Het HondenForum

Een vriendin van me is van plan om een Sheltie aan te schaffen.

Wie heeft er ervaring met het ras en kan er wat meer info over geven, betreft het karakter en zo? Alsook, wie kent er een goede fokker?

als je ervan houd, zijn het leuke hondjes niet te gecompliceerd, wat "soft " ( maar ik ben dan ook een terrier mens ) zachtaardig, gevoelig, redelijk veelzijdig, of iig ze kunnen qua gehoorzaamheid een boel, behendigheid enz.
wanneer ze op zoek gaat naar een fokker, zorg dat je een fokker zoekt die zeer secuur is met oogonderzoeken, dat is nl wel een zwakheid in het ras... ook patella luxatie komt voor... doofheid ivm met het merle gen ( dus ga niet naar een fokker die merle op merle zet )

Bedankt voor je reactie. Weet je soms of het klopt dat Shelties blafferig zijn? Nu nog op zoek naar een goede fokker, lijkt precies niet simpel.

Wie iets weet mag ook een pb sturen hoor.

De shelties die ik ken, zijn bijna allemaal redelijk kefferig. Ik vind ze ook vaak wat nerveus en terughoudend.

baloe2004 schreef:De shelties die ik ken, zijn bijna allemaal redelijk kefferig. Ik vind ze ook vaak wat nerveus en terughoudend.

Zelfde ervaringen hier. Soms kom ik een Sheltie pupje tegen en die zijn allemaal echt wat bangig. Dan laat ik Saar alleen kennismaken en hou ik Moos bij me, maar dan nog. En bang van Saar, nou ja, dan ben je echt bangig zeg maar

De volwassen Shelties die ik ken zijn inderdaad wat terughoudend en kefferig. Ik heb ook het idee dat mensen soms denken dat het van die makkelijke hondjes zijn, maar als je ze niet genoeg opvoed heb je een kefferige stuiterbal aan de riem. Tenminste, dat is wat ik hier zie.

shelties zijn van de kat uit de boom kijken, en ze zijn erg gevoelig, te veel druk en ze kruipen in elkaar ( niet zozeer altijd letterlijk he)
het blaffen? ja het kan, ze maken zich wel graag verstaanbaar, maar dat is opzich prima in de hand te houden met een juiste consequente opvoeding, het zijn geen kachel hondjes, ze hebben energie genoeg en je moet ze geestelijk leuk bezig houden... ik vind het opzich geen moeilijk hondje ( ach ja wat is moeilijk) mits je geduld kunt hebben en respect hebt voor het wat terughoudende karakter..

Mijn buurvrouw heeft een sheltie dame, een heel lief allemansje vriendje. Ze is wel iets afstandelijk naar andere honden, maar niet bang. Voor mensen is ze zeer lief. Ze heeft 1 nestje gehad en ook de kinderen zijn erg lief en open. Ze komt van Texel bij shirroja vandaan. De meeste shelties zijn inderdaad terughouden voor vreemde mensen en honden.

Ikzelf heb een Sheltie

Ze zijn idd wat blafferig, maar als je ze in het begin van hun opvoeding goed aanpakt dan is dit makkelijk in te tomen hoor!

Het zijn hele leuke hondjes, en als je eens een keertje geen stevige wandeling kunnen maken vinden ze dat best.

Ze spelen heel graag, en zijn heel gehoorzaam. Ze zijn snel en behendig.

Het zijn geen hondjes die voor de kachel of in de zetel liggen te luieren hoor! Neeneen, helemaal niet. Je moet ze bezig houden!

Shelties zijn idd erg terughoudend tov vreemden. Maar ik zeg tegen vreemde mensen die hem willen aaien altijd van niet op het hoofd te aaien maar eerst te laten ruiken en op de kin te krabben. Zo isie rap over zijn 'schrik' heen en is het na een paar minuten alsof hij die vreemde al jaren kent.

Ik kan je Hof Naddan aanbevelen of Gwensigor!
Hof Naddan is in België www.hof-naddan.nl
Gwensigor in Nederland: www.gwensigor.nl

Het zijn hondjes die redelijk kleine nestjes krijgen: gemiddeld drie per nest. Dus verwacht niet dat je binnen een paar maanden een pup hebt.

Als je een fokker bezoekt, kijk dan of deze correct is met oogonderzoeken aangezien deze hondjes hier gevoelig aan zijn.

Ook de hoektandjes durven wel een keertje niet uitvallen bij dit ras. Maar dat hebben wij met behulp van een stevig bot opgelost.

Oja, en als een fokker een nestje wilt halen uit 2 Blue Merles, blijf er dan zeker van weg! Deze pups zijn nl Full Merle en geheel wit, en hebben dus ook handicaps.

