rijk toen een paar maanden later Saar kwam.

"Ze is geen medicijn voor een lang, gelukkig leven"
"Ze is geen antwoord op de zin van ons bestaan"
"Wat met potlood staat geschetst kan met kleur worden ingetekend"
"Zij maakt het verschil...."

Tja, daarom lacht iedereen die me kent me ook uit als ik dit zeg: wellicht een jaartje ofzo geen honden. Want dat is bijna ondenkbaar, zeker omdat ik eigenlijk altijd opeens weer ergens een hond opduikel. Ze worden niet bewust gekozen, ze worden niet besteld, ze zijn opeens, omdat het gewoon zo loopt. Dus tja, Europa is gelukkig ook erg mooi.
En ik moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken: geen loopje 's avonds voor het naar bed gaan, geen kop in mijn nek als de baas naar zijn werk gaat en ik nog een half uurtje mag blijven liggen.

Ik heb nagedacht voordat Tim kwam dat mocht ik het huis uit gaan en hij kan niet mee wat willen mijn ouders dan?!
Zie ik het zitten om een hond van mezelf te hebben en zo'n verbinding aan te gaan terwijl ik nog maar een "broekkie" ben...

Beide antwoorden waren positief... Timber was een jaar en ik trok bij mijn nieuwe vriend in... hond kon niet mee wel geprobeerd maar werkte niet dus hij woont nog bij mijn ouders die vinden het heerlijk... maar willen hem niet nog 10 jaar in huis
Dus hij zal met 2 jaar hier wel komen wonen...
Mijn stage heb ik er op uitgekozen dat Tim eventueel mee kon als ik op moest passen en ik had dienst...
En ja ik wilde die verbinding dol graag aangaan puur omdat ik mensen heb waar ik eventueel op terug kan vallen ...

Waarom zou je geen verre reizen meer kunnen maken, als je een hond hebt

Sorry, ik zie de connectie ffkes niet daarmee

Honden gaan hier altijd mee, hoe ver de reis ook mogen zijn ... je kind laat je ook niet thuis als je met een verre reis mee gaat!

Zelfs onze vorige Labrador, die is mee geweest naar Aruba, en ze vondt het er echt helemaal geweldig ... zon, zee en vooral het strand!

En die paar uur vliegtuig overleven ze ook best wel hoor, het wordt altijd sterk overdreven, een hond mee in het ruim van het vliegtuig ... maar dat is praktisch het zelfde ruim ... als waar de mens in zit

Roelfien schreef:Tja, daarom lacht iedereen die me kent me ook uit als ik dit zeg: wellicht een jaartje ofzo geen honden. Want dat is bijna ondenkbaar, zeker omdat ik eigenlijk altijd opeens weer ergens een hond opduikel. Ze worden niet bewust gekozen, ze worden niet besteld, ze zijn opeens, omdat het gewoon zo loopt. Dus tja, Europa is gelukkig ook erg mooi.
En ik moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken: geen loopje 's avonds voor het naar bed gaan, geen kop in mijn nek als de baas naar zijn werk gaat en ik nog een half uurtje mag blijven liggen.

Je vervloekt ze wel eens. Als het 10 graden vriest buiten, je lekker in je bedje ligt, en ze moeten uit. Maar eenmaal op pad ben je de ellende allemaal alweer vergeten, en is het loopje alleen maar heel erg lekker.

En er zijn nog tig-duuzend plekjes in Nederland, de Benelux, èn Europa die ooit nog een bezoekje waard zijn

Felix schreef:En die paar uur vliegtuig overleven ze ook best wel hoor, het wordt altijd sterk overdreven, een hond mee in het ruim van het vliegtuig ... maar dat is praktisch het zelfde ruim ... als waar de mens in zit

Ze zullen het best overleven, maar ik ga ze niet een paar uur in een hok stoppen. Zal meespelen dat wij zelf ook niet zo kicken op "verre" reizen, ik vind dat er hier op rij-afstand nog meer dan genoeg plekjes te ontdekken zijn. Ik hou er zelf ook niet van om 8 uur lang op een stoeltje te zitten, naar veiligheids-voordrachtjes van een stewardess kijkend. Mooie plaatjes kan ik overal zien. Mooie natuur ruik ik alleen maar als ik erin loop. En voorlopig heb ik hier in de buurt nog lang niet alles gezien.

Waarom zou ik mezelf en mijn hond dan pijnigen door saaie vliegreizen?