stefanie schreef:jacq1970 schreef:Ik ben voor, je kan een hoop ellende voorkomen en je hond makkelijker uitlaten zonder problemen als ze loops is, en als je toch geen nestje wil ...
En inderdaad het verkleint de kans op tumoren.
Jacqueline
Die drie weken dat je teef niet los kan, is toch geen groot probleem?
Dat vind ik dus wel. Een hond die gewend is een paar uur per dag te rennen en te dollen, vliegt tegen de ramen op als ze opeens aan de lijn moet blijven.
Ik moet sien momenteel weer aan de lijn houden vanwege haar pootje, binnenkort gaan we fotoos maken, maar ik vind het een kleine ramp.
Zou ik een teef alleen hebben, dan zou ik ook niet steriliseren, maar nu zal het w.s. toch gebeuren om de volgende redenen:
- spok twee x per jaar uit logeren sturen, zie ik niet zitten;
- ook buiten die periode moet je ze gedeeltelijk gescheiden houden, uitlaten, wat een hoop gedoe en frustratie met zich mee brengt.
Idd een enigszins gemakzuchtig argument, maar het is aan de andere kant natuurlijk wel weer zo dat wat ik in mijn eentje kan doen praktisch gesproken nu eenmaal beperkt is, en dat mijn honden dus ook onder mijn beperkingen lijden.
Verder hik ik erg aan wat ik aan gedragsveranderingen kan verwachten. Sien is nu tijdens haar schijnzwangerschap niet te genieten naar vreemde honden. Als dat met de schijnzwangerschap samenhangt, of als ze door de schijnzwangerschap extra fel is, dan zou dat op zich een reden voor mij kunnen zijn haar te steriliseren. Dan moet ik haar 2 x per jaar een paar maanden aangelijnd uitlatenof een hondenmijdprogramma lopen, en daar lijden we alle drie dan weer onder. Want zo simpel is dat niet.
Aan de andere kant schrijft de theorie geloof ik voor dat een teef ook feller van een sterilisitatie kan worden, en in dat geval zou ik het eigenlijk niet moeten doen, ondanks de problemen die dat zou geven. Mogelijk kan het ook de negatief uitwerken op de verhouding tussen spok en sien. Ik weet het niet.
Wat de reden is dat ik er tegen aan zit te hikken en geen definitief besluit kan nemen.