Ja... als je nog informatie wil PB me dan

Ik heb een sheltie gehad. Gehad, want het ging op een gegeven moment echt niet meer. Niet leuk voor mij, niet leuk voor de hond en de plek waar hij nu is is echt ideaal voor hem.

Waarom? omdat je echt het soort mens moet zijn om om te kunnen gaan met een heel terughoudend, blafferig en snel bang hondje.
Net zoals er mensen zijn die slecht om kunnen gaan met de "dominante" rassen, moet je ook echt niet te licht denken over een erg onderdanig, terughoudend ras.

Onze hond werd laat zindelijk, want een keer een boos woord bij het binnen poepen zorgde voor een angst om nog in mijn aanwezigheid iets te doen.

hij week nooit van mijn zijde, hield niet van stevig spelen en was al onder de indruk van een stevige aai als beloning.

Een en ander resulteerde uiteindelijk in een baas die in alles rekening moest houden met de hond en daar best gestressed van werd, en een hond die, hypergevoelig als hij was, DAAR weer gestressed van werd.

Absoluut een " persoonsgebonden" probleem, zowel van mijn kant als van zijn kant en er zijn zeker veel leukere shelties te vinden. Maar ik vind wel dat deze kant van het ras ook zeker naar voren gebracht mag worden.

overigens was hij wel zeer kefferig, net als de andere honden van de fokker en de andere shelties die ik ken.

Wij hebben inmiddels 4 jaar een Sheltie.
Voor alle honden geldt: kijk welk karakter je aanspreekt en bij je past. Een sheltie is een mooi hondje, maar met een duidelijk karakter. Een sheltie die niet of slecht is opgevoed kan net als elke andere hond een probleemhond worden waar je niet veel lol aan hebt.
Het karakter staat prima omschreven bij de NSV op de site. Het zijn van oorsprong herdershondjes. Niet om schapen te drijven (ze kunnen het vaak wel) maar om de schapen bij de boerderij weg te houden, en dan met name uit de moestuin. Dat geeft al aan dat de meesten erg waaks en dus blafferig zijn.
Die van ons dus ook. Mede daarom hebben we haar. Niemand komt hier ongehoord de deur binnen. Maar als het bezoek binnen is dan moet het blaffen over zijn.
Het karakter wordt heel erg bepaald door de ouders, en dus door de ''smaak" van de fokker. Wil die terughoudende honden, dan zal hij daar de reu op selecteren. Wil hij vrije honden, dan zoekt hij daar naar.
Ook hier geldt: zoek zorgvuldig je fokker uit en natuurlijk!! via de rasvereniging. Er zijn met name wat ogen betreft, erfelijke afwijkingen. Sommigen zijn geen probleem, maar andere wel. Daar moet dus door een dierenarts onderzoek naar gedaan zijn. (en 'goed' in de ogen kijken is geen onderzoek)

Het zijn heerlijke hondjes, baasgericht, willen graag werken, maar ze moeten net als iedere andere hond opgevoed worden. Die van ons had aan de lessen bij de training voldoende om alle commando's te leren. Thuis oefenen was amper nodig. Ze zijn erg willig om te werken en dat is natuurlijk ook het leukst!
Voor ons geen ander ras voorlopig
Overigens hebben we ook een mechelaar gehad. Dat zijn ook heerlijke honden.

kennis van me heeft er een en het is niet mijn ras. ik ben er veels teveel aanwezig voor..

ik hou van gek doen en veel lawaai en leven in mijn huis, zeker ook met de honden, en dat lukt niet met meisje tessa..

ik vind het wel een heel aandoenlijk ras. maar niks voor mij, ik moet kunnen rausen en gallen met mijn honden

Hahahaha, rausen en ravotten dat gebeurt hier ook. Maar dan wel met luidruchtige bemoeienis van het viervoetig gezelschap.
Ze bemoeien zich met alles, maar de ene persoon houdt nu eenmaal van bulldogs, de ander van jachthonden en de volgende persoon houdt niet van bukken als die een hond wil aaien.

Zo is er gelukkig voor iedereen wat wils

Shelties worden vaak gezien als echte schoothondjes, maar daarmee doe je ze toch echt te kort. Het zijn werkhonden die heel graag aan sport doen.
Een flink stuk naast de fiets vinden ze ook zalig. En als het te ver wordt, nou, dan mik je ze gewoon in de fietsmand.

Lindsey schreef:
Shelties worden vaak gezien als echte schoothondjes, maar daarmee doe je ze toch echt te kort. Het zijn werkhonden die heel graag aan sport doen.
Een flink stuk naast de fiets vinden ze ook zalig. En als het te ver wordt, nou, dan mik je ze gewoon in de fietsmand.

Dat was ook inderdaad de reden dat wij voor een sheltie kozen in eerste instantie.
We wilden een sporthondje wat wel een handzaam formaat had.
Als je dat zoekt, en je beseft je ten volle dat je waarschijnlijk een onderdanig, afwachtend hondje hebt waarbij je niet hoeft te rekenen op een potje stevig stoeien met je hond of een dikke knuffel als beloning geven, dan heb je een heerlijke hond!

Euhm...wij hebben dus ook een Sheltie en stoeien dat zit er bij ons wel in...
Hij kan niet zonder.
Als hij in één dag niet minstens drie uren heeft 'gevochten' of gerend of zijn energie heeft kwijtgespeeld, naja, dan zie aan zijn koppie van 'puh....wat dom..'
Dus jah...wij zijn ook een keertje op bezoek geweest bij een andere fokker.
Daar was het blijkbaar juist speeltijd voor de honden en de zetels schoven daar heen en weer van in te springen.
Als je dat bedoelt met stoeien natuurlijk.
De onze is best ruw hoor voor een Sheltie

Hangt allemaal af van hond tot hond natuurlijk. Je hebt gewoon het meeste kans dat je een afwachtend hondje hebt natuurlijk. Maar de onze, neuj, niks afwachten, spelen!!!

Er kan per fokker een groot verschil in 'smaak' zitten wat karakter betreft. Van nature zijn Shelties geen honden die met de 'snotterd' vooraan staan. Ze zijn terughoudend maar mogen niet schuw zijn(volgens de rasstandaard). Dat neemt niet weg dat er best (hele) schuwe tussen zitten.
Een heleboel is echter ook aan de opvoeding te danken (of te wijten) Het eerste jaar moet je zowiezo heel veel met je pup doen om hem aan situaties te laten wennen.

Een serieuze fokker zal op een wat schuwere teef nooit een terughoudende reu zetten.
Wij hebben een wel heel vrije Sheltie. Eigenlijk vragen we ons wel eens af wat er nog meer inzit want ze is eerder bij het bezoek dan wijzelf....
Maar gezien haar stamboom is het toch wel een hele echte.....

dubbel

Maar dan nog is het gewoon een raseigenschap waar je niet te licht over moet denken. Net als andere rassen weer andere dingen hebben.
Wij deden dat wel, mede door antwoorden van sheltiebezitters dat het "allemaal wel meevalt" en een fokker die ook de verhalen overdreven vond.
Ik heb van weinig dingen spijt, maar wel van het feit dat ik niet geluisterd heb naar mijn gevoel en heb gekozen voor een sheltie omdat ik pittiger hond niet aan dacht te kunnen.

Tja tis echt een hond wat bij je moet passen, je kan niet met een sheltie in die mate omgaan als een terrier. Het opvoeden verschilt dan ook als dag en nacht. Ondanks dat beide kleine rassen erg ondernemend zijn, moet je bij een een sheltie oppassen met je corrigeren en daar gedoseerd mee opgaan, waar je tegen een terrier nog wel eens een brul kan geven of hem flink op zijn donder kan geven, is het corrigeren van een sheltie juist met subtiel aanpak. Dat betekend niet dat je een sheltie maar altijd zijn gang kan laten gaan!

In de regel zijn het zeer energiek honden (ze doen kwa beweging echt niet onder voor een een middelgrote hond). Hebben de neiging veel te blaffen (met name bij nervositeit) Zijn terughoudend, maar niet agressief (alhoewel het wel zenuwhappertjes kunnen worden). Je kan ze veel leren, maar moet daar wel nodige aandacht aan besteden en zeker ook veel mee gaan ondernemen. Leuke hondjes in de sport, maar vind ze tegenwoordig te klein gefokt worden...

Leuke hondjes in de sport, maar vind ze tegenwoordig te klein gefokt worden...

Oowww, daar heb je ook een goed punt te pakken. Ik zie ze ook geregeld zo rond de 30 cm (of nog kleiner) dat wordt wel erg klein hoor.
Persoonlijk heb ik ze liever ietsje groter. Gewoon wat de standaard aangeeft. En of het zo klein fokken het ras ten goede komt....... ik vind van niet.

waar je tegen een terrier nog wel eens een brul kan geven of hem flink op zijn donder kan geven, is het corrigeren van een sheltie juist met subtiel aanpak

Een waarheid als een koe.

Ondertussen heeft die vriendin van me een pupje gereserveerd. Ze is dus in blijde verwachting. Nu maar hopen dat alles goedkomt.

baloe2004 schreef:De shelties die ik ken, zijn bijna allemaal redelijk kefferig. Ik vind ze ook vaak wat nerveus en terughoudend.

Ik kom zelden Shelties tegen die bovenstaande gedragingen niet hebben