Het HondenForum

Gisteren 2 weken geleden was één van de zwartste dagen in mijn leven.

Mijn Mondriaan, afgekort Draan, was een kortharige, black and tan getijgerde dwergteckel. Hij kwam op 29 april 2004 in mijn leven en was toen bijna 7 jaar oud.
Hij woonde bij een kennis die hem niet meer kon houden omdat sommige van haar andere honden hem aanvielen. Ik was een paar maanden daarvoor binnen 1 uur na een huwelijk van bijna 30 jaar verlaten door mijn man.
Toen ik hoorde over Draan dacht ik meteen dat hij en ik erg veel voor elkaar konden betekenen en dus haalde ik hem op.
Hij heeft de eerste tijd heel wat tranen van mijn gezicht gelikt en al snel werd hij alles voor me.
Na verloop van tijd kwam er een nieuwe man in mijn leven en Draan was erg blij met zijn baas, wat trouwens gelukkig wederzijds was. Mijn nieuwe vriend woont in Hendrik Ido Ambacht en we zeiden wel eens dat Draan een erg sjieke hond was omdat hij 2 huizen had........ Door de week in HIA, het weekend in Soest.

Zondag 19 maart heeft Draan nog volop gehold en gespeeld en s'avonds is hij met mijn vriend naar HIA gegaan. Ik zou de volgende morgen komen. Toen ik rond 12 uur belde dat ik weg zou rijden zei mijn vriend dat Draan niet in orde was. Hij kon niet goed plassen en poepen en was erg mat. Tegen 2 uur kwam ik in HIA aan en Draan kwam niet eens uit zijn mandje om me te begroeten. Aangezien dat niets voor hem was en het duidelijk was dat hij veel pijn had hebben we een dierenarts gebeld, waar we meteen terecht konden. We hebben Draan achtergelaten, ze zouden foto's van zijn rug maken, want ze waren bang dat er iets met zijn rug was. Om half 6 konden we hem weer ophalen en toen was gebleken dat hij op 3 plaatsen een hernia had. Hij heeft een injectie gehad en we hebben hem weer meegenomen. Ons werd gezegd te bellen als hij verlammingsverschijnselen kreeg. Inmiddels had hij al sinds die ochtend half 8 niet meer geplast. We hebben hem een paar uur laten slapen, maar toen we hem tegen half 11 wilden oppakken om hem even buiten te zetten om te plassen gilde hij het uit!!! Hij kon niet meer staan, viel om en trok met zijn achterlijf. We hebben meteen weer de dokter gebeld en binnen een half uur waren we daar. Ze heeft met ons de foto's bekeken en diverse tests gedaan. Om een lang verhaal niet nog langer te maken: een klein half uur later, om half 12 s'nachts, is hij in mijn armen ingeslapen. Ik kan het nog niet geloven; zo snel is alles gegaan.

De volgende dag wachtte ons de taak alles weg te ruimen en de dag daarop moest ik hetzelfde in Soest doen. Dus TWEE keer, vreselijk.

Inmiddels hebben we een pup in het vooruitzicht. Hij is net 2 maanden, langharig wit getijgerd en ook een dwergje. Zijn naam wordt Jagger. Op zich zou hij eind deze week al bij zijn moeder weg mogen, maar men raadde mij aan eerst het verlies van Draan te verwerken. Daarom halen we hem ergens in mei op.

Wat denken jullie: is dat verstandig of moet ik toch zo snel mogelijk Jagger ophalen?


Groetjes,
Ariane, alias Teckelgek.

Wat een verhaal, heel veel sterkte met het verlies van jullie Mondriaan..
Persoonlijk zou ik Jagger ophalen vanaf het moment dat hij bij zijn moeder weg mag, zodat je hem van begin af aan mee kan maken en zodat jullie hem samen kunnen socialiseren, die eerste weken zijn namelijk heel erg belangrijk.
Ik kan me voorstellen dat het voor jullie misschien al heel snel is, en dat je je misschien hierom schuldig kan voelen, maar dit is echt niet nodig. De komst van een nieuw maatje in je leven betekent namelijk helemaal niet dat jullie niet meer verdrietig mogen of kunnen zijn om Mondriaan. Het een sluit het ander niet uit.
Persoonlijk zou ik dus de pup al ophalen, en er van genieten.. Jagger vervangt Mondriaan niet, maar hij zal misschien wel wat meer licht in jullie leven brengen. Succes!

Wat een verhaal Sterkte..........
Over het snel of niet snel ophalen, dat is per mens verschillend. Ik heb jaren in een asiel gewerkt en soms kwamen mensen dezelfde dag nog een "nieuwe" hond halen en anderen stonden ze een jaar later nog snikkend in de gang. Het zegt niets over wat je voor je oude hond voelt of wat je voor Jagger gaat voelen, zelf moet je er aan toe zijn. Ik heb er een jaar over gedaan voor ik weer aan een "tweede" hond toe was. Verdriet krijgt een plaats maar aan de liefde voor Mondriaan verandert niets.........

Heel veel sterkte met alles

Denk niet dat het iets aan je gevoelens ten aanzien van Draan zal veranderen als je nu al de pup in huis haalt. Jagger zal je waarschijnlijk kunnen helpen met het verwerken van je verdriet over Draan, zoals Draan dat toentertijd voor jou heeft gedaan toen je man je verliet. Het betekent helemaal niet dat je Draan vervangt door de nieuwe pup, ook al heb je maar zo kort van hem mogen genieten. Vind het erg voor je dat je Draan op deze manier hebt moeten laten gaan en het lijkt me vreselijk om te moeten aanzien als je hond zo'n pijn heeft. Veel sterkte met het verwerken van je verlies en heel veel plezier met Jagger, die bij jullie een gouden toekomst tegemoet gaat!

Wat een verhaal.
Heel veel sterkte met het verlies van je maatje.!

heel veel sterkte met je verdriet

Misschien is het wel goed om je pup te halen wanneer die weg mag, je verzet je gedachten en hij kan je helpen om je verdriet een plekje te geven

Veel sterkte met verlies van je hondje. Wanneer je weer een pup wilt nemen is voor iedereen weer anders,daar kan een ander je niet echt in raden ,het is een persoonlijk iets.

sterkte

Sterkte.
Mij heeft het enorm geholpen dat ik nog een hond had toen de eerste overleed en toen de tweede overleed was de derde er ook al geruime tijd. Het verdiet om de overleden hond is er niet minder om.
Maar zoals al gezegd, dat is iets heel persoonlijks.

Heel veel sterkte met dit grote verlies

Ik wens je veel sterkte toe, over het wel of niet toe zijn aan gelijk een nieuwe pup durf ik niets te zeggen dat is ieders eigen gevoel..
Maar de pup zit dus wel een aantal weken langer bij de fokker?, als ik het goed begrijp, die neemt de socialisatie dan helemaal op zich?.
Denk dat dat nog een een punt van overwegen voor mij zou zijn.

Enne, eens een teckel altijd een teckel

Ah, arme Draan.......... heel veel sterkte met zijn verlies!

Tsja, het wel of niet snel aan een ander hondje beginnen is zo persoonlijk, en 'snel' is dan een relatief begrip.
Zo'n drie maanden na het inslapen van m'n oude Queentje stond ik weer een beetje open voor een andere hond, tussen Raisa en Queenie zaten 5 maanden. Voor mij was dat een goede periode, eerst een stukje verwerking en daarna vulde Rais een gedeelte van de leegte van Queensel voor me in. Voor een ander is dat mss juist veels te snel of te langzaam.

Ik zou zeggen, luister naar je gevoel en doe wat je hart je ingeeft. Ben jij eraan toe, of juist niet?
Een rationele overweging is als je je pup nog even bij de fokker laat of het hondje daar goed zit. En ook of de pup dan goed gesocialseerd wordt of dat je het liever zelf zou willen doen.

Moeilijk voor jullie dat Draan er niet mee is.

Qua pup, ik zou zelf meer tijd er tussen laten zitten en pas voor een nieuwe pup gaan als het Goed voelt voor jezelf. Als dat nu is, is dat ook goed. Wat ik niet zou doen is de pup een maand of 6 weken langer bij de fokker te laten, dan heb je de eerste leuke kleine pupperiode gemist en geef je de socialisatie uit handen. Dan zou ik liever wachten op een andere pup als je er nu nog niet aan toe bent een nieuwe hond in huis.

Sterkte met alles.

Anne

Oh.. heel veel sterkte met het verlies van Draan...

vwb Jagger, kan ik je geen advies geven, je moet hierin echt je eigen gevoel volgen, kunnen jullie het aan, het zal vermoedelijk wel je zinnen verzetten en Draan? die zal toch nooit vergeten worden

Wat lief dat jullie zo met ons meeleven!!!!!!!

Ja, inderdaad neemt de fokker dan nog een tijdje de hele "opvoeding" voor haar rekening. Maar, zoals al gezegd, het is een kennis van me en ik weet dat ze het perfect zal doen.
Hoe dan ook ga ik maandag weer naar Jagger toe, maak foto's en heb dan weer iets om wakker van te liggen... Naar huis halen, nog niet doen, wat is het beste voor Jagger, wat is het beste voor mij

Weet je wat?
Niet nu al, niet ergens in mei, maar.... 29 april, de dag dat ik Mondriaan kreeg 2 jaar geleden.
Lijkt jullie dat wat? Ik weet het niet meer zo goed.

Laat het maar even een paar dagen bezinken, waarschijnlijk weet je dan wel weer waar je gevoel naar uit gaat.

Ik ben het eens met Natas...laat het even bezinken...
Je gevoel is nog zo van slag...

Sterkte met het verlies van Mondriaan

Over Jagger kan ik niets adviseren. Er is geen goed en fout. Het belangrijkst is hoe jij je er bij voelt.

Wat een onzin. Net alsof je in mei wel over het verlies van je hond heen zult zijn. Ik ben bang dat je er minder gemakkelijk van af komt. Bij mij duurt dit minstens een jaar.

15 jaar geleden in april verloor ik mijn trouwe maatje Bessie. Ze was altijd bij me en we deden van alles samen. Maar ze werd erg ziek en we besloten haar in te laten slapen. Ik had zo'n vreselijk verdriet en ik vroeg me af of ik ooit weer zo van een hond zou gaan houden. De maand juli namen we een hondje uit het asiel, Polleke. Een onnozele pup die nog nergens erg in had in vergelijking met Bessie waarmee ik kon lezen en schrijven. Maar ja, puppies zijn lief, aandoenlijk. Polleke gaf afleiding en dat kon ik goed gebruiken want ik heb zeker een jaar om Bessie getreurd. Maar wie had gedacht dat ik weer zo van Polle ging houden. Ik hield al van haar toen ze 2 was, maar toen ze 10 was nog veel meer. Want je relatie met een hond diept uit. Een hond wordt volwassener, wijzer, hij kan zijn baas echt lezen. En nu ruim 3 weken geleden heb ik Polleke weer in moeten slapen. En weer vraag ik me af of ik weer zo van een hond ga houden.

Intussen heb ik toch alweer een week Sokkie. Van het vliegveld gehaalt uit Brussel want ze was aan komen vliegen uit Malaga. Ze geeft ook weer afleiding en is verschrikkelijk lief. Natuurlijk hou ik niet zo van haar als van Polleke. En wederom heb ik nog altijd verdriet. Polle ligt hier nu begraven in de tuin en pas vorige week heb ik haar medicijnen weggegooid, afgelopen zaterdag rozen geplant op haar grafje. Het verdriet komt soms nog steeds opwellen. Maar Sokkie is intussen begonnen met haar nieuwe leven (na een slechte start als zwerver in spanje en ze is pas afgelopen november geboren...) en ze is bezig met het ontdekken van dingen in het leven. Ze ziet van alles om zich heen en krijgt allerlei indrukken. Probeert af en toe ook nog hond te zijn (wat voor een pup niet meevalt...). Ik moet ook door met mijn leven. Sokkie is daarbij een welkom hulpmiddel. En zij is er ook goed mee.

Dus.... halen dat hondje! Het zal je goed doen!

mitmig schreef:Denk niet dat het iets aan je gevoelens ten aanzien van Draan zal veranderen als je nu al de pup in huis haalt. Jagger zal je waarschijnlijk kunnen helpen met het verwerken van je verdriet over Draan, zoals Draan dat toentertijd voor jou heeft gedaan toen je man je verliet. Het betekent helemaal niet dat je Draan vervangt door de nieuwe pup, ook al heb je maar zo kort van hem mogen genieten. Vind het erg voor je dat je Draan op deze manier hebt moeten laten gaan en het lijkt me vreselijk om te moeten aanzien als je hond zo'n pijn heeft. Veel sterkte met het verwerken van je verlies en heel veel plezier met Jagger, die bij jullie een gouden toekomst tegemoet gaat!

helemaal mee eens! Zo zie ik het ook, en zo heb ik het zelf ook ervaren.


Ik had ook nog een hond Bobbes toen Polleke stierf. MAar bij mij maakte dat er niet gemakkelijker op. Het blijft moeilijk.

Nee, ik heb nog niet besloten hem te halen. Ga a.s. maandag wel weer bij hem kijken en schreef dat misschien 29 april een goede dag is om hem te halen, want dat is de dag dat ik 2 jaar geleden Draantje kreeg.

En Iones, heeeeel veeeel sterkte met het verlies van Polleke. Ik voel en huil met je mee.
Ik heb al erg veel honden ( en katten ) moeten laten inslapen en het was altijd even moeilijk. Maar Draan was wel heel bijzonder voor me, omdat hij in een vreselijk moeilijke periode in mijn leven bij me kwam. Maar ik heb wel een goed gevoel over alles; ik heb hem nog een paar goede laatste jaren gegeven en daarvòòr heeft hij het erg moeilijk gehad.
Toch........... het doet nog steeds zo'n pijn dat hij er niet meer is!!!!!!!

Dat zal voorlopig nog wel blijven, die pijn. Want dat heb ik ook. Vanaf mijn desktop kijkt POlleke op de foto mij aan, zoals ze mij altijd aangekeken heeft. Alsof ze er gisteren nog was.

Als er een reden is voor mij om niet aan honden te beginnen, dan is dit de reden. Jij ook heel veel sterkte. Deze pup zal jou wel afleiding geven, maar Draan zul je nooit vergeten, en vooral altijd van blijven houden. Ook al is hij dood. Zo gaan die dingen.

Allereerst, sterkte met het verlies van Draan.

Wat betreft het nu in huis halen van een pup of deze nog een poos bij de fokker laten, zal je je hart moeten laten spreken.
Niemand anders kan dat voor je bepalen namelijk, dat is iets wat iedereen weer anders ervaart en beleeft. Wat niet eerlijk zou zijn is dat je je pup toch al in huis haalt, en Jagger geen kans bij je maakt omdat je nog geen plekje in je hart voor hem hebt vanwege je verdriet om Draan. Zo'n hondje, hoe jong ook, zal dat doorhebben, en dat komt je relatie met het diertje niet ten goede denk ik.
Als jij er een goed gevoel bij hebt om de pup nog even bij de fokker te laten, moet je dat doen. Ik zou het zelf niet zo snel doen, omdat ik niets van mijn pup zou willen missen. Maar ook dit is individueel verschillend natuurlijk.
Misschien heb je na 1 week al zoveel zin in je nieuwe pup, dat je hem alsnog sneller wil ophalen!

Doe wat je hart je zegt te doen, dan krijg je achteraf niet snel spijt.
Draan is wel uit je leven, maar zal niet uit je hart zijn.
Veel wijsheid toegewenst.

Toen mijn oude Patries dood ging, kwam precies na een week onze Sun uit Spanje. Dit was al heel lang gepland en dit wilde ik natuurlijk niet afzeggen. Hoewel ik nog in shock was (want dat ben je) van het overlijden van Patries (ze ging, ondanks haar leeftijd, toch onverwachts) heb ik van ieder moment met Sun genoten. Natuurlijk heb je verdriet en dat duurt heel lang voordat dat zakt maar je zult verbaast zijn over hoeveel ruimte je in je hart hebt. Geniet straks van je pup en rouw om Draan. Je zal merken dat dat naast elkaar kan lopen, het hoort bij het leven...

Grappig Iones, bij mij kijkt Draan ook vanaf mijn bureau op me neer . Ik heb een mooie, recente foto laten uitvergroten.

Verder is het erg fijn dat jullie zo met me meeleven en meedenken. Dank!!
Ik moet inderdaad heel zeker weten dat ik er klaar voor ben als ik Jagger ga halen, want ik weet dat dat beestje het voelt als het niet zo is. Geen zorgen dus.
En ja, ik weet ook dat rouwen om Draan en genieten van de pup goed samen kan gaan. Ben inmiddels steeds meer geneigd, dank zij jullie, om het niet tot ergens in mei uit te stellen.
Jullie horen van me!!


Groetjes, Ariane